บทที่93 ต้นท้อบานเต็มแล้ว

บ๗ที่93ต้นท้อบานเต็มแล้ว อธิชาที่ยืนอยู่หน้าประตูและกำลังจะเปิด หางตาเขามองเห็นรถคันหนึ่งที่พุ่งออกไปด้วยความเร็ว และไม่รู้ว่าเขามองผิดไปหรือเปล่า ราวกับว่าเป็น... “เป็นอะไรไป?” “ไม่มีอะไร เข้าไปกันเถอะ” บนรถ ติณห์กำลังจะเล่าเรื่องที่เขาเพิ่งอ่านได้เพียงครึ่งหนึ่งในไดอารี