ตอนที่ 19 ชุดเดรสสำหรับอาหารมื้อเย็น

ต๭นที่ 19 ชุดเดรสสำหรับอาหารมื้อเย็น รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของภูรีเเละเตือนสติเธอว่า “นี่เป็นโอกาสที่สำคัญมากเลยนะ เธอต้องไขว่คว้ามันไว้ให้ดี ฉันเห็นว่าเธอมีคุณสมบัติมากกว่าคนอื่นๆ ในบรรดาลูกน้องของฉัน ฉันก็เลยเลือกเธอ” นาเดียพยักหน้าอย่างมั่นใจ “ค่ะ !” ในตอนนี้ถิรเจต พี่ชายโง่เง่าของเขา ตระกูลสวันนีย์ เเละสิ่งเเย่ๆ อื่นๆ ...... ถูกขว้างออกไปจากความคิดของนาเดีย ในที่สุด 1 วันก็ผ่านไป นาเดียไม่ได้กลับบ้านตามปกติ แต่ตามหลังภูรีไปที่รถของเธอ “นี่ เอาไปเปลี่ยนซะ” เพิ่งเข้าไปในรถ ภูรีก็ขว้างกระเป๋าใบหนึ่งมาให้เธอ “ผู้อำนวยการคะ ข้างในคืออะไรหรอคะ ?” นาเดียเปิดกระเป๋าดูอย่างสงสัย นึกไม่ถึงเลยว่าข้างในจะเป็นชุดราตรีสีแดงราวกับไฟในยามสนธยา “งานเลี้ยงตอนเย็นนี่สำคัญมากนะ ฉันตั้งใจซื้อมาให้เธอในตอนเช้า” ภูรีอธิบาย นาเดียรู้สึกตื้นตันใจจนเกือบจะร้องไห้ ผู้อำนวยการใส่ใจขนาดนี้ ขนาดเตรียมชุดให้เธอไว้เสียพร้อมพรั่ง หือออ.....ไม่สิ แค่อาหารค่ำในเวลากลางคืน ไม่ใช่งานเลี้ยง ว่าแต่ทำไมผู้อำนวยการต้องเตรียมชุดราตรีให้ด้วยล่ะ? แต่ทว่าเธอกำลังตื่นเต้นอยู่ เธอจึงขจัดความวิตกกังวลนั้นออกไป ก็ยังไงก็ช่างเหอะ โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีไหมง่ายหลายๆ คนอยากจะขอก็ไม่รู้ว่าจะไปขอได้ที่ไหน รถเริ่มสตาร์ทและเคลื่อนตัวออกไปข้างหน้า นาเดียเปลี่ยนเสื้อผ้าของเธออยู่เบาะหลัง เเต่ทว่า...... “ผู้อำนวยการคะ มันไม่โป๊เกินไปหรอคะ” นาเดียใช้นิ้วอันเรียวเล็กราวกับต้นหอม พยายามปกปิดหน้าอกของเธอไว้ เเต่มืออันเรียวเล็กก็ไม่สามารถบดบังไว้ได้ ! ภูรีหันหัวไปมองเธออย่างรวดเร็ว ในสายตาของเธอส่องแสงเปล่งประกาย เธอเลือกคนไม่ผิดจริงๆ ปกตินาเดียก็ดูสวยอยู่แล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเมื่อได้ใส่สวมใส่ชุดนี้ เธอกลับสวยราวกับนางฟ้า แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไงทองก็ยังเปล่งประกายอยู่ดี ภูรีสัมผัสได้มาตั้งนานแล้วว่าเธอแตกต่างจากคนอื่น เขาตั้งใจเลือกชุดเดรสที่โชว์หน้าอกเป็นส่วนใหญ่ เเละมันก็ส่งผลดีเกินคาด “เป็นอะไรอีกละ ไม่ใช่ว่าชุดราตรีเป็นแบบนี้หมดทุกชุดหรอ เเล้วจะมาเอะอะอะไรเนี่ย” ภูรีพูดขึ้นมาเบาๆ นาเดียก้มหัวลง แม้ว่าจะลังเลอยู่บ้าง แต่สุดท้ายก็ยอมใส่ บางที ! เธออาจจะไม่เคยเข้าร่วมงานเลี้ยงรับรองหรืออาหารเย็นระดับสูงเหล่านั้น และบางทีในสายตาของคนอื่น ๆ สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องปกติและไม่น่าประหลาดใจเลย รถจอดในที่จอดรถของโรงแรมเเมริออน นาเดียปกปิดหน้าอกของเธอและลุกออกจากรถ ภูรีเดินนำไปที่หน้าประตูโรงแรม “เดี๋ยวถ้าเจอเจ้าสัวของบริษัท M.SK เธอต้องทำตัวฉลาดๆ ให้ฉันหน่อยนะ อย่าทำตัวเป็นคนสมองทื่อแบบ บ้านๆ และซื่อบื้อ แบบที่ไม่มีคนชอบ” ภูรีเหยียบรองเท้าส้นสูงปลายเเหลมเตือนไม่หยุดระหว่างเดินทาง “ค่ะๆๆ ฉันเข้าใจแล้วค่ะ” นาเดียพยักหน้าเหมือนไก่กำลังจิกข้าว เมื่อผลักประตูเข้าไปผู้บริการที่ผ่านการฝึกหัดมาแล้วก็รีบมาต้อนรับ และเจ้าสัวของตระกูล M.SK ก็ยังไม่ปรากฏตัว ภูรีนั่งกระแทกลงมา เเละเหวี่ยงใบเล็กของเธอต่อหน้านาเดีย “ไป ไปห้องน้ำ ไปแต่งหน้าเพิ่ม” นาเดียไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ตอนอยู่บริษัทเธอแทบจะไม่เคยเห็นผู้อำนวยการแต่งตัว แต่กระเป๋าใบนี้เต็มไปด้วยเครื่องสำอาง และทุกอย่างราคาก็ไม่ใช่น้อยๆ เลย ! “ยังไม่ไปอีก ดูใบหน้าเธอสิ สีเหมือนผักอยู่ละ แล้วอย่าลืมทาลิปสติกด้วยละ” ภูรียังเห็นเธอตะลึง จึงเร่งเธอไปอีกครั้ง “ค่ะ ฉันจะไปเเล้วค่ะ” นาเดียไม่รีรอ รีบถือกระเป๋าไปเล็ก เเล้วเดินออกไป