ตอนที่29ฐานะของเราไกลกันเกินไป

ต๭นที่29ฐานะของเราไกลกันเกินไป หลิวเซียนเซียนที่สวมใส่เสื้อผ้าเรียบง่ายธรรมดากับชายหนุ่มที่รวยเป็นอันดับหนึ่งของประเทศZภรรขาของคนที่รวยเป็นสิบอันดับแรกของโลกนั้นดูไม่เหมาะสมเลยสักนิด "เธอเป็น......"มองหน้าหลิวเซียนเซียนที่ตอนนี้ซีดขาวไม่รู้ว่าเพราะอะไรนี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดออกไปโดยไม่ผ่านการไตร่ตรอง แต่ว่าเขาพูดได้แค่สองคำเท่านั้นก็ถูกหลิวเซียนเซียนที่ยืนอยู่ข้างๆตัดประโยคอย่างรวดเร็ว"ลี่หลินเย่รีบไปกันเถอะค่ะไม่อย่างนั้นหนิงหนิงไปโรงเรียนอนุบาลสายแน่ๆ" หลิวเซี้ยวหนิงเป็นลูกชายของลี่หลินซูถึงแม้ว่าเธอจะชอบลี่หลินเย่มากเท่าไหร่แต่ก็ไม่สามารถทำลายความสัมพันธ์ของพี่น้องได้ มันจะวุ่นวายเกินไป เธอเองก็ไม่คู่ควร เธอไม่เคยรู้เลยว่าผู้ชายคนที่ช่วยเธอเอาไว้ในวันนั้นจะเป็นคนที่รวยที่สุดในประเทศZทั้งยังติดอันดับที่สิบของโลก...... ระหว่างเขากับเธอนั้นอยู่ไกลกันเกินไป "วี้หว่อ......วี้หว่อ......"รถตำรวจมาถึง มาจริงๆแล้ว หลิวลู่ลู่เป็นกังวล"หลิวเซียนเซียนแกหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ" ลี่หลินเย่หันหน้ากลับไปด้วยความเย็นชา"คนที่ควรจะยืนอยู่นิ่งๆคือคุณกล้าตบคนของผมขังคุกหนึ่งเดือนปรับอีกสิบล้าน" ถ้าไม่ใช่เพราะหลิวเซียนเซียนพยายามดึงตัวเขาออกไปนั้นเขาจะให้หลิวเซียนเซียนตบหลิวลู่ลู่อีกหลายที ผู้หญิงที่ลี่หลินเย่พาออกมาครั้งแรกไม่ว่าจะเกี่ยวข้องอะไรกับเขาห้ามใครรังแกเด็ดขาด ไม่กี่นาทีหลังจากนั้นรถสองคันเคลื่อนตัวออกจากร้านอาหารเช้า คนแรกเป็นรถไมบัคสีดำลี่หลินเย่พาหลิวเซียนเซียนและหลิวเซี้ยวหนิงมุ่งหน้าไปทางโรงเรียนอนุบาลของโรงเรียนเชิ่งเจ๋อ มองดูเวลานั้นต้องสายแล้วแน่ๆแต่ตอนที่พวกเขาไปถึงโรงเรียนอนุบาลนั้นเวลาก็ประจวบเหมาะพอดีอีกสิบนาทีจึงจะเข้าเรียน หลิวเซี้ยวหนิงใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีกลายเป็นเด็กนักเรียนในเชิ่งเจ๋อ แน่นอนว่ารถคันด้านหลังนั้นเป็นรถตำรวจจนถึงตอนที่ถูกจับตัวไปนั้นหลิวลู่ลู่ยังไม่เชื่อในสิ่งที่ลี่หลินเย่พูด แต่เธอถูกจับไปขังจริงๆอีกทั้งยังถูกปรับอีกสิบล้านเธอจึงพึ่งรู้ว่าคำพูดของลี่หลินเย่นั้นคำไหนคำนั้น แต่ว่ามันก็สายไปเสียแล้ว หลิวเซียนเซียนหันหลังไปดูสามสี่รอบตอนที่เดินออกมาจากโรงเรียนอนุบาลเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นหลายครั้ง "ไม่วางใจหรอ?"ลี่หลินเย่ที่รออยู่นานไม่เห็นหลิวเซียนเซียนเดินตามเขาจึงหยุดเดินแล้วขมวดคิ้วมองดูหลิวเซียนเซียนที่ทำท่าอย่างกับเดินถอยหลังนั้นเขาก็รู้สึกตลก "ใช่ค่ะ......