บทที่2 เธอไม่เหมาะที่จะเเต่งงานมาในตระกูล

บ๗ที่2 เธอไม่เหมาะที่จะเเต่งงานมาในตระกูล สศิชาที่ได้รับวิธีโปรยเสน่ห์จากเเม่ของเธอ วิธีการอ่อยผู้ชายก็ไม่เเพ้อธิชาเลย เเม่เป็นยังไงลูกก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ! ดูท่าทางที่น่าสงสารของรินรดา ในใจของสศิชาก็มีความสุขมาก “พี่ค่ะ พี่ยอมรับเถอะ พี่เเค่สนใจเงินของชฎายุ! เเต่ฉัน เป็นคนที่รักกับชฎายุตัวจริง!” คำพูดของเขาทำให้ในใจของรินรดานิ่งลง สายตาที่โกรธกลับหันไปมองที่ชฎายุ หรือว่า ในขณะที่ชฎายุกำลังคบกับตัวเองอยู่ เเอบไปมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับสศิชา? “นี่พวกเธอ” เธอควรคิดได้ตั้งนานเเล้ว ชฎายุที่ไปบ้านตระกูลบวรพลบ่อยขนาดนั้น คงไม่ใช่เพียงเพราะไปหาเธอ ผู้ชายเเบบนี้ น่ากลัวมาก ที่เขาเเต่งงานกับเธอ เพียงเเค่เพราะอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนั้น? สีหน้าของชฎายุไม่เเสดงถึงอะไรเลย เสียงที่เย็นชา “รินรดา ผู้หญิงเเบบเธอ ไม่มีสิทธิ์มาว่าผม!” รินรดาเจ็บใจมาก ใช้มือกดตรงหน้าอก “เพราะฉะนั้นเเล้ว ทั้งหมดนี้ เป็นเพราะพวกเธอวางเเผนมานานเเล้ว ใช่ไหม?” “ก็ไม่ถึงขั้นนั้น ตอนเเรกผมคิดว่าผมเเต่งงานกับผู้หญิงที่สะอาดบริสุทธิ์ เเต่คิดไม่ถึงเลยว่า เธอจะสกปรกขนาดนี้!” ชฎายุไม่ได้เเสดงสีหน้าอะไร พูดคำนึงที่ตัดความหวังสุดท้ายของเธอทิ้งอย่างเย็นชา รินรดาเเค่รู้สึกตลก ผู้ชาย ไปทำเรื่องอย่างว่านอกบ้าน เเต่กลับใช้ความบริสุทธิ์มาเป็นเครื่องมือยึดติดผู้หญิงไว้! ถึงเเม้ว่าบทสรุปของงานเเต่งจะถูกกำหนดไว้เเล้ว เธอก็ไม่สามารถเเต่งงานกับชฎายุได้เเล้ว เเต่พอคิดถึงเรื่องคืนนั้น รินรดาก็พูดขึ้นมา “ จริงๆเเล้ว ชฎายุ วันนั้นฉันเมา ฉันคิดว่าผู้ชายในห้องนั้นคือนาย” ตอนนี้คลิปนั้นถูกเผยเเพร่ มันก็ทำให้รู้ว่ามีคนวางเเผนไว้ก่อนเเล้ว วางเเผนทำร้ายเธอ “รินรดา เธอคิดว่าผมเป็นเด็กอายุ3ขวบหรอ? เธอคิดว่าผมจะเชื่อคำอธิบายของเธอหรอ?” รินรดารู้ ว่าชฎายุไม่เชื่อเธอ เรื่องนี้เธอเองก็ยังไม่เเน่ใจ เเม้เเต่ผู้ชายที่นอนกับเธอในคืนนั้นคือใครเธอยังไม่รู้เลย หรือ เรื่องทั้งหมดสศิชาคือคนที่รู้ดีเเก่ใจที่สุด? น้องสาวคนดีคนนี้ ก็เริ่มวางเเผนตั้งเเต่เเรก! “พี่ค่ะ มีอีกเรื่องนึงที่พี่ยังไม่รู้ ฉันท้องลูกของชฎายุเเล้ว ในอนาคตเราจะมีความสุขมาก!” สศิชาจับที่ท้องของตัวเองอย่างระมัดระวัง