ตอนที่18 bossมาถึงแล้ว

ต๭นที่18 bossมาถึงแล้ว คุณพ่อเวินลุกขึ้นยืนจากโซฟาเดินโซเซไปที่ห้องครัว“กินข้าวเย็นมายัง？เหลือข้าวไว้ให้ เดี๋ยวพ่อไปอุ่นให้” หน่วนยางมองไปที่ขาของพ่อที่เดินไม่ค่อยคล่องแคล่ว รู้สึกเศร้าหมอง ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะหล่อนขาของพ่อก็คงไม่พิการแบบนี้ ที่จริงไม่หิวอะไร แต่หล่อนทนเห็นความหวังดีของพ่อไม่ได้“ขอบคุณค่ะพ่อ” คุณพ่อเวินยิ้ม“เด็กคนนี้ ทำไมจู่ๆก็เกรงใจขึ้นมา” ไม่ใช่เกรงใจ แต่ขอบคุณต่างหากล่ะ สองสามวันถัดไป ตอนที่หน่วนหยางได้รับสายจากเหอฟางผู้ช่วยท่านประธาน ตอนนั้นผลสัมภาษณ์ของอีกบริษัทออกมาพอดี การแข่งขันนั้นดุเดือดมาก หนึ่งตำแหน่งมีคนสมัครมาเป็นร้อย ในนั้นไม่มีวุฒิปอโทกับปอเอกซึ่งหล่อนมีข้อดีคือมีประสบการณ์การทำงานมากกว่าคนอื่นๆ และได้รับสายจากบริษัท หม่าหยินวี่แจ้งให้หล่อนไปคุยเรื่องเงินเดือนที่แผนกบัญชี แต่นึกไม่ถึงว่าเลขาจะบอกหล่อนว่า“ผู้จัดการเวินหนังสือลาออกของคุณท่านประธานคใหม่ยังไม่อนุมัติ ท่านหวังว่าจะสามารถคุยกับคุณได้เป็นการส่วนตัว” แล้วยังมีเงินเดือนอีกเดือนกว่าๆกับค่าคอมยังอยู่ที่นั่น นั่นอาจจะเป็นเงินค่าอาหารในช่วงตกงานนี้ได้เลย ครั้งนี้หล่อนไม่ไปก็ไม่ได้แล้ว ตอนที่ถึงบริษัท สวี่อวี๋นที่ใส่รองเท้าส้นสูงนั้นเดินเข้ามา“หน่วนหยาง เห็นเธอก็ดีแล้ว ฉันกลัวจริงๆว่าเธอจะไม่มาอีก วันนี้เถ้าแก่คนใหม่ทำงานวันแรก เขายังไม่อนุมัติใบลาออกเธอเลย แต่ไล่ตะเพิดยัยหม่าหยินวี่จอมยั่วยวนนั้นไป” ที่หน่วนหยางสนใจไม่ใช่สิ่งนี้ กลับเป็นพอสำรวจอย่างละเอียด กระโปรงลวดลายสวยงานสีสันสดใส ผมม้วนสวยเป็นลอนๆ พร้อมกับติดกิ๊บหนับผมสวยๆ แสดงให้เก็นถึงเสน่ห์ที่สวยงามของผู้หญิง จึงดึงสวี่อวี๋นเข้ามาข้างๆแล้วพูดว่า“เธอจะไปดูตัวเหรอ？” สวี่อวี๋นมองตาหล่อนเข้าใจทันทีจึงตะโกนเสียงดังไปว่า“พวกเขาถูกใจคุณสมบัติอันสูงส่งของท่านประธานคนใหม่แล้ว แต่สาวน้อยอย่างฉันนี้ยังอาลัยอาวรณ์กับชายคนอื่น” หน่วนหยางถึงพบว่าวันนี้เพื่อนร่วมงานผู้หญิงกลับดูผิดปกติไม่เหมือนทั่วๆไป ปกติที่ใส่ชุดทำงานมืออาชีพต่างเปลี่ยนเป็นกระโปรงยาวสวยงามคล้ายกับจะเข้าไปในสวนดอกไม้ “อาลัยอาวรณ์？ยังสวยอยู่ก็ไม่น่าอาย”หน่วนหยางพูดขำๆ แต่ผู้ชายที่ทำให้หัวใจของสวี่อวี๋เต้นได้คงไม่แย่ขนาดนั้น สวี่อวี๋จึงสอนหล่อน“เธอน่ะ วันๆอย่าใส่แต่ชุดแก่ๆนี่ แต่งให้มันดูวัยรุ่นหน่อย ควรเปลี่ยนได้แล้ว หาผู้ชายมาแต่ง ถึงช่วงกลางคน ไม่ใช่ให้เธอเลือกผู้ชายแต่ผู้ชายต้องมาเลือกเธอ เธอนี่มันช้าจริงๆ” ตอนนี้กลับเป็นหน่วนหยางที่กรอกตามองบน“จริงจังไหมเนี่ย รอให้เธอขายออกก่อนเถอะค่อยมาสอนฉัน ฉันขึ้นไปก่อนละ ดูเหมือนว่าผู้หญิงทั้งบริษัทจะโจมตีเถ้าแก่คนใหม่อย่างหัวปักหัวปำอย่างกับปีศาจ” หล่อนขำไปมา จะต้องไปเจอเถ้าแก่คนใหม่ที่พูดถึงกันแล้ว หน่วนหยางก็ยังคงไม่สนใจ สวี่อวี๋พูดต่อ“ถ้าBOSSคนใหม่ไม่ให้เธอไป เธอก็รับอยู่ต่อเลย ให้ยัยหม่าหยินวี่จอมยั่วยวนนั่นอกแตกตาย” เรื่องคนเบียดกันนั้น หน่วนหยางก็ยังไม่ชำนาญ ออฟฟิศของเถ้าแก่อยู่ชั้นบน หน่วนหยางต้องขึ้นลิฟต์ไป ตอนประตูเปิดออก ก็เจอคนที่ไม่อยากเจอกำลังยิ้มหน้าบาน เหมือนเถ้าแก่คนเก่าไปก็ไม่มีผลอะไรกับหล่อน แต่เหมือนทำให้หล่อนพบคลังสมบัติอันใหญ่ ดวงตาสองข้างเป็นประกาย หม่าหยินวี่ชำเลืองมองหล่อนเบาๆ“ทำไม มาขอร้องให้เถ้าแก่คนใหม่ไว้เธออยู่เหรอ？”