บทที่ 6 มีแมวป่าอยู่ข้างในบ้างไหม

บ๗ที่ 6 มีแมวป่าอยู่ข้างในบ้างไหม เซียฟูพูดเบา ๆ โดยไม่สนใจเซี่ยเสว่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอวางดอกไม้บนแจกันและผลไม้บนโต๊ะข้างเตียง "เกิดอะไรขึ้นกับแม่สามีของคุณ?" ไป๋ชิงเหยียนดูเหมือนดูเหมือนจะสนใจลูกเลี้ยงของเธอ แต่ที่จริงเธอเพิ่งเล็งไปที่โอกาสที่จะเสนอความขยันของเธอ เมื่อพูดไปถึงการเอนตัวไปบนต้นไม้เพื่อเพลิดเพลินกับความเย็นและตระกูลเซียง เป็นลุงพวกเขาที่จะต้องได้รับมันอย่างแน่นอน นี่เป็นสิ่งที่ทำให้เธอดูมีประโยชน์ที่สุดของเธอในบ้านของเซี่ยเสว่ "ปัญหาสุขภาพเดิมค่ะ" หัวใจของแม่สามีของเธอผิดปกติและครั้งนี้เธอเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเพราะหัวใจวาย “ ในฐานะที่เป็นลูกสะใภ้ของคนอื่นแล้ว เธอต้องให้ความสนใจเกี่ยวกับแม่สามีของคุณมากขึ้น การวาดภาพวาดที่แตกหักของเธอตลอดทั้งวันมันไร้ประโยชน์” ไป๋ชิงเหยียนมีใบหน้าที่ดุร้ายและลืมว่าเธอยังอยู่ในห้องคนไข้และไม่กลัวที่จะมีเรื่องกับผู้ป่วย ลูกสาวแท้ๆของเธอที่อยู่ข้างๆเธอก็ไม่จำเป็นต้องคิดเกี่ยวกับคำพูดให้มาก เธอพูดโพล่งออกมาว่า: "ถ้าเธอมีประโยชน์ เธอคงจะไม่แต่งงานนายขนาดนี้ เธอไม่ได้วางไข่ฉันไม่รู้ว่าพี่เขยของฉันเห็นอะไรถึงได้ไม่วางไข่ !(กล่าวว่านางเองไม่มีน้ำยา ถ้ามีป่านนี้คงมีลูกแล้ว) " "เซียฟู! อย่าพูดมากเกินไป มีผู้ป่วยอยู่ที่นี่" เป็นอารมณ์ของเซี่ยเสว่ที่ไม่ต้องการที่จะใส่ใจพวกเขาอีกต่อไป นี่คือครอบครัวของเธอ! เซี่ยเสว่เยาะเย้ยในหัวใจของเธอเอง โชคดีที่เธอไม่มีความหวังสำหรับพวกเขาอีกต่อไปดังนั้นคำพูดเหล่านี้จึงไม่สามารถทำร้ายเธอได้เมื่อสุนัขถูกเห่าสองครั้งหูข้างซ้ายและข้างขวาออก(พูดหูซ้ายทะลุหูขวา) แม้ว่าไป๋ชิงเหยียนจะเห็นด้วยกับลูกสาวของเธอ เซี่ยเสว่นั้นกล่าวถูกต้องยังมีผู้ป่วยอยู่ที่นี่ และถ้าผู้ป่วยตื่นแล้วรู้ว่าพวกเขาก็ไม่มีความรู้สึกที่อยากจะมาเยี่ยมผู้ป่วยหลังจากนี้ ใครก็ตามที่ถูกปลุกให้ตื่นก็ไม่ได้มีใบหน้าที่ดีนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผู้ป่วยรายนี้ยังไม่เลิกดูถูกบ้านของพวกเขา ไป๋ชิงเหยียนขยิบตาให้เซียฟู แม้ว่าเซี่ยฟูไม่พอใจ แต่เธอก็ยังอิจฉาที่เซี่ยเสว่ได้เป็นสมาชิกในครอบครัวของตระกูลเซียงด้วยการจ้องมองที่เซี่ยเสว่อย่างดุเดือดและนั่งลงพูดว่า "อย่าภูมิใจนัก" เซี่ยเสว่ไม่สามารถรอให้เซียงชิงฉือกลับมาได้ แต่เดิมเธอคิดว่ามีบางสิ่งที่เร่งด่วนใน บริษัท ที่เขาต้องรับมือ แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เพราะผู้ช่วยของเขาลู่เย่นวิ่งมาที่โรงพยาบาลเพื่อหาเขาเพราะธุระ เรื่องที่สำคัญกว่าแม่เขาที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลมีเพียงคนเดียวเท่านั้น มู่ซิงเหยว เซี่ยเสว่คิดว่าเธอจะไม่มีอารมณ์ใด ๆ เกี่ยวกับชายคนนี้อีกต่อไป มันจะยังคงเจ็บปวดแบบนี้จนเธอตายเลยหรอ? คำตอบคือใช่ในขณะนี้ความเจ็บปวดมากมายถูกส่งผ่านจากหัวใจไปยังเส้นประสาทและอารมณ์ แปลกๆและน่าเบื่อล้อมรอบเธอไปหมด เซี่ยเสว่รู้ว่ามันคือความอิจฉา อิจฉาความสามารถของ มู่ซิงเหยวที่ทำให้เซียงชิงฉือปล่อยทุกอย่างและไปหาเธอ หึงหวงมู่ซิงเหยวจะได้รับการดูแลจากเซียงชิงฉือโดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากนัก ในตอนนี้เซี่ยเสว่มีความคิดเพียงอย่างเดียวเธอต้องการหย่าร้าง! เธอต้องการหย่าทันที! หลังจากที่คุณแม่เซียงตื่นขึ้นมา ไป๋ชิงเหยียนและเซียฟูยังคงใส่ทัศนคติที่ประจบประแจงของพวกเขาและปลื้มที่คุณแม่เซียงจะยอมให้เธอบริการ มันไม่ยากสำหรับเซี่ยเสว่ที่จะพาคุณแม่เซียงกลับบ้าน เมื่อมาถึงที่วิลล่าอย่างสงบเซี่ยเสว่ก็อาบน้ำและนอนบนเตียงที่แคบลงและไม่คิดถึงคน ๆ นั้นและสิ่งต่างๆเหล่านั้น ในช่วงดึกร่างกายที่บอบบางนอนอยู่บนเตียงพร้อมร่างกายกำยำที่มีกลิ่นหอมหลังอาบน้ำใหม่ๆกอดเซี่ยเสว่จากด้านหลัง เซี่ยเสว่นอนหลับแต่ยังไม่สนิดมาก ดังนั้นเมื่อชายคนนั้นมาถึงทำให้เธอตื่นขึ้นและส่งเสียงกรีดร้องหากแต่ก็ถูกปกคลุมด้วยฝ่ามือของชายคนนั้น "ไม่ต้องกลัว ผมเอง" ชายคนที่มาซ้อนด้านหลังของเธอเป็นเขา เซียงชิงฉือเขาก็กลับมาแล้ว เซี่ยเสว่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยทำให้ร่างกายของเธออ่อนลง หากแต่ภาพที่เธอนึกอิจฉาเหล่านั้นผ่านเข้ามาร่างของเธอก็แข็งทื่อขึ้นอีกครั้งแล้วเริ่มดิ้นรน "ปล่อยฉันเซียงชิงฉือ" คิ้วของเซียงชิงฉือขมวดคิ้วและผมไม่เข้าใจว่าผู้หญิงคนนี้โกรธผมด้วยเหตุผลใด เห็นได้ชัดว่าเธอไปโรงพยาบาลด้วยกันในวันนี้มันเป็นอารมณ์ของผู้หญิงหรอ? "คุณโกรธอะไรผมเหรอ?" ฉันเซียงชิงฉือปล่อยให้เธอดิ้นในอ้อมแขนของเขาต่อไปหากแต่แล้วความปรารถนาในร่างกายของเขาก็ตีขึ้นมา เขาพลิกตัวของเธอจับมือของเซี่ยเสว่และขาของเธอเพื่อไม่ให้เธอขยับ กลิ่นกายของเซียงชิงฉืออยู่ใกล้เกินไปทำให้เซี่ยเสว่ก้มศีรษะของเธอลง และดวงตาของเธอสั่นไหวอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ในขณะนี้เซี่ยเสว่รู้สึกว่าเธอเป็นของเล่นของเขา เธอรู้สึกผิดหวัง โกรธและรู้สึกอึดอัดในไม่กี่วันที่ผ่านมา แล้วเธอก็ทำสิ่งที่คิดในใจของเธอ การกระทำนั้นคือการกัดเซียงชิงฉือ กัดไปที่แขนของเขา มันรุนแรงขนาดที่มีกลิ่นเลือดเต็มปาก เซียงชิงฉือตกตะลึงในระหว่างการแต่งงานสามปีของพวกเขา แม้ว่าจะรู้สึกว่าเธอเย็นชาและไม่สนใจทุกอย่าง