ตอนที่ 2 ฉันรักเพียงแค่เธอ

ต๭นที่ 2 ฉันรักเพียงแค่เธอ “ลู่หยาวช๋วน.......เปิดประตู” ซูหญิ๋งเวยคุกเข่าลงที่พื้นเคาะประตู “ผู้หญิงในห้องคือใครกันแน่ คุณแอบมีผู้หญิงคนอื่นข้างนอกลับหลังฉันใช่ไหม” เป็นเช่นนี้นี่เอง ปกติในแต่ละเดือนเขาจะกลับมาบ้านเพียงไม่กี่ครั้ง แม้แต่เรื่องราวระหว่างสามีภรรยา เขาก็ไม่เคยสนใจ ทุกครั้งที่ซูหญิ๋งเวยเป็นฝ่ายรุกเอง เขาถึงจะแตะต้องตัวเธอ อีกทั้งบ่อยครั้งยังใช้แรงอย่างป่าเถื่อน จนทำให้ร่างกายของเธอเจ็บไปทั้งตัว เดิมทีเธอคิดว่าเขามีนิสัยที่เย็นชา ไม่กระตือรือร้น ไม่ชอบเรื่องพวกนี้ แต่ทว่าเมื่อดูแล้ว เธอคิดผิดมหันต์ ผู้ชายที่ไหนจะไม่ชอบเรื่องคาวรัก เห็นได้ชัดว่าเขากินอิ่มมาจากข้างนอกแล้ว จึงไม่สนใจเธอ “ลู่หยาวช๋วน คุณละอายใจต่อฉันบ้างไหม ฉันทำเพื่อคุณ ไปเอาลูกออกมาแล้ว 4 ครั้ง ” ซูหญิ๋งเวยร้องไห้ออกมา เลือดที่ขาก็ยังคงไหลไม่หยุดอย่างน่าตกใจลงไปที่พื้น ผู้ป่วยที่อยู่บริเวณใกล้เคียงตกใจ จนเขามาล้อมรอบแล้วชี้ไปที่ซูหญิ๋งเวย “ที่แท้ก็สามีนอกใจ” “อั๊ยหยา ช่างน่าสนงสารจริง ๆ คุณดูตอนนี้เธอยังคงเลือดไหล ได้ยินมาว่าเพิ่งจะทำแท้งมา” “ก่อกรรมทำเข็ญจริง ๆ เรื่องแบบนี้ช่างน่าเจ็บปวดยิ่งนัก สามีอยู่ในห้องผู้ป่วยกับเมียน้อย ไม่ออกมาดูเลย” “โอ้ ฉันรู้จักผู้หญิงที่อยู่ในห้องผู้ป่วย หน้าตาสวยงามมาก เป็นโรคหัวใจ อั๊ยหยา ปกติก็ดูเป็นคนมีมารยาท คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเมียน้อย ” ความคิดเห็นเหล่านี้ทำให้ความคิดและเหตุผลของซูหญิ๋งเวยยิ่งวุ่นวาย เธอกระแทกประตูและตะโกนว่า “ลู่หยาวช๋วน คุณได้ยินหรือยัง ทุกคนกำลังวิพากษ์วิจารณ์คุณ คุณจะขอโทษฉันอย่างไร” เมื่อได้ยินการกล่าวโทษของเธอ กลุ่มคนก็รู้สึกโกรธมากขึ้น ประตูห้องผู้ป่วยที่ปิดสนิท ในที่สุดก็ถูกเปิดออก ใบหน้าที่เคร่งขรึมของลู่หยาวช๋วนก็ปรากฏออกมาต่อหน้ากลุ่มคน เขาลดเปลือกตาและจ้องที่ซูหญิ๋งเวยอย่างเย็นชา “คุณกำลังพูดอะไรส่งเดช เมียน้อยคนนั้น เห็นได้ชัดเจนว่าคือคุณ คุณเป็นคนที่เมาฉันมีความสัมพันธ์กับฉัน และขู่ว่าจะฉันจะต้องรับผิดชอบคุณ ส่วนเรื่องการตั้งครรภ์ คุณก็เป็นคนเกลี้ยกล่อมฉันให้พยายามเก็บลูกไว้เพื่อให้ฉันอยู่ด้วย” คำพูดของเขาเปลี่ยนการแสดงออกของผู้คนที่อยู่ใกล้เคียง