ตอนที่657ให้ทายนะเก็บเธอ

ตอนที่657ให้ทายนะเก็บเธอ “ฉันฉันกับเขาไม่ใช่.......” “ขอบคุณครับ” ดราณีกำลังจะอธิบายแต่คำพูดของชนัยทำให้ทุกอย่างนั้นจบลง เธอก็เลยถูกดึงแล้วเดินไปไกลๆทำให้เจ้าของร้านยังมองพวกเขาทั้งสองด้วยความปลาบปลื้ม ทั้งสองเดินออกจากถนนคนเดินทิ้งความวุ่นวายไว้ด้านหลังแล้วเดินกลับไปที่รถแต่จะต้องผ่านถนนที่เงียบๆเส้นนึงก่อน ดราณีมองไปทางของเล็กๆที่อยู่ในมือเมื่อกี้ยังรู้สึกว่าน่ารักแต่ตอนนี้เธอรู้สึกหงุดหงิดมากดีที่ตอนนี้ไม่มีคนเธอก็เลยรีบเดินไปตรงหน้ากระชากแขนของคนนั้น ชนัยหยุดเดินแล้วหันหน้ามาทางเธอ“มีอะไร?” ดราณีรวบรวมความกล้าแล้วพูดออกมาด้วยสายตาที่จริงจังว่า“ชนัยเรามาคุยกันหน่อย” ค่ำคืนที่มืดมนรอบข้างก็เงียบไปหมดอยู่ดีๆเธอก็พูดแบบนี้ชนัยจึงรู้สึกงง “คุยกัน?”เขาหัวเราะเบาๆแล้วมองไปรอบข้าง“ที่นี่?” แต่ดราณีรู้สึกว่ามันก็ได้นิคำบางคำก็ต้องพูดให้ชัดเจนวินาทีเดียวก็รอไม่ไหว “ใช่” ชนัยเห็นเธอทำหน้าจริงจังก็เลยพยักหน้า“โอเคพูดมาเลย” พอได้รับอนุญาตดราณีก็หายใจเข้าลึกๆตั้งสติแล้วพูดว่า“ฉันรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของพวกเราสองคนนั้นไม่ปกติมาก” “ไม่ปกติตรงไหน?” “ไม่ปกติทุกตรง”ดราณีพูดมาแต่ละคำอย่างชัดเจน“อย่างแรกฉันไม่ใช่แฟนของนายและนายก็ไม่ใช่แฟนของฉันพวกเราควรจะเว้นระยะห่างการกระทำที่สนิทสนมของเราเมื่อกี้มันเกินเลยไปแล้วอีกอย่างวันนี้นายไปกดแตรที่ใต้หอพักทำให้ฉันรู้สึกเครียดมากฉันไม่อยากจะอยู่กับใครแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่ฉันต้องการชีวิตที่ปกติ” ชนัยก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่กลับยอมรับอย่างใจกว้าง“นั่นเป็นเพราะฉันกำลังจีบเธอไง” พอดราณีได้ยินคำว่าจีบเธอก็รู้สึกว่าสมองตัวเองนั้นโตแล้วเธอไม่เคยดีใจที่ชนัยมาจีบตัวเองเธอปวดหัวมากที่ผู้ชายคนนี้มาวนเวียนอยู่ข้างๆตัวเองรู้สึกเหมือนมีระเบิดมาวางอยู่ข้างๆตัวเธอ นิสัยของเขานั้นยากที่จะยอมรับได้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงจีบเลยเธอไม่กล้าแม้กระทั่งไปยุ่งกับเขาอยากจะออกห่างเขายิ่งไกลเท่าไหร่ยิ่งดี ผู้ชายคนนี้เธอไม่กล้าคบ “นายไม่ต้องจีบฉันแล้ว”พอคิดได้แบบนี้ดราณีมั่นใจมากว่าต้องปฏิเสธความหวังของเขาก่อน“ฉันไม่คู่ควรกับการจีบของนายอีกอย่างนายก็ไม่ใช่ผู้ชายแบบที่ฉันชอบพวกเราไม่มีทางอยู่ด้วยกันได้” พอได้ยินแบบนี้ชนัยก็ถามกลับตอบไปว่า“เธอไม่ชอบฉันตรงไหน?” ดราณีไม่คิดว่าเขาจะถามแบบนี้ยังหาข้ออ้างไม่ได้ก็เลยพูดความในใจออกมา“นายกับฉันไม่ได้เดินเส้นทางเดียวกันโลกของนายกับโลกของฉันมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงความคิดและมุมมองก็ไม่เหมือนกันสักอย่าง” ชนัยหัวเราะ“แค่มีความรักต้องพูดถึงความคิดด้วยหรอ?เมื่อก่อนมีการปกครองมากมายหลายอย่างแต่กลับยังเหลือเพียงอย่างเดียวทำไมเธอไม่พูด?” ดราณีรู้ว่าเขาจะต้องตอบโต้ตัวเองแต่ไม่คิดว่าตัวเองไม่มีความผิด“ตอนนี้คือตอนนี้หรือนายอาจจะคิดว่าฉันแปลกประหลาดแต่ฉันคิดแบบนี้นายยังหาผู้หญิงที่รักนายแล้วใช้ชีวิตกับเธอได้ไม่ต้องมาเสียเวลากับฉันหรอก” พอได้ยินเธอพูดแบบนี้ชนัยก็รู้สึกโมโหเล็กน้อยแล้วยิ้มที่มุมปาก“เวลาเป็นของฉันฉันอยากจะทำยังไงก็ได้” “แต่ว่าการกระทำของนายนี้มากระทบถึงเวลาส่วนตัวของฉันฉันไม่ชอบและไม่อยากจะยอมรับ”ดราณีเกลียดตอนที่เขาไม่สนใจคนอื่นมากที่สุดสนใจแต่ตัวเอง“สำหรับคุณชนัยแล้วเงินทองผู้หญิงอำนาจเป็นสิ่งที่ควรจะมีก็มีหมดแล้วแต่ชีวิตของฉันพึ่งเริ่มต้นฉันต้องสู้และต้องสู้สุดชีวิตฉันไม่อยากเสียเวลาความชอบที่คุณให้ก็ไม่ใช่ชอบฉันจริงๆก็แค่เติมสีสันให้กับชีวิตที่ไม่มีรสชาติดังนั้นหวังว่าคุณชนัยจะใจกว้างอย่าใช้ข้ออ้างที่จีบฉันมาทรมานฉันถ้าคุณอยากเล่นยังมีคนอีกมากมายอยากอยู่เคียงข้างคุณฉันรับไม่ได้จริงๆ” คำพูดพวกนี้ดราณีพูดจากใจในช่วงเวลาที่ชนัยนั้นเข้าเข้ามาในชีวิตเธอตลอดเธอจะรู้สึกตื่นเต้นและกลัวทุกวันทั้งๆที่ชนัยนั้นก็ไม่ได้ทำเรื่องอะไรเกินเลยแต่เธอก็รู้สึกกลัวอยู่ดีเหมือนเป็นความรู้สึกในใจแค่เห็นเขาก็กลัว อาจจะเป็นเพราะการพบเจอของพวกเขานั้นแปลกประหลาดก็เลยทำให้ดราณีกลัวเขาตลอด ทุกคำพูดของเธอนั้นเข้าไปในหูของชนัยมันเหมือนค้อนที่กำลังทุบเข้าไปในใจของเขา สีสันชีวิต? ทรมาน? เล่น? ถึงแม้ไม่เคยคิดว่าภาพลักษณ์ของตัวเองจะเป็นแบบไหนในใจของเธอ30กว่าปีที่ผ่านมานี้นี่เป็นการจีบครั้งแรกของเขาชนัยรู้สึกว่าตัวเองคงไม่แย่ขนาดนั้นที่เธอไม่ยอมรับก็เป็นปัญหาของเวลาเท่านั้นเอง แต่ตอนนี้ดูแล้วเหมือนเขาจะมั่นใจในตัวเองมากเกินไป ในใจลึกๆของเด็กผู้หญิงคนนี้แล้วเขาคงไม่ต่างอะไรจากผู้ชายในละครที่ทำร้ายผู้หญิงไปทั่ว ชนัยไม่เคยคิดอย่างจริงจังว่าทำไมตัวเองต้องจีบเธออาจจะเป็นเพราะว่าในใจมีความอยากแกล้งเธอมั้ง? แต่ทำไมตอนที่เธอพูดแบบนี้ออกมาเขากลับรู้สึกทรมาน? คำพูดพวกนี้เหมือนน้ำเย็นที่สาดหัวจรดเท้าของเขาทำให้ความร้อนแรงในใจของเขานั้นหายไปหมด ความรู้สึกแบบนี้ที่เกิดขึ้นทำให้ชนัยรู้สึกไม่พอใจ ใช่อย่างแรกที่เขารู้สึกหลังจากฟังเรื่องนี้คือไม่พอใจ ดราณีมองดูผู้ชายตัวสูงใหญ่ที่อยู่ตรงหน้ารอยยิ้มที่มุมปากของเขานั้นยังอยู่เหมือนเดิมแต่รอบข้างนั้นเหมือนมีความกดดันอะไรทำให้เธอกำลังตัวสั่น สักแป๊บนึงชนัยขยับเดินมาด้านหน้าตัวของเขาแทบชิดกับตัวของเธอ“เธอรู้ได้ไงว่าฉันแค่จีบเธอเล่นๆเธอมั่นใจขนาดนั้นเลยหรอว่าฉันไม่ได้จริงจังกับเธอ?” มือของดราณีที่อยู่ข้างๆเริ่มกำแน่นรวบรวมความกล้าแล้วสบตากับเขาไม่มีการหลบหลีก“ใช่ฉันแน่ใจ” สายตาที่มั่นใจของผู้ชายแปลปลี่ยนเป็นสายตาอันสับสนมาแทนที่แต่ก็เร็วจนให้คนจับมองไม่ทันในวินาทีที่เธอพูดจบเขาก็พูดต่อทันทีว่า“ถ้าฉันบอกว่าไม่ใช่ล่ะ?” ไม่ใช่? ดราณีอึ้งไปครู่หนึ่ง“ไม่ใช่อะไร?” “ไม่ใช่แค่เล่นๆ”ชนัยรู้ว่าเธอนั้นอยากจะหลบก็เลยเอามือไปจับที่หลังของเธอแล้วดึงตัวเธอมาพูดใกล้ๆลมปากที่เขาพูดนั้นไปโดนที่หน้าเธอพอดี“ถ้าฉันอยากเล่นคงไม่ต้องเสียเวลาขนาดนี้อยู่กับฉันฉันจะให้เธออยู่ในฐานะแฟนของฉัน” พอพูดจบไม่ใช่เพียงดราณีแม้กระทั่งเขาเองก็อึ้งไปเลย คำพูดนี้ของเขาเขาพูดโดยไม่ได้ไตร่ตรองไม่ได้คิดผ่านสมองเลย ชนัยอึ้งไปเลย นี่หมายความว่าอย่างไร? หมายความว่าในใจลึกๆของเขานั้นคิดแบบนี้อยู่ก็หมายความว่านี่คือความในใจของเขา