已经是第一章了
ตอนที่646ความแตกต่างที่มีต่อเธอ
ตอนที่646ความแตกต่างที่มีต่อเธอ
ในวินาทีนี้ชนัยก้มตัวแล้วอุ้มตัวเธอขึ้นมาเขาหันหลังแล้วเดินตรงไปที่บันไดเขาเดินก้าวใหญ่มากไม่นานก็อยู่หน้าห้องนอนแล้ว
“เปิดประตู”เสียงทุ้มๆดังขึ้นข้างหูดราณีรู้สึกเหมือนมีคนเอาขนนกมาแหย่หูของเธอ
เธอมองไปทางกลอนประตูในใจของเธอนั้นเริ่มไม่มั่นใจแต่ก็ยังจะเอามือไปวางบนนั้นแล้วเปิดประตู
ในห้องไม่ได้เปิดไฟม่านก็ไม่ได้ปิดแสงที่ส่องเข้ามาจากด้านนอกทำให้เห็นภาพในห้อง
ห้องนอนเป็นห้องที่ใหญ่มากใหญ่กว่าห้องเช่าของเธอทั้งหมดขนาดของเตียงก็เวอร์มากอยากจะนอนพร้อมกัน5-6คนก็ไม่ใช่ปัญหาข้างเตียงก็มีพรมที่เป็นผ้านุ่มๆเทียบกับการดีไซข้างนอกแล้วในนี้ทำให้รู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นกว่า
แต่ความอบอุ่นแบบนี้ไม่ใช่ของเธอเพียงนึกถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นตามหลังหัวใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้น
ก็แค่หลับตาแป๊บเดียวเรื่องทุกอย่างอย่างก็จบเทียบกับที่เขาไม่ยอมปล่อยตัวเธอแถมยังโดนทรมานอีกจบลงด้วยวิธีแบบนี้ดีกว่าเพราะว่ายังไงก็ตายอยู่ดีทำไมไม่ตายแบบสบายๆเลยล่ะ
ดราณีถูกวางบนเตียงผมของเธอสยายเต็มเตียงชนัยเองก็ไม่ได้ลังเลยกมือขึ้นจะไปกระชากเสื้อของเธอแต่เธอกลับหลบก่อน
จากนั้นก็ได้ยินน้ำเสียงที่เย็นชาของผู้ชายดังขึ้น“จะทำหรือไม่ทำ?”
“………”ดราณีกัดฟันแน่ๆ“ทำ!”
ชนัยถอนหายใจเบาๆมือก็ทำเรื่องเมื่อกี้ต่อมองไปยังคนใต้ร่างที่กำลังตัวสั่นอยู่จากนั้นเขาก็แกะกระดุมถอดเสื้อผ้าออกแล้วโยนไปข้างๆ
เธอใส่เสื้อชั้นในที่เป็นสีเทาอ่อนแล้วยังมีรอยที่ผู้ชาย2คนนั้นทำไว้มองดูแล้วรู้สึกบาดตามากชนัยยกมือไปปิดที่จุดสีแดงเขาออกแรงถูเบาๆเหมือนกำลังกอดอยู่
ดราณีรับรู้ถึงน้ำหนักและอุณหภูมิของเขาเธอมองไปยังสายตาของผู้ชายที่กำลังมองเธออยู่ไม่กล้าแม้กระทั่งหลับตา
เธอไม่เคยทำเรื่องพวกนี้และไม่เคยคิดด้วยเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยทันคนอยู่แล้วโดยเฉพาะเรื่องชายหญิงนั้นไม่รู้อะไรเลยเธอรู้สึกสงสัยแต่สิ่งที่มากไปกว่านั้นคือความหวาดกลัว
ชนัยไปจับร่างกายของเธออย่างชำนาญไม่นานก็รู้จุดอ่อนของเธอแล้วเขาก็ก้มตัวลงไปจูบที่ผิวหนังของเธอมองดูตัวที่สั้นๆของเธอและจุดยอดอ่อนสีชมพูที่ตั้งขึ้นมาเขายิ่งมีอารมณ์มากขึ้น
มือสองข้างของดราณีจับผ้าปูที่นอนแน่นเธอกัดฟันไม่ให้ส่งเสียงดังออกมาถึงมันจะเป็นแบบนี้ในวินาทีที่ผู้ชายกระชากชิ้นส่วนสุดท้ายที่อยู่บนตัวเธอออกเธอก็ร้องดังขึ้นมาอยู่ดี“อ้า!”
เธอรีบไปปิดด้วยสัญชาตญาณแต่ก็โดนชนัยกดไว้สายตาที่มืดมนมองไปยังร่างกายเธอในสายตาเต็มไปด้วยความปรารถนา“แค่นี้ก็ทนไม่ไหวแล้วหรอ?”
ดราณีโมโหและอายมากตอนนี้ที่เธอเปลือยกายขนาดนี้เธออายจนจะเป็นลมแล้ว“นายนะไม่ต้องพูดแล้ว.......”
พ่อและแม่ของเธอในสมัยนั้นรู้จักกันผ่านเป็นการแนะนำทั้งสองก็เป็นรักแรกของซึ่งกันและกันเพราะเธอได้รับการสั่งสอนที่ดีเยี่ยมเพราะได้รับการสั่งสอนที่ดีแบบนี้จึงทำให้เธอในตอนนี้รู้สึกละอายใจมากกว่าคนธรรมดาทั่วไปอย่างมาก
แต่ชนัยกลับตรงข้ามสำหรับเด็กรวยที่ถูกเลี้ยงอย่างอิสระมาตั้งแต่เด็กเขาไม่เคยที่จะทำให้ตัวเองลำบากใจอยากทำอะไรก็ไปทำยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องความต้องการเลย
รอบตัวเขาก็มีผู้หญิงมากมายส่วนใหญ่ก็เป็นผู้หญิงที่โตกว่ายอมรับได้ทุกเรื่องดังนั้นตอนที่เขาเห็นดราณีเป็นแบบนี้เขารู้สึกว่าแปลกประหลาดดีก็เลยทนไม่ได้อยากจะให้เธอเพิ่มอีกมากมาย
ชนัยจูบไปทั่วร่างกายของเธอลิ้นเหมือนจะไม่มีทางเหนื่อยและนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาไปบริการผู้หญิงไม่ใช่ผู้หญิงมาบริการเขา
เขาถอดเสื้อของตัวเองออกทำให้ผิวทั้งสองสัมผัสกันแต่ดราณีกลับกลั้นไว้ไม่ส่งเสียงอะไรเลย
ชนัยเห็นเธอเม้มปากแน่นๆก็ก้มตัวไปจูบที่ติ่งหูด้านซ้ายของเธอเมื่อกี้ที่เขาไปจับตรงหัวเธอเธอก็สั่นอย่างรุนแรงแล้ว
เป็นไปอย่างที่คิดดราณีรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันทีจากนั้นเสียงร้องก็ออกจากปากเธอ“อ้าอย่า........”
เสียงของเธอก็อ่อนอยู่แล้วแต่พอตอนนี้โดนความต้องการควบคุมยิ่งทำให้เสียงอ่อนลงไม่พูดถึงเรื่องอื่นแค่หน้าตาตอนนี้ของเธอก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้ชายหลงไหลแล้ว
กล้ามเนื้อในตัวของชนัยเหมือนจะระเบิดเขาทนไม่ไหวอีกแล้ว
ยกมือขึ้นไปจับหัวเข็มขัดที่เอวของเธอเรื่องแบบนี้เขาเคยทำนับไม่ถ้วนไม่ต้องใช้เวลานานก็สามารถแกะได้แล้ว
ดราณีรับรู้ถึงพลังงานที่ถูกปลดปล่อยตัวของเธอแข็งทื่อไปหมดในตาของเธอเริ่มมีความหวาดกลัวเพิ่มขึ้นเธอยื่นมือไปห้ามเขา“อย่า........”
