ตอนที่16สร้างโลกที่มีเพียงแค่เธอทั้งสอง

ต๭นที่16สร้างโลกที่มีเพียงแค่เธอทั้งสอง ลี่หลินซูยื่นมือไปดีดศรีษะของหลิวเซี้ยวหนิง“ฉันตอนนี้เนี่ยถือเป็นเพชรชั้นดีเลยไม่ได้หรือไง?” “ผมไม่มีแดดดี้ครับ”เด็กน้อยฟังแล้วก็พูดพึมพำออกมา เขาตอนนี้สับสนไปหมดใจหนึ่งก็อยากให้แดดดี้คืนดีกับม๊ามี๊อีกใจหนึ่งก็เกลียดแดดดี๊คนนี้เขาจะต้องทำยังไงดี พอเห็นสีหน้าของเด็กน้อยที่โศกเศร้าใจของลี่หลินซูก็รู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยเขาก้มตัวลงไปอุ้มเด็กน้อยขึ้นมา“เอางี้ไหมเดี๋ยวพรุ่งนี้คุณลึงจะชวนม๊ามี๊ของเธอกินข้าว?และจะได้พูดคุยเรื่องสัญญากันด้วยแล้วก็ลองปรึกษาดูใจกันดู?” อย่างไรก็ตามพูดก็พูดส่วนทำนั้นก็อีกเรื่องหนึ่งเขาขอแค่หลอกผู้ปกครองของเด็กออกมาให้ได้ก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากัน เด็กน้อยคนนี้ไม่ได้หลอกได้ง่ายๆเลย “คุณแต่งงานแล้วก็หย่าแล้วจริงๆหน่ะเหรอ?”หลิวเซี้ยวหนิงถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเป็นไปได้สูงมากว่าตอนนั้นลี่หลินซูจะต้องทิ้งม๊ามี๊ไปเพราะงั้นม๊ามี๊ถึงได้พาเขาหนีไปจากที่นี่ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยชอบลี่หลินซูแต่เขาก็ไม่อยากให้ม๊ามี๊ต้องร้องไห้ทุกครั้งที่แอบดูคลิปนั้น เขาเจ็บปวดใจเสียจริง “อืมจริงสิ”สีหน้าเด็กน้อยที่ตั้งใจทำให้ลี่หลินซูก็ตอบคำถามของเด็กน้อยด้วยความตั้งใจ “ตกลงงั้นก็คืนพรุ่งนี้เลยแล้วกัน”ถึงตอนนั้นเขาพาม๊ามี๊มาที่นี่และเปิดโอกาสให้แดดดี้กับม๊ามี๊ได้อยู่ด้วยกัน ได้ก็ดีไม่ได้ก็ช่าง ต่อไปนี้จะมีแดดดี้หรือไม่เขาก็ต้องยอมรับชะตากรรมนั้นแล้ว ลี่หลินซูคาดไม่ถึงว่าครั้งนี้เด็กคนนี้จะพูดง่ายอย่างนี้อุ้มเขาออกมาจากลิฟท์“อยากกินอะไรบอกลุงได้เลยคุณลุงจะตกลงทุกอย่าง”คืนพรุ่งนี้จะต้องเชิญตัวลี่หลินเย่มาให้ได้ถึงตอนนั้นจะต้องให้มันวุ่นวายเท่าที่จะวุ่นวายได้ พอคิดถึงตรงนี้ลี่หลินซูก็อยากจะเชิญให้แม่ของเขาและเขามากินข้าวคืนนี้ไปเลยและก็เรียกลี่หลินเย่ด้วย “กินอะไรก็ได้ครับแต่ว่าม๊ามี๊ของผมชอบกินเผ็ดนะครับ” ได้ฟังเด็กน้อยคนนี้เอาแต่พูดถึงม๊ามี๊ไม่มีลืมทำให้ลี่หลินซูเองนั้นก็เริ่มจะสนใจแม่ของเด็กเข้าแล้วสิ ตอนที่หลิวเซี้ยวหนิงกลับถึงบ้านภายในบ้านนั้นเงียบกริบ รู้สึกผิดและเขย่งเท้าเดิยเข้าไปอย่างเงียบๆทันใดนั้นไฟในห้องรับแขกก็สว่างขึ้น หลิวเซียนเซียนนั่งอยู่บนโซฟาคิ้วขมวดสีหน้าเคร่งเครียดจ้องมองไปที่เขา“หลิวเซี้ยวหนิงพูดมาสิว่าลูกกับลี่หลินซูนี่มันอะไรกัน?” เห็นหลิวเซี้ยวหนิงขึ้นไปบนรถของลี่หลินซูหลิวเซียนเซียนถึงกับตกใจ เธอไม่กล้าตามขึ้นไป บนโลกนี้ผู้ชายที่เธอไม่กล้าเจอที่สุดก็คือลี่หลินซู ทุกครั้งที่เธอนึกย้อนไปที่เขาโยนเธอเข้าไปในรถและให้ลูกน้องไปส่งเธอที่สถานีตำรวจพฤติกรรมพวกนั้นคือการทำร้ายเธอ เธอก็แค่ตั้งท้องลูกของเขาก็เท่านั้น ไม่รักก็ไม่รักสิแต่ไม่เห็นต้องทำร้ายเธอถึงเพียงนั้น แต่ทุกครั้งที่คิดอย่างนี้เธอก็จะคิดถึงเรื่องอายุตอน6ขวบของเธอกับอ้อมกอดในคืนนั้น คุณแม่ตายแล้วและเขาก็กอดเธอตลอดทั้งคืน เกลียดแต่ก็ยังรักเธอต้องทนทุกข์สับสนอยู่อย่างนี้มาตลอด5ปี เขายังหล่อและดูดีขนาดนั้นแม้ว่าเขาค่อนข้างจะเย็นชาแต่มันก็มีความแมนมากว่า ทุกครั้งที่หลิวเซี้ยวหนิงเห็นหลิวเซียนเซียนในสภาพนี้ก็จะเชื่อฟังเธอทันทีเหมือนแมวน้อยเข้าไปอ้อนที่อ้อมกอดของหลิวเซียนเซียน“ม๊ามี๊ผมผิดไปแล้วผมไม่ได้ตั้งใจที่จะโทรไปสมัครเป็นนักแสดงเด็กที่บริษัทบริษัทหมิงเทียนและก็นึกไม่ถึงเลยว่าผมจะถูกคัดเลือก ผมชอบในการเป็นนักแสดงมากนะครัยพรุ่งนี่ม๊ามี๊ไปเซ็นสัญญากับผมหน่อยได้ไหมครับ?” ขี้อ้อนแอ๊บแบ๊วยิ้มน่ารักใส่อย่างไรก็ตามเขาจะต้องพาหลิวเซียนเซียนไปทานข้าวในวันพรุ่งนี้ให้ได้ แล้วก็ให้โอกาสม๊ามี๊กับแดดดี้ได้เดทกัน ถึงเวลานั้นเขาค่อยแอบหนีไปและปล่อยให้ม๊ามี๊กับแดดดี้อยู่กันสองคน สรุปก็คือเขาจะชอบหรือไม่ชอบแดดดี้ก็ไม่เป็นไรความสุขของม๊ามี๊นั้นสิสำคัญที่สุดก็ให้ม๊ามี๊เลือกและตัดสินใจเองพรุ่งนี้ เขาหลิวเซี้ยวหนิงนั้นยุติธรรมที่สุดแล้ว