นิดหน่อย"หลิวเซียนเซียนเกาหัวตัวเองด้วยความประหม่าเชิ่งเจ๋อนั้นไม่เหมือนกับโรงเรียนอนุบาลที่เธอให้หลิวเซี้ยวหนิงเรียนก่อนหน้านี้ต้องฝากเด็กเอาไว้สามารถกลับบ้านได้เฉพาะช่วงสุดสับดาห์เท่านั้นถึงขั้นที่ว่าเดือนหนึ่งปีหนึ่งไม่อยากกลับบ้านก็ไม่เป็นไร ทุกอย่างล้วนขึ้นอยู่กับความสมัครใจ เมื่อคิดว่าจะไม่ได้เจอหลิวเซี้ยวหนิงหนึ่งอาทิตย์หลิวเซียนเซียนเองก็ใจโหวงๆ "หนิงหนิงเป็นเด็กฉลาดและมีความสามารถในการดูแลตัวเองคุณไม่ต้องเป็นห่วงผมว่าคุณห่วงโทรศัพท์ของตัวเองดีกว่านะ" เสียงนั้นดังตลอดทาง "อ่อค่ะขอบคุณนะคะ" หลิวเซียนเซียนรับโทรศัพท์ด้วยความเร่งรีบมีหลายสายโทรเข้ามาแล้วไม่ได้รับ "แต่ล้วนเป็นเบอร์ที่โทรซ้ำซึ่งมีเพียงสองคนที่โทรเข้ามา คนแรกคือฟังเวิ๋นซิ๋วเพื่อนของเธอ อีกคนคือหลิวเฟิ่งจั๋นพ่อของเธอ นับตั้งแต่ที่เธอกลับมายังไม่ได้ติดต่อหาใครเลย เธออยากจะรอตัวเองทำทุกอย่างเข้าที่เข้าทางค่อยติดต่อหาฟังเวิ๋นซิ๋วไม่คิดเลยว่าฟังเวิ๋นซิ๋วจะติดต่อมาเอง สำหรับหลิวเฟิ่งจั๋นต่อให้ใช้นิ้วหัวแม่เท้าคิดนั้นก็รู้ว่าที่เขาโทรมาตอนนี้ต้องเป็นเพราะหลิวลู่ลู่อย่างแน่นอน เธอไม่เคยเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์เลยสักครั้ง แต่ว่าพ่อของเธอกลับไม่ติดต่อหาเธอเลยทั้งห้าปีที่ผ่านมา ไม่ว่าเธอจะอยู่หรือตายเขาก็ไม่เคยเป็นห่วงเลยสักครั้ง หลิวเซียนเซียนโทรกลับไปหาฟังเวิ๋นซิ๋ว"ซิ๋วซิ๋วไม่เจอกันนานเลยนะ" "แกยังรู้หรอว่าเราไม่ได้เจอกันนานแล้วทำไมกลับมาแล้วไม่บอกฉันสักคำให้ฉันไปรับแกที่สนามบินหลิวเซียนเซียนแกนี่มันเกินไปแล้วนะ" หลิวเซียนเซียนพูดด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย"ฉันก็รอทุกอย่างเข้าที่เข้าาทางแล้วค่อยไปหาแกไง" "ฉันอยากเจอหนิงหนิงฉันเห็นเขากลับมาแล้ว" หลิวเซียนเซียนไม่เข้าใจ"แกเจอที่ไหน?" "ในคลิปวิดีโอไงหลายวันก่อนก็เห็นแล้วมีคนกำลังตามหาตัวหนิงหนิงให้ทั่วทั้งประเทศฉันนึกว่าเป็นลูกของคนอื่นวันนี้ฉันเห็นแกกับหนิงหนิงอยู่ด้วยกันเลยพึ่งรู้ว่าแกกลับมาแล้ว" "วีดิโออะไร?" "ในเว็บเฟยยิ้วในคลิปแกตบหน้าหลิวลู่ลู่ได้สะใจมากแกควรจะจัดการยัยนั่นตั้งนานแล้วแล้วอะไรนะคืนนี้ไปกินข้าวด้วยกันไหม?" "ไว้วันอาทิตย์เนอะหนิงหนิงก็อยากเจอแกเหมือนกันสัปดาห์นี้ฉันมีงานแปลต้องทำน่าจะส่งช่วงสุดสัปดาห์ถึงเวลานั้นค่อยพาหนิงหนิงไปกินข้าวกับแกเป็นไง?"