บทที่ 7 ฉันเป็นแค่ของเล่น

บ๗ที่ 7 ฉันเป็นแค่ของเล่น "ถ้าอย่างนั้นผมจะบอกคุณเซี่ยเสว่" เซียงชิงฉือ ในขณะนี้กำลังเหล่ตรมองต้นอินทผลัม(เปรียบเปรยร่างกายเอาเองว่าสวยและหอมหวาน)น้ำเสียงนุ่มนวลราวกับว่าเขากำลังพูดคุยกับคนรักของเขา แต่คำพูดนั้นช่างน่าตกใจ "ผมจริงจัง ผมเพียงแต่ไม่อยากให้คุณทำเท่านั้น ผมสามารถฟ้องหย่าได้ดังนั้นคุณไม่ควรให้ผมได้ยินคำว่าการหย่าร้างเป็นครั้งที่สามมิฉะนั้นผมก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี" เซี่ยเสว่กัดริมฝีปากล่างของเธอและจ้องมองชายรูปหล่อตรงหน้า อีกแล้ว เมื่อตอนแต่งงานเขาพูดอะไรสักคำแล้วเธอจะแต่งงานกับเขา ตอนนี้แม้แต่การหย่าก็ต้องสั่งให้เขา ถ้าไม่ใช่เพื่อซิงห่าวเขาอาจจะอยากจะรักษาชีวิตแต่งงานนี้ไว้ แต่ตอนนี้มันต่างไป ... มันแตกต่างกันอย่างไร เซี่ยเสว่ไม่ได้คิดมากเพราะเธอพบว่าเธอกำลังตกต่ำลงอย่างช้าๆตกอยู่ในความอ่อนโยนของผู้ชายคนนี้โดยไม่ตั้งใจและตกอยู่ในความคาดหวังเล็กน้อยของเธอหวังว่าชายผู้นี้อาจเป็นที่รัก แต่ทั้งหมดนี้ก็พังทลายเมื่อเธอค้นพบการมีอยู่ของมู่ซิงเหยว ใช่เธอเป็นคนใจกว้างและสง่างามและมีภูมิหลังของครอบครัวที่ดียืนสงบนิ่ง เซียงชิงฉือเป็นชายป่าเถื่อน การเจอกันครั้งแรกของเธอเป็นเพราะปัญหาระหว่างบริษัทและที่บ้านและต้องการความช่วยเหลือจาก เซียงชิงฉือ เพื่อขายตัวเองเป็นธุรกรรมคาดว่า เซียงชิงฉือมองดูเธอตั้งแต่แรกซึ่งเป็นผู้หญิงที่ไม่มีใครรัก เซียงชิงฉือจ้องมองที่คอเรียวระหงส์สวยงาม เซี่ยเสว่ต้องไม่รู้ว่าคอของเธอดูดีแค่ไหนสีขาวราวกับสีงาช้าง แต่ไม่ผอมและอ่อนแอ แต่เต็มตึงและมั่นคงทำให้ผู้คนรู้สึกว่าสวยและสง่างาม หน้าอกที่อ่อนนุ่มขยับเข้ามาหาเขาและพวกเขาก็ก้มลงไปตามจังหวะของการหายใจมองจากคอเสื้อเลือดก็สาดกระเซ็น เซียงชิงฉือพบว่าจริง ๆ แล้วเซี่ยเสว่นั้นมีเสน่ห์ที่น่าหลงใหลจนเขาแทบรอไม่ไหวที่จะกลืนเธอและกินมันอย่างดุเดือด มือของฉันแทบจะไม่ได้สัมผัสกับลูกบิดประตูเปิดช่องว่างเมื่อมันถูกปิดด้วยมือใหญ่ที่ฉันได้รับในแนวนอน เซียงชิงฉือขยับเอวขึ้นให้ทำให้เธอได้จังหวะเตะเขาออกไป หาแต่รางของผู้หญิงกับร่างกายของผู้ชายที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอทำให้เขาไม่รู้สึกกระเทือนสักนิด