已经是第一章了
ตอนที่ 43 เวลาไม่เก่า ชีวิตที่เหลือยังอีกยาว
ตนที่ 43 เวลาไม่เก่า ชีวิตที่เหลือยังอีกยาว
เมื่อซูหญิ๋งเวยขึ้นมา สร้อยข้อมือที่วางอยู่ที่หัวเตียง ส่งแสงระยิบระยับ
ครึ่งวันแล้วซูหญิ๋งเวยคิดว่าลู่หยาวช๋วนได้ออกไปแล้ว ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย
ลุกขึ้นช้าๆ มองดูภายในห้องมีโพสอิทแปะอยู่ที่เขียนด้วยลายมือของลู่หยาวช๋วน
“กินข้า
已经是最新一章了
加载中
