ตอนที่ 29 มื้ออาหารที่สกปรก

ต๭นที่ 29 มื้ออาหารที่สกปรก จากสิ่งที่เกิดขึ้น นาเดียไม่ได้แกล้งทำเป็นไม่พอใจ เพราะว่าเธอรู้สึกผิดจริงๆ เธอซ่อนสีหน้าของเธอ กับคำถามเล็กๆน้อยๆ“คุณภูรี ทำไมฉันถึงต้องทำแบบนั้น คุณไม่รู้เหรอ?” “นาเดีย ฉันไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร!” ใบหน้าของภูรีก็ซีด “เมื่อคืนฉันกลับถึงบ้าน แม่ฉันพาฉันไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจ หมอบอกกับฉัน ว่ามีคนมายุ่งกับเหล้าของฉัน……” “หุบปากซะ!”ภูรีขัดจังหวะเธอ “ใครจะไปรู้เธออาจจะไปกินของสกปรกจากข้างนอกมาแล้วหรือเปล่า จะผลักความรับผิดชอบทั้งหมดมาที่ฉัน” ฉันกำลังรอให้คุณพูดประโยคนี้! นาเดียหัวเราะอีกครั้ง ดวงตาที่สดใสบนใบหน้าของเธอ“ แล้วทำไมคุณภูรีถึงรีบไล่ฉันออก?แสดงให้เห็นว่าคุณมีอะไรบางอย่าง หรือกลัวว่าจะถูกค้นเจอ?” “นาเดีย ผมหวังว่าคุณจะไม่โยนสิ่งสกปรกนี้ให้กับผม!”ภูรีหันมองไปที่ธีรวัฌน์ด้วยความกังวล “ธีรวัฌน์ สังคมปัจจุบันเปิดกว้าง มีผู้หญิงวัยรุ่นไม่น้อยที่กินผลไม้ต้องห้าม รวมทั้งสิ่งที่ต้องห้ามมันเป็นเรื่องปกติ ธีรวัฌน์มองลงไปและไม่ทันสังเกตเห็นถึงความเบื่อหน่าย และฉีกใบ‘รายงานการเลิกจ้าง’โยนลงถังขยะ “เรื่องนี้ก็ให้มันจบเพียงเท่านี้ ฉันเห็นแล้ว มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด” นาเดียมองเขาอย่างผิดหวัง “ถ้างั้น ธีรวัฌน์ คงไม่ไล่ฉันออกใช่ไหมคะ?” ธีรวัฌน์ยิ้มด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน พยักหน้า “ไม่หรอก เธอกลับไปทำงานต่อเถอะ” “ค่ะ”นาเดียพอใจ หันหลังแล้วออกไปจากออฟฟิศ ทำให้ภูรีโกรธไม่เบา นาเดียกล้าดื้อรั้นกับตัวเองแบบนี้ ถ้าธีรวัฌน์ไม่ได้อยู่ที่นั่น ฉันจะบีบคอเธอด้วยมือของฉันเอง! ธีรวัฌน์มองเธออย่างเย็นชาและถาม “ ภูรี นายรู้ดีว่าคุณท่านนิรวิทย์มีงานอดิเรกคือการทำร้ายผู้หญิง นายยังพานาเดียไปร่วมงาน?” ภูรีแอบกลืนน้ำลาย อธิบายให้ตัวเองฟัง “มีผมอยู่ด้วย ใครจะกล้าลงมือกับเธอ?ท่านนิรวิทย์ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ไม่ถึงขนาดว่าจะต้องแยกกัน?” “เรื่องเครื่องดื่มนั่นน่ะ” “มันไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลย!” ภูรีรีบอธิบาย ตบหน้าอกและสาบาน “เหล้านั้นผมและคุณท่านนิรวิทย์ดื่มแล้ว ทำไมมีแค่เธอที่มีปัญหา พวกเราก็ดีดีอยู่นะ? คุณเชื่อในคำพูดโกหกของผู้หญิงคนนั้น” ธีรวัฌน์ไม่อยากจะถามเรื่องนี้อีกต่อไปแล้ว แต่ก่อนที่เขาจะเดินออกไป เขาเตือน“ถ้ามีงานเลี้ยงแบบนี้อีก ให้พาแผนกประชาสัมพันธ์ไปก็ได้แล้ว นาเดียเป็นผู้หญิงที่ดีคนหนึ่ง ไม่สามารถจัดการกับเรื่องนี้ไหว นายเข้าใจไหม?” ภูรีขยับริมฝีปาก แสดงความไม่พอใจและพยักหน้า“อืม ผมรู้แล้ว” หลังจากธีรวัฌน์ออกไปทันใดนั้นภูรีก็เปิดใบหน้าที่ยังคงมีความคับข้องใจ เกือบจะกลายเป็นความโหดร้าย บริษัทโมทัดนาเป็นธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ภายใต้บริษัทบีวายเค.จำกัด ผู้บริหารคือคุณนายน้อยตระกูลสวันนีย์ แต่ก็มีนามสกุลอื่นที่มานั่งตรงนี้เช่นธีรวัฌน์ อิงตามอะไร?เด็กทุกคนที่เกิดมาในตระกูลสวันนีย์เป็นคนที่ยอดเยี่ยม ถ้าไม่ใช่เพราะธีรวัฌน์เป็นลูกนอกสมรสของคุณนายน้อยตระกูลสวันนีย์นะ! ความลับนี้ เป็นที่รู้จักกันเพียงในครอบครัว ดังนั้นไม่มีใครในบริษัทกล้าที่จะปฏิเสธธีรวัฌน์ กับตัวตนที่เป็นของปลอม แม้แต่ผู้หญิงที่ชอบก็เป็นสินค้าราคาถูก