ตอนที่658เป็นแฟนฉัน1เดือน

ตอนที่658เป็นแฟนฉัน1เดือน ถึงแม้จะเคยมีความรักและคบกับผู้หญิงมากมายแต่สำหรับคำว่าแฟนนี้สำหรับชนัยแล้วมันเป็นแค่สรรพนามธรรมดามากกว่าไม่ได้แตกต่างอะไรกับคนธรรมดาเลย แต่พอตอนนี้พูดถึงคำนี้แล้วแถมยังไปใช้ที่ตัวของดราณีเขารู้สึกว่าตัวเองนั้นกลัวและตื่นเต้น เครียดทำไม! ห้ามเครียด! อยู่ดีๆชนัยก็ถอยหลังหันไปมองทางด้านหน้าเขารู้สึกงงกับความรู้สึกของตัวเอง ดราณีมองไปทางเขาที่มีอาการแปลกๆยิ่งไม่เข้าใจไปใหญ่แต่เธอก็ฟังคำสุดท้ายที่เขาพูดทัน เขาสามารถให้เธออยู่ในฐานะแฟนได้ ถ้าสำหรับชนัยแล้วคำนี้เป็นคำธรรมดาแต่สำหรับดราณีแล้วเหมือนถูกฟ้าผ่าไปเลย เธอไม่เคยคิดที่จะเป็นแฟนของใครและไม่เคยคิดที่จะอยากเป็นตอนนี้ก็เช่นกัน ในเวลาไม่กี่นาทีนี้เธอยอมรับว่าตัวเองนั้นถูกผู้ชายคนนี้ทำช็อกแต่ไม่นานเธอก็ได้สติกลับมาแล้วถามเขาอย่างจริงจังว่า“คุณชนัยคุณรู้ไหมว่าแฟนหมายความว่าอะไร?” ความคิดของชนัยนั้นถูกรบกวนจนยุ่งเหยิงไปหมดอยู่ดีๆเขาก็ยิ้มอย่างโหดร้ายจากนั้นกัดฟันแล้วพูดว่า“หึเด็กน้อยเธอยังไม่เคยมีแฟนเลยมาถามฉันว่าแฟนหมายความว่าอะไร?ตอนที่ฉันคบกับผู้หญิงเธอคงจะเรียนคณิตศาสตร์อยู่” “............”ดราณีปกปิดการโจมตีของเขาอัตโนมัติพูดด้วยน้ำเสียงที่ใจเย็นว่า“ใช่ฉันไม่เคยมีแฟนแต่ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่รู้ว่าความรักคืออะไรผู้หญิงที่นายเคยอยู่ด้วยนั้นเยอะแต่สุดท้ายข้างในก็มีแต่ตัวเองความรักที่ฉันอยากได้นั้นไม่ได้ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นฉันหวังแค่ว่าแฟนของฉันในอนาคตสามารถอยู่เป็นเพื่อนฉันได้และฉันก็หวังว่าฉันสามารถอยู่เป็นเพื่อนเขาได้แต่เห็นได้ชัดว่ามุมมองความรักของคุณชนัยกับฉันนั้นไม่เหมือนกันนับจากปริมาณเป็นหลักดังนั้นขอโทษด้วยฉันคิดว่าฉันไม่สามารถที่จะยอมรับการสารภาพรักของคุณได้” “หึ”ชนัยยิ้มอย่างเย็นชา“ดูไม่ออกเลยนะว่าเธอยังมีความรับผิดชอบมากขนาดนี้” ดราณีก็ไม่ยอมแพ้“เป็นผู้ใหญ่ก็ต้องรับผิดชอบกับการตัดสินใจของตัวเอง” “ทฤษฎีมาทีละชุดเพราะหลังจากมีความรักเธอจะเข้าใจว่าพวกนั้นน่ะแค่พูดไปมั่วมีแต่ปฏิบัติจริงเท่านั้นถึงจะเข้าใจรู้ไหม?” ดราณีมองไปทางเขาไม่ได้พูดอะไร ชนัยไปสบกับตาโตๆคู่นั้นเขาก็รู้แล้วว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนกับคนอื่นตั้งแต่แรกแต่เขาไม่คิดว่าจะไม่เหมือนมากขนาดนี้ คำพูดวิธีเก่าๆไม่ได้ผลกับเธอเลยแม้แต่น้อยเธอเหมือนใจแข็งไม่อยากจะอยู่กับเขาแต่ถ้ายิ่งเป็นแบบนี้ชนัยก็ยิ่งอยากจะเอาชนะเธอ นึกถึงวันหนึ่งที่ดราณีจะพึ่งพาเขาทิ้งความสูงส่งและความเป็นสุภาพสตรีในตอนนี้แล้วเข้ามาในอ้อมกอดของเขาในใจรู้สึกมีความดีใจเล็กน้อย บรรยากาศรอบข้างของทั้งสองคนนั้นเงียบมันคือแรงกดดันของชนัย ถึงแม้ดราณีจะใช้แรงทั้งหมดมาเผชิญกับผู้ชายคนนี้แต่พออยู่ตรงหน้าเขาแล้วเธอนั้นก็ยังดูตัวเล็กเหลือเกิน ไม่ว่าใครจะอยู่ตรงหน้าเขาก็ไม่มีตัวตนจริงเพราะผู้ชายคนนี้นั้นแข็งแกร่งและโดดเด่นเกินไป ไม่เป็นไรแค่พูดให้ชัดเจนก็พอแล้วนี่คือเป้าหมายอันเดียวของเธอ เข้าสู่ความเงียบสักพักนึงชนัยกลับไปยืนข้างๆของเธอเพราะเขาตัวสูงจึงทำให้ต้องก้มมองเธอที่ตัวน้อยนิด เขาเก็บรอยยิ้มที่ดูไม่สนใจใครตาคู่นั้นก็เริ่มจริงจัง“ดราณีเธออยากจะให้ฉันหายไปใช่ไหม?” “.............” คำถามของเขาทำให้ดราณีตามไม่ทัน ยังจะต้องถามอีกหรอนี่ไม่ใช่เรื่องที่บ่งบอกอยู่แล้วหรอ? เห็นเธอไม่ตอบชนัยก็ถือว่าใช่แล้วพูดเองต่อว่า“อยากจะทำให้ฉันหายไปก็ไม่ใช่ว่าไม่มีวิธีนะตกลงเป็นแฟนของฉันฉันรับรองว่าไม่ทำอะไรเธอแน่นอนเพราะเราจะอยู่ด้วยกันอย่างสงบ1เดือนถ้าถึงเวลาเธอยังอยากให้ฉันหายไปอีกฉันก็จะไม่มาตามตื๊อเธออีก” ดราณีอึ้งไปสักแป๊บดวงตาใสๆกระพริบๆ“นายคิดว่าความรักคืออะไรไม่ใช่การค้าขาย.........” “แต่เธอห้ามถอยและฉันก็จะไม่ถอยนี่ก็คือทางเลือกที่ดีที่สุดไม่ใช่หรอ?” ดราณีไม่รู้จะต้องทำยังไงที่จริงทางที่ดีที่สุดคือเขาควรจะปล่อยวางไม่ใช่หรอทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้........ “เป็นไง?”ชนัยเห็นเธอไม่พูดหรือว่าเธอโดนตัวเองหลอกจนหลงกลแล้วและรีบเร่งเธอต่อ“เธออยากจะมีผลสรุปกับฉันเร็วๆไม่ใช่หรอตอนนี้ฉันให้โอกาสนี้กับเธอแล้วไม่งั้นพวกเราก็จะเป็นแบบนี้ตลอดฉันไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงแต่ฉันไม่มีทางปล่อยวางแน่นอน” ดราณีฟังเขาพูดคำพูดที่ไม่มีความเป็นเหตุเป็นผลเธอทำตาโตค้างแล้วมองไปทางเขา“นาย........นายไปหาคนอื่นไม่ได้หรอ?” ชนัยยกมือไปจับที่หน้าอก“เธอให้ฉันไปหาคนอื่นหรอปวดใจจริงๆ” “............” เห็นเธอไม่พูดอีกชนัยก็หยุดล้อเล่นทันทีทำท่าจะเดินไปตรงหน้าต่อ“งั้นก็ดีถ้าเธอไม่ยอมก็ไม่เป็นไรพวกเราก็ใช้วิธีการแบบนี้ไปเลยสำหรับฉันวิธีไหนมันก็เหมือนๆกัน” สิ่งที่ดราณีกลัวที่สุดก็คือการอยู่ร่วมกันด้วยวิธีแบบนี้เธอใจร้อนแล้วรีบไปจับที่แขนเสื้อของเขาจากนั้นก็ปล่อยอย่างรวดเร็วและพูดอย่างเร่งรีบว่า“นายนายให้ฉันคิดก่อนไม่ได้หรอ?” “ไม่ได้”ชนัยปฏิเสธอย่างเด็ดขาด“ตกลงก็คือตกลงไม่ตกลงก็ช่างไม่ต้องคิดอะไรมาก” “แต่นี่เป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ไม่สามารถตัดสินใจเร็วขนาดนี้ได้นะ” ชนัยมองดูหน้าตาของเธอที่กำลังคิดหนักเขารู้สึกว่าน่ารักมากในใจนั้นระทวยไปหมดแต่หน้าก็ยังดูไร้ความรู้สึกเหมือนเดิม“งั้นไม่เป็นไรเธอไม่ต้องตัดสินใจก็ได้เหมือนเดิมหน่ะดีแล้ว” ดราณีรู้สึกว่าตัวเองไม่มีทางที่จะสื่อสารกับเขาได้เธออยากจะสะบัดมือแล้วเดินไปแต่พอนึกถึงคำพูดของเขาเมื่อกี้เธอนั้นก็ยืนนิ่งไม่ขยับ ที่จริงเธอนั้นเป็นห่วงว่าตัวเองจะผูกพันกับชนัยมากเกินไปเพราะยังไงพวกเขาสองคนก็ไม่ใช่ชนชั้นเดียวกันมาใกล้ชิดกับคนประเภทนี้ทำให้ดราณีรู้สึกไม่มีความปลอดภัยเลย แต่ถ้าไม่ตกลงจะเป็นอย่างที่เขาพูดไหมว่าเขานั้นจะอยู่แบบนี้และตามตื๊อตัวเองตลอด? ถ้าเทียบแบบนี้แล้ว1เดือน30วันเดี๋ยวก็ผ่านไป เธอแน่ใจมากว่าตัวเองไม่มีทางมีความรู้สึกดีๆกับเขาถึงเวลาทั้งสองก็สามารถแยกย้ายกันได้จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก พอมีความคิดนี้เข้าไปในสมองของดราณีก็มีคำตอบแล้ว ตอนที่เงยหน้าขึ้นอีกครั้งเธอเปลี่ยนคำพูดไปอีกแบบหนึ่ง“ถ้าฉันตกลงกับนายแล้วนายเปลี่ยนใจทีหลังทำยังไง?” “คำพูดที่ฉันพูดนั้นไม่เคยกลับคำ”พูดจบกลัวว่าเธอจะไม่เชื่อชนัยก็พูดออกมาอีกว่า“ถ้าเธอไม่เชื่อฉันฉันสามารถให้ทนายเขียนข้อตกลงไว้ให้เธอแบบนี้คงไม่มีปัญหาแล้วนะ?”