หลิวเซียนเซียนนึกถึงงานแปลที่เธอรับเอาไว้ต้องรีบทำให้เสร็จ "ได้งั้นก็ตกลงกันตามนี้เจอกันคืนวันอาทิตย์นะ" ตัดสายลี่หลินเย่ได้เปิดประตูรถให้แล้ว"ขึ้นรถ" ลี่หลินเย่เปิดประตูตรงที่นั่งข้างคนขับหลิวเซียนเซียนเองก็ไม่ได้คิดอะไรแล้วขึ้นไปนั่งบนรถ หลิวเฟิ่งจั๋นโทรมาอีกครั้งเธอลังเลใจอยู่สักพักแต่รู้สึกว่าการเอาแต่หนีมันไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาสุดท้ายจึงรับโทรศัพท์"สวัสดีค่ะพ่อ" คำว่าพ่อนี้เป็นความรู้สึกที่ห่างไกลไม่มีความรู้สึกที่สนิทใจกันอีกแล้ว "หลิวเซียนเซียนพี่สาวของหนูถูกตำรวจจับเข้าคุกแล้วยังโดนปรับอีกสิบล้านถ้าไม่มีเงินจ่ายก็ต้องติดคุกหนึ่งปีหลิวเซียนเซียนหลิวเซียนเซียนช่วยพูดกับลี่หลินเย่หน่อยสิดูว่าสามารถทำอะไรได้บ้างลู่ลู่รับปากว่าจะไม่ทำผิดแบบนี้อีกแล้ว" หลิวเฟิ่งจั๋นขอร้องด้วยความเป็นกังวลเมื่อรู้ว่าประธานบริษัทตระกูลลี่หนุนหลังหลิวเซียนเซียนเอาไว้ตอนนี้ต่อให้เขากล้าแค่ไหนก็ไม่กล้าสั่งสอนหลิวเซียนเซียนอีกแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดคือเอาตัวหลิวลู่ลู่ออกมาก่อน "เรื่องนี้......" "หลิวเซียนเซียนเมื่อห้าปีที่แล้วตอนที่ลูกหนีจากงานแต่งเงินที่ประธานหลิงบอกว่าจะช่วยเหลือนั้นก็ไม่ได้เลยสักบาทบริษัทเคทีเกือบจะล้มละลายเรื่องที่พ่อของร้องแกในตอนนั้นแกก็ทำไม่ได้วันนี้เธอว่าพ่อขอร้องแกเป็นครั้งแรกได้ไหม?" ภาพในสมองที่หลิวเซียนเซียนถูกบังคับให้แต่งงานนั้นตัดไปมาเต็มไปหมดยังมีตอนที่เธอเดินบังคับให้กินยาโดยไม่มีใครช่วยเธอไม่ได้พูดอะไร "หลิวเซียนเซียนตอนนี้ลูกอยู่ไหน?พ่อไปคุกเข่าของลงแกได้ใช่ไหม?" หลิวเซียนเซียนใจอ่อนหลิวเฟิ่งจั๋นไม่เคยที่จะขอร้องเธอแบบนี้มาก่อน"ได้ค่ะหนู......" หลิวเซียนเซียนพูดได้เพียงแค่สองคำโทรศัพท์ก็ถูกแย่งไปแล้วตัดสาย "ไม่ได้"ลี่หลินเย่ตัดสินใจแทนเธอ"หลิวลู่ลู่คนนั้นถ้ามีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สองถ้าครั้งนี้คุณยอมครั้งหน้าเธอก็จะทำยิ่งกว่านี้" ถ้าตอนนั้นเขาไม่อยู่ในเหตุการณ์หลิวเซียนเซียนก็คงยืนโง่ๆให้หลิวลู่ลู่กลั่นแกล้ง "แต่ว่าเธอเป็นพี่สาวของฉันตอนนี้พ่อของฉัน....." "คุณเห็นเธอเป็นพี่สาวแล้วเธอคนนั้นเคยมองคุณเป็นน้องสาวไหม?หรือว่าคุณรู้สึกว่าการถูกขายเมื่อห้าปีที่แล้วคือเรื่องที่ควรเกิดขึ้น?"ห้าปีที่แล้วถ้าเขาไม่ส่งเธอเข้าไปในคุกเธอก็คงต้องแต่งงานกับประธานหลิงแล้วจริงๆ หลังจากวันนั้นเขาได้ให้คนไปสืบ แต่ว่าตอนที่เขารู้ข้อมูลนั้นเธอก็ได้ออกไปจากคุกแล้วและบินออกนอกประเทศไปแล้ว เจอกันอีกครั้งหนึ่งก็คือตอนนี้หลังจากที่ผ่านมาห้าปี ตอนนั้นเขาคิดว่าที่เธอบอกว่าตั้งท้องลูกของลี่หลินซูนั้นก็แค่พูดเล่นไม่คิดเลยว่าเธอจะคลอดเด็กคนหนึ่งกลับมาจริงๆ แต่ว่าระหว่างเธอและลี่หลินซูนั้นเหมือนกับว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกของลี่หลินซูแต่ก็ไม่ใช่ลูกของลี่หลินซู