ตอนที่ 25 ผู้หญิงที่ปลอบใจไม่เป็น

ต๭นที่ 25 ผู้หญิงที่ปลอบใจไม่เป็น สติของนาเดีย บางเวลาก็ชัดเจน บางเวลาก็คลุมเครือ แน่นอน เวลาที่ชัดเจนน้อยมาก บางครั้งมันก็แค่ชั่วขณะ เธอขอร้องด้วยเสียงสะอื้น “ฉัน ……จริงๆ……เสียใจ……ฮือฮือฮือ……” ถิรเจตมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกับผู้ชายคนอื่น นั่นคือกลัวผู้หญิงร้องไห้ เมื่อผู้หญิงร้องไห้ ถิรเจตก็รู้สึกปวดหัว ไม่สามารถรับมือกับมันได้ แน่นอน จนถึงตอนนี้ ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าร้องไห้ต่อหน้าเขา “เป็นเด็กดีนะ เลิกเสียงดังได้แล้ว นั่งเงียบๆนะ ฉันติดต่อหมอแล้ว คุณจะได้รับการรักษาเมื่อคุณกลับถึงบ้าน” ถิรเจตพยายามทำให้เสียงเบาลง ไม่มีร่องรอยความเย็นชา ก็เหมือนกับความอ่อนโยนโง่ๆของเขา มันได้ผลมั้ย? แน่นอน…… ไม่ได้ผล! มันเป็นชีวิตที่ยากลำบากมันยากที่ ถิรเจตจะขับรถกลับบ้านอย่างปลอดภัย แค่เปิดประตูรถ ผู้หญิงคนนั้นก็กระโดดขึ้นเหมือนหมาป่าที่หิวโหย ไม่สนใจบอดี้การ์ดที่เฝ้าอยู่ข้างนอก ทักทายคนรับใช้ โอบแขนรอบๆตัวถิรเจตและจูบ ทุกคน ดวงตาเบิกกว้าง ไม่น่าเชื่อที่จะได้เห็นฉากนี้ ถิรเจตขมวดคิ้ว ใช้เสื้อคลุมคลุมตัวนาเดียและอุ้มเธอขึ้นมา กอดและเดินเข้าไปในห้อง นาเดียร้องไห้ตลอดทาง ดิ้นรน จนกระทั่งด่าเขาออกมา เมื่อมาถึงห้องถิรเจต เขาดึงมือที่ร้อนของเธอออกทันทีและโยนเธอขึ้นบนเตียง เขาเดินกลับไปกลับมาในห้องด้วยความโกรธ น่าไปตายจริงๆภูดิศ ถึงตอนนี้ทำไมยังไม่มาอีก? ในขณะเดียวกัน ก็ได้ยินเสียงแตรของรถข้างล่าง ทันใดนั้นก็เห็นคนรับใช้นำทางภูดิศ ข้างหลังภูดิศมีคนในชุดสีขาวมาด้วย “ท่านประธาน เกิดอะไรขึ้น?” ภูดิศถามด้วยความกังวล “อ่า ——”ภูดิศอ้าปากค้าง เสื้อคลุมสีขาวเป็นหมอมืออาชีพ หลายคนเดินผ่าน ตรวจสอบอย่างละเอียด หลังจากไม่กี่นาทีที่ผ่านความวุ่นวาย มีข้อสรุปที่ไม่พึงประสงค์ออกมา ยาเสียสาวที่พบในร่างกายเป็นยาที่หาได้ยาก ไม่มีในประเทศ และไม่มียารักษา ยารักษาที่จะช่วยเธอได้คือ ผู้ชาย! ภูดิศและคนเสื้อคลุมสีขาวมอง ทุกอย่างตกอยู่ที่ถิรเจต ถิรเจตตกใจกลัวเล็กน้อย “ไม่มีวิธีอื่นแล้วหรอ?” กลุ่มคนในเสื้อคลุมสีขาวขยับแว่นตา “จะว่ามีก็มี แต่ว่า……” “แต่ว่าอะไร?”ถิรเจตสายตาเยือกเย็นเล็กน้อย “แต่ขั้นตอนจะเจ็บปวดมาก ไม่รู้ว่าเธอจะอดทนได้ไหม ใช่แล้ว ฉีดพ่นด้วยน้ำเย็น บางทีมันอาจจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดของเธอได้ และยัง……” “และยังอะไร?”ถิรเจตมองด้วยสายตา “ถึงแม้ว่าจะอดทนกับมัน ฤทธิ์ยาลดลงแล้ว และผลสืบเนื่องที่ตามมาจะทำให้เธอสมองทึ่ม” ใบหน้าของถิรเจตก็มืดครึ้มทันใด ภูดิศและคนในเสื้อคลุมสีขาว ทั้งคนรับใช้ ทั้งหมดออกไปแล้ว เขานั่งอยู่ข้างเตียงคิดเกี่ยวกับวิธีที่จะจัดการกับมัน ให้ผู้หญิงที่หิวกระหายเกาะที่หลังของเขา จูบที่คอของเขา อืออืออือ ร้องไห้ขอร้องให้เขาช่วยเธอ “เธอ ออกไปจากฉัน”ถิรเจตผลักเธอออกไปอย่างหงุดหงิด แต่ในไม่ช้า นาเดียก็วนกลับมา ถิรเจตกดเธอลงบนเตียง ดึงออกอย่างรวดเร็ว จากแอ่งน้ำแข็งด้านนอกขนาดใหญ่ ตะโกนต่อสู้ใส่หน้านาเดีย