“อย่าอะไรใส่กางเกงอยู่จะทำยังไง?”ชนัยถอดกางเกงเธอถึงที่เข่าทันทีและกำลังจะไปกระชากกางเกงในของเธอ
ทีนี้ดราณีกลัวขึ้นมาแล้วจริงๆความรู้สึกแบบนั้นเหมือนทุ่มมาที่เธอทั้งหมดถึงแม้วินาทีก่อนหน้านี้เธอยังบอกตัวเองอย่างมั่นใจว่าไม่มีอะไรทนแป๊บเดียวก็ผ่านไปแต่ตอนนี้เธอจะอยู่นิ่งเฉยไม่ได้แล้ว
เธอไปจับที่ข้อมือของผู้ชายไม่ให้เขาใช้แรงต่อ“ไม่เอา.....”
ชนัยขมวดคิ้วเทียบกับการกระวนกระวายของเธอแล้วเขานั้นนิ่งเฉยมาก“บอกว่าอยากทำไม่ใช่หรอแล้วที่บอกไม่เอาหมายความว่าอย่างไร?”
ทีนี้ดราณีก็ไม่เชื่อมั่นความคิดของตัวเองแล้วเธอพูดความในใจทั้งหมดออกมา“ฉันไม่อยากทำฉันไม่อยากทำกับนายตั้งแต่แรกฉันแค่รู้สึกว่าถ้าทำแบบนี้นายจะปล่อยฉันไปฉันคิดว่าฉันสามารถที่จะบังคับตัวเองได้แต่ว่ามันไม่ได้ฉันทำไม่ได้จริงๆฉันรับความสัมพันธ์แบบนี้ไม่ได้ฉันรู้สึกว่าตัวเองน่ารังเกียจและต่ำต้อยมากขอร้องหล่ะนายปล่อยฉันไปเถอะฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆ.......”
ตอนที่เธอพูดอยู่น้ำตาของเธอก็ไหลออกมาผ่านไปครู่เดียวหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยน้ำตา
ชนัยมองไปทางหน้าของเธอที่เต็มไปด้วยน้ำตามือไม่ได้ขยับแต่ก็ไม่ได้ปล่อยตัวเธอ“พูดว่าจะทำก็ทำเมื่อกี้ยังมั่นใจอยู่เลยไม่ใช่หรอเธอไม่รู้หรอว่าเรื่องแบบนี้สำหรับผู้ชายแล้วไม่คำว่ากลับคำ?”
ดราณีน้ำตาคลอเบ้าเธอมองไปทางเขาแล้วส่ายหัวไปด้วยขอร้องไปด้วย“ฉันแค่พูดไปเท่านั้นเองฉันรับไม่ได้ไม่ได้ถ้านายจะทำอะไรกับฉันจริงๆฉันอาจจะคิดอะไรไม่ได้แล้วฆ่าตัวตายขอร้องหล่ะนายปล่อยฉันไปเถอะฉันรู้ว่าตัวเองมีหนี้อะไรกับนายแต่ฉันขอโทษนายจากใจจริงฉันไม่มีอะไรที่จะทดแทนให้นายได้ฉันแค่อยากจะตั้งใจเรียนและหางานทำฉันเป็นแค่เด็กธรรมดาคนหนึ่งไม่มีความคิดที่จะทำร้ายนายฉันจะต้องทำยังไงนายถึงจะยอมหายโกรธ?”
ทีแรกชนัยก็ไม่พอใจกับเธออย่างมากแต่พอได้ยินเธอพูดแบบนี้ความโกรธของเขาก็หายไปเฉยเลย
ทั้งๆที่เธอเป็นคนพูดมาเองทำไมทำเหมือนเขาเป็นคนชั่วอย่างนั้นล่ะ?
ที่จริงความคิดแรกของเขาคือให้เธออยู่ที่นี่แค่คืนเดียวแต่ใครจะรู้ว่ามันจะเกิดเรื่องเยอะขนาดนี้
สายตามองไปทางร่างกายที่ใสสะอาดของเด็กผู้หญิงถึงแม้เขาจะไม่อยากยอมรับแต่ก็ต้องเผชิญกับความจริงนั้นก็คือ
ดราณีเป็นสิ่งที่พิเศษสำหรับตัวเองไม่ว่าจะทางร่างกายหรือทางความคิด
已经是最新一章了
加载中
