ตอนที่ 10 ให้เธอได้ตายทั้งเป็น

ต๭นที่ 10 ให้เธอได้ตายทั้งเป็น ซูหญิ๋งเวยฟื้นขึ้นมา ในตอนเช้าของวันถัดไป วินาทีที่เธอลืมตาขึ้น ก็นึกถึงคำพูดอันโหดร้ายของโล่วเฉิงเฉิง ลุกขึ้นนั่งอย่างร้อนรน รู้สึกเจ็บตรงช่องท้องส่วนบน ปากแผลจากการผ่าตัดทำให้เธอไม่สามารถเคลื่อนไหวตามอำเภอใจได้ เธอเอนพิงหลังลงบนเตียงนอนเหมือนเดิม ในใจรู้สึกไม่สงบ เธอรีบโทรศัพท์หาแม่อย่างเร็ว เพื่อยืนยันว่าคนที่บ้านยังปลอดภัยดี เสียงแหบๆของแม่เอ่ยขึ้น “ที่บ้านไม่มีเรื่องอะไร มีแต่พ่อแกที่โดนฝนเมื่อวาน แล้วเป็นไข้ไป ตอนนี้ให้น้ำเกลืออยู่” พูดจบ ก็ร้องไห้ออกมา “เวยเวยลูกขายไตแล้วจริงๆหรอ” รอยแผลบนช่องท้อง เจ็บจี๊ดขึ้นจนเหลือทน เธอไม่รู้ว่าจะตอบผู้เป็นแม่อย่างไร เพียงแค่เอ่ยประโยคนี้ออกมา “หนูสบายดีแม่” แม่สะอื้นเหลืออด เอ่ยขึ้น “นายลู่หยาวช๋วนคนนั้น มันไม่ใช่คน! แม่บอกแกตั้งแต่แรกแล้ว พวกคนมีเงินพวกนั้น คนตัวเล็กๆอย่างเราไม่ควรที่จะไปยุ่ง แกก็ไม่ฟังแม่! สุดท้ายเป็นยังไง เสียอกเสียใจมาหลายปี สุดท้ายแล้วได้อะไรกลับมา” ซูหญิ๋งเวยเป็นใบ้ชั่วขณะ ครู่ต่อมา จึงยอมรับอย่างกล่ำกลืน “หนูและเขา....เราเลิกกันแล้ว” หลังจากที่พ่อไข้ลดแล้ว แม่ก็รีบมาดูแลซูหญิ๋งเวย แผลจากการผ่าตัด ต้องพักฟื้นได้หนึ่งสัปดาห์ จึงจะสามารถลงจากเตียงเดินได้ แม่จึงทำการย้ายโรงพยาบาลให้กับเธอ ไม่อยากให้เธออยู่ร่วมกันกับคนที่น่ากลัวอย่างโล่เฉิงเฉิง วันที่ออกจากโรงพยาบาล ซูหญิ๋งเวยเห็นลู่หยาวช๋วนเข้า เขาเข็นรถเข็นที่มีโล่วเฉิงเฉิงนั่งอยู่ เดินเล่นอยู่สวนสาธารณะของโรงพยาบาล เธอมองแค่แว๊บเดียว ขอบตาก็เริ่มแดง แม่สะกิดเธอ เอ่ยขึ้น “อย่าไปดูให้สกปรกลูกตาเลยลูก ลูกก็ถือซะว่าช่วงเวลาสองสามปีที่ผ่านมา ทำทานให้หมากินไป! เดี่ยวหลังจากนี้ แม่จะหาผู้ชายดีๆให้ลูกเอง เรากลับไปใช้ชีวิตตามปกติของเรากันเถอะ” ซูหญิ๋งเวยหลับตาลง ไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอไม่อาจจะใช้ชีวิตปกติธรรมดาได้อย่างแน่นอน รอให้แผลของเธอหายก่อน เธอจะตามไปล้างแค้นโล่วเฉิงเฉิง น้องสาวของเธอ จะต้องไม่ตายเปล่าอย่างแน่นอน หนึ่งเดือนต่อมา ซูหญิ๋งเวยออกจากโรงพยาบาลกลับไปบ้าน แผลเกือบหายดีเป็นปกติแล้ว แค่ต้องหลีกเลี่ยงการเคลื่อนไหวที่รุนแรงเกินไปก็ได้แล้ว แผลหายแล้ว เธอรีบเอาคลิปในมือถือออกมา จากนั้นปริ้นออกมาเป็นภาพสี อาศัยจังหวะที่ลู่หยาวช๋วนไม่อยู่นั้น ส่งเป็นพัสดุไปให้กับโล่วเฉิงเฉิง ตั้งแต่ที่เข้าห้องพยาบาลครั้งนั้น ส่งผลให้โรคหัวใจของโล่วเฉิงเฉิงกำเริบ หลังจากที่นำส่งห้องฉุกเฉิน ที่หน้าห้องก็มีบอดีการ์ดสองคนเฝ้าอยู่หน้าห้องตลอด ตอนแรกซูหญิ๋งเวยยังกังวล ว่าจะไม่สามารถนำพัสดุเข้าห้องผู้ป่วยได้ แต่คิดไม่ถึงว่าเป็นโล่วเฉิงเฉิงเองที่ออกมารับด้วยตัวเธอเอง เธอหยิบไปแล้วก็ปิดประตู ซูหญิ๋งเวยมองไม่เห็นสถานการณ์ข้างใน ได้แค่หลบอยู่มุมมุมหนึ่งของโรงพยาบาล รอดูผลงาน เธอถูกเข็นออกมาจากห้อง ในห้องผู้ป่วย โล่วเฉิงเฉิงเปิดพัสดุช้าๆ เธอคิดว่าเป็นของที่ถูกส่งมาจากจีน กลัวว่าเรื่องไม่ดีที่เคยทำตอนอยู่ที่จีนจะมีคนรู้ ดังนั้นจึงระมัดระวังเป็นพิเศษ แต่คิดไม่ถึงว่า พอเปิดออก กลับเป็นภาพของลู่หยาวช๋วนกับซูหญิ๋งเวยมีอะไรกันอยู่ในห้องน้ำ ภาพเหล่านี้ สามารถทำให้ความดันโลหิตของเธอพุ่งขึ้นสูงอย่างรวดเร็วในวินาทีต่อมา เจ็บหัวใจอย่างแรง เธอพยายามหายใจเข้าลึกๆ ระงับอารมณ์ของตัวเองไว้ เล็มมือจิกลงไปที่เอกสารนั้นแน่น สีหน้าไม่พอใจอย่างหนัก เธอรู้ดีว่าเอกสารนี้ใครเป็นคนส่งมา ซูหญิ๋งเวยนางคนเลว เธออุตส่าห์ใจดียังไม่ได้ลงมือ แต่เธอกลับกล้ามาเป็นฝ่ายมาหาเรื่องก่อน หาที่ตายจริงๆ! สุดท้ายแกก็จะต้องตายเหมือนกับน้องเลวๆของแก สามปีก่อน โล่เฉิงเฉิงเต้นรำอยู่ที่โรงแรม พอดื่มหนักก็ไปมีอะไรกันกับผู้ชายคนหนึ่งในห้องน้ำของโรงแรม คิดไม่ถึงว่าน้องสาวของซูหญื๋งเวยจะมาพบเข้า สถานะตอนนี้เธอยังเป็นแฟนกับลู่หยาวช๋วนอยู่ เธอกลัวว่าเขาจะพูดออกไป ก็เลยทำการปิดปากเขา แต่ผลปรากฏว่าเด็กคนนี้กลับใช้ลวดตะปูแทงเธอเข้า พอเธอโมโห ก็เลยเรียกผู้ชายสี่ห้าคน มาทำอนาจารเด็กคนนี้ จนกระทั่งเด็กคนนี้หมดลมหายใจไป เดิมเธอคิดว่าเรื่องนี้จะจบไป แต่ใครจะไปรู้ว่าลวดตะปูอันนั้นขึ้นสนิมจนทำให้ติดเชื้อ และทำให้เธอเริ่มป่วย ขณะช่วงที่เรื่องกำลังวุ่นวาย มารหัวขนก็มาเกิดในท้องของเธออีก เธอกลัวว่าลู่หยาวช๋วนจะรู้เรื่องนี้ จึงรีบหลบหนีออกต่างประเทศไป เรื่องที่เธอมีอะไรไปมั่วสามารถปกปิดไว้ได้ แต่ลวดตะปูที่ทำให้ติดเชื้อนั้น กลับทำให้เธอป่วย ทีแรกคือหัวใจมีปัญหา ต่อมาคืออวัยวะต่างๆเริ่มเสื่อม... แต่ทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นเพราะฝีมือของซูหญิ๋งเวยและน้องเลวๆของเขา! ถ้าเกิดว่าไม่ใช่สองคนนี้ เธอก็คงไม่ตกอยู่ในสภาวะแบบนี้! ซูหญิ๋งเวย ฉันจะทำให้เธอต้องตายทั้งเป็น!