บทที่ 18 อย่าทิ้งฉัน

บ๗ที่ 18 อย่าทิ้งฉัน อย่างกับเป็น “พวกโรคจิตถ้ำมอง” เธอดูเหมือนจะมองดูนานเกินไปแล้ว ตอนนี้เธอทำอะไรได้ล่ะ เธอควรจะพุ่งเข้าไปปรากฏตัว หรือหันหลังจากไป? เซี่ยเสว่คิดว่าเธอควรจะหยุดหาความอัปยสอดสูให้ตัวเองได้แล้ว ยังไงก็นับว่าเธอได้รู้แล้ว เซียงชิงฉือเอาเธอกลับมาเพื่อสร้างความอับอายให้เธอ แล้วดูว่าเธอจะทนถูกบีบบังคับไปได้ถึงขั้นไหน? เซี่ยเสว่ปิดประตูลงเบาๆ เธอคิดว่าเธอมาเงียบๆก็ควรจะจากไปอย่างเงียบๆ พอเห็นถังขยะที่อยู่ด้านข้าง เซี่ยเสว่ก็โยนของที่อยู่ในมือลงไป ทันทีที่โยนเข้าไปในใจของเธอก็หนักอึ้ง แต่เพราะเซี่ยเสว่ไม่รู้ว่าในตอนที่เธอปิดประตูลง สายตาของเซียงชิงฉือก็ขยับไปเห็นเซี่ยเสว่ที่ปิดประตู ก่อนโยนสิ่งต่างๆทิ้งแล้วหมุนตัวจากไปเข้าพอดี เซี่ยเสว่อาจจะลืมไปแล้วว่ากระจกออฟฟิศของท่านประธานเป็นชนิดที่มองจากด้านนอกจะมองไม่เห็น แต่ถ้าจากด้านในมองไปด้านนอกจะมองเห็นได้ เซียงชิงฉือมองเห็นการกระทำของเธอ แล้วเกิดลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นในใจ เขารีบผลักมู่ซิงเหยวให้ลุกขึ้นทันที เมื่อกี๊นี้เซี่ยเสว่จะต้องเห็นเขากับมู่ซิงเหยวอย่างแน่นอน… และนี่ก็เป็นการเข้าใจผิดอีกครั้ง และเข้าใจผิดครั้งยิ่งใหญ่เสียด้วยสิ ดูตามอารมณ์ของเซี่ยเสว่แล้วยังไม่สามารถคาดเดาอะไรได้เลย แต่เพราะการเคลื่อนไหวของเซียงชิงฉือเกิดขึ้นในตอนที่ร้อนใจทำให้เขาไม่รู้ตัวว่าใช้แรงไประดับไหน และแรงระดับนี้ก็ทำให้มู่ซิงเหยวลุกขึ้นจากขาเขาทันที หลังจากที่โดนผลักไปอีกด้าน ยังไม่ทันที่เธอจะยืนได้มั่นคง เซียงชิงฉือก็รีบวิ่งไปที่ประตูออฟฟิศแล้วเปิดออก มู่ซิงเหยวคิ้วขมวดแล้ววิ่งตามออกไป และยังตะโกนอย่างโศกเศร้าว่า : “ชิงฉือ คุณรอฉันด้วยค่ะ” ที่จริงแล้วเธอจงใจนั่งบนตักของเซียงชิงฉือ เพราะว่าเธอมองเห็นเซี่ยเสว่ยืนอยู่ข้างประตู และเพราะเธอนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานจึงบังสายตาของเซียงชิงฉือเอาไว้ อีกทั้งเขายังดูเอกสารอย่างตั้งใจ จึงไม่ได้สังเกตเห็น จากนั้นเธอจึงแสดงละครให้เซี่ยเสว่ดู เมื่อวานนี้เธอรู้มาว่าชิงฉือไม่อยู่ที่บริษัท เธอสามารถเดาได้ว่าสาเหตุที่ทำให้คนที่ให้ความสำคัญกับบริษัทเป็นอย่างมากเช่นเขาจะหายไปได้นั่นก็คือเซี่ยเสว่ ดังนั้นในวันนี้เธอจึงมาหาชิงฉือที่บริษัท โดยคิดไม่ถึงเลยว่าสวรรค์จะให้เธอได้มีช่วงเวลาอีกครั้งโดยบังเอิญ และในตอนที่เซียงชิงฉือไล่ตามเซี่ยเสว่ออกมา หญิงก็กำลังยืนรอลิฟต์อยู่ทางเข้าลิฟต์อย่างไร้ซึ่งชีวิตและวิญญาณ “เซี่ยเสว่ คุณรอผมอธิบายก่อน!” ดูเหมือนว่าเธอจะได้ยินเสียงของเซียงชิงฉือจากด้านหลังไกลๆ เซี่ยเสว่กำมือแน่น