ลู่หยาวช๋วนพูดต่อโดยไม่แสดงอาการใด ๆ ออกมา “คุณเองก็รู้อย่างชัดเจนว่าหัวใจของผมชอบใคร แต่คุณก็ยังคงพยายามหาทางกวนใจผม ซูหญิ๋งเวย เมียน้อยที่หน้าไม่อายคนนั้น มันคือคุณตั้งแต่ต้นจนจบ” ซูหญิ๋งเวยน้ำตาไหล ส่ายหัวแล้วตะโกนว่า “คุณนั่นแหละที่พูดจาไร้สาระ ฉันคือภรรยาของคุณ ลู่หยาวช๋วน พวกเรามีใบสมรสแล้ว ตั้งครรภ์ ทั้งหมดล้วนมีเหตุผลและมันสมเหตุสมผล” ลู่หยาวช๋วนหัวเราะยิ้มอย่างเย็นชาบนริมฝีปากของเขา “ซูหญิ๋งเวย ฉันดูแล้วโรคคิดเพ้อเจ้อของคุณนับวันยิ่งรุนแรงขึ้น” “โรคคิดเพ้อเจ้อ？ผู้คนที่กำลังสังเกตการณ์เปลี่ยนทัศนคติของพวกเขาในทันที ที่แท้ผู้หญิงคนนี้เป็นบ้า” ลู่หยาวช๋วนชี้ไปที่ผู้หญิงที่อยู่ในห้องผู้ป่วยคำพูดและน้ำเสียงที่ชัดเจน คนที่ฉันรักตั้งแต่ต้นจนจบ มีแค่เธอคนเดียวและเธอคนเดียวเท่านั้น นี่คือภรรยาคนเดียวที่ลู่หยาวช๋วนเป็นคนเลือก! คุณไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉัน! เมื่อเขาพูดจบกระแทกปิดประตู “หยาวช๋วน ไม่ คุณอย่าทำอย่างนี้” ซูหญิ๋งเวยตบประตูจนฝ่ามือแดง ฉันคือภรรยาของคุณฉัน ... “เมื่อมองดูรูปร่างหน้าตาของเธอ ฉันคิดว่าเธอเป็นคนบ้า” ทัศนคติของผู้คนเปลี่ยนไป “ฉันคิดว่าผู้หญิงคนนี้คือเมียน้อยเสียเอง แล้วยังไปโทษคนอื่น จิตใจช่างโหดเหี้ยม” “ไม่ใช่ฉัน ผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ในห้องผู้ป่วยคือเมียน้อย” ซูหญิ๋งเวยร้องไห้อย่างสิ้นหวัง ลู่หยาวช๋วนทรยศเธอ แม้แต่คนที่อยู่ใกล้ ๆ ก็กล่าวหาเธอ อะไร เห็นได้ชัดว่าเธอคือผู้ที่ได้รับความทุกข์ทรมาน ซูหญิ๋งเวยร้องไห้จนหัวใจของเธอแตกละเอียด และมีเลือดไหลมากเกินไประหว่างขาของเธอ ดวงตาของเธอมืดดำจนในที่สุดเธอก็หมดสติ รอจนเธอฟื่นขึ้นมาก็เป็นเช้าวันถัดไปแล้ว ด้านหน้าของหน้าต่างห้องผู้ป่วยนั้น มีคนที่รูปร่างสูงยาวยืนอยู่ นั่นคือ ลู่หยาวช๋วน! หัวใจของซูหญิ๋งเวยนั้นบีบแน่น แต่เธอก็ยังอ่อนน้อมถ่อมตนและยื่นมือไปที่หยาวช๋วน หยาวช๋วน... ลู่หยาวช๋วนหันกลับมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเย็นชา แล้วยื่นเอกสารให้ 1 ฉบับ ซูหญิ๋งเวยรับกลับมา คาดไม่ถึงว่าจะเป็นเอกสารหนังสือสัญญาการหย่า