ตอนที่13 ใครเป็นจอมเลียนแบบกันแน่

ต๭นที่13 ใครเป็นจอมเลียนแบบกันแน่ คลิปเสียงถูกเปิดออกมา ได้ยินเสียงญาอี๋ผู้หน้าเนื้อใจเสือข่มขู่แม่ของลันตาอย่าง ให้ลันตายอมรับว่าเมื่อหกปีที่แล้วจนถึงตอนนี้ว่าลอกเลียนแบบงานของญาอี๋ทั้งหมด ไม่งั้นเธอจะฆ่าแม่ของลันตา คลิปเสียงนี้ส่อว่าคำพูดของญาอี๋นั้นเด็ดขาดและโหดร้าย แต่ความเป็นจริงคือญาอี๋ไม่เคยพูดอะไรแบบนั้นเลย ! คลิปเสียงนี้เป็นการกุเรื่อง ! ลันตารู้ดีว่าญาอี๋จะอยู่ในงานแถลงข่าวนี้ด้วยเพื่อเอาคืนด้วยมือของเธอ เธอจึงฉวยโอกาสให้ผู้คนเข้าใจผิดว่าญาอี๋สวมบทบาทขู่เข็ญ ทั้งยังชักนำความคิดเห็นของผู้คน แม้ว่าญาอี๋จะเอาหลักฐานจริงๆ ออกมา ก็ไม่มีใครเชื่อ ! หลังจากคลิปเสียงจบไป ผู้ช่วยของลันตาก็ชี้ตรงไปที่ญาอี๋ทันทีพลางกล่าวโทษและต่อว่าอย่างขุ่นเคือง: “คุณญาอี๋ คุณนี่มันล้ำเส้นจริงๆ ! คุณลันตาของพวกเรา ดูแลคุณมาตลอดทั้งปี แต่คุณมันเป็นนังสุนัขจิ้งจอกตาขาวและหัวใจนังปีศาจ ! เราจะฟ้องคุณเรื่องการคุกคามเหล่านี้!” เมื่อเธอชี้ขึ้น ทุกสายตาก็หันไปที่ญาอี๋ทันทีและพากันกระหน่ำข่มเหง ด่าว่า และเหยียดหยามเธอ สายตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เหมือนคลื่นสาดไปที่ตัวของญาอี๋ เธอไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่มก่อน แต่เธอโดนผลักอย่างแรงจนเธอสะดุดและตกลงไปยังขอบเวที ถุงใส่เอกสารในมือของเธอร่วงหล่นอยู่บนเวที เอกสารการออกแบบทุกชิ้น ประวัติอีเมลที่ปริ้นต์มาทั้งหมดร่วงหล่นออก ทำให้ทุกคนต้องอ้าปากค้างอีกครั้ง ผู้ช่วยลันตาคว้าต้นฉบับมาและพูดด้วยความโกรธว่า “นี่คือต้นฉบับการออกแบบของคุณลันตาของพวกเรา ! คุณขโมยมันไปหมดจริงๆ ด้วย ! แล้วยังเอามาที่งานแถลงข่าว คุณต้องการใช้อันนี้เพื่อกล่าวหาเราว่าเราเลียนแบบคุณใช่ไหม ?” “ฉันไม่ได้ทำแบบนั้น !” ญาอี๋ยกตัวเธอขึ้นและก้าวขึ้นเวที ยิ่งเธอต้องเจอปัญหาเท่าไหร่เธอก็ยิ่งสงบมากขึ้นเท่านั้น “เอกสารพวกนี้มันคือของฉัน ! ฉันวาดรูปทั้งหมดด้วยมือ ฉันวาดเองทีละเส้นๆ !" เธอค่อยๆ รวบรวมเอกสารที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น หันกลับไปยังผู้คนด้วยความโกรธ เธอค่อยๆ เปิดปากขึ้นอย่างใจเย็น: “ฉันไม่ได้เลียนแบบลันตาและก็ไม่ได้ขู่เธอและแม่ของเธอ ทุกสิ่งทุกอย่างนี้คือเธอกำกับตัวเองจากละครปากว่าตาขยิบ ถ้าพวกคุณ”...... “หุบปากไปซะ! นังขี้ก๊อป” มีเสียงตะโกนขึ้นมาจากด้านล่าง และในตอนนั้นก็มีการปาขวดพลาสติกขึ้นมา ด้านบนของขวดนั้นไม่ได้ปิดฝาและน้ำผลไม้ก็ราดเต็มตัวญาอี๋ “ตอนนี้แกยังกล้ามาใส่ร้ายสไตลิสต์ลันตาของพวกเรา เขามีชื่อเสียงขนาดนี้ ทำไมจะต้องไปเลียนแบบงานของคนไร้ตัวตนแบบแกด้วย! ละอายใจบ้างไหม?” “ใช่ นังผู้หญิงโอหัง ถุ้ย !” ทันทีที่มีคนนำ ผู้คนจำนวนมากก็ร่วมแจมกันโยนขวดน้ำไปที่ญาอี๋ ญาอี๋จับเอกสารในมือของเธอไว้แน่นเพื่อไม่ให้เปียกและก้าวถอยหลังสองก้าว นิ้วของเธอสั่นเล็กน้อย ใบหน้าของเธอซีดเซียว แต่ดวงตาที่สดใสและชัดเจนยังคงมั่นคงและเด็ดเดี่ยว “ฉันไม่ได้ก๊อปปี้ลันตา ถ้าคุณไม่เชื่อล่ะก็ รอศาลตัดสินได้เลยว่าลันตาก๊อปปี้ฉันและใส่ร้ายฉัน......ทุกสิ่งเหล่านี้น่ะฉันจะฟ้องให้หมดเลย !” “นี่คุณไม่รู้สึกผิดบ้างเลยหรือไงคุณญาอี๋ ?” ผู้ช่วยกรีดร้องขึ้นอย่างไม่เชื่อ “คุณลันตาใจดีกับคุณขนาดนี้ คุณคิดว่าคุณจะรังแกเธอได้ตลอดเวลาหรอ ?” ลันตายืนอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้าและถูกใส่ร้ายปกปิดน้ำตาเหมือนเป็นเหยื่อ ผู้ช่วยของเธอชี้และสาปเธอและขณะนั้นก็ก้าวไปข้างหน้าสองก้าวแย่งสิ่งต่าง ๆ จากอ้อมแขนของเธอและแอบหยิกที่ผิวบอบบางของเธอด้วยมือสีดำของเขา “คุณทำให้งานแถลงข่าวเป็นนรก ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ!” เขาผลักและดันเธอไปจนถึงขอบเวที เขามองด้วยสายตาที่โหดเหี้ยม ทันใดนั้นเขาก็จับข้อมือญาอี๋ไว้แน่นและกระชากไปข้างหลัง ญาอี๋เหยียบลงบนขอบเวทีทำให้เธอสูญเสียความสมดุล โซเซไปมาและร่วงล้มไปข้างหลัง “ว้าย”...... เธอกรีดร้องออกมาด้วยน้ำเสียงเบา หลับตาของตัวเองโดยอัตโนมัติ แต่ความเจ็บปวดที่คาดหวังไว้ไม่ได้เกิดขึ้นและเธอก็ร่วงลงไปในอ้อมกอดอันกว้างและอบอุ่น มีคนรับเธอไว้