ตอนที่ 32 ถูกเปิดโปง

ต๭นที่ 32 ถูกเปิดโปง ภูรีพยักหน้า สาบานว่า “ฉันไม่รู้จริงๆว่าเกิดอะไรขึ้น กลับไปฉันจะให้คนไปสอบถาม ถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันต้องคุยกับเธอ ไม่รู้จักใส่ใจกับกฎระเบียบข้อบังคับของบริษัทโมทัดนาเลย!”ในเวลาเดียวกัน มีเสียงเคาะประตูจากด้านนอกของห้องทำงาน ธีรวัฌน์เงยหน้าขึ้นล็กน้อย และพูดว่า“เข้ามา” นาเดียเดินเข้ามาอย่างใจเย็น แต่ทำให้เธอรู้สึกไม่น่าเชื่อ ถิรเจตก็อยู่ที่นี้ด้วย ฉากที่เกิดขึ้นเมื่อคืน และสิ่งที่เขาพูด ทำให้หัวใจเธอเต็มไปด้วยความอับอาย หัวใจเต้นแรง สับสน มันเป็นเรื่องจริง แต่สิ่งที่เกิดขึ้นจะต้องจัดการกับมันให้ได้ ผู้ชายที่ทำร้ายเธอตั้งแต่ที่เธอเดินเข้ามา ไม่ได้มองมาที่เธอ ทำเหมือนเธอเป็นอากาศ เป็นมนุษย์ล่องหน หยิ่งยโส?ดูถูก?เมินเฉย?นาเดียรู้สึกสับสน “นาเดีย เธอมาทำอะไรที่นี้?” ภูรีมีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดี นาเดียเงยหน้า มีร่องรอยของความตื่นตระหนกในสายตาของเธอ เก็บซ่อนสายตานั้นให้ต่ำที่สุด แต่บนใบหน้าของเธอกับมีแต่ความเยือกเย็น ได้ยินอย่างนั้น ธีรวัฌน์เงยหน้าขึ้น เหลียวมองไปที่ภูรี ถิรเจตก็ไม่พูดอะไร แค่ค่อยๆขยับมุมปากไปมา ลำคอของภูรีขยับไปมา พูดด้วยความเร่งรีบ “โอเค ฉันกลับไปแล้วจะไปดูแม่พิมพ์”แม่พิมพ์?เขาหมายถึงเครื่องประดับแม่พิมพ์ที่ออกแบบโดยเด็กฝึกงาน? นาเดียยิ้มบางๆ “คุณภูรี คุณจำอะไรผิดหรือเปล่า? ฉันกำลังพูดถึงแผนกทำความสะอาด คุณไม่ได้ขอให้ฉันไปทำความสะอาดกระจกหน้าต่างทั้งหมดในอาคารหรอ?เกี่ยวข้องกับเครื่องประดับแม่พิมพ์ยังไง” สีหน้าของธีรวัฌน์เมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่น แต่ถิรเจตกระตุกริมฝีปากเล็กน้อย สีหน้าของภูรีก็ซีด “นาเดีย ฉันไม่เข้าใจว่าเธอพูดเรื่องอะไร ฉันบอกเธอตั้งแต่เมื่อไหร่……” ในขณะเดียวกัน วิทยุผู้ช่วยของภูรีก็ดังขึ้นอย่างรวดเร็ว เสียงหัวหน้าแผนกทำความสะอาด กำลังรวบรวมข้อมูลเรื่องงานอยู่ “ใช่ค่ะใช่ ฉันเป็นพนักงานแผนกทำความสะอาด กรุณาตอบกลับคุณภูรี นาเดียทำงานที่นี่เสร็จแล้ว ช่วยตรวจสอบด้วยค่ะ!” ภูรีรู้สึกว่าตัวเองจะล้มลงทันใด เขาทำธุรกิจนี้มาเป็นเวลาหลายปี ไม่คาดคิดว่าจะมีมือของผู้หญิงมาทำให้เขาเสียหลัก นาเดียยังดูไร้เดียงสา ถามออกไปอย่างโง่ๆ “คุณภูรี นั่นไงคุณจําได้ไหม ฉันทำเสร็จแล้ว คุณต้องสละเวลาเพื่อไปตรวจสอบไหม” สีหน้าของธีรวัฌน์ตอนนี้ จมลงไปอย่างสมบูรณ์ เขาลุกขึ้น ถามด้วยเสียงที่เย็นชา “คุณภูรี คุณก็รู้ว่านาเดียพึ่งจะเข้ามาทำงานได้แค่เพียงครึ่งปี และไม่เคยได้รับการฝึกอบรมอย่างมืออาชีพในแผนกทำความสะอาด คุณก็ให้เธอขึ้นไปนั่งสลิงนั่งร้านเช็ดกระจก ถ้าเกิดอะไรขึ้นคุณจะชดใช้มันได้ยังไง?” “ผม…… ผมไม่ได้ ……ผม……”มันเกิดขึ้นกะทันหันเกินไป ภูรีไม่รู้จะทำยังไงกับมัน มีความสับสนในการพูด “คุณยังบอกว่าไม่!ที่ได้ยินจากเครื่องวิทยุนั้นเป็นเรื่องโกหกหรอ?หรือจะพูดว่า เธอไม่ใช่ผู้ช่วยของคุณ?”ธีรวัฌน์หน้าแดงด้วยความโกรธ มือชี้ไปที่ผู้ช่วยที่ยื่นอยู่ข้างภูรี เสียงตะโกน ทำให้ผู้ช่วยสั่นด้วยความกลัว ภูรีหน้าซีดทันที แต่ว่าอยู่ต่อหน้าถิรเจต แต่ถึงยังไงเธอก็ไม่สามารถกลืนมันลงไปได้อยู่ดี