ตอนที่ 5 อีกนิดเธอก็ไม่รอดแล้ว

ต๭นที่ 5 อีกนิดเธอก็ไม่รอดแล้ว ไอริณนอนอยู่บนเตียง หัวใจเต้นอ่อนลงๆเรื่อยๆ จอที่ตั้งอยู่ข้างๆ ที่แสดงจังหวะการเต้นของหัวใจ ค่อยๆเปลี่ยนไปเป็นเส้นตรง... ดารุยืนจ้องมองด้วยสายตาเกลียดชังและสะใจ ใบหน้าค่อยปรากฏรอยยิ้มอย่างโหดเหี้ยม ไอริณควรตายตั้งแต่แรกแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะหล่อน เธอเองก็คงเป็นสะใภ้ของตระกูลหลวงเสนาอย่างเป็นทางการไปแล้ว “ปี๊บๆ” ในที่สุด หัวใจของไอริณก็หยุดเต้น ดารุยิ้มอย่างพอใจ แต่ไม่กี่วินาที ทางเดินก็มีเสียงดังขึ้นมา “นวัตว์ แกกำลังทำอะไร แกฆ่าริณตายแล้วเหรอ เสียงดังตะคอกคือเสียงของโสนนท์ เขาเปิดประตูโดยมีพยาบอลคอยขวางอยู่ เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงห้องผ่าตัด ถีบประตูเข้ามาอย่างแรง “เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้ ริณอยู่ไหน จะพาเธอกลับไป” ดารุได้ยินเข้า ท่าทีก็เปลี่ยนไป รีบกลับขึ้นไปบนเตียง ตะโกนอย่างรีบร้อน “รีบฉีดยาชาให้ฉัน ทำเหมือนกับฉันกำลังอยุ่ระหว่างการผ่าตัด” “โอ๊ะๆ ได้” หมอที่ยืนอยุ่ข้างๆรีบฉีดยาให้เธอ ระหว่างนั้นก็พูดว่า “แล้วคุณไอริณล่ะ ต้องช่วยเขาไหม” ดารุหันมองไปทางไอริณที่นอนตัวขาวซีดอย่างสงบนิ่ง แล้วพูดอย่างเกลียดชังว่า “ไม่ต้องช่วย ฉันอยากให้เธอตาย” “ได้” หลังจากที่หมอฉีดยาชาให้กับดารุเสร็จแล้ว ประตูห้องผ่าตัดก็ถูกโสนนท์ที่กำลังโกรธจัดถีบแล้วพุ่งเข้ามา ทันใดนั้น เขาก็มองเห็นจอที่แสดงการเต้นของหัวไอริณ “ริน” สีหน้าอันเจ็บปวดของโสนนท์ เขาคว้าไปเน็คไทของหมอคนนึงอย่างบ้าคลั่ง “พวกคุณกำลังทำอะไร ฆาตกรรมใช่ไหม รีบช่วยรินเดี๋ยวนี้ เร็วๆเลย” หมอเพิ่งจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบ แต่สีหน้ายังลังเลและพูดว่า “เอ่อ เกรงว่า...” “รีบช่วยเธอ” เสียงสงบนิ่งที่ดังขึ้นมา คือเสียงจากนวัตว์ สีหน้าหมองคล้ำของเขา ดวงตาขำขลับจ้องที่ใบหน้าขาวซีดของไอริณ “ถ้าเกิดว่าเธอตายไป พวกคุณทั้งหมดที่นี่ อย่าหวังว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปเลย บรรดาหมอทั้งหลายเสียวสันหลังวาบ ตื่นเต้นขึ้นมาในทันที รีบช่วยกันยื้อชีวิตของไอริณ คนที่ออกคำสั่ง กับเป็นนวัตว์ คนที่ทั้งเมือง เอ ต่างรับรู้กันว่าเป็นเจ้าพ่อ ไม่มีกล้ามีเรื่องกับเขา หมอรีบทำการปั๊มหัวