ตอนที่641พาเธอกลับไปค้างคืนที่บ้าน

ตอนที่641พาเธอกลับไปค้างคืนที่บ้าน คนที่ไปซีไมเนอร์ก็ไม่ใช่คนดีอยู่แล้วเธอคงไม่โดนจ้องไว้จริงๆหรอกมั้ง? ดราณีเริ่มกลัว“แล้วต่อไปฉันจะทำยังไง?ฉันคงคงไม่โดนพวกเขาจ้องแบบนี้หรอกมั้ง?” ชนัยมองไปทางหน้าของเธอที่ซีดเพราะความกลัวรู้สึกว่าโอเคแล้วถ้าหลอกอีกก็คงจะเกินไปก็เลยพูดไปว่า“ถ้าคืนนี้เธอกลับบ้านกับฉันพวกเขาต้องรู้แน่ๆถึงเวลานั้นเพราะเห็นแก่ฉันพวกเขาคงไม่จ้องเธอหรอก” ดราณีเหมือนจะเชื่อแต่ก็สงสัย“จริงหรอ?” “ไม่อย่างนั้นตอนนี้เธอก็กลับบ้านได้ฉันจะไม่ขวางเธอ”ตอนที่พูดคำนี้รถของเขาขับเข้าไปในวิลล่าพอดีดับเครื่องแล้วจอดอยู่ที่จอดรถเขาไม่ได้รีบลงไปแต่ว่าหันไปมองเธอ“ว่ายังไงกลับไหม?” ดราณีซื่อใสเกินไปแล้วคำพูดพวกนั้นเข้าไปในหูของเธอก็จะกระทบเธอไม่น้อยเธอกลัวคนประเภทแบบชนัยมากแต่เทียบกับ2คนในคืนนี้แล้วชนัยก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น ก็แค่ค้างคืนเดียวคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง? เขาก็ช่วยเหลือตัวเองแล้วคงไม่ทำเรื่องอะไรหรอก? ชนัยรู้ว่าในใจเธอคิดอะไรอยู่ก็เลยยิ้มที่มุมปากและพูดออกมาว่า“เธอวางใจได้ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก” เห็นเขารู้ว่าตัวเองคิดอะไรในใจของเธอก็อึ้งไปไม่น้อย“นายต้องทำตามที่พูดไว้ห้ามผิดคำพูด” ชนัยพยักหน้า“อืม” ดราณีมองไปทางนอกหน้าต่างและเห็นบ้านที่มี3ชั้นเป็นบ้านแนวยุโรปเป็นแนวยุโรปที่เป๊ะมากหน้าต่างที่กว้างใหญ่กำแพงที่สะอาดประตูที่ดูหรูหราบ้านแบบนี้เธอเคยเห็นแต่ในทีวีเท่านั้น ชนัยไปกดปลดเข็มขัดนิรภัยให้เธอไม่ให้เธอมีเวลาลังเลจากนั้นก็เปิดประตูรถ“ไปกันเถอะ” สุดท้ายดราณีก็เลยกลับบ้านกับเขา ทั้งสองคนห่างกันคนเดินหน้าคนเดินหลังชนัยยื่นมือไปกดรหัสประตูจากนั้นเขาก็ยืนข้างๆประตูให้มีช่องว่างนิดนึงสำหรับให้เธอเดิน ดราณีหดไหล่เดินเข้าไปเพราะกลัวว่าจะไปสัมผัสโดนร่างกายเขาจากนั้นก็รีบวิ่งเข้าไป สิ่งที่พบเห็นหลังจากเข้ามาในห้องโถงนั่นคือกำแพงทีวีที่เด่นมากกำแพงเป็นสีเทาอ่อนๆไม่รู้ว่าใช้อะไรทำเหมือนมีเพชรหรืออะไรสักอย่างที่สว่างติดอยู่กับกำแพงข้างๆเป็นผ้าม่านสีขาวปลิวเคลื่อนไหวตามสายลมแม้กระทั่งไฟที่อยู่ข้างประตูก็ยังเป็นไฟชนิดเหนี่ยวนำ การตกแต่งห้องรวมไปแล้วทั้งหมดมี3สีคือสีขาวสีดำและสีเทาในโลกโซเชียลเขาบอกกันว่าแบบนี้เป็นแนวของคนที่มีความต้องการทางเพศน้อยยิ่งกว่าน้อยเสียอีกไม่เหมือนกับการตกแต่งของซีไมเนอร์เลยแม้แต่น้อย ดราณีเห็นผู้ชายเอารองเท้าคู่ใหม่โยนมาข้างๆเท้าตัวเองเธอก็รีบถอยหลังไปครึ่งก้าวเหมือนที่เขาโยนมาไม่ใช่รองเท้าแต่เป็นระเบิด ชนัยขมวดคิ้ว“ดราณีฉันจะเตือนเธอไว้นะฉันบอกแล้วว่าไม่ทำก็คือไม่ทำถ้าเธอยังเป็นสภาพทำหน้าตาแบบนี้อีกฉันไม่รับรองว่าถ้าฉันโมโหขึ้นมาจะทำอะไรบ้าง” โดนขู่อีกแล้ว “ฉันทำหน้าตาแบบไหน.......” ชนัยคิดไปสักแป๊บเหมือนกำลังคิดอยู่ว่าต้องเปรียบเทียบยังไงสักแป๊บหนึ่งถึงจะพูดต่อว่า“หน้าตาเหมือนกับว่าฉันกำลังจะข่มขืนเธอ” “……” ดราณีอยากร้องไห้แต่น้ำตาไม่ไหลตอนนี้เธอเพิ่งมีความรู้สึกว่าเธอเข้ามาในถ้ำของเสือแล้ว มาก็มาแล้วถ้าอยากจะไปก็คงเป็นไปไม่ได้เธอก็เลยต้องพยายามไม่ทำให้ผู้ชายคนนี้โมโหเรื่องอื่นเจรจาได้ง่าย หลังจากที่เปลี่ยนรองเท้าเสร็จชนัยก็ไม่ยุ่งกับเธออีกแต่เขาเดินเข้าไปในห้องครัวเปิดตู้เย็นมาเอาน้ำเย็นออกมาดื่ม ดราณีเกร็งไปทั้งตัวไม่กล้านั่งไม่กล้าขยับทำได้เพียงอยู่นิ่งๆข้างโซฟา ชนัยดื่มน้ำไปด้วยมองไปทางผู้หญิงที่อยู่ในห้องโถงไปด้วยถึงแม้จะห่างกันไกลแต่เขาก็รับรู้ถึงความเกร็งของเธอได้ เห้อ แอบหัวเราะเบาในใจทีแรกก็นึกว่ากล้านักที่แท้ก็แค่เอามาบังหน้าปกติเห็นตาโตๆสองข้างที่แท้ก็เป็นเด็กผู้หญิงที่จิตใจอ่อนแอ แต่ทำไมผู้หญิงที่ต้องการอะไรก็ไม่มีตัวก็ผอมแห้งกลับเข้าตาของเขาได้ล่ะ? ถึงแม้ดราณีจะสวยนิดนึงก็ตามแต่รอบข้างของเขาก็มีผู้หญิงสวยตลอดรสนิยมของเขาก็เป็นแนวที่ผู้หญิงมากๆแต่ไม่ใช่แนวเด็กนักเรียนแบบนี้ หรือเป็นเพราะว่ากินเนื้อกินปลามากเกินไปตอนนี้อยากกินผักสด? ในวินาทีนี้ความคิดในสมองของชนัยมีมากมายแถมเขายังสงสัยในตัวเองด้วย ที่จริงคนอายุ30กว่าแล้วเปลี่ยนไปได้จริงๆทีแรกก็นึกว่าจะไม่ยุ่งเรื่องพวกนี้แต่ถ้าไม่คิดก็เหมือนกับคนอื่นทั่วไปเขาผิดหวังกับตัวเองมาก ดราณีอยู่นิ่งๆแบบนี้เกือบ15นาทีสุดท้ายชนัยทนดูไม่ไหวจึงเดินไปพูดกับเธอว่า“ชั้นบนด้านซ้ายสุดมีห้องนอนสำหรับแขกและมีอ่างแช่น้ำเธอสามารถไปแช่ได้” ตอนนี้ดราณีอยู่ในช่วงที่อ่อนไหวสำหรับเรื่องคำศัพท์พวกอาบน้ำอะไรพวกนี้เธอรู้สึกกลัวมากเธอเป็นคนที่รักความสะอาดมากแต่กลับส่ายหัว“ไม่เป็นไรๆเป็นแบบนี้ฉันก็โอเคแล้ว” “............”ชนัยไม่รู้จะพูดอะไรแล้วจริงๆนี่เธอกลัวมากขนาดไหนกันถึงเป็นขนาดนี้? “เธอแน่ใจว่าเธอจะนอนพร้อมกับกลิ่นที่ติดมาจากห้องเมื่อสักครู่?”ชนัยเริ่มไม่มีความอดทนแต่ปากของเขาก็ยังยิ้มอยู่“เธอไม่ถือสาแต่ฉันยังถือสาเลยดราณีขึ้นไปเดี๋ยวนี้” ดราณีเห็นเขาสีหน้าจะเปลี่ยนแล้วไม่กล้าสร้างเรื่องต่อก็เลยเดินตามหลังเขาขึ้นไปชั้น2 ชนัยพาคนเข้าไปในห้องแถมยังเปิดน้ำในอ่างให้เธอจนเต็ม เขาแค่นึกถึงการกระทำของผู้ชาย2คนนั้นที่อยู่ในห้องก็อยากจะใช้น้ำยาแอลกอฮอล์อาบน้ำให้ดราณี ไม่อาบน้ำ? ไม่มีทางต้องอาบ หลังจากที่ปล่อยน้ำเสร็จชนัยก็เดินออกจากห้องสายตาของดราณีก็มองไปตามแผ่นหลังของผู้ชายจนกระทั่งเขาเดินออกจากห้องถึงจะถอนหายใจ ที่จริงเธออยากจะอาบน้ำมากเพราะไม่มีใครทรมานเท่าเธออีกแล้ว ดราณีล็อคประตูห้องกลัวว่าเขาจะมีกุญแจอีกก็เลยไปยกเก้าอี้มากั้นไว้ที่หลังประตูอีกจากนั้นถึงจะยอมเข้าไปในห้องอาบน้ำ ชนัยยืนอยู่นอกประตูไม่ได้เดินไปไหนจนกระทั่งได้ยินเสียงน้ำไหลดังขึ้นมาถึงจะวางใจ สายตามองไปที่กลอนประตูไม่ต้องทายก็รู้ว่าเธอต้องล็อคห้องแล้วแน่ๆเมื่อกี้มีเสียงที่เก้าอี้กระทบกับพื้นเขาได้ยินแล้ว ทั้งล็อคทั้งปิดเฮ้อคิดว่าเขาอยากเข้าไปมากมั้ง? ชนัยเงยหน้าขึ้นอย่างไม่สนใจจากนั้นก็หันหลังเดินไปเพิ่งเดินถึงชั้น1ผู้จัดการของซีไมเนอร์ก็ได้โทรมาเขาไปหยิบเบียร์ออกมาแล้วเอาโทรศัพท์ที่วางไว้ข้างๆเปิดลำโพง“จัดการเสร็จแล้วหรอ?” อีกทางหนึ่งเสียงของผู้จัดการดูทางการอย่างเช่นเคย“ใช่ครับท่านประธานชนัยทั้งสองยอมรับและรู้ความผิดและให้คนของพวกเราสั่งสอนไปแล้วครับบอกว่าต่อไปถ้าเจอคุณดราณีจะเดินอ้อมไม่ไปเผชิญหน้า” “อืม” “ทางด้านคุณปานตากับผู้จัดการปุลินผมก็ไปพูดมาแล้วต่อไปนี้ถ้าทั้งสองอยากจะหางานก็คงจะยาก”