ตอนที่55ไม่ช่วย....ก็ไล่

ต๭นที่55ไม่ช่วย....ก็ไล่ เขาลุกขึ้นอย่างอ่อนแอพิงโซฟาพร้อมกับหายใจเข้าลึกๆหลังจากพักหายใจจนหัวใจเต้นปกติแล้วเขาถึงจะพูดออกมาด้วยเสียงเย็นชาว่า“ฉันไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ไปส่งเธอไม่ได้เดี๋ยวฉันจะให้คนขับรถมารับเธอไปส่งที่โรงพยาบาลก็แล้วกัน” พอนวตาได้ยินคำว่าไม่สบายก็รู้สึกร้อนใจพลางถามเขาเสียงสั่นและเต็มไปด้วยความห่วงใย“นายไม่สบายตรงไหน?หัวใจรึเปล่า?” เกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ไม่สบายปล่อยวางจากเธอได้เลยจริงๆเขาขมวดคิ้วจนชนกันเสียงต่ำราวกับถูกขังไว้ที่ภูเขาอันแสนไกลออกมาไม่ได้“ออกไป!” “จตุภูมิ..”เธอเป็นห่วงเขาสีหน้าเขาดูไม่ค่อยดีเลย ทันใดนั้นจตุภูมิก็ยืนขึ้นพร้อมกับรีบก้าวยาวกลับไปที่ห้องนอนของเขา“ปัง!”เสียงปิดประตูอย่างดังปกคลุมไปยังพื้นที่ๆเงียบสงัด หลังจากไม่มีเสียงใดๆแล้วก็รู้สึกหายใจไม่ออกราวกับจะตาย หลังจากผ่านไปพักนึงนวตาก็ลุกขึ้นและมองออกไปนอกหน้าต่างดูเหมือนว่าฝนไม่น่าจะหยุดตกเร็วๆนี้แน่เธอโทรหาหมอก้องภพฝากเขาไปบอกแม่ว่าวันนี้เธอทำงานล่วงเวลาเลยจะกลับสายหน่อย หมอก้องภพรู้ดีว่างานที่เธอพูดถึงคืออะไรแล้วก็รู้สึกหวงไม่อยากให้เธอนอนข้างนอก“เธออยู่ที่ไหน?เดี๋ยวฉันไปรับ” นวตาหันไปมองประตูที่ถูกปิดอยู่“ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวรอฝนซาอีกหน่อยแล้วฉันจะกลับไป” ตอนที่กำลังจะวางสายเธอก็ได้ยินเสียงที่อบอุ่นของก้องภพ“ตาถ้ามีวันที่ลำบากห้ามเก็บเอาไว้คนเดียวนะถ้าเหนื่อยก็มาหาฉันฉันมีไหล่ให้เธอซบตลอดเวลาที่เธอต้องการ” “ขอบคุณนะหมอก้องภพ” ก้องภพยิ้มอย่างขมขื่นสามปีมานี้คำที่เธอพูดกับเขามากที่สุดก็คือขอบคุณ หลังจากวางสายนวตาก็ไปที่ห้องครัวต้มน้ำร้อนอยากจะไปเคาะห้องของเขาเมื่อกี้เขาบอกว่าไม่ค่อยสบายแล้วเมื่อกี้ก็เห็นอยู่ว่าหน้าเขาค่อนข้างซีดน่าจะไม่สบายจริงๆนั่นแหละ” หลังจากนวตาต้มน้ำเสร็จแล้วก็ไปเคาะประตูแต่เคาะไปก็ไม่มีเสียงตอบรับเธอเลยลองเปิดประตูแต่ปรากฏว่ามันล็อคเธออดที่จะกังวลไม่ได้เลย เธอกำลังจะเคาะประตูอีกรอบแต่ก็มีเสียงทุ้มต่ำจากคนข้างในพูดออกมา“เธอกลับไปเถอะคู่หมั้นฉันกำลังจะมาแล้ว” นวตารู้สึกปวดใจจะไปก็ไม่ได้แต่จะอยู่ก็ไม่ได้เช่นกัน สุดท้ายแล้วเธอตัดสินใจว่าหลังจากคู่หมั้นเขามาแล้วเธอค่อยกลับไม่งั้นถ้าเขาเป็นอะไรไปจะทำยังไงไม่มีใครรู้แล้วจะทำยังไง “พอคู่หมั้นนายมาแล้วฉันจะไปนายออกมาดื่มน้ำอุ่นก่อนเถอะ” จตุภูมิที่พึ่งกินยาเข้าไปเปิดประตูออกมากินยาแต่ไม่มีน้ำดื่มเขาหยิบแก้วน้ำในมือของเธอพร้อมกับดื่มน้ำจนหมดความขมที่ปากจากยาเมื่อกี้ก็จางหายไป เขากำลังจะปิดประตูไปอีกรอบแต่นวตาก็รีบยื่นขาเข้าไปกันไว้“นายไม่สบายตรงไหนกันแน่?ไปหาหมอหน่อยไหม?” จตุภูมิมองเธอด้วยสายตาเย็นชาเธอเป็นห่วงเขาก็เป็นด้วยเหรอ?เขาใช้วิธีใช้คำพูดสกปรกพูดกับเธอ“เพศ,อวัยวะ” นวตาหน้าแดงขึ้นมาทันที“จตุภูมิพูดจาให้มันดีหน่อยนะ”เธอเป็นห่วงเขามากเขายังจะมาล้อเล่นอีก “อยากจะเข้ามาช่วยฉันหน่อยไหมล่ะหรือถ้าไม่ก็ออกไปซะ”ครั้งนี้เขาไม่ได้ปิดประตูพลางหันหลังเดินกลับไปที่โซฟาคู่ในห้องพร้อมกับนั่งลงแล้วก็หยิบนิตยสารมาอ่าน นวตาไม่กล้าเข้าไปถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะไม่สบายแต่คำพูดของเขาทำให้เธอไม่กล้าที่จะเข้าไป เธอพูดเสียงเบาว่า“ถ้างั้นนายอย่าล็อคประตูนะฉันกลัวว่านายเป็นลมไปเดี๋ยวฉันจะเฝ้าอยู่ตรงหน้าประตูแล้วกันถ้ามีอะไรก็เรียกได้” ......