ตอนที่ 21 การบีบบังคับ

ต๭นที่ 21 การบีบบังคับ ไม่จำเป็นต้องไปงานเลี้ยงอาหารค่ำคืนนี้ แต่ถึงอย่างไรก็ตามมันเป็นงานของคุณปู่ ต้องเข้าร่วมเพื่อเป็นมารยาท โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าก็ดังขึ้น—— “คุณชายรองกับคุณนายน้อยยังไม่กลับมา ส่งคนไปที่บริษัทโมทัดนาก็ได้รับข้อความกลับมาแล้ว บอกว่าคุณนายน้อยไม่ได้อยู่ที่บริษัทโมทัดนา” ถิรเจตขมวดคิ้วเล็กน้อย ตอนที่เขาออกจากบริษัทเขาก็โทรกลับไปแล้ว สอบถามเหตุการณ์แล้ว คนรับใช้บอกว่าคุณนายน้อยยังไม่กลับบ้าน เด็กฝึกงานคนหนึ่ง ทำงานล่วงเวลาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เธอไม่ได้อยู่ในบริษัทและไม่ได้กลับบ้าน เธอไปไหน? ไปเจอกับใคร? ทำอะไรไปแล้ว? ความโกรธคุกรุ่นเต็มอก! น่าไปตายซะผู้หญิงคนนี้ ช่างกล้าดีจริงๆ วันแรกของการรับบัตร เขาเตือนเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ว่าจะต้องปฏิบัติตาม ในวันแรกของการทำงานก็กล้าที่จะไม่กลับแล้ว? ต้องลงโทษเธอซะแล้ว “หาต่อไป จะขุดลงไปหาใต้ดินสามฟุตก็ต้องหาเธอให้เจอ!” น้ำเสียงของถิรเจตเย็นลง “ครับ!” คนรับใช้ตอบ ร่างกายนาเดียร้อนจนไม่สามารถควบคุมได้ เธอไม่เชื่อว่าในแก้วไวน์แดงธรรมดาแก้วหนึ่ง จะทำให้ร่างกายของเธอเป็นแบบนี้ นอกจาก…… เธอหรี่ตามอง จากสายตาของนิรวิทย์ที่ทำให้คนรู้สึกเอียน จนถึงใบหน้าของภูรี ราวกับว่ามีรอยยิ้มที่มุมปากของเธอ เธอตื่นขึ้นมาโดยฉับพลัน เธอถูกวางยาแล้ว! ภูรีสมควรตาย นึกไม่ถึงว่าจะใช้วิธีสกปรกแบบนี้ บังคับให้มอบร่างกายของเขาให้กับตาเฒ่าคนหนึ่ง เธอไม่กลัวการลงโทษหรอ? “ขอโทษ ฉันไม่ค่อยสบาย ดื่มอีกไม่ได้แล้ว” นาเดียพูดแล้วก็ลุกขึ้นออกจากโต๊ะ ภูรีไม่ปล่อยให้เธอไป เขาลุกขึ้นและจับไปที่ข้อมือของเธอ พูดด้วยเสียงที่เยือกเย็น “นาเดีย นั่งลง เหล้าแก้วนี้คุณต้องดื่มให้ผม!” หมายความว่า วันนี้ถ้าเธอไม่ดื่มเหล้า ไม่นอนกับตาแก่นั่น ก็เดินออกไปจากโรงแรมแมริออนไม่ได้ใช่ไหม? เธอรู้ จากชั้นห้าของโรงแรมแมริออนก็เริ่มเป็นรูปแบบห้องพักแขก พวกเขาต้องการพาเธอที่ถูกมอมยาขึ้นไปบนนั้น คิดดีนี่! นาเดียมองย้อนกลับไป ดวงตาที่จ้องมอง ข้างในปรากฎให้เห็นถึงความชั่วร้าย ในขณะที่ภูรีกำลังตกตะลึง ก็เอื้อมมือไปหยิบอาหารบนโต๊ะ แล้วภูรีก็หายไป “อ้าาา บ้าจริง!” ร่างกายของภูรีเต็มไปด้วยเศษอาหารและเครื่องปรุง เธอสาปแช่ง แล้วก็ปล่อยมือออก นาเดียฉวยโอกาสเปิดประตูและหนีออกไป “คุณภูรี นี่ คุณทำให้ฉันประหลาดใจ? ทันใดนั้นใบหน้าเก่าของนิรวิทย์ก็พังลง ภูรีแอบกลืนน้ำลาย พูดด้วยความโกรธ“คุณท่านนิรวิทย์ คุณวางใจได้ ผมจะจับยัยสารเลวนั่นกลับมา ให้เธอนอนบนเตียงของท่าน ท่านจะทรมานมันอย่างไรก็ได้!” เธอใส่ยาเพิ่มให้นาเดียสามเท่า ยาจะออกฤทธิ์อย่างรุนแรงและรวดเร็ว เธอไม่เชื่อ ว่าเด็กสาวคนหนึ่งจะมีแรงมากแค่ไหน ที่จะสามารถต่อต้านยาที่มีการกระตุ้นความรู้สึกได้ เธอวิ่งได้ไม่ไกล ข้างนอกได้มีการวางแผนไว้แล้ว เพื่อที่จะไม่ทำให้นาเดียสงสัย เธอจัดการให้คนเข้าไปซ่อนในโรงแรมไว้แล้ว เพื่อที่จะไม่ให้นาเดียหลบหนี คนของพวกเขามีจำนวนมาก มันง่ายที่จะจับเธอกลับมา! เป็นครั้งแรกที่นาเดียมาที่นี่ ไม่คุ้นเคยกับอะไรเลย ทางไหนเป็นทางออก ทางไหนเป็นทางเข้า ทางเข้าลิฟต์อยู่ที่ไหน ไม่รู้เลย รู้แต่ว่าต้องหนีให้สุดชีวิต เธอไม่กล้าที่จะร้องออกมา เพราะเมื่อเข้าประตู เธอรู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่าง บางครั้งมีคนแปลกหน้าใส่เสื้อผ้าสีดำมองมาที่เธอ