ตอนที่28ไม่มียารักษา

ต๭นที่28ไม่มียารักษา หน้าของหลิวเซียนเซียนนั้นแดงกว่าเดิมถึงแม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่มีผู้ชายมาปกป้องเธอแต่นี่เป็นครั้งแรกที่มีผู้ชายปกป้องเธอต่อหน้าคนมากมาย อีกทั้งยังเป็นคนที่เธอหลงรักมานานหลายปี หลิวลู่ลู่เป็นกังวลยื่นมือไปด้านหน้าเพื่อที่จะแยกตัวของลี่หลินเย่และหลิวเซียนเซียน“คุณลี่ฉันคือพี่สาวของเธอการที่พี่สาวสั่งสอนน้องสาวนั้นเป็นเรื่องปกติน้องสาวของฉันเธอไม่รู้ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำคุณอยู่ให้ห่างจากเธอเถอะค่ะถ้าต้องการอะไรฉันหลิวลู่ลู่สามารถทำแทนได้" ผู้ชายคนนี้หล่อมากหล่อกว่าลี่หลินซูที่อยู่ในโทรทัศน์เสียอีกเขาเท่จนทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงถึงแม้ว่าจะแต่งงานแล้วแต่แม้ว่าจะต้องเป็นกิ๊กของผู้ชายคนนี้หลิวลู่ลู่ก็ยอมทั้งยังยินดีด้วย ในเวลานี้เธอกำลังเพ้อภาพที่ผู้ชายตรงหน้าผลักเธอล้มลงบนเตียง...... "ไสหัวไป"คิดไม่ถึงว่าลี่หลินเย่จะพูดเสียงต่ำอย่างไม่เกรงใจมือของหลิวลู่ลู่ที่กำลังเอื้อมไปนั้นหยุดอยู่กลางอากาศไม่กล้าที่จะไปแตะต้องตัวของลี่หลินเย่ ผู้ชายคนนี้ดูมีอำนาจมากแค่เสียงเบาๆของเขาก็ทำให้หลิวลู่ลู่กลัวจนหัวหดถึงขั้นตัวสั่น “คุณลี่ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ทางเราดูแลได้ไม่ดี"ขณะที่พูดอยู่นั้นก็หันไปบอกกับหลิวลู่ลู่“คุณหลิวคุณขอโทษเถอะครับ" ผู้จัดการของร้านอาหารรีบมาจากนั้นก็รีบกล่าวขอโทษลี่หลินเย่แล้วหันไปบอกให้หลิวลู่ลู่รีบกล่าวขอโทษไม่อย่างนั้นทุกอย่างต้องจบแน่ๆ คำว่า‘คุณหลิว’ทำให้หลิวลู่ลู่เข้าใจผิดคิดว่าผู้จัดการร้านอยู่ข้างตนเธอจึงพูดออกมาอย่างเหิมเกริมอีกครั้ง"หลิวเซียนเซียนบอกให้แกขอโทษอ่ะ" เธอรู้ว่าผู้จัดการร้านที่นี่ไม่ใช่คนโง่ดูการแต่งตัวของหลิวเซียนเซียนสิจะเทียบอะไรกับเธอที่ใส่แบรนด์ทั้งตัวได้ถ้าจะขอโทษคนที่ต้องขอโทษต้องเป็นหลิวเซียนเซียน ผู้จัดการร้านเป็นกังวลใจไม่คิดว่าหลิวลู่ลู่จะไม่เข้าใจอะไรเลยคนอื่นอาจจะไม่รู้ว่าลี่หลินเย่เป็นใครแต่เขารู้ดี"หลิวลู่ลู่รีบขอโทษเถอะครับ" ที่เขาทำแบบนี้ก็เพราะหวังดีกับหลิวลู่ลู่ไม่อย่างนั้นหลิวลู่ลู่คงจบไม่สวยแน่ "อะไรนะคะ?ผู้จัดการซิ้วคุณก็จะให้ฉันขอโทษ?