ตอนที่41แม่บ้านคนนั้นร้าย

ต๭นที่41แม่บ้านคนนั้นร้าย นวตาอาจจะรู้สึกว่าการยืนอยู่ข้างธนพลนั้นปลอดภัยกว่าข้างจตุภูมิดังนั้นเธอก็มายืนอยู่ข้างตัวธนพลทำเหมือนกับหลบคนร้ายอย่างนั้นแล้วยังแอบมองใบหน้าอันเย็นชาของจตุภูมิเป็นระยะ ตอนทานอาหารจตุภูมินั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งนวตานั่งอยู่ด้านในถัดจากธนพลเข้าไปหลายปีมานี้อาจจะเป็นความเคยชินที่มีเธอนั่งอยู่ข้างๆบนโต๊ะอาหารและเขาก็ช่วยคีบอาหารให้เธอ นวตามองเขาอย่างรู้สึกรังเกียจ“ไม่ให้นายคีบไม่สะอาด” จตุภูมิเกือบจะโกรธคำพูดของเธอแล้วจับมาจูบให้เข็ดซักทีเธอกล้ารังเกียจน้ำลายของเขา ธนพลยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรที่จริงเขาก็พอจะดูออกว่านวตาตั้งใจยั่วโมโหเขา ธนพลพูดขึ้น“เธอตั้งใจจะมาอยู่ฝั่งนี้?” เมื่อนวตาได้ยินใจก็เต้นแรงขึ้นมาความหมายก็คือจตุภูมิจะมาอยู่กับเธอเมืองนี้ จตุภูมิที่ยังคงคีบอาหารอยู่เช่นเดิมแล้วพยักหน้า“อืมใช่แล้วนายอยู่ที่นี่มานานแล้วช่วยฉันหาแม่บ้านหน่อยสิ” ธนพลคิดว่าตัวเองฟังผิดไป“แม่บ้าน?”เขาไม่ชอบให้คนอื่นมายุ่งกับห้องเขาไม่ใช่เหรอ? ธนพลที่คิดว่าตัวเองฟังผิดหรือชีวิตประจำวันเขาเปลี่ยนไปแล้ว? จตุภูมิตั้งใจพูดถึงแม่บ้านแบบที่ต้องการ“หน้าตาดีหน่อยโสดต้องนิสัยดีซักผ้าทำอาหารและคุยเป็นเพื่อนฉันก็พอแล้ว” ธนพลฟังตลกเย็นที่ไม่รู้สึกตลกซักนิด“จะหาเมียหรอ?ทำไมไม่เข้าร่วมงานหาคู่ไปเลยล่ะโสดสวยนิสัยดี” ขณะที่ธนพลพูดขัดขึ้นมานวตาก็นั่งพยักหน้าอยู่ข้างๆในใจเธอพลางคิดว่าแค่หาแม่บ้านทำไมต้องเรื่องเยอะขนาดนี้ จตุภูมิหันไปมองนวตานิ่งๆ“พยักหน้าอะไรกันใช่แล้วคนธรรมดาอย่างเธอคงจะมีเพื่อนที่ต้องการหางานเยอะสินะเธอช่วยฉันหาสิ” นวตาได้ยินเขาพูดโอ้อวดเช่นนั้นจึงโมโหขึ้นราวกับสัตว์ป่าตัวเล็กเขาคิดว่าตัวเองสูงส่งมาหรือไง “ไม่มี”เธอทำเป็นไม่มีอะไรแล้วทานอาหารต่อไม่อยากจะสนใจเขา แล้วจตุภูมิก็พูดต่ออย่างไม่ใส่ใจ“ใช่แล้วงานของฉันที่นี่ได้เป็นเดือนเดือนละสองหมื่น” สองหมื่น!? อาหารที่นวตากินอยู่เกือบจะติดคอเธอจ้องจตุภูมิที่พูดเงินเดือนออกมาอย่างง่ายดายตาโต เขากำลังหาแม่บ้าน?หรือเศรษฐีณีกันแน่?มิน่าคำพูดคำจาถึงดูโอ้อวดเพราะว่ามีของให้อวดนี่เอง ธนพลมองแผนการของจตุภูมิออกแต่ก็ไม่ได้พูดขัดขึ้นไป นวตารับน้ำที่จตุภูมิส่งมาให้ดื่มไปหลายอึกให้ลมหายใจตัวเองสงบลง หลังจากนั้นเธอก็ประจบประแจงจตุภูมิ“ที่นายบอกคือเดือนละสองหมื่นบาท?” จตุภูมิพยักหน้าอย่างตั้งใจ“ใช่แล้วถ้าทำตัวดีแล้วฉันอารมณ์ดีล่ะก็อาจจะมีเงินรางวัลให้” “ยังมีเงินรางวัล?”นวตาดีใจจนตาลุกวาว ธนพลที่คอยฟังอยู่ข้างๆก็ไม่มีอะไรจะพูดตอนนี้นวตาก็เหมือนกับกระต่ายโง่ตัวหนึ่งและจตุภูมิคือสุนัขจิ้งจอกที่แสนเจ้าเล่ห์ สุนัขจิ้งจอกที่ใช้เค้กกลิ่นหอมหวานมาหลอกล่อกระต่ายน้อยที่หิวโซ จตุภูมิคิดว่าแผนการนั้นสำเร็จแล้วสามปีแล้วใจที่โรยรินเหมือนกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง เขารู้ดีเพียงแค่เธอเดินเข้ามาในชีวิตเขาช่องว่างที่ใช้หายใจของเขาก็จะกว้างขึ้นทุกอย่างต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป ......