ตอนที่54ฉันเคยชอบเธอด้วยเหรอ

ต๭นที่54ฉันเคยชอบเธอด้วยเหรอ เขาปล่อยให้เธอคิดอยู่ครู่นึงร่างกายของเขากำลังคร่อมเธออยู่บนโซฟาพลางมองหญิงสาวที่ดูหวาดกลัวตรงหน้าของเขา“นวตาทำไมถึงพูดว่าฉันไม่ชอบเธอแล้วล่ะฉันเคยชอบเธอด้วยเหรอ? ต่อหน้าเขาเธอจะไม่มีวันยอมเขาเด็ดขาด“เมื่อสามปีก่อนนายเคยบอกว่าชอบฉันไม่ใช่เหรอ?” คำพูดนี้ทำให้จตุภูมิยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็นเขายื่นมือหนาไปกุมมือเล็กๆของนวตาไว้แน่น แล้วจับมือเล็กๆของเธอมาจับตรงที่หน้าอกซ้ายของเขาที่เธอเคยปล่อยให้เขาเกือบตายน้ำเสียงเต็มไปด้วยความเยือกเย็นผสมไปด้วยความเจ็บปวดที่ไม่สามารถพูดความจริงได้“หัวใจดวงที่มันเคยชอบเธอโดนเธอทำลายไปแล้วความชอบเธอมันได้ไหลออกมากับสายเลือดและหายไปหมดแล้ว” การกลับมาเจอกันอีกครั้งนวตาไม่เคยคิดมาก่อนว่ามันจะเป็นแบบนี้ที่แท้เขายังคงโกรธเกลียดเธออยู่ เธอพูดอะไรไม่ออกมือเล็กๆที่สัมผัสอยู่บนอกซ้ายของเธอรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดในใจของเขา เธอหลุบตาลงรู้สึกหม่นหมองภายในจิตใจ“อืม”ไม่ชอบก็ไม่ชอบมันก็เป็นสิ่งที่เธอคาดหวังไว้อยู่แล้ว เขากำลังจะแต่งงานจะแต่งงานต้องซื่อสัตย์มันเป็นสิ่งที่เธอพูดเอง มืออีกข้างก็ผลักที่แขนเขาเบาๆพร้อมกับพูดเสียงเบา“งั้นนายก็ปล่อยได้แล้วฉันจะกลับบ้าน” ร่างกายที่กำยำของเขาไม่ขยับเลยแม้แต่น้อยดวงตายังคงจ้องไปที่ใบหน้าของเธอทำไมเธอยังไม่ทาลิปสติกสีเดียวกับเมื่อวานอีกล่ะ? ที่จริงสีลิปสติกที่เธอทาเมื่อวานดูเข้ากับเธอมากเลยดังนั้นตอนที่เขามองเธอจากไกลๆอยากจะไปดึงเธอมากอดไว้ในอ้อมแขนแล้วก็จูบที่ริมฝีปากเรียวบางนั้น เพื่อที่จะไม่ให้ตัวเองผิดแผนเขาจึงทำท่าทางเกลียดชังเพื่อปกปิดความในใจที่จะสัมผัสเธอแบบนั้น เขาเรียกชื่อเต็มของเธอเหมือนมีบางอย่าง“นวตา” นวตารู้สึกอึดอัดสายตาของเขาทำให้เธอรู้สึกทำอะไรไม่ถูกแต่ก็มีความรู้สึกที่อยากจะกอดเขาไว้“ลุกขึ้นก่อนแล้วค่อยพูด” แต่เธอกลับไม่รู้ว่าสำหรับผู้ชายนั้นยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุเขาจะปล่อยไปได้ยังไงการได้ใกล้ชิดกับเธอแบบนี้หัวใจที่ลอยหายไปสามปีก็เกิดรู้สึกผิดปกติขึ้นมาอีกครั้งนึง “คืนนี้เธอกับฉันนอนด้วยกันเป็นไง?” เสียงของเขาเพราะมากแต่นวตารู้ดีว่าห้ามโดนเขายั่วยวนเด็ดขาดเธอรีบมองหน้าเขาและปฏิเสธ“ไม่เป็นไง” ถ้าเป็นไปได้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเถอะความสัมพันธ์อยู่ได้ยาวกว่าคนรักเยอะเลย จตุภูมิคลี่ยิ้มออกมาก้มหน้าไปกระซิบข้างหูเธอ“แล้วถ้าเกิดว่าฉันขืนใจเธอล่ะ” “นายก็จะไม่มีวันได้เจอฉันอีกหรือถ้าเจอฉันก็จะไม่แม้แต่มองหน้านาย” นวตาเอ๊ยเธอเอาความมั่นใจมาจากไหนกัน จตุภูมิยิ้มอย่างแดกดันพร้อมกับมองหน้าเธอใกล้ๆ“ดังนั้นเธอสงสารคิดว่าฉันยังชอบเธออยู่ก็เลยมาอยู่ที่นี่งั้นเหรอ?” ตอนแรกมองไม่ออกว่าเขากำลังรู้สึกอะไรอยู่แต่ต่อมาเขาก็กลับมาเหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังโมโหเหมือนเดิมพร้อมกับคำรามออกมา“นวตาเธอจะอาศัยเหตุผลที่ฉันชอบเธอเพื่อจะทำทุกอย่างตามอำเภอใจใช่ไหม!” “ได้นวตาเธอฟังฉันให้ดีนะตอนนั้นที่ฉันรักเธอฉันสามารถตามใจเธอได้ทุกอย่างหาให้ได้ทุกอย่างที่เธอต้องการแต่ตอนที่ฉันไม่รักแล้วเธอจะไม่ได้อะไรทั้งนั้น” เสียงคำรามของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดในหัวใจของเขาเขารู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดในหัวใจที่ยากจะทนไหวถึงได้สติขึ้นมาอีกครั้งนึง หัวใจของเขาเกือบหยุดเต้นไปแล้วเพราะมีดเล่มนั้นของเธอเมื่อสามปีก่อน ......