ตอนที่38 นี่เรียกการปกป้องอยู่เบื้องหลัง

ต๭นที่38 นี่เรียกการปกป้องอยู่เบื้องหลัง จตุภูมิยังจำได้ที่วันนั้นเขาไปถามแม่ แล้วทำไมเขาไม่บอกเรื่องที่เกิดขึ้นกับครอบครัวนวตาให้เขารู้ กลับปล่อยให้เขาอยู่ในความมืด ในตอนนั้นท่าทีของแม่แน่วแน่มาก “พ่อของเธอและพ่อของหล่อนเป็นคู่อริกัน หากพวกเธอทั้งสองคนยังติดต่อกันล่ะก็ ถ้าอย่างนั้นพ่อเธอก็จะต้องเข้ามาเกี่ยวข้องอย่างแน่นอน และต่อมา ก็คงจะไม่อนุญาตให้เธอและนวตาติดต่อคบหากัน” จตุภูมิรู้สึกตลกมาก นี่คือแม่ที่กำลังพูดถึงลูกสาวผู้ซึ่งเธอให้ความใกล้ชิดสนิทสนมยิ่งกว่าลูกชายของตัวเองเสียอีก นวตาจากไปด้วยอาการป่วยหนัก เธอเศร้าใจเหลือเกิน นี่คือสาเหตุที่ทำไมตอนนี้เธอถึงกลายเป็นเช่นนี้ นั่นเพราะวันหนึ่งเธอได้เห็นความหนาวเหน็บของโลก เธอจึงได้เติบโตขึ้นในช่วงเวลานี้ จตุภูมิเข้าใจเรื่องทั้งหมดอย่างชัดเจน ถ้าหากต้องการคบกับนวตาต่อไป หลังจากที่ฝ่าห้าด่านสังหารและหกแม่ทัพแล้ว ผลสุดท้ายจะเป็นอย่างไรก็ยังไม่ทราบได้ แต่จะให้ปล่อยวางเธอไปกลับทำไม่ได้ ถึงชาตินี้พวกเขาจะไม่ได้อยู่ด้วยกันในนามสามีภรรยา เขาก็จะปกป้องเธอ ตลอดไป … ธนพลโทรศัพท์ออก เขาไม่ได้โทรหานวตา แต่ว่าโทรหาคนขับรถ ผู้ซึ่งรู้ที่อยู่ของนวตา ณ ตอนนี้ จตุภูมิขนคิ้วบิดเบี้ยว ไม่อยากจะเชื่อ “พี่ให้คนสะกดรอยเธอรึ” ธนพลกำลังขับรถ “นี่เขาเรียกว่าการปกป้องอยู่เบื้องหลัง” ครึ่งชั่วโมงผ่านไปก็ไปถึงคลินิคแห่งหนึ่งใกล้ๆบาร์ นวตากำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้พร้อมกับรอยยิ้ม ให้แพทย์ตรวจร่างกายและดูเหมือนว่าเธอจะรู้สึกเจ็บเมื่อเคลื่อนไหว จตุภูมิอยากจะรีบถลาเข้าไปพาเด็กโง่คนนั้นไปที่โรงพยาบาล เจ็บหนักขนาดนี้ ไม่ไปโรงพยาบาลกลับมาคลินิคธรรมดาแบบนี้ มันน่าโมโหจริงๆ เขาเพิ่งคิดได้ และกำลังจะทำ แต่ว่าเขาถูกธนพลห้ามเอาไว้ เสียงของธนพลต่ำมาก “ถ้าหากคุณต้องการให้เธอกลับมาไว้วางใจคุณอีกครั้ง คุณก็อย่าไปตัดสินใจอะไรแทนเธอ อย่าทำลายความนับถือตนเองของเธอ” บ่อยครั้งที่ ความยากจนข้นแค้น ยิ่งทำให้ความนับถือตนเองนั้นยิ่งแข็งแกร่งขึ้น เมื่อจตุภูมิกำลังพิจารณาถึงคำพูดของธนพล ธนพลก็ก้าวนำหน้าเขาไปก้าวหนึ่งแล้ว “ตา เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร คุณได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร ยังโอเคอยู่ไหม” จตุภูมิยืนอยู่ที่ด้านหลังของธนพล ไอ้นี่ การแสดงเป็นเลิศ น่าจะได้รับรางวัลนักแสดงดีเด่น ทำเนียนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น！ นวตาเมื่อเห็นธนพลก็รู้สึกประหลาดใจมาก แต่แผลบนร่างกายของเธอทำให้เธอรู้สึกขายหน้า “พี่ธนพล พี่มาที่นี่ได้อย่างไรกัน” ธนพลบอกสาเหตุที่เขาคิดเอาไว้ล่วงหน้าแล้วพูดออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ “อ๋อ ภูมิน่ะ เขาเพิ่งจะกลับมาจีนและไปๆมาๆระหว่างสองเมือง ปรับตัวไม่ค่อยได้ ท้องผูกขึ้นมา จะไปโรงพยาบาลก็กลัวจะพบคนรู้จัก” ใบหน้าอันหล่อเหลาของจตุภูมิกลายเป็นสีแดง จากแดงกายเป็นเขียว จากเขียวกลายเป็นดำ ธนพลยังมีหน้ามาพูดจาไร้สาระกับเขาอีก นวตาเพิ่งจะสังเกตเห็นจตุภูมิ เธอเห็นว่าสีหน้าเขาไม่ค่อยดี และดูเหมือนว่ากำลังขบฟันอยู่ ดูแล้วน่าจะไม่สบายอยู่จริงๆ ที่เขามาคลินิคขนาดเล็กแห่งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อหลีกเลี่ยงที่จะต้องเผชิญหน้ากับคนรู้จัก แต่ถึงอย่างนั้นก็กลับบังเอิญพบกับเธอซึ่งนับเป็นคนรู้จักอีก มิน่าล่ะเขาถึงดูกระอักกระอ่วนมากตอนนี้ แม้แต่หมอที่ช่วยจัดการกับแผลของนวตาก็ยิ้มขึ้น ที่แท้เป็นหมอ นับว่ายังเป็นมืออาชีพอยู่ “อีกสักครู่ผมจะจ่ายยาให้กับเพื่อนของคุณ ถ้าหากไม่มีอาการอะไรพรุ่งนี้เช้าก็น่าจะดีขึ้นครับ” ธนพลพยักหน้าอย่างพอใจ นวตามองไปที่จตุภูมิซึ่งยืนอยู่ที่ประตูอย่างไม่พูดไม่จาแล้วก็อดขำขึ้นมาไม่ได้ เธอยิ้มขึ้นไม่เท่าไร แผลที่มุมปากก็แตกขึ้นอีกครั้ง “โอ๊ะ…” เจ็บจัง จตุภูมิทะยานไปที่เบื้องหน้าของนวตา นอกจากนี้ยังผลักธนพลเพื่อนซึ่งแย่งซีนเขาให้ออกไปทางด้านข้าง ….