ฉันไม่อยากมีชีวิตแล้วพวกผู้ชายทำไมถึงรังแกผู้หญิง"หลิวลู่ลู่ปลายตามองลี่หลินเย่แล้วกระวนกระวายเล็กน้อย ลี่หลินเย่ยังคงไม่สนใจหลิวลู่ลู่มองดูหลิวเซียนเซียนที่ยืนซื่อๆเขาขยับไปใกล้เธอแล้วกระซิบข้างหูหลิวเซียนเซียน"ถ้าคุณยังไม่ตบผมจะฟ้องร้องว่าคุณขโมยกระดุมผมไป" หลิวเซียนเซียนตื่นขึ้นมาทันทีตั้งแต่เช้าเธอก็เห็นว่ากระดุมของตนเองในพวงกุญแจเปลี่ยนเป็นอันใหม่เธอยังไม่ทันรู้ว่าเพราะอะไรตอนนี้เข้าใจแล้วคนที่เปลี่ยนกระดุมนั้นคือลี่หลินเย่นี่เอง"คุณ......" "ลงมือไม่อย่างนั้นผมจะโทรแจ้งตำรวจตอนนี้เลย" หลิวเซียนเซียนเม้มปากจึงเดินไปด้านหน้าหนึ่งก้าวจากนั้นขณะที่ทุกคนกำลังครุ่นคิดถึง’คำหวาน’ที่ลี่หลินเย่คุยกับหลิวเซียนเซียนนั้นหลิวเซียนเซียนก็ง้างมือขึ้นแล้วตบหน้าหลิวลู่ลู่อย่างแรง ในเมื่อไหนๆก็ตบแล้วก็ควรจะตบให้แรงหน่อยถึงจะไม่เสียเปรียบ มือที่ตบลงไปของหลิวเซียนเซียนนั้นทำให้ทุกคนหลับตาปี๋ ตั้งแต่เล็กจนโตเธอไม่เคยทำร้ายใครมาก่อน แต่เพราะคำพูดของหลิวลู่ลู่ที่พูดว่า’มีพ่อที่ให้กำเนิดแต่ไม่มีพ่อสั่งสอน’ทำให้ตบในครั้งนี้เธอใช้แรงทั้งหมดที่มี ตบให้สะใจไปเลย เงียบสนิท "เพี๊ยะ"สิ้นเสียงตบนั้นตรงทางเดินก็เงียบสนิท แม้แต่เสียงหายใจยังได้ยิน ทุกคนมองมาที่หลิวเซียนเซียนและหลิวลู่ลู่ เพียงแต่ครั้งนี้คนที่ถูบตบนั้นคือหลิวลู่ลู่ไม่ใช่หลิวเซียนเซียนอีกต่อไป "อ๊า......"ความเจ็บปวดตรงหน้าของหลิวลู่ลู่ทำให้เธอตื่นทันทีเธอง้างมือขึ้นจะตบหลิวเซียนเซียนจนถึงตอนนี้เธอกลับไม่รู้เลยว่าลี่หลินเย่ไม่ใช่คนที่เธอจะมีปัญหาด้วยได้ แววตาเขร่งขรึมของลี่หลินเย่ทำให้ผู้จัดการซิ้วรีบเดินไปด้านหน้าแล้วคว้ามือของหลิวลู่ลู่เอาไว้จากนั้นทำสีหน้าจริงจังกับหลิวลู่ลู่"รีบขอโทษ" หลิวลู่ลู่หัวเสียมาก เธอไม่คิดเลยว่าแม้แต่ผู้จัดการซิ้วก็ยังเข้าข้างลี่หลินเย่และหลิวเซียนเซียนจึงพูดตะคอกเสียงดัง:"ก็แค่นักแสดงยังกล้าทำตัวกร่างแบบนี้ฉันจะแจ้งความแจ้งความ" "ขอบคุณหลิว ที่ช่วยผมประหยัดเงินค่าโทรศัพท์"ลี่หลินเย่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ถึงเวลานี้ถึงแม้ว่าการขู่ว่าจะแจ้งควาแล้วมของหลิวลู่ลู่นั้นจะแค่พูดเล่นๆแต่ตอนนร้ไม่อยากแจ้งความก็ต้องแจ้งความแล้วไม่อย่างนั้นคงเสียหน้ามาก หลิวเซี้ยวหนิงมองดูลี่หลินเย่ที่ช่วยปกป้องม๊ามี๊ของเขาเวลานี้เขารู้สึกว่าลี่หลินเย่ดูเป็นพ่อคนขึ้นมาเยอะเลยคงจะไม่เปลี่ยนแปลงไม่ได้อะไรขนาดนั้น เด็กน้อยยกมือขึ้นให้ลี่หลินเย่แล้วชูนิ้วโป้งให้เขาแดดดี้ของเขาหล่อมาก เพียงแต่การที่เกิดเรื่องนี้ขึ้นวันนี้คงจะไปสายแล้วแน่ๆ"คุณลุงครับจะสายไหมครับ?" เด็กน้อยพูดเตือนลี่หลินเย่เสียงเบา ภาพนั้นดูอบอุ่นเหลือเกิน ราวกับว่าเขาเป็นลูกชายของลี่หลินเย่ "ไม่ครับ"ลี่หลินเย่ยิ้มด้วยความอบอุ่น แม้แต่ตัวเขายังไม่รู้ตัวเลยว่าทุกครั้งที่อยู่กับเด็กคนนี้เขามักจะมีรอยยิ้มโดยไม่รู้ตัว รอยยิ้มนั้นหลอมละลายใบหน้าที่เย็นชาของเขาราวกับเปลี่ยนเป็นคนละคนแม้แต่ผู้จัดการซิ้วที่ยืนอยู่ข้างๆยังถึงกับอึ้ง ที่แท้ลี่หลินเย่ก็ยิ้มเป็นเหมือนกัน หลิวเซี้ยวหนิงค่อยสบายใจขึ้นชี้ไปที่หลิวลู่ลู่แล้วพูดขึ้น:"น้าคนนี้เป็นคนเริ่มต่อว่าม๊ามี๊ของผมก่อนครับเธอหัวเราะเยาะม๊ามี๊ที่ไม่สามารถทำบัตรสมาชิกที่นี่ได้" "เป็นแบบนี้หรอครับ?"ลี่หลินเย่เอียงคอไปมองหลิวเซี้ยวหนิงที่บอกเขาเรื่องที่หลิวลู่ลู่ทำ หลิวลู่ลู่ไม่ชอบผู้ชายที่ดูเท่ห์คนนี้ซึ่งเอาแต่ปกป้องหลิวเซียนเซียนทำไมต้องปกป้องเธอด้วย"แต่งตัวแบบนี้คิดว่าจะมีปัญญาสมัครเป็นสมาชิกหรอ?มื้อนี้ก็คงจะเป็นคุณลี่จ่ายให้เธอสินะ?" ลี่หลินเย่หัวเราะในลำคอแล้วหันกลับไปพูดกับผู้จัดการซิ้ว:"ผมออกไปดูงานบ่อยรบกวนผู้จัดการซิ้วช่วยทำบัตรสมาชิกวีไอพีตลอดชีวิตให้คุณหลิวเซียนเซียนด้วยครับจะได้ไม่ต้องยุ่งยากมาทำใหม่ทุกปี" "โอพระเจ้ารวยจริง" "หล่อมาก" ในกลุ่มคนพวกนั้นเริ่มพูดคุยกัน ทำบัตรสมาชิกวีไอพีปีหนึ่งก็สิบล้านแล้วถ้าตลอดชีวิตจะแพงขนาดไหนเนี่ย? หลิวเซียนเซียนได้ยินมาว่าทำบัตรสมาชิกที่นี่ปีหนึ่งสิบล้าน แค่อาหารเช้าปีหนึ่งต้องจ่ายสูงถึงสิบล้านฟุ่มเฟือยเกินไปแล้วจริงๆยิ่งไปกว่านั้นก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมากินที่นี่ทุกวันจริงไหม? เธอไม่อยากติดหนี้บุญคุณลี่หลินเย่จึงกระตุกแขนลี่หลินเย่เบาๆ“คุณลี่หรือว่า……” “ผู้จัดการซิ้วทำไมยังไม่ไปทำอีก?"ลี่หลินเย่พูดตัดประโยคของหลิวเซียนเซียนแล้วหยิบบัตรเครดิตสีดำยื่นให้กับผู้จัดการซิ้ว。 ทุกคนมองตาค้าง หลิวลู่ลู่มองตาค้าง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นบัตรเคดิตแบล็คการ์ด ทั้งโลกใบนี้คนที่มีแบล็คการ์ดมีเพียงไม่กี่คน "คุณไม่ใช่ลี่หลินซูคนที่เป็นนักแสดงใช่ไหม?"ลี่หลินซูคนนั้นจะมีแบล็คการ์ดได้ยังไง เป็นไปไม่ได้มันเป็นไปไม่ได้ ลี่หลินเย่ยิ้มบางๆ"คุณหลิวจำคนผิดแล้วครับผมคือลี่หลินเย่ประธานบริษัทตระกูลลี่ลี่หลินซูคือน้องชายฝาแฝดของผม ผมไม่รู้สึกว่าการที่น้องชายผมเป็นนักแสดงก็ไม่ได้ดูไม่ดียังไงนะครับหาเงินด้วยความสามารถของตนเองนั้นก็ดีกว่าแมลงในข้าวสารที่วันๆเอาแต่กินเที่ยวไม่ยอมทำอะไรพวกคุณว่าจริงไหมครับ?" หลิวเซี้ยวหนิงรีบตอบ"ใช่ครับน้าคนนี้เป็นแมลงในข้าวสาร"คิดไม่ถึงว่าแดดดี้จะมีความคิดเหมือนตนเขาเองก็คิดว่าหลิวลู่ลู่เป็นแมลงในข้าวสารเหมือนกัน "ลี่หลินเย่ประธานบริษัทตระกูลลี่พระเจ้าคนที่รวยอันดับต้นๆของประเทศZรวยติดอันดับที่ห้าร้อยของโลกไม่สิอันดับที่สิบของโลก....."ผู้หญิงคนหนึ่งที่พึ่งค้นหาในอินเทอร์เน็ตพูดขึ้น มองหลิวเซียนเซียนด้วยความอิจฉาในทางที่ดีแล้วถามด้วยความอยากรู้：“เธอเป็นภรรยาของคุณหรอคะ?"เรียบง่ายใส่เสื้อผ้าได้เรียบง่ายมาก