ตอนนี้เขาไม่ได้เสพติดอยู่ในความนุ่มนวลของอิสตรีหรอกเหรอ จะวิ่งออกมาได้ยังไง หรือว่าภาพเหตุการณ์เมื่อกี๊นี้ยังสร้างความกังวลใจให้เธอไม่พอ? ตอนนี้เลยอยากจะเพิ่มความปวดแสบปวดร้อนให้เธออีก! เธอเตรียมพร้อมแล้ว อยากจะได้ยินว่าท้ายที่สุดแล้วเซียงชิงฉือจะใช้คำโกหกไหนสำหรับการพูดจาหลอกลวงครั้งล่าสุดนี้ของเขา มู่ซิงเหยวที่วิ่งเหยาะๆตามออกมามองเห็นเซี่ยเสว่ที่ไม่ได้สนใจการเรียกชื่อนักยืนหันหลังให้เซียงชิงฉืออยู่ที่ปากประตูลิฟต์ เธอจะไม่ยอมให้ทั้งสองคนนั่นคืนดีกันง่ายๆหรอก มีแสงอันคมกริบวาบเขามาในดวงตาของเธอ บางทีเธออาจจะเติมน้ำมันลงไปในกองไฟสักเล็กน้อยก็ได้? มู่ซิงเหยวรีบปราดเข้าไปดึงเซียงชิงฉือที่ต้องการจะไปด้านหน้า แต่ว่าตอนนี้สายตาของเซียงชิงฉือมีเพียงเซี่ยเสว่เท่านั้น ไหนเลยจะสนใจมู่ซิงเหยว เธอจึงหยุดตัวเองเอาไว้ ดึงตัวเองเอาไว้ให้ถอนตัวออกมา เพราะเซียงชิงฉือสะบัดมือเธอออก แต่มันก็เป็นการกระทำที่มู่ซิงเหยวคาดการณ์เอาไว้อยู่แล้ว เขาสะบัดตัวอย่างแรง แล้วจากนั้นมู่ซิงเหยวก็ล้มลงไปอย่างรุนแรง ยิ่งไปกว่านั้นยังร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดว่า : “ชิงฉือ…” เซียงชิงฉือได้ยินเสียงจึงหันกลับไปมองที่พื้น ท่าทางที่นั่งขดตัวด้วยความเจ็บปวด เขาขมวดคิ้วแล้วตระหนักได้ว่าเขาใช้แรงหนักมากจนทำร้ายเธอมากเกินไป จากนั้นจึงเข้าไปพยุงเธอทันทีและต้องการดูว่าเธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม แต่มู่ซิงเหยวกลับเอนตัวลงในอ้อมแขนของเขาด้วยแรงที่เขาใช้เข้ามาพยุงเอาไว้ มู่ซิงเหยวคาดการณ์เอาไว้อย่างถูกต้อง เธอรู้ว่าชิงฉือยังปล่อยวางไม่ได้ เธอสุขใจอยู่ลับๆ ในขณะที่เธอทำเหมือนตัวเองโดนกระทำอย่างโหดร้าย บนหน้าของเธอยังคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด “คุณไม่เป็นไรนะ? ล้มลงตรงไหน? ยืนขึ้นไหวมั๊ย?” ในตอนที่เอ่ยถามหล่อน เซียงชิงฉือก็เงยหน้าขึ้นมองเซี่ยเสว่ที่อยู่ตรงปากประตูลิฟต์ ใครจะรู้ว่าเซี่ยเสว่จะหันหน้ามาเมื่อไหร่ ดูเหมือนกับว่าตรงหน้าเธอจะมีการแสดงละครฉากใหญ่ แต่มีแค่ภูตผีที่รู้ว่าในใจของเธอตอนนี้เจ็บปวด เธอยังคงคิดที่จะรอให้เซียงชิงฉือให้คำอธิบายที่ “สมเหตุสมผลกับเธอ” แต่ว่าตอนนี้คำอธิบาย คือ ภาพๆนี้ ซึ่งมันก็เป็นการอธิบายให้กับเธอแล้ว มู่ซิงเหยวเห็นปฏิสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งระหว่างคนทั้งสอง มือที่ยกขึ้นมาด้วยท่าทางที่เจ็บปวดต้องการที่จะลูบใบหน้าของชิงฉือ ใบหน้าที่แสดงความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสของมู่ซิงเหยว ทำให้ใบหน้านั้นดูน่าสงสารจนเกรงว่าผู้ชายคนนี้จะไม่สามารถทิ้งเธอไปได้เมื่อมองเห็นมัน