ตอนที่6หนึ่งชั่วโมงหนึ่งพัน

ต๭นที่6หนึ่งชั่วโมงหนึ่งพัน เจียวไอ้ชิงถูกซื่งเทียนอวิ๋นมองจนทำตัวไม่ถูกโดยเฉพาะดวงตาที่ลึกลับและเย็นชาของเขา "เจียวไอ้ชิงเอากาแฟมา"ซื่งเทียนอวิ๋นพูดอย่างเย็นชาแล้ววางถ้วยกาแฟในมือลง เจียวไอ้ชิงรู้สึกได้ว่าเลขาอีกคนของซื่งเทียนอวิ๋นได้จ้องมองเธอเธอรู้มันเป็นความโกรธ ซื่งเทียนอวิ๋นรับกาแฟจากเจียวไอ้ชิงตอนที่นิ้วมือของเขาได้โดนนิ้วของเธอเขารู้สึกได้ว่าตัวเธอแข็งไปหมด เขาปิดตานิดๆมองเจียวไอ้ชิงดื่มกาแฟที่เธอชงเข้าปากเป็นรสขมอ่อนๆในกาแฟไม่ได้ใส่อะไรต่อมาเป็นความหอมของกาแฟพูดจริงเธอชงได้อร่อยมาก "ต่อไปก็ให้คุณเป็นคนชงกาแฟให้ผมเอารสชาตินี้"ซื่งเทียนอวิ๋นพูดเฉยๆแล้วก้มหน้าดูเอกสารในมือเหมือนด้านข้างไม่มีใคร เจียวไอ้ชิงยืนอยู่ที่เดิมเธอตอนนี้จะทำอะไร?จะออกไปก็ไม่ใช้จะยืนข้างเขาก็ไม่ใช้เธอจึงยืนอยู่กับที่ไปสองชั่วโมงจนถึงเที่ยงจนขาของเธอชาหมดงานเลขานี่ทำยากจริงๆแต่คิดถึงเงินเดือนสามหมื่นเธอต้องอดทน "มึ่งซินคุณกลับไปได้เจียวไอ้ชิงคุณไปชงกาแฟให้ผม!"ซื่งเทียนอวิ๋นสั่งเจียวไอ้ชิงตอนที่เธอกำลังฝันจะกลับบ้านโดยเขาไม่ยกหน้าขึ้นเลย เจียวไอ้ชิงอื้งไม่ค่อยพอใจเลิกงานแล้วทำไมยังไม่ให้เธอกลับถึงในใจจะไม่พอใจแต่ก็ยังไปชงกาแฟให้ซื่งเทียนอวิ๋น ตอนที่เข้าไปซื่งเทียนอวิ๋นได้จัดการทุกอย่างเสร็จแล้วกำลังจะออกไปเขามองร่างกายที่เซ็กซี่ของเจียวไอ้ชิงยิ้มโดยไม่มีใครสังเกตเห็น "ไม่ดื่มกาแฟแล้วคุณไปร่วมงานเลี้ยงกับผมหน่อย"ซื่งเทียนอวิ๋นพูดไปเดินออกไปไม่สนใจสีหน้าที่อื้งๆของเจียวไอ้ชิงเลย เจียวไอ้ชิงในตอนนี้โกรธจนจะปาถ้วยกาแฟทิ้งผู้ชายคนนี้เป็นบ้าอะไรเธอก็ไม่ใช่แฟนเขาไปร่วมงานเลี้ยงกับเขาทำไม?เธอรู้สึกว่าผู้จัดการคนนี้ลึกลับชิบหายเธอกำลังคิดว่าจะทำงานนี้ต่อไปหม "ร่วมงานเลี้ยงเป็นค่าจ่างล่วงเวลาหนึ่งชั่วโมงหนึ่งพัน" แน่นอนพอซื่งเทียนอวิ๋นพูดเสร็จเจียวไอ้ชิงได้รีบตามไปหนึ่งชั่วโมงหนึ่งพันถ้าสามชั่วโมงก็สามพันนะสิ? ใบหน้าของเจียวไอ้ชิงมีแต่รอยยิ้มเธอรีบตามไปอย่างรวดเร็ว "คือ...คุณซื่งเทียนอวิ๋นค่าจ้างล่วงเวลาจะจ่ายก่อนได้ไหม?" ซื่งเทียนอวิ๋นยิ้มด้วยมุมปากอย่างเย็นชาแล้วหันไป แต่เจียวไอ้ชิงไม่รู้ว่าเขาจะหันกลับมาอย่างกระทันหันจะหยุดก็ไม่ทันแล้วหัวได้ชนกับหน้าอกที่มีแต่กล้ามเนื้อของเขาอย่างรุนแรง "ถ้าจะแสดงขอรักนี้เดียวก็ไม่ช้ามาแสดงกับผมครั้งหนึ่งยังจะมีรางวัลเสริมด้วยนะ"เสียงของเขาทั้งต่ำทั้งดึงดูดใจดวงตาที่ลึกลับได้มีแสงสว่างเธอชอบเงินมากขนาดนี้งั้นเขาก็ให้เธอแต่เธอต้องเสียสละหน่อย เจียวไอ้ชิงทำตาโตมองใบหน้าที่หล่อเหลาใกล้เธอเธอสามารถได้กลิ่นเลมอนอ่อนๆจากเขาน่าดมมากเหมือนจะทำให้เธอหลงใหลพยักหน้าแบบควบคุมไม่ได้ในสมองได้นึกถึงคืนนี้เมื่อหกปีก่อน