已经是第一章了
ตอนที่16 แขกของค่ำคืนนี้
ตนที่16 แขกของค่ำคืนนี้
จักรยานคันหนึ่ง เดิมทีเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังขี่อยู่ เด็กผู้หญิงนั่งอยู่ที่เบาะหลังอย่างซุกซนต้องการที่จะให้ถีบที่คันเร่ง
เด็กชายไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่ยกสองเท้าของตัวเองขึ้น หญิงสาวที่นั่งอยู่ทางด้านหลัง กอดไปที่เอวของเด็กชายแน่น และวางสองเท้าไปที่คันเร่ง ขี่จักรยานไปอย่างมีความสุข…
นวตารู้สึกแสบในจมูก เจ็บแปล๊บที่หัวใจ คืนนี้เป็นอะไรไป เธอคิดถึงวันคืนที่ยังมีเขาอยู่ข้างกายอยู่เสมอ
เธอออกแรงส่ายหัว ยื่นมือทั้งสองข้างที่ซุกอยู่ในกระเป๋าออกมา แตะไปที่ใบหน้าของตัวเองสองสามครั้ง หายใจเข้าลึกๆ ทำให้ตัวเองตื่นตัวอยู่เสมอ
ผ่านไปแล้ว คิดมากไป ก็ย้อนกลับไปไม่ได้
เธอเดินเข้าบาร์ที่ทำงานไปอย่างรวดเร็ว ช่วงเวลานี้มีแขกไม่มาก เธอไปที่ห้องล็อกเกอร์และเปลี่ยนชุดทำงาน ชุดสูทสีดำขนาดเล็กและกระโปรงสั้น
ตอนแรกเธอก็ต่อต้านการใส่เสื้อผ้าแนบเนื้อเช่นนี้ กระโปรงสั้นไปหน่อย เสื้อก็คอกว้างเกินไป เธอไม่ต้องการที่จะสวมใส่มัน แต่สำหรับงานที่สามารถได้ทิปหนักทุกวันเช่นนี้ เธอไม่สวมมันไม่ได้
เนื่องจากรูปร่างของเธอค่อนข้างผอม เธอจึงสามารถสวมเสื้อคอเต่าไว้ข้างในได้อีกหนึ่งชั้น ด้านล่างก็สวมใส่สีดำ
ต่อมาหัวหน้าคนงานรู้สึกขัดหูขัดตา “คิดว่าตัวเองมาที่นี่เพื่อเป็นสายลับหรือยังไง ยังทำเป็นรักนวลสงวนตัว”
ไม่มีทางเลือก เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างราบรื่นขึ้นเอง เหมือนกับหัวใจ นี่คือชุดแนบเนื้อที่เธอเคยต่อต้าน แต่ว่าตอนนี้เธอกลับไม่ได้รู้สึกอะไร
พูดไม่ได้ว่ามันสวย แต่ว่าก็มีลูกค้าที่ชื่นชอบมัน และอยากที่จะใส่ธนบัตรใบละสองสามร้อยเหรียญเข้าไปในคอเสื้อของเธอ
ตอนแรกๆ เธออยากจะปาธนบัตรใบละร้อยใส่หน้าแขก แต่หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆเข้าใจ ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าเงิน ความนับถือตนเองที่น่าสงสารของเธอไม่คุ้มค่ากับเงินที่จะต้องจ่าย
เพิ่งจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ จารุภาที่มีความสัมพันธ์อันดีกับเธอก็เดินเข้ามา “ที่รัก วันนี้ฉันอารมณ์ดี ฉันจะมอบห้องส่วนตัวให้กับพี่ในคืนนี้”
จารุภาตัวไม่ได้ใหญ่ไปกว่าเธอ สมกับอายุของเธอ อายุเพียงสิบหกเท่านั้นเธอก็ก้าวเข้าสู่วงการ กฎของการเอาชีวิตรอดของคนจน จารุภามีประสบการณ์มากกว่านวตา
ตั้งแต่ที่ทำงานที่นี่ จารุภาปกป้องเธอเสมอ ทำตามที่เธอบอก ยอมเธอ ไม่เพียงแค่คืนนี้เท่านั้น แค่เพียงเธอรู้สึกว่ามีแขกบางคนแสดงพฤติกรรมที่ล้ำเส้นเกินไป เธอก็จะปล่อยหล่อนไป
นวตามัดผมสีดำเหมือนน้ำตก เธอยิ้มและพูดกันจารุภา “ถ้าอย่างนั้นฉันขอเชิญไปที่โรงพยาบาลเพื่อทานบุฟเพ่ต์ในวันพรุ่งนี้”
จารุภาเหลือบตามองเธอ “ขี้เหนียวจริงๆ ฉันจะรอให้ถึงวันที่พี่ใจกว้าง เชิญฉันไปที่โรงแรมหกดาวเพื่อทานบุฟเพ่ต์”
“ดูเหมือนว่าเธอต้องรอให้พี่ถูกลอตเตอรี่รางวัลใหญ่ พี่จะเปิดห้องสวีทให้ แล้วจะเลือกผู้ชายหล่อๆให้สักคนเป็นไง”
“อย่างนี้ก็ดี แค่คิดก็สนุกแล้ว ฉันจะขอให้พี่ถูกรางวัลใหญ่ทุกวันเลย”
ทั้งสองหัวเราะเสียงดังจนได้ยินมาถึงห้องเก็บไวน์ นวตาให้หัวหน้าคนงานช่วยเธอจัดรถเข็นเหล้า เธอมองดูแล้วก็ถอนหายใจ เหล้าทั้งหมดในรถคันนี้ เพียงพอที่จะสามารถซื้อบาร์ทั้งบาร์นี้ได้
แต่ว่า…. ถ้าหากว่าเธอสามารถกระตุ้นให้ลูกค้าเปิดเหล้าเหล่านี้ได้ ค่าคอมมิชชั่นของเธอในคืนนี้ก็จะสามารถจ่ายค่ารักษาพยาบาลในเดือนก่อนได้
คิดแล้วก็น่าตื่นเต้น
หัวหน้าคนงานเตือนสตินวตาอย่างจริงจัง “แขกในคืนนี้เป็นแขกพิเศษของเมือง อย่าทำให้เสียเรื่องเป็นอันขาด ถ้าอย่างนั้นวันหลังก็ไม่ต้องมาทำงานแล้ว”
“ทราบแล้วค่ะ”
จารุภาแสดงออกถึงท่าทางให้กำลังใจเธอ หลังจากที่นวตายิ้มเล็กน้อย เธอก็ดันเกวียนเหล้าทองคำเข้าไปในห้องโถงอย่างระมัดระวัง
…
已经是最新一章了
加载中