เขาโยนเซี่ยเสว่ขึ้นบนเตียงและกักตัวเธอไว้ "อย่าแตะตัวฉันถ้าคุณไม่รักฉัน!" ในขณะนี้เหตุผลของ เซียงชิงฉือมีชัยเพียงแค่อยากเอาชนะเซี่ยเสว่ เขาไม่ได้ยินสิ่งที่เธอบอกเขาสักนิด เซี่ยเสว่ไม่รู้ว่าเขาโกรธหรือไม่ เธอกลัวเขาจนขาสั่น เธอจับเพื่อป้องกันไม่ให้เขาประสบความสำเร็จและแม้กระทั่งการกระทำก็ดุร้ายเกินไปและลูกรักของเซียงชิงฉือก็อยู่บนหัวเข่าของเธอ เซียงชิงฉือสูดลมหายใจและล้มลงด้วยความเจ็บปวดไม่สามารถลุกขึ้นได้เป็นเวลานาน เซี่ยเสว่ปีนขึ้นไปทั้งสองข้างด้วยมือและเท้าโดยใช้ผ้านวมเพื่อคลุมตัวให้เหมือนถุงให้แน่นด้านหนึ่งของเตียง ไอ้เลว! เซี่ยเสว่ด่าในใจแม้จะคิดจะเข้านอนในเวลานี้ชายเป็นสัตว์ที่ใช้ร่างกายส่วนล่างควบคุมชัดๆ! ถึงแม้ว่าจะคิดอย่างนั้นแต่ดูเซียงชิงฉือเจ็บปวดไม่ลุกขึ้น ไม่มีการเคลื่อนไหวเซี่ยเสว่เดินเข้าไปหาด้วยความกังวล "คุณ ... คุณโอเคไหม เซียงชิงฉือ? อ๊ะ-" เซี่ยเสว่อุทานหลังถูกกดลงโดยเซียงชิงฉืออีกครั้ง ผู้ชายมีใบหน้าที่บิดเบี้ยวเหมือนไข่เส้นเอ็นสีเขียวดวงตาของเขาดูราวกับว่าเขากำลังจะฆ่าเธอ "คุณกล้ามาก!" ถ้าคุณเตะเขาอีกรอดูว่าเขาจะทำอะไรกับเธอ! บ้าเอ้ยยย! มันทำให้เขาเจ็บปวด! ดวงตาของเซี่ยเสว่รู้สึกผิด แต่เธอก็ไม่เสียใจ "คุณจะคิดยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้ ... " เมื่อเธอฟ้องหย่าและคิดว่าจะเข้านอนกับเธอเมื่อผู้หญิงที่รักของเขากลับมาเธอไม่สามารถยอมรับได้! "นี่เป็นภาระหน้าที่ของคุณในฐานะภรรยา! คุณต้องตอบสนองความต้องการของผมได้ตลอดเวลาก่อนที่ฉันจะหย่าคุณและไม่เบื่อคุณ!" ผู้หญิงบ้า! กล้าปฏิเสธเขา! เหนื่อยกับคำสองคำกระตุ้น เซี่ยเสว่ลึกลงไป ความรู้สึกของความอัปยศน้ำตาของเธอล้นทะลักอย่างไม่สามารถควบคุมได้และหัวใจของฉันก็หยุดหายใจ ปรากฏว่าเธอเป็นเพียงของเล่นในหัวใจของ เซียงชิงฉือดังนั้นมันจึงเป็น ... หัวใจของเซี่ยวเสียชีวิตไม่ต้องดิ้นรนอีกต่อไปดวงตาของเธอนั้นลึกลับเหมือนตุ๊กตาที่ถูกทิ้งร้างและเธอก็สูญเสียความเป็นเงาในทันที เซียงชิงฉือรู้ว่าเขาจริงจังและไม่ต้องการทำต่อไปเขาเกาหัวอย่างหงุดหงิด และปล่อยให้เซี่ยร้องไห้คนเดียวในห้องแล้วเดินลงบันไดไปที่ตู้เก็บไวน์เพื่อหาขวดไวน์ที่แรงที่สุด . เขามักจะไม่ดื่มมากนักแม้ว่าเขาจะต้องการความบันเทิงเขาก็ดื่ม ถ้าเขาต้องการดื่มและเขาไม่ดื่มถ้าเขาไม่ต้องการดื่ม ไม่มีใครกล้าที่จะเกลี้ยกล่อมให้เขาดื่มและตอนนี้เขาดื่มเพื่อผู้หญิง ตอนที่เมื่อมู่ซิงเหยวออกเดินทางเขาก็ไม่ทำแบบนี้ เซี่ยเสว่คุณมีดีอะไร! ฉันเป็นประธานที่มีเกียรติของกลุ่มเซียงซี แต่ไม่สามารถจัดการกับคุณได้! เซียงชิงฉือเติมไวน์อีกแก้วหนึ่งแล้วเปิดดูแก้วอีกครั้งต่อต้านการกระตุ้นที่จะขึ้นไปจัดการเธอ เมื่อหันไปในทิศทางที่แตกต่างกัน เขาก็มองไปที่หน้าต่างบานใหญ่ของดอกกุหลาบด้านนอกหน้าต่างจากพื้นถึงเพดานทางด้านซ้าย ที่ปลูกโดยเซี่ยเสว่และดอกไม้ที่เธอโปรดปรานคือดอกกุหลาบในบางครั้งเธอจะใช้ขาตั้งเพื่อวาดรูปดอกกุหลาบชิ้นใหญ่ ทิวทัศน์ที่สวยงาม เมื่อนึกถึงสิ่งนี้อารมณ์ที่หดหู่ของ เซียงชิงฉือก็หายไปอย่างแปลกประหลาด ผมควรทำอย่างไรกับคุณดี ...เซี่ยเสว่ เช้าวันรุ่งขึ้นเซี่ยเสว่ตื่นขึ้นมาด้วยนาฬิกาปลุกและถูใบหน้ากับมือของเธอเขาใช้เวลาสักครู่เพื่อรีเฟรชตัวเองชำเลืองไปที่ห้องรกหมอนและผ้าห่มถูกโยนลงกับพื้นและแจกันแตก ในห้องไม่มีกลิ่นของเซียงชิงฉืออยู่ข้างฉัน ไปทำงานเหรอ เซี่ยเสว่คิดถ้าเซียงชิงฉือลุกขึ้นเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไม่รู้ นั้นแสดงว่าเขาไม่กลับมาเมื่อคืนนี้เหรอ? นอกจากนี้นี่ไม่ใช่บ้านของขา แต่เขาเธอถูกปฏิเสธเมื่อคืนที่ผ่านมาและทำร้ายจิตใจของชายร่างใหญ่ เขาจะกลับมาได้อย่างไร เซี่ยเสว่หัวเราะที่มุมปากของเธอ เธอยืนขึ้นและสดชื่น แต่ก็ตกใจเมื่อเธอเห็นตัวเองอยู่ในกระจก ดวงตาสีแดงและบวมด้วยความหมองคล้ำขนาดใหญ่และริมฝีปากมีรอยแตกและดวงตาที่มองเห็นรู้ว่าพวกเขากำลังร้องไห้และขาดน้ำ โชคดีที่โครงหน้าของเธอดี ทำความสะอาดและแต่งหน้าแบบเบา ๆก็ไม่มีใครสังเกตเห็น เมื่อลงไปทานอาหารเช้าที่ชั้นล่างเซี่ยเสว่ก็ต่อสู้ดิ้นรนเพื่ออุดมการณ์ แต่ในที่สุดก็อดไม่ได้และถามป้าจาง "เจ้านายนอนในห้องพักเมื่อคืนและออกไปข้างนอกในตอนเช้าเขาบอกว่าเขากำลังจะไปทำธุรกิจที่เมืองเหอเยน ฝากให้ป้ามาบอกภรรยาของผมด้วย" ป้าจางรู้ว่าคู่สามีภรรยาทะเลาะกันอีกครั้งดังนั้นประโยคสุดท้ายคือเธอกล่าวเสริม