น้ำเสียงที่อ่อนแอดังขึ้น : “ชิงฉือ อย่าทิ้งฉันไปนะคะ” เธอขดตัวอยู่ในอ้อมกอดของเซียงชิงฉืออย่างอึดอัดใจ ยิ่งไปกว่านั้นยังดึงแขนเสื้อของเขาไว้แน่น คำพูดของเธอเมื่อกี๊นี้ดูเหมือนจะจงใจให้เซี่ยเสว่ได้ยินมากที่สุด เพราะว่าพูดด้วยเสียงไม่เบาไม่ดัง เซี่ยเสว่จึงได้ยินทุกอย่าง เป็นไปได้อย่างไร ระหว่างเธอกับมู่ซิงเหยว เซียงชิงฉือไม่เคยที่จะละทิ้งหล่อน ดังนั้นเธอเข้าใจว่า มู่ซิงเหยวตั้งใจที่จะแสดงออกมาให้เห็น เซียงชิงฉือเองก็ทำไม่ได้ที่จะทิ้งมู่ซิงเหยวไว้โดยไม่สนใจ ทั้งๆที่จริงๆแล้วเขาไม่ได้ใช้แรงอะไรมากนัก เห็นได้ชัดว่าหล่อนยืนได้อย่างแข็งแรงบนรองเท้าสูงแล้วจะสะบัดหล่อนล้มลงแบบนั้นได้ยังไง เซียงชิงฉือรีบพยุงมู่ซิงเหยวเข้ามาในห้องทำงานของเขาทันที โดยใช้ความรวดเร็วเป็นพิเศษ ในสายตาของเซี่ยเสว่ ดูเหมือนเขาจะเป็นกังวลกับคนที่หมดสติอยู่ในอ้อมแขนเขาอย่างมาก และคำพูดที่ว่า : เซี่ยเสว่ รอก่อน ฟังผมอธิบายก่อน ก็เป็นเหมือนคำที่รั้งเธอไว้ให้มาดูว่าระหว่างพวกเขานั้นรักใคร่กันมากขนาดไหน เซียงชิงฉือนั้นอยากจะจัดการเรื่องของมู่ซิงเหยวให้เรียบร้อยโดยเร็วที่สุด เขาจึงให้ลู่เย่นหาหมอมาตรวจดูเธอ เขาจะได้ถอนตัวออกมาเพื่อไปอธิบายกับเซี่ยเสว่ เมื่อมองดูคนที่ออกมาแล้วกลับเข้าไปข้างในอีกครั้งแล้ว เซี่ยเสว่รู้สึกบาดแผลที่เต็มไปด้วยเลือดของเธอเหมือนโดนเกลือสาดใส่อีกครั้ง ลิฟต์เปิดออกแล้ว เซี่ยเสว่มองดูประตูที่ปิดอยู่ ลึกๆในใจของเธอยังคงกอดสิ่งหนึ่งเอาไว้ คือความหวังว่าเซียงชิงฉืออาจจะปรากฏตัวขึ้นทันใด เมื่อผ่านไปหนึ่งนาที มีเพียงความเป็นจริงที่ตบหน้าเธออย่างโหดร้าย ดังนั้นเซี่ยเสว่จึงเพียงแค่ยิ้ม จากนั้นก็หันหลังกลับเข้าไปยืนอยู่กลางลิฟต์ โชคดีก็คือยังไม่มีใครโผล่มาที่ชั้นบนสุดนี้และก็ไม่มีใครได้เห็นความโศกเศร้าของเธอ หลังจากที่เซียงชิงฉือพามู่ซิงเหยวเข้ามาในห้องทำงานแล้ว ในตอนแรกเขาคิดจะจากไปทันที แต่มู่ซิงเหยวจับที่มุมเสื้อของเขาไว้แน่นไม่ยอมให้เขาไป ยิ่งไปกว่านั้นยังกอดเขาด้วยความเจ็บปวดอย่างน่าสงสาร ภายในใจของเซียงชิงฉือเป็นกังวลมาก แต่ก็ยังต้องจัดการหล่อนให้เรียบร้อยก่อน เขาดึงมือถือออกมาโทรหาลู่เย่นทันที และให้เขาหาหมอมาที่นี่ หลังจากวางสายแล้ว เซียงชิงฉือก็แกะนิ้วของมู่ซิงเหยวออก : “ซิงเหยว ปล่อยผม ผมหาหมอมาให้คุณแล้ว” ลู่เย่นพาหมอมาอย่างรวดเร็ว และในตอนที่เขาขอหลบออกไป ข้างนอกนั้นยังมีเงาของเซี่ยเสว่ ในตอนที่ประตูลิฟต์เปิดออก เป็นลู่เย่นรีบร้อนมาหมอเข้ามา เซียงชิงฉือปกปิดความผิดหวังเอาไว้ เซี่ยเสว่ไปแล้ว โดยไม่ฟังคำอธิบายของเขา เป็นเพราะภายในใจของเธอเชื่อฉากที่เพิ่งเห็นเมื่อกี๊นี้งั้นเหรอ?