ตอนที่ 15 สองคนเกลียดกัน

ต๭นที่ 15 สองคนเกลียดกัน แม้ว่าเขาจะต้องเสียเงินซื้อนาเดียเพื่อให้มาเป็นเพื่อนกับพี่ชาย แต่ยังไงก็ตาม ถ้าพี่ชายยอมรับเธอ เธอก็จะกลายเป็นคุณหญิงใหญ่ในครอบครัวนี้ ไม่มีคนไหนที่จะเพิกเฉยได้ หากใครคิดไม่ซื่อ นั่นแปลว่าไม่เห็นเขา ถิรเจต อยู่ในสายตา ข้อที่สอง ! เป็นประเด็นที่สำคัญที่สุด ถิรเจตเกลียดคนประจบประแจง คนใช้เก่าแก่คนหนึ่งพูดอย่างระมัดระวังว่า “คุณชายรองคะ ตอนที่จะทานข้าวตอนเย็น พวกดิฉันได้ขึ้นไปเชิญคุณหญิงใหญ่ลงมากินข้าวแล้วค่ะ” เมื่อพูดจบไปสักพักเขาได้เหลือบมองดูหน้าของถิรเจต เมื่อแน่ใจว่าคุณชายถิรเจตไม่ได้โกรธไปมากกว่าเดิม จึงพูดต่อไปว่า “ตอนนั้นคุณหญิงใหญ่กำลังซ่อมของอยู่ ท่านบอกว่าเดี๋ยวจะลงมา ดังนั้น......พวกดิฉัน”...... “ดังนั้น พวกเธอก็ลืมเรื่องนี้ไปเลยใช่ไหม ?” ถิรเจตสอบสวนคำพูดเขา คนใช้ก้มหน้าลง ถิรเจตยกมุมปากคืนขึ้น สุดท้ายก็ไม่ได้ด่าต่อไป เขาลุกขึ้นใช้สองมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงสแล็คอย่างสง่าแล้วพูดว่าพูดว่า “อย่าให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก เขาคือคุณหญิงใหญ่ของตระกูลสวันนีย์ ถ้าใครไม่เคารพ ก็ออกจากที่นี่ไปเลย” คนใช้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและรีบพยักหน้าซ้ำๆ อย่างรวดเร็วแล้วตอบรับ พอพูดจบ ถิรเจตก้าวเท้าขึ้นและเดินขึ้นไปชั้นบน นาเดียรู้สึกกระหายน้ำจนตื่นขึ้นมา ก๋วยเตี๋ยวเมื่อตอนเย็นน่าจะเค็มไปหน่อย เธอตบหน้าตัวเองให้หายง่วง สวมชุดเล่นและเดินออกจากห้อง กะว่าจะไปเทน้ำดื่มสักแก้ว ทันทีที่เธอเปิดประตูเธอก็ต้องผวา ! ถิรเจตเหมือนผีในเวลาเที่ยงคืนยืนอยู่หน้าประตูของเธอ “อ้ะ ! “ เเม้ว่านาเดียจะระวังตัวอยู่แล้วแต่เธอก็สะดุ้ง เธอมองเห็นคนชัดๆ เธอก็รู้สึกโกรธเคือง “นี่ คุณทำอะไรเนี่ย ? มายืนอยู่หน้าประตูในตอนกลางคืนเนี่ยนะ !” ถิรเจตมองเธอด้วยสายตาเหยียดหยามและตอบอย่างไม่เกรงอกเกรงใจว่า “เธอล่ะ ทำอะไรดึกๆ ดื่นๆ ไม่ยามนอน เธอจะแอบไปไหน ?” นาเดียยิ้ม คฤหาสน์นี้มีบอดี้การ์ดเตรียมพร้อมขนาดนั้นยังจะกลัวเธอหนีไปอีกหรอเนี่ย ? “ก๋วยเตี๋ยวเมื่อตอนกลางคืนเค็มเกินไป ฉันเลยออกมาหาน้ำดื่มสักหน่อย” คำตอบนี้ค่อนข้างสมเหตุสมผลถิรเจตเงยหน้าขึ้นอย่างเงียบๆ ขณะที่นาเดียก็เดินผ่านเข้าไป ถิรเจตเอ่ยปากพูดขึ้นอีกครั้ง “เทให้ฉันด้วย 1 แก้ว” “คุณ !” นาเดียหันกลับมาจ้องตาของเขา ผู้ชายอะไรเนี่ย ! เห็นเธอเป็นคนใช้หรือยังไงกัน ? เเต่ถิรเจตคิดว่าไม่มีอะไรผิดปกติก็เลยสักนิด จึงเดินไปนั่งที่โซฟาในห้องรับแขก นั่งรอเหมือนพระราชาที่รอทาสมารับใช้ นาเดียทำหน้าบึ้งตึงใส่ด้านหลังเขา ไม่นานนัก นาเดียก็เทน้ำ 2 แก้วมาและ 1 แก้วก็ยื่นให้กับถิรเจต “นี่” หลังจากนั้นเธอเงยหน้าขึ้นและดื่มน้ำในมือของเธอจนหมดเกลี้ยง “ฮู่ววว !”สบายยย ปากที่แห้งไม่สบายก็บรรเทาลงไม่น้อย ถิรเจตวางแก้วหน้า สายตาของเขาเเสดงถึงความรังเกียจ ผู้หญิงอะไรดื่มน้ำได้หยาบคายขนาดนี้ ? จากนั้นใบหน้าของเขาก็เย็นชาลง “ไปเปลี่ยนแก้วน้ำอุ่นให้ฉัน” คุณชายรองตระกูลสวันนีย์ไม่ชอบดื่มน้ำเย็น นาเดียจ้องหน้าเขาด้วยความโกรธ เเต่ใครให้เขาเกิดมาเป็นเศรษฐีกันล่ะ ? เธอไม่มีทางเลือกจึงต้องไปเปลี่ยนแก้วอีกครั้ง เมื่อน้ำอุ่นมาถึง ถิรเจตก็ค่อยๆ หยิบแก้วคริสตัลเข้าหาริมฝีปากของเขาอย่างช้าๆ และจิบด้วยท่วงท่าการเคลื่อนไหวที่สง่างามและหรูหรา ในเวลานี้ข้างนอกหน้าต่างเงียบสงัดและมืดมิด ยังคงเหลือการตกแต่งภายในที่สว่างไสวและรัศมีจากโคมระย้าคริสตัลขนาดใหญ่ทอแสงลงมาและเปล่งประกายสาดส่องบนร่างของถิรเจต ทำให้เขาดูมีค่ามากยิ่งขึ้น นาเดียเหลือบมองมาที่เขาอย่างลับ ๆ นายคนนี้ถึงจะใจหมาเเต่ก็หล่อยังกับนายแบบเลยนะเนี่ย ชายผู้เย็นชา ยังคงเงยหน้ามองเธออย่างไม่ละสายตา