เเสดงสีหน้าที่ดีใจสะใจ คำพูดของสศิชา เหมือนกับไม้ที่ตีลงบนตัวรินรดาอย่างเเรง ทำให้สมองของเธอมึนๆ เเม้เเต่ลูกพวกเขายังมีเเล้ว เเต่เธอยังโดนขังไว้ในที่มืด? “ชฎายุ นายก็ไม่ต้องโทษตัวเอง ในเมื่อพี่ชอบเงินขนาดนี้ พวกเราก็ให้เงินเธอหน่อย ทิ้งเธอไว้!” สศิชามองเธอด้วยสายตาที่ดูถูก สีหน้าของชฎายุไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย “รินรดา รู้จักกันมานานขนาดนี้เธอไม่เคยให้ผมเเตะต้องเลย เเม้เเต่ร่างกายของเธอครั้งเเรกผมก็เห็นจากในคลิป ให้เธอ2เเสนพอมั้ย?” ตระกูลสวันนีย์ทำการค้ามาต่อๆกัน เงิน2เเสนสำหรับพวกเขาเเล้วไม่เป็นอะไรเลย ดังนั้น เงินเเค่นี้ก็เเสดงถึงการดูถูก “ฉันไม่เอาเงินของนาย ที่ฉันคบกับนายไม่ใช่เพื่อเงิน นายคิดว่าฉันรินรดาเป็นคนยังไง?” รินรดาไม่ได้โง่ ทำไมถึงจะไม่รู้สึกถึงความดูถูก สศิชาควงเเขนของชฎายุไว้ มองรินรดาอย่างสะใจ “ นี่ เธอพูดเองนะ ในเมื่อเป็นเเบบนี้ก็โอเค ชฎายุ ผู้หญิงเเบบนี้ไม่ควรที่จะรักษาไว้ ให้เธอไสหัวไปเถอะ!” เเววตาของชฎายุเเสดงถึงความดุร้าย “ยกเลิกงานเเต่ง!ได้ยินมั้ย? รินรดา เธอไสหัวไปได้เเล้ว!” “ยกเลิก” ถึงเเม้จะรู้ตอนจบเเล้ว เเต่รินรดาก็ยังรู้สึกว่ายังไม่ทันตั้งตัว ความสุขที่จินตนาการมาตั้งนาน เเต่วินาทีนี้ได้เเตกสลายลงเเล้ว “รินรดา เธอยังไม่ไปอีกหรอ? หรือว่าจะให้ผมหาคนมาลากตัวคุณออกไป?” เสียงของชฎายุเย็นชามาก สมองของรินรดารู้สึกขึ้นมา รู้สึกไม่อยากเชื่อว่าเขาเป็นคนพูดมันออกมา ก่อนหน้านี้ยังบอกรักเธอ ผู้ชายที่จะดูเเลเธอไปตลอดชีวิต เเต่ตอนนี้กลับทำให้เธอรู้สึกเยือกเย็นไม่คุ้นเคยกับเขา เเขกด้านล่างเวที ก็เริ่มว่ารินรดา ในคำพูดเต็มไปด้วยคำดูถูกเสียดสี ทำให้รินรดารู้สึกไม่มีที่ยืน “ได้ ฉันไป ชฎายุ ระหว่างเราจบกันเท่านี้ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้างใดๆต่อกันอีก! เเละยังมีเธอ สศิชา ฉันจะจำคำดูถูกของเธอไว้！” “ค่อยๆไปนะ ไม่ส่ง!” สศิชาสะใจมาก ทำตัวได้ใจ ตอนนี้เธอมีสิทธิ์ ที่จะไม่สนใจรินรดา ในขณะที่พูด มือของรินรดาทั้งสองข้างลงไปฉีกชุดเเต่งงาน ค่อยๆฉีกออก เเละฉีกเยื่อใยที่มีต่อกันด้วย ตอนนี้เธอคิดเเค่ว่าจะหนี หนีที่ที่ทำให้เธอเจ็บปวดเเบบนี้ เธอหยุดร้อง หันหลังวิ่งตามพรมเเดงวิ่งออกไป บนถนน ร่างผอมบางของรินรดา วิ่งเเละร้องไห้ไปด้วย น้ำตาที่ไหลเเรงเหมือนกับน้ำท่วม