ตอนที่ 17 ช่วยเธออ้อนวอน

ต๭นที่ 17 ช่วยเธออ้อนวอน “ฮิๆ คุณชายใหญ่ตื่นเช้าจังเลย” นาเดียยิ้มแล้วเดินไปลูบหัวภิรมณ คนใช้ที่ยืนอยู่ข้างๆ มองเห็นกิริยาที่นาเดียทำต่อภิรมณก็รู้สึกประหลาดใจ และยิ่งประหลาดใจไปมากกว่านั้นเมื่อเห็นท่าทีของภิรมณ เขายังคงอารมณ์ดีเหมือนเดิม ทำยังกับว่าเขารู้จักกับนาเดียมานานแล้ว นาเดียนั่งข้างๆ เขา เขารีบยกนมและคีบขนมปังให้ “พี่ใหญ่ครับ นาเดียทำเองได้ แต่ถ้าไม่ได้ก็ยังมีคนใช้คอยดูแล” ถิรเจตชายตามองค้อนนาเดียเป็นการส่งสัญญาณเตือน พี่ชายเขาเป็นอะไรไปเนี่ย ? นาเดียเพิ่งมาได้วันเดียว แต่เขาทำกับเธอต่างจากคนอื่นมาก เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลย “ผู้หญิงคนสวยเป็นภรรยาของฉัน ฉันดูแลภรรยาของฉัน มีปัญหาอะไรหรอ หึ !” ภิรมณเบะปากคัดค้าน “แค่ก !” นมที่อยู่ในปากของนาเดียเกือบพุ่งออกมา ยังดีที่เธอใช้มือปิดไว้ทัน แม้ว่าเธอจะทำเช่นนั้นแล้ว แต่ทว่าที่มุมปากก็ยังมีน้ำสีขาวติดอยู่ “ผู้หญิงคนสาว เดี๋ยวฉันจะช่วยเธอเช็ดให้สะอาดนะ” ภิรมณหยิบกระดาษทิชชูออกมา แล้วเช็ดไปบนหน้าของนาเดียอย่างมั่วๆ สายตาของถิรเจตแสดงขยะแขยงออกมาอีกครั้ง ผู้หญิงที่มาจากครอบครัวต่ำต้อย แค่มารยาทพื้นฐานในการรับประทานอาหารก็ไม่มี แย่จริงๆ ใบหน้าของนาเดียแดงขึ้น เธอแย่งทิชชูจากมือของภิรมณแล้วพูดว่า “ขะขะ......ขอบคุณ” “ฮี่ๆ ! ” ภิรมณไม่รู้เลยว่าเธอทุกข์ใจและละอายใจมากแค่ไหนเลยเปิดปากหัวเราะ เธอน่าจะมีเวลาจำกัดจึงรีบคว้าอาหารเช้าแล้วบอกว่า “ฉันอิ่มแล้วนะ !” จากนั้นจึงได้ก้าวเท้าและกำลังจะออกไป “หือ ผู้หญิงคนสวย เธอจะไปไหนหรอ ?” ภิรมณเบะปากถาม ถิรเจตก็เอ่ยปากคำถามว่า “เตลิดเปิดเปิงขนาดนี้ จะออกไปแล้วหรอ ?” “ใช่แล้ว” นาเดียขมวดคิ้วแล้วตอบว่า “วันนี้ฉันต้องทำงานแล้ว” ถิรเจตส่งเสียงขู่และออกคำสั่ง “ไม่ให้ไป !” นาเดียจ้องมองตาของเขา “เพื่ออะไรเนี่ย ?” ถิรเจตพูดว่า “เธอแต่งงานกับพี่ชายฉันได้เพียง 2 วัน แต่ว่าวันนี้เธอจะไปทำงานเธอคิดว่ามันเหมาะสมแล้วหรอ ?” ฟัค ! นาเดียด่าซ้ำๆ อยู่ในใจ ในวันแต่งงานวันแรกพวกคุณสองคนพากันออกไป กิน ไปดื่ม ไปเล่น แล้วทิ้งฉันไว้ที่บ้าน ทำไมคุณไม่คิดว่าแบบนี้ไม่เหมาะสมบ้างล่ะ ? น่าแปลกจังเลย ทำไมโลกนี้ต้องมีคนที่เอาแต่ใจตัวเองขนาดนี้ด้วย ! นาเดียกัดริมฝีปากล่างซ้ำๆ เเละพูดว่า “คุณชายรอง เราตกลงกันไว้แล้วนะว่าฉันจะไม่เลิกทำงาน คุณอย่าบอกนะว่าคุณจะกลับคำพูดน่ะห้ะ ?” ภิรมณมองเห็นหน้านาเดียเย็นซีดลง เขากลัวเธอไม่สบายใจ จึงไปอยู่ข้างๆ ถิรเจตเพื่อช่วยเธออ้อนวอน “น้องชาย สาวสวยคนนี้มีงาน น้องปล่อยเธอไปได้ไหม อย่าไปห้ามเธอเลยนะ” ถิรเจตหันหัวไปมองพี่ชายตัวเองอย่างเหลือเชื่อ ตายละ พี่ชายต้องถูกผีเข้าสิงแล้วแน่ๆ อะไรกันเนี่ยนี่เป็นครั้งแรกที่เขาช่วยผู้หญิงแก้ตัวเลยนะ อย่าลืมนะ ว่าผู้หญิงคนนี้เข้ามาอยู่ในตระกูลสวันนีย์นานแค่ไหน ? ไม่ได้การละ ! ตอนนี้ก็ต้องระมัดระวังมากเป็นพิเศษ นาเดียคนนี้ไม่ธรรมดา ไม่ระวังตัวไม่ได้เลย “ได้ไหมน้องชาย เธออย่าไปสร้างความลำบากใจให้เธอเลยนะ”ภิรมณยังคงขอร้องต่อไป เห็นภาพนี้แล้วในใจของนาเดียรู้สึกเศร้าสลดใจ แน่นอนว่าการที่ภิรมณช่วยเธอแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกตื้นตันใจเหลือเกิน สุดท้ายถิรเจตก็เห็นด้วย เขามองไปที่ภิรมณด้วยความเอ็นดู ตอบไปว่า “โอเคๆ รับปากครับ”