ตอนที่ 30 ออกแบบมาเพื่อแก้แค้นเธอ

ต๭นที่ 30 ออกแบบมาเพื่อแก้แค้นเธอ เธอยิ้มอย่างเงียบๆ ยกมือขึ้นและกดโทรศัพท์บนโต๊ะ “คุณภูรี คุณมีอะไรจะสั่งค่ะ?” “พวกคุณแผนกทำความสะอาดทำอะไรอยู่ กระจกด้านนอกตึกสกปรกมาก ไม่รู้จักส่งไปทำความสะอาด?” หัวหน้าแผนกทำความสะอาดตกใจ กระจกนอกอาคารเพิ่งทำความสะอาดเสร็จ หรือว่า…… “คุณภูรี ขอโทษ เป็นความผิดของฉัน ฉันจะไปทำความสะอาดเอง” “อืม”ภูรีฮัมอีกครั้ง ใช่แล้ว เธอไปเรียกพนักงานฝึกงานนาเดียที่แผนกออกแบบ ให้เธอช่วยพวกเธอทำความสะอาด นาเดียยุ่งอยู่กับการวาดภาพ ถูกแผนกทำความสะอาดเรียกออกไป และพึ่งจะรู้ว่าให้เธอไปทำความสะอาดกระจกนอกอาคารบริษัทโมทัดนา เธอรู้ดีแก่ใจ เป็นเพราะภูรีที่ทำให้เธอลำบาก แต่ไม่มีทางเลือก ตอนนี้เธอเป็นลูกน้องของเขา เธอไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธงานที่จัดโดยบริษัท ตึงใหญ่ของบริษัทโมทัดนา มีขนาดความสูงถึงสามร้อยเมตร อาคารที่มีห้าสิบชั้น มองจากที่ไกลๆ หลังคาของอาคารที่ถูกแทรกด้วยเมฆหมอก เหมือนกับเป็นการเชื่อมต่อกับสวรรค์ นาเดียใส่อุปกรณ์ป้องกัน ด้วยความช่วยเหลือของคนงานทำความสะอาดมืออาชีพ เหยียบบนเครนรถ เครื่องยกระดับขึ้นด้านบน ค่อยๆยืดขึ้น หัวหน้าแผนกทำความสะอาดอยู่ข้างล่าง เตือนเธออย่างรุนแรง ดูแลความปลอดภัยด้วย ไม่สามารถออกจากบริเวณราวเหล็กที่มีความปลอดภัยได้ “พี่ใหญ่ ผู้หญิงคนนี้ถูกใครไม่พอใจหรอ? คนแผนกออกแบบ ทำไมมาที่แผนกเราแบบนี้?” “ใครจะไปรู้ ได้ยินว่า ทำให้คุณภูรีไม่พอใจ” “ตั้งแต่ต้นปีงานที่ทำไม่ค่อยจะดี ถ้าทำไม่ดีก็จะถูกขู่ให้เสียขวัญ” พนักงานทำความสะอาดส่ายศีรษะพูดคุยกันอยู่ข้างล่าง นาเดียพึ่งจะขึ้นไป ในใจตื่นเต้นเหมือนจะตาย ความสูงสามร้อยเมตร แค่ยืนมองลงมา มันก็ทำให้รู้สึกตกใจกลัว แต่ว่า เมื่อความสูงเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ จู่ๆเธอก็รู้สึกว่า มันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่พวกเขาพูด นอกจากนั้น อากาศข้างบนสดชื่นและสบาย เหมือนนั่งรถขึ้นไปบนเขา สดชื่นเหมือนนั่งชิงช้าสวรรค์ ช่างน่าตื่นเต้น! เธอค่อยๆย้ายตำแหน่งของเธอ เอาผ้าขนหนูที่แห้งและเปียกออกมาสองผืน พนักงานทำความสะอาดมืออาชีพใช้ผงซักฟอก เริ่มทำงาน…… ห้องทำงานธีรวัฌน์ มือของธีรวัฌน์ กำลังยุ่งอยู่กับกองชุดน้ำชา “ในช่วงเวลานี้ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขา ถูกต้องตามระเบียบ งานเลี้ยง กินข้าว งานเลี้ยงอาหารค่ำ ทุกอย่างปกติดี”เขานำชาที่เขาต้มสุก เทลงในชามเล็กๆ ส่งให้กับถิรเจต ถิรเจตรับ ยิ้มและหัวเราะ พูดคุยกัน“ จ้องไปที่ชญวงศ์ ดูสุขุมมากกว่าที่เราคิด ประหม่าเล็กน้อย สามารถติดอยู่ในกับดักของเขาได้” “จะพูดยังไงดี?”ธีรวัฌน์เงยหน้ามอง มีร่องรอยของความประหลาดใจบนใบหน้าของเขา ถิรเจตเคยได้รับของจากภูดิศ เปิดออก วางไว้ตรงหน้าเขา เหล่านี้คือร่องรอยที่เขาจะออกจากประเทศเมื่อเร็วๆนี้ คนของเราติดตามตลอดทาง แต่เขาก็หนีออกจากการประมูลครั้งนั้น ฉันสงสัย ไม่ใช่ว่าเขารู้เรื่องของเรา และได้พบกับคนที่ไม่รู้จัก ธีรวัฌน์ได้ยิน สีหน้าของเขาก็เริ่มเยือกเย็น ไปตรวจสอบดูของที่ถิรเจตส่งมา พยักหัว “จริงๆแล้วมีคนวางแผน ดูเหมือนว่าฉันจะไม่สามารถผ่อนคลายได้เลย” ขณะที่เขาพูด เขาเงยหน้าขึ้นมอง สายตามองไปที่หน้าต่าง ขณะที่เขากำลังมองนาเดียที่กำลังทำความสะอาดกระจกอยู่นั้น ทำให้เขาตะลึงและตกใจ!