ตอนที่643ผู้หญิงที่มาหาในยามดึก

ตอนที่643ผู้หญิงที่มาหาในยามดึก ดราณีไม่เข้าใจสายตาที่ซับซ้อนของชนัยแค่ในตอนที่เขานั้นให้เธอไปดูทีวีในห้องโถงในใจของเธอก็แอบโล่งใจยังดีที่ไม่ต้องดื่มเพราะดื่มเบียร์แล้วจะทำให้เกิดเรื่องได้ สิ่งที่เธอคิดไม่ถึงคือหลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงประตูของวิลล่าถูกเคาะดังอีกครั้งเสียงกริ่งที่ดังขึ้นนั้นเหมือนเร่งรีบมาก ดราณีมองไปทางผู้ชายที่นั่งนิ่งๆไม่คิดที่จะขยับเธอก็เลยเดินไปแล้วเปิดประตู ทีแรกนึกว่าจะเป็นเพื่อนหรือผู้ช่วยของเขาแต่ไม่คิดว่าคนที่อยู่ด้านนอกนั้นคือผู้หญิงและผู้หญิงคนนี้ก็ดูคุ้นหน้าคุ้นตามาก........ สี่ตามาสบกันทั้งสองคนยืนอึ้งดราณีได้สติกลับมาก่อนแล้วพูดเบาๆว่า“คุณคือคุณนีรภา?” นีรภาคือนักข่าวที่มีชื่อเสียงมากในประเทศช่องที่เธอเป็นนักพากย์ข่าวคือช่องทีวีที่มีอำนาจที่สุดในประเทศและเป็นแหล่งข่าวที่เร็วที่สุดก่อนหน้านี้ได้ขึ้นความนิยมของการค้นหาด้วย ดราณีก็รู้จักนีรภาเพราะเธอนั้นก็ดังและสวยมากแต่พอตอนนี้เห็นตัวจริงก็รู้สึกว่ากล้องนั้นไม่ค่อยดีเท่าไรเพราะตัวจริงนั้นสวยกว่า เธอคิดว่าหน้าของตัวเองนั้นเล็กพอแล้วแต่หน้าของนิรภัยนั้นเล็กกว่าเธออีกและเธอก็ผอมเพรียวมากไม่เป็นแบบที่ผอมแห้งแต่เป็นสัดส่วนที่ดูสมบูรณ์ส่วนที่ควรจะโตก็โตส่วนที่ควรจะผอมก็ผอมตอนนี้เธอใส่เสื้อธรรมดาใส่กระโปรงไว้แล้วมีเสื้อกันหนาวยาวๆคลุมอยู่ทำให้เธอนั้นมีบุคลิกดีมากขึ้น ก่อนหน้านี้นีรภาเคยเป็นพิธีกรเวทีครั้งหนึ่งหลังจากงานเสร็จทุกอย่างทุกคนก็นั่งกินข้าวด้วยกันที่จริงเธอนั้นก็ไม่อยากไปเพราะการที่จะกินข้าวแบบนี้ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกเสี่ยแต่พอได้ยินข่าวว่าชนัยก็อยู่เธอไม่ได้พูดอะไรแล้วตกลงทันที ความจริงแล้วเธอนั้นก็ได้รับความสนใจจากชนัยจริงๆถึงจะเป็นเพียงความสนใจเรื่องบนเตียงแต่เธอก็เป็นคนที่เรียกปุ๊บมาปั๊บแค่ได้มีความสัมพันธ์กับเขานิดหน่อยก็คุ้มค่าพอแล้ว อีกอย่างเขารูปร่างดีและงานดีแถมยังเป็นสายเปย์ทำไมจะไม่ดีใจล่ะ? คืนนี้หลังจากที่ได้รับข้อความจากชนัยเธอก็รีบขับรถมาแต่ไม่คิดว่าหลังจากเปิดประตูจะเจอผู้หญิงอีกคนอยู่ตรงนี้ นีรภากวาดตาดูดราณีตั้งแต่หัวจรดเท้าดู ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่ใช่อะไรเลยความกลัวในใจที่มีตอนแรกก็หายไปทั้งหมดตอนแรกก็คิดว่าจะเป็นตัวร้ายแต่ที่แท้ก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่ง นีรภายกมือขึ้นเอาผมที่อยู่ข้างหูนั้นไปไว้หลังหูแล้วพูดอย่างมั่นหน้าว่า“ฉันมาหาชนัย” ดราณีรีบหลีกทางให้เธอเข้ามา“เชิญเชิญด้านในค่ะ” นีรภาใช้หางตามองไปทางเธอจากนั้นก็รีบเดินเข้าไปในบ้านพอเห็นรองเท้าแตะที่ไว้ข้างประตูก็เอารองเท้าลงมาเปลี่ยนอย่างคุ้นเคยและพูดเบาๆว่า“โอ๊ยรองเท้าที่มาใส่ครั้งที่แล้วก็ไม่มีเอาคู่ใหม่ดีกว่า” ดราณีอึ้งไปสักแป๊บนึงที่แท้ผู้หญิงคนนี้ก็เป็นแขกประจำที่นี่หรอ? นีรภาลุกขึ้นแล้วสู้กับตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของเธอพอดีจากนั้นยิ้มแล้วพูดกับเธออย่างมีความหมายซ่อนอยู่ว่า“ฉันมาที่บ้านคุณชนัยบ่อยเธอคงจะไม่รู้” ถึงแม้ดราณีจะไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องพูดแบบนี้กับตัวเองแต่ก็รับรู้ถึงความไม่หวังดีจากคำพูดของเธอได้ก็เลยตอบไปอย่างมีมารยาทว่า“ค่ะ” นีรภาก็ไม่อยากเสียเวลากับเธอมากถอดเสื้อกันหนาวตั้งแต่ที่ประตูจากนั้นเดินก้าวเข้าไปข้างๆของชนัย “คุณชนัยดื่มคนเดียวอีกแล้วเหรอคะ?” น้ำเสียงยั่วยวนจนเอือมละอาไม่ใช่น้ำเสียงแบบเดียวกันกับที่คุยกับเธอเมื่อกี้ น้อยมากที่ดราณีจะเกลียดคนคนหนึ่งในเวลาสั้นๆแต่กับคุณนีรภาเพิ่งเจอหน้ากันไม่ถึง10นาทีเธอก็เริ่มรู้สึกไม่ค่อยชอบแล้ว ชนัยรับร่างของผู้หญิงที่เอนมาทางเขาจากนั้นก็กอดเธอเข้ามาในอ้อมกอดแล้วไปจูบที่หน้าผากของเธอชนัยเจ้าพ่อคาสโนว่ากลับมาแล้ว“ดื่มเหล้าถึงจะมีความสุขนิ” “ไม่เอาหน่า”ผู้หญิงทำท่าเขินๆแล้วตีไปที่เขาเบาๆกำลังล้อเล่นกันเหมือนคู่รักแต่ไม่ได้ปฏิเสธจริงๆ ดราณีไม่เคยเห็นสถานการณ์แบบนี้เพราะทั้งบ้านของเธอนั้นถือว่าหัวโบราณมากคนในครอบครัวเดียวกันจะแสดงความรักก็ไม่ได้ตรงขนาดนี้พอเห็นภาพแบบนี้ทำให้เธอรู้สึกรับไม่ค่อยได้ “อะหื้ม.....”เธอกระแอมเสียงแล้วชี้ไปทางบันได“ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขึ้นไปแล้วนะ” นีรภาอยากให้เธอขึ้นไปจะตายอยู่แล้วกำลังจะพูดชนัยก็พูดแทรกก่อน“เธอดูทีวีอยู่ไม่ใช่หรอดูต่อสิ” “.........”เธอจะดูทีวีอ่ะใช่แต่ตอนนี้ทั้งสองกำลังจู๋จี๋อยู่ที่นี่เธอจะดูยังไง? ดราณีหายใจเข้าลึกๆพยายามทำให้อารมณ์ตัวเองเย็นลง“ตอนนี้ฉันไม่อยากดูแล้ว” ชนัยมองไปทางของเธอที่กำลังเครียดตอนแรกก็ไม่คิดจะทำให้เธอลำบากแต่ตอนนี้เขามีความคิดใหม่แล้ว ตอนแรกคิดว่าเธอไม่สนใจอะไรเลยแต่ตอนนี้ดูแล้วไม่ใช่อย่างนั้นนี่ เขาก็เลยชี้ไปทางโซฟาแล้วสั่งว่า“ไปนั่งดูตรงนั้นไป” ดราณีรู้ว่าตัวเองปฏิเสธก็ไม่มีประโยชน์เธอจึงเดินไปนั่งจะถือว่าด้านหลังไม่มีคนละกันเพราะยังไงก็มองไม่เห็น แต่ความจริงพิสูจน์ให้เห็นว่าเธอนั้นยังเด็กเกินไปมองไม่เห็นไม่ได้หมายความว่าจะไม่ได้ยินเสียงเสียงพวกนั้นส่งเข้าไปในหูเธอเธอรู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที “เบาๆหน่อยสิคะแบบนี้เจ็บมากเลยนะ........” “อ้าจั๊กจี้มากเลยคุณอย่าทำแบบนี้ที่นี่มีคนอยู่นะ........” “คุณชนัยคิดถึงคุณจังเลย........” เสียงของผู้หญิงที่ไร้ยางอายส่งมาตลอดตอนแรกดราณียังแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินแต่ผู้หญิงด้านหลังนั้นไม่ได้ควบคุมเสียงตัวเองเลยยิ่งอยู่ยิ่งดังเหมือนเธอตั้งใจทำแบบนั้น นี่เธอกำลังตั้งใจร้องให้ตัวเองฟังหรือเปล่า? ละครแสดงอะไรไปเธอฟังไม่เข้าหูเลยรู้สึกว่าคนที่เพอร์เฟคที่อยู่ในจอทีวีตอนนี้กลับทำแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น....... เธอรู้สึกว่าโซนประสาทของตัวเองถูกกระทบกระเทือนในคืนเดียวกันมีเรื่องเกิดขึ้นมากมายขนาดนี้เธออยากจะปลดปล่อยจริงๆ ไฟน้อยๆที่อยู่ในใจของเธอเริ่มจะควบคุมไม่ได้เธอลุกจากโซฟาแล้วเดินไปยังโต๊ะที่ตอนนี้ทั้งสองคนนั้นเละเทะไปหมดแล้วเธอไม่คิดที่จะปกปิดอารมณ์ความไม่พอใจแสดงออกมาบนใบหน้าหมด“ฉันจะขึ้นไปนอนแล้ว” ชนัยมองไปยังหน้าเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆเหมือนเดิม“นอนเหรอ?รอสักแป๊บสิ” “ไม่รอแล้ว”ดราณีไม่ได้พูดก็จะรู้สึกอึดอัดเธอก็เลยพูดออกมา“ฉันอยู่ตรงนี้ก็รบกวนพวกคุณเปล่าๆขึ้นไปนอนดีกว่า” ชนัยเห็นเปลวไฟที่ในใจของเธอไม่รู้ว่าเพราะอะไรเทียบกับตอนที่เธอนั้นเชื่อฟังแล้วเขาชอบเธอในตอนนี้มากกว่า ไม่เสแสร้งมีไรก็พูดตรงๆไม่ได้แกล้งทำอะไรเลย ปกติเธอแสดงเป็นเด็กเชื่อฟังแต่สายเลือดที่ดื้อด้านของเธอนั้นก็มีไม่น้อยไปกว่าคนอื่น “ฉันไม่รู้สึกรบกวนนี่หรือว่าเธอถือสา?” ดราณีจะบ้าตายอยู่แล้วถือสา?เขาทำเรื่องแบบนี้ไม่ให้คนอื่นถือสาได้ไง?