สิ่งเดียวที่ทำให้เธอดูมีอารมณ์คงมีแค่ภาพวาด ไม่คาดคิดเลยว่าในใจเธอมีแมวตัวหนึ่งอยู่ข้างใน? นั้นทำให้เขารู้สึกสดชื่นมาก เซียงชิงฉือไม่ร้องตะโกนเจ็บปวดหรือดึงมือออก เขาปล่อยให้เธอกัดอย่างเงียบ ๆ มันไม่ได้นานมากก็แค่จนกว่าปากของเซี่ยเสว่จะเจ็บจนเธอปล่อยออกเอง ก่อนที่จะเปิดโคมไฟข้างเตียงแล้วเห็นรอบฟันสีแดงเล็ก ๆ แถวหนึ่งพิมพ์บนแขนที่แข็งแรงของเขา เซี่ยเสว่กัดริมฝีปากล่างของเธอลุกขึ้นและคลานไปที่อีกด้านหนึ่งของเตียงห่างจากเขา เธอล่อลวงเขาด้วยริมฝีปากสีแดงนองเลือด? การกัดที่หน้าอกดูเหมือนจะบรรเทาได้ง่ายกว่า “ คุณเป็นคนที่ชอบความรุนแรงเหรอ?”เซียงชิงฉือที่ถูกเธอกัดแล้วถูกเฉยเมย การบาดเจ็บครั้งนี้ไม่ได้ให้ความรู้สึกอะไรกับเขาเลย แต่ท่าทางการป้องกันที่ห่างไกลของเธอทำให้เขาอึดอัด "คุณ กลับไปที่บ้านเซียง" อารมณ์ในดวงตาของเซี่ยเสว่แม้ว่าเขาจะมีกลิ่นของเจลอาบน้ำ แต่เธอก็รู้สึกถึงน้ำหอมของมู่ซิงเหยว "นี่คือบ้านของผม" เซี่ยเสว่คิดอยู่พักหนึ่งนี่คือบ้านของเขาไม่มีเหตุผลที่จะปล่อยให้เจ้าของไปเป็นเธอที่ควรจากไป "คุณกำลังจะไปไหน" เซียงชิงฉือไม่เข้าใจดังนั้นเขาจึงมองไปที่เซี่ยเสว่ซึ่งหยิบกระเป๋าเดินทางของเธอออกมาเพื่อเก็บเสื้อผ้าแล้วเข้าไปดึงแขนบางของเธออย่างกระวนกระวาย เซี่ยเสว่เป็นเช่นนี้เสมอทุกอย่างที่อยู่ในใจของเธอ เขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะคาดเดาใจของผู้หญิงและเขาไม่ต้องการที่จะคาดเดา หลักการของเขาในการจัดการกับผู้คนคือ: พูดคุยเมื่อคุณมีอะไรพูดถึงมันเมื่อคุณมีคำขอและไม่มีใครมีเวลาดูแลความคิดของคุณ ดังนั้นรูปลักษณ์การป้องกันของเซี่ยเสว่สามารถทำให้เขาบ้าได้ "นี่คือบ้านของคุณฉันจะออกไปแล้วฉันจะส่งสัญญาหย่าให้คุณภายในสองสามวัน" นี่คือจุดจบที่ดีที่สุดสำหรับกันและกัน อย่างไรก็ตามการแต่งงานครั้งนี้ไม่อาจอธิบายได้และพวกเขาไม่ได้แต่งงานเพราะความรักหลังจากการหย่าร้างเขาสามารถกลับไปหามู่ซิงเหยวของเขาและเธอสามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้อีกครั้ง คำพูดของเซี่ยเสว่รบกวนเซียงชิงฉืออย่างสมบูรณ์ การหย่าร้าง! หย่าอีกแล้ว! ให้ตายเหอะเขาไม่เห็นด้วยที่จะหย่ากับเธอ ตั้งแต่ต้นจนจบในการแต่งงานครั้งนี้เขาเป็นผู้นำทำไมเซี่ยเสว่จึงขอหย่ากับเขา! เซียงชิงฉืออุ้มเซี่ยเสว่ เขาปล่อยให้เธอเตะและโยนเธอบนเตียงเพื่อกดขี่เธอจับเธอด้วยมือข้างหนึ่งแตะคอสวยของเธอด้วยมือเดียว “เซี่ยเสว่ ผมตามใจคุณมากเกินไปใช่ไหม ผมสามารถทำมันได้ในครั้งนี้ เมื่อคุณไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่คุณทำ อย่าพูดถึงมันอีก" เซี่ยเสว่ต่อสู้ "เซียงชิงฉือ ฉันจริงจัง!