ตอนที่12 ฉันจะทำให้นายเสียใจในภายหลัง

ต๭นที่12 ฉันจะทำให้นายเสียใจในภายหลัง ญาอี๋จัดการความตื่นตระหนกของตัวเอง และเฝ้าจ้องมองดูประยงอย่างสับสนและระมัดระวัง ประยงวางโทรศัพท์ไป และค่อยๆ ตรงเข้าไปหาญาอี๋ทีละก้าวๆ ญาอี๋พองตัวแล้วรีบถอยหลังทันที “คุณต้องการอะไร ? ออกไปให้ห่างฉันนะ !” ประยงก็หยุดลงจริงๆ สีหน้าท่าของเขาดูสุขุมและเย็นเยือกยะ: “ญาอี๋ เธอนี่มันทำให้ฉันรังเกียจจนอยากอ้วกจริงๆ เลยนะ” เขาพล่างคำสบถออกไปโดยไม่ได้คิด ญาอี๋บิดคิ้วขึ้นและตอบกลับไป: “คุณก็ทำให้ฉันขยะแขยงเหมือนกันนั่นแหละ!” ประยงยกมือขึ้นแล้วชี้นิ้วไปที่ประตู คายน้ำแข็งออกมาหนึ่งคำ: “ใสหัวออหไปซะ” ญาอี๋อยากจะเดินออกไปให้ไกลๆ แต่ทว่า…… “แล้วลูกฉันล่ะ”…… “ออกไปด้วยกันเลย !” สายตาของประยงเต็มไปด้วยความรังเกียจ ราวกับว่ากำลังมองสิ่งของที่สกปรก “ไปไกลได้แค่ไหน ก็ออกไปให้ไกลได้เท่านั้น !” ญาอี๋กัดริมฝีปากของเธอแน่น ทั้งโกรธทั้งน้อยใจ……เธอทำอะไรให้ผู้ชายคนนี้ ? ทำไมเธอต้องถูกผู้ชายคนนี้โมโหตลอดเวลา ? “ไอ้ผีดิบ !” เธอสบถคำด่าออกไป กัดริมฝีปากและวิ่งออกจากห้องไป เมื่อหาซีซั่นเจอจึงอุ้มลูกชายของเธอขึ้น ไม่หันหัวกลับแล้วออกไปข้างนอก เพิ่งจะออกไปถึงหน้าประตูคฤหาสน์ เธอก็พบกับชุติภาส เขาถามขึ้นอย่างห่วงใย “โอเคไหม ?” ญาอี๋พยักหัว “ไม่เป็นไรๆ ไปจากที่นี่กันเถอะ”……. ชุติภาสอืมหนึ่งเสียงแล้วกอดเอวของญาอี๋อย่างอ่อนโยนและทั้งสามคนก็ออกไปด้วยกัน ประยงจ้องมองไปที่ภาพอันอุบาทก์นั่น รู้สึกว่าความโกรธแค้นกลิ้งอยู่ในอกรุนแรงมากขึ้น “ลูกชายของญาอี๋ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของแก” ประยงเอ่ยปากขึ้นเหมือนกับเด็กน้อยที่กำลังโกรธที่อยากจะแก้แค้นอย่างไร้เดียงสา “ฉันตรวจ DNA มาแล้ว ซีซั่นและตระกูลปนันท์ไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดเลยสักนิด” รูปร่างที่คล้ายก็เป็นแค่เรื่องบังเอิญ และญาอี๋ผู้หญิงอัปรีย์คนนี้บังอาจใช้เรื่องนี้หลอกลวงชุติภาส พยายามอย่างมากที่จะแต่งงานเข้ามาในตระกูลปนันท์ ชุติภาสยิ้มพลางพูดออกไปลอยๆ : “แล้วไง ? ฉันชอบญาอี๋แล้วก็ชอบซีซั่น ฉันจะแต่งงานกับเธอ อยากจะเป็นพ่อของซีซั่น” ริมฝีปากบางของประยงเกร็งขึ้น สักพักหนึ่งในที่สุดก็พูดขึ้น: “ฉันไม่อนุญาตให้ผู้หญิงแบบนี้แค่งงานเข้ามา ฉันเป็นใหญ่ที่สุดในตระกูลปนันท์แล้วในชีวิตนี้ฉันจะจะไม่ปล่อยให้ญาอี๋เข้ามาในตระกูลของฉันสักก้าวเดียว !” สายตาและคิ้วอันโมโหของชุติภาสในที่สุดก็เผยออกมาเล็กน้อย: “ประยง ฉันจะทำให้นายเสียใจในภายหลัง” เขาพูดจบก็พาญาอี๋ก้าวออกไป ความจริงซีซั่นไม่ใช่ลูกของชุติภาสญาอี๋ตั้งสติแล้วถอนหายใจยาวๆ ด้วยความโล่งอก ก็ดูจะมีเหตุผลในการจะรักษาระยะห่างจากชุติภาสมากขึ้น หลังจากที่ปฏิเสธชุติภาสไปหลายครั้ง ดูเหมือนว่าสุดท้ายเขาก็ยอมแพ้ไป และในที่สุดเขาก็เลิกตื๊อเธอทั้งวัน สามวันต่อมา งานแถลงข่าวเปิดตัวเสื้อผ้าใหม่ของลันตาอยู่ที่สตูดิโอ คอลเล็กชั่นใหม่ของเธอจะปรากฏขึ้นอย่างสมบูรณ์ในงานนี้ ในทางกลับกันญาอี๋ก็ถือหลักฐานการลอกเลียนแบบทั้งหมดเข้ามาในงานแถลงข่าว เธอจะอยู่ที่งานแถลงข่าวต่อหน้านักข่าวทุกคนเพื่อให้นักข่าวได้แฉลันตาโดยตรง ลันตายืนอยู่บนเวที สวมใส่ชุดชิ้นล่าสุดที่ออกแบบโดยลันตาด้วยรอยยิ้มอันอ่อนโยนที่เสแสร้ง ถือไมโครโฟนและพูดอย่างเป็นทางการด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลเป็นพิเศษ สายตาของเธอหันมาจ้องมองญาอี๋นัยน์ตาส่องประกายพลางยิ้มแปลกๆ พูดขึ้นด้วยเสียงอันนุ่มนวล “งานของฉันตั้งใจจะเปิดตัวตอนปลายปีนี้ แต่คิดไม่ถึงเลยค่ะว่าจะมีการลอกเลียนแบบเกิดขึ้น ทำให้ฉันต้องเลื่อนมาประกาศในตอนนี้ ชุดนี้ฉันใช้ความพยายามทั้งหมดของฉัน ดังนั้นฉันจึงต้องเก็บเป็นความลับให้ดี แต่ไม่เคยคิดเลยค่ะว่าพี่สาวของฉันจะขโมยภาพวาดและต้นฉบับทั้งหมดของฉันไป” เธอพูดขึ้นตาของเธอแดงมีท่าทางที่เศร้าเสียใจอย่างมาก ผู้สื่อข่าวและแขกรับเชิญกำลังเอะอะกระซิบกระซาบด้วยความเดือดดาลและแม้กระทั่งพูดว่าจะช่วยลันตากำจัดคนลอกเลียนแบบอันเลวทรามนี้ ลันตาสะอื้นและพูดต่อ: “เรื่องนี้ควรจะเป็นเรื่องในครอบครัวของฉัน ความจริงฉันไม่อยากจะเอามาพูดถูกวิพากษ์วิจารณ์หรอกนะคะ แต่……ในครั้งนี้เธอเอาชีวิตในอนาคตของฉันมาขู่ฉันค่ะว่าให้ฉันยอมรับว่างานนี้ฉันเป็นคนเลียนแบบเธอ ไม่งั้นเธอจะข่มขู่แม่ของฉันและทำให้ฉัน......พังพินาศ” เมื่อพูดจบ ลันตาก็หลบหน้าอันเจ็บปวดพลางร้องไห้ ขณะที่ผู้ช่วยของเธอก็รีบก้าวขึ้นมาพลางตบไปที่หลังของเธอเพื่อให้เธอสบายใจทันที ในขณะเดียวกันก็แกล้งตีสีหน้าและพูดออกไปอย่างเคร่งเครียดว่า: “ฉันยังมีคลิปเสียงที่คุณลันตาถูกขู่ด้วย ......”