ตอนที่13ใจแคบเกินไป

ต๭นที่13ใจแคบเกินไป หลิวเซียนเซียนเห็นข่าวแล้วหลิวเซี้ยวหนิงก็เห็นแล้วเหมือนกัน เด็กน้อยทำสีหน้านิ่งเฉยเหมือนไม่เห็นอะไร หลิวเซียนเซียนเลยคิดว่านี่มันต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันแน่ๆเลยบริษัทบริษัทหมิงเทียนคงจะตามหาคนที่เผอิญชื่อเดียวนามสกุลเดียวกับหนิงหนิงก็เท่านั้นเอง ต่อมาลงจากรถเมล์เธอเพิ่งสังเกตเห็นว่าในซอยถนนพวกนี้และที่ที่สามารถติดประกาศได้นั้นเต็มไปด้วยรูปของหลิวเซี้ยวหนิงพร้อมขึ้นแจ้งว่าตามหาบุคคลคนนี้ ขนาดถึงขั้นว่ามีคนแจกใบประกาศตามหานี้ตามข้างถนนอีกด้วย “ให้ฉันหนึ่งฉบับค่ะ”หลิวเซียนเซียนรับใบปลิวมาสีหน้ามืดไป“หลิวเซี้ยวหนิงนี่ลูกไปทำอะไรมา?”ตอนแรกยังคิดว่าที่ประกาศตามหาเด็กนั้นคงจะเป็นเด็กของบ้านคนอื่นแต่หลังจากที่เห็นใบปลิวนั้นและน่าจะเป็นภาพตัดต่อมาจากกล้องวงจรปิดและก็คือหลิวเซี้ยวหนิงตัวจริงแน่นอน “ม๊า.....ม๊ามี๊คงจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดหน่ะครับ”หลิวเซี้ยวหนิงพยายามทำใจให้นิ่งจะลุกลี้ลุกลนไม่ได้จะต้องไม่กระวนกระวาย เขาก็แค่ผลักลี่หลินซูทีเดียวเองนิผู้ชายที่โตขนาดนั้นแล้วยังจะขุ่นเคืองกับเด็กอย่างเขาเนี่ยเหรอ? วิธีการตามหาคนอย่างนี้เปิดโฆษณาหรือข่าวไปทั่วนี่จะต้องเสียเงินไปเท่าไหร่กันเนี่ย ถึงจะถูกเขาผลักแล้วถูกกระทบกระเทือนแต่ก็คงไม่ต้องเล่นใหญ่ตามหาเบอร์นี้ “หลิวเซี้ยวหนิงลูกเล่ามาให้หมดเลยนะว่าไปทำอะไรมากันแน่?”หลิวเซียนเซียนทนจนทนไม่ไหวแล้วไม่เข้าใจจริงๆว่าเด็กคนนี้ทำไมจู่จู่ถึงได้ไปขัดใจกับบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างนั้น นี่ถ้าหากขึ้นศาลฟ้องร้องกันขึ้นมานั่นก็เหมือนแขนเล็กๆที่ไม่มีวันสู้ขาใหญ่ได้คงต้องพ่ายแพ้ไปอย่างราบคาบ ทว่าคิดย้อนกลับมาเขาก็เป็นแค่เด็ก4ขวบกว่าๆและอายุก็ห่างไกลโพ้นที่จะสามารถขึ้นศาลฟ้องร้องคดีได้ถึงสงบสติลงได้เล็กน้อย แต่ว่าจะต้องให้หลิวเซี้ยวหนิงนั้นสารภาพออกมาให้หมดว่าเขาไปทำอะไรไว้บ้าง “ผม……ผมก็แค่ผลักคนคนหนึ่งครับ”เด็กน้อยครุ่นคิดแล้วคิดอีกความผิดที่เขาทำก็มีแค่เรื่องนี้ แต่ว่าตอนที่เขาผลักนั้นลี่หลินซูก็ไม่เห็นมีท่าทีซวนเซเลยนี่หน่า “คนคนนั้นล้มลงไปหรือเปล่า?บาดเจ็บตรงไหนไหม?”หลิวเซียนเซียนรีบถามต่อเธอจะต้องรู้ให้ชัดเจนเพราะถ้าฝ่ายนั้นเขามาหาเรื่องถึงที่เธอจะได้รู้ว่าจะต้องโต้ตอบกลับไปอย่างไร “เปล่าครับก็แค่เซไปแค่นิดเดียวเองครับ”อีกอย่างพอมองนึกย้อนกลับไปหลิวเซี้ยวหนิงยังรู้สึกว่าลี่หลินซูในตอนนั้นนั้นจงใจทำท่าเซเองด้วยเด็กน้อยๆอย่างเขาถึงจะใช้แรงทั้งหมดที่มีก็ผลักผู้ใหญ่ที่โตขนาดนั้นไม่ไหวหรอก เด็กน้อยยิ่งคิดยิ่งโมโหลี่หลินซูนี่ใจแคบจริงๆ ใจแคบเกินไป ไม่สิเป็นคนชั่ว ทำไมเขาถึงเฮงซวยที่ได้คนอย่างนี้เป็นแดดดี้ หลิวเซียนเซียนลงรถนั้นก็มัวแต่สอบถามเรื่องราวจากหลิวเซี้ยวหนิงทันใดนั้นก็รู้สึกคนรอบตัวก็เยอะขึ้นมา จับมือของหลิวเซี้ยวหนิงและกำลังจะหันตัวไป ทันใดนั้นก็มีรถเบนท์ลีย์ขับมาจอดเทียยข้างทาง ข้างหลังรถเบนท์ลีย์นั้นต่อด้วยขบวนรถอีกยาวยาว ขบวนรถนั้นราวกับว่ามาถ่ายทำรายการอย่างไงอย่างงั้นเลย หลิวเซี้ยวหนิงแวบแรกก็มองเห็นผู้ชายที่นั่งอยู่ในรถนั้น เด็กน้อยนั้นเริ่มรู้สึกกระวนกระวายเป็นครั้งแรกก็เป็นเพราะว่าไม่คุ้นชินเลยกับการที่มีติดประกาศตามหาเขาทั่วทั้งเมืองสกิดดึงมือของหลิวเซียนเซียนยกเท้าแล้ววิ่งไป “นี่ลูก.....ลูกกลัวอะไรเนี่ย?”หลิวเซียนเซียนอยากจะเรียกลูกชายของเขาไว้แค่อายุ4ขวบถึงจะมีโทษผิดก็ไม่โดนจับหรอกมากสุดก็โดนสั่งให้เธอดูแลสั่งสอนและเข้มงวดก็เท่านั้นการวิ่งหนีนั้นไม่ใช่วิธีแก้ อีกอย่างหนึ่งเธอเชื่อในตัวของลูกตัวเองว่าเขานั้นไม่มีวันที่จะไปทำเรื่องเลวร้ายอะไรแน่ แต่เธอตะโกนเบาลงและช้าลงหลิวเซี้ยวหนิงจึงสบัดมึงแล้ววิ่งหนีไปคนเดียว “หยุดหลิวเซี้ยวหนิงบอกให้หยุดเดี๋ยวนี้”หลิวเซียนเซียนรีบร้อนวิ่งไปตามหลิวเซี้ยวหนิง เพียงแค่เธอเรียก“หลิวเซี้ยวหนิง”ออกมาเด็กน้อยคนนั้นก็ซวยเลยทันใดนั้นก็มีคนเข้ามาขวางทางของเขาจับเขาไว้แล้วผลักไปให้ตรงหน้าผู้ชายคนหนึ่งที่วิ่งตามมา“คุณผู้ชายครับนี่คือหลิวเซี้ยวหนิงที่ประกาศตามหาอยู่ใช่ไหมครับ?ผมจับเขาไว้ได้” หนึ่งแสนหยวนหล่ะไม่เอาก็เสียเปล่า “ไม่สิฉันเป็นคนจับเขาได้”คนรอบข้างที่ช่วยกันขวางทางของเด็กไว้ก็เริ่มเข้ามาแย่งรางวัลกัน ส่วนหลิวเซี้ยวหนิงก็ถูกดึงถูกเบียดไปมาจนไปอยู่ตรงหน้าของลี่หลินซู ผู้ใหญ่และเด็กชายสองคนนี้ก็กลายเป็นภาพที่ปรากฏอยู่ในสายตาของหลิวเซียนเซียน หลิวเซียนเซียนแข็งทื่อไปแล้ว ภาพในเหตุการณ์นี้ตั้งแต่ที่หลิวเซี้ยวหนิงได้คลอดออกมาเธอก็เริ่มคิดอยู่เสมอ แต่จะนึกยังไงก็คาดไม่ถึงว่าเพิ่งจะกลับประเทศมาได้ไม่นานสองพ่อลูกก็ได้มาเจอกันแล้ว และตอนนั้นเองเธอจ้องมองไปที่ลี่หลินซูขมวดคิ้วเบาๆทำไมถึงรู้สึกว่าลี่หลินซูคนในความทรงจำที่อุ้มเธอโยนเธอเข้าไปในรถแล้วไปทิ้งเธอไว้ที่สถานีตำรวจนั้นไม่เหมือนกันกับคนนี้ แต่ว่าตรงไหนกันที่ไม่เหมือนหลิวเซียนเซียนที่กำลังยืนตะลึงอยู่ก็ยังนึกไม่ออก “คุณผู้ชายผมคือคนที่หาเขาเจอ” “ไม่ใช่ฉันต่างหาก” ลี่หลินซูยกมือขึ้นมาปลดกระดุมสองอันที่อยู่ด้านบนของเสื้อเชิ้ตด้วยความหงุดหงิดหันไปมองลูกน้อง“เขาเขาแล้วก็เขาให้ไปคนละแสนอ่ออีกอย่างที่นี่วุ่นวายไปหน่อย” ลูกน้องรีบเอาเงินออกมาสามปึกให้พวกเขาแล้วรับให้พวกเขาออกไป นี่จะรวยขนาดไหนกันสามแสนนี้ให้ไปได้ง่ายๆ ไม่ลังเลเลยสักนิด “หลิวเซี้ยวหนิงใช่ไหมครับ?”ในที่สุดลี่หลินซูก็ไม่มองเด็กน้อยคนนี้ได้ดีดีสักที หลิวเซี้ยวหนิงตอนนั้นก็สงบสติอารมณ์ได้จ้องมองไปที่ลี่หลินซูและไม่ร้องโวยวายเขารู้สึกว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้นั้นเหมือนกับคนที่เขาผลักแต่บางครั้งก็รู้สึกไม่เหมือนคนคนเดียวกัน เสียงของเขานั้นอ่อนหวานและเจ้าเล่ห์หน่อยๆไม่ค่อยเหมือนกับเสียงของลี่หลินซูคนเมื่อวาน คนคนนี้ก็ไม่เห็นจะเย็นชาเลย เด็กน้อยนั้นไม่รู้อะไรเลยหลังจากที่เขาผลักคนไปแล้วลี่หลินซูกับลี่หลินเย่ก็พบกันแต่ว่าเขาในตอนนั้นเร่งรีบวิ่งเข้าไปในลิฟท์เลยไม่ทันได้เห็น เหม่อมองไปที่ลี่หลินซูเด็กน้อยหายใจเข้าลึกๆหนึ่งทีหลังจากนั้นก็เงยใบหน้าขึ้นมาถามอย่างนิ่งๆว่า“ใช่ผมก็คือหลิวเซี้ยวหนิงคุณลี่ที่คุณติดป้ายประกาศตามหาผมนั้นเพื่ออะไรหรอครับ? ผมก็แค่ผลักคุณนิดเดียวเพียงเพราะแค่ว่าผมผลักคุณคุณก็เลยจะฟ้องผม?” น้ำเสียงเด็กที่กำลังโกรธถึงแม้เขานั้นจะเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆแต่พอยืนไว้ตรงนั้นรัศมีที่แผ่ออกมาก็ไม่แพ้ลี่หลินซูเลย ลี่หลินซูทำตาหยีแล้วยิ้มเป่าปลายผมที่ตกลงมาตรงหน้าผากเบาๆเด็กคนนี้น่าสนใจเขาชอบ ไม่แปลกที่ทำให้ลี่หลินเย่อึ้งไปรัศมีมีพลังขนาดนี้ ตัวเล็กแต่รัศมีไม่เล็ก ตอนนั้นเขาก็กำลังคิดว่าต่อไปนี้ถ้าเมื่อไหร่ที่ลี่หลินเย่มาหาเขาเขาจะต้องพาเด็กน้อยนี้ติดตัวไปด้วยแค่ไม่กี่นาทีก็สามารถเอาลี่หลินเย่ได้อยู่มัด และตอนนั้นลี่หลินซูก็อยากจะเห็นสีหน้าของเด็กคนนี้ว่าถ้าได้เห็นเขากับลี่หลินเย่ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกัน เด็กคนนี้นั้นคิดไปแล้วว่าเขาเป็นลี่หลินเย่ น่าสนใจ น่าสนใจมากจริงๆ ก้าวเท้าไปข้างหน้าลี่หลินซูหยุดเท้าไว้ตรงด้านหน้าของหลิวเซี้ยวหนิงก้มตัวลงไปนั่งยองยองอยู่หน้าเขายิ้มตาหยีๆ“ใครบอกว่าฉันจะฟ้องหนูหล่ะ?” “ประกาศคุณประกาศจับผมอยู่”เด็กน้อยเข้าใจดีว่าประกาศจับนั้นแปลว่าอะไรพอเห็นคำนี้ก็ทำให้ใจเขารู้สึกกระวนกระวาย “นั้นก็เป็นเพราะว่าหนูเนี่ยทิ้งเบอร์โทรที่ผิดไว้ให้กับฉันหลิวเซี้ยวหนิงหนูตั้งใจใช่ไหม?” “ใช่แล้วจะทำไมผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ชอบคุณก็เพราะว่าไม่ชอบคุณและผมก็ไม่อยากเจอคุณอีกงั้นวันนี้คุณก็พูดสิ่งที่คุณอยากจะพูดออกมาให้หมดและหลังจากนี้พวกเราก็ไม่ต้องมาเจอกันอีก” ผู้ชายใจแคบอย่างนี้ดีที่สุดทั้งชีวิตนี้ไม่ต้องมาเจอกันอีก หลิวเซี้ยวหนิงโกรธจัดจ้องไปที่ลี่หลินซูถ้าหากเป็นไปได้เขานั้นอยากจะให้ม๊ามี๊ยัดเขากลับไปในท้องแล้วตั้งท้องใหม่แน่นอนข้อแม้ก็คือจะต้องเปลี่ยนแดดดี้ให้กับเขา ลี่หลินซูมีความสุข รู้สึกได้ทันทีว่าเด็กคนนี้ช่างน่าสนใจไม่แปลกใจที่ลี่หลินเย่ถึงได้พูดกับเขาไปตั้งหลายประโยคเขาก็เก่งใช่ย่อย“ได้แต่ว่าเรื่องระหว่างเราเนี่ยมันก็ไม่ใช่คำสองคำก็พูดกันให้เข้าใจได้ขึ้นรถไปก่อนสิแล้วเราค่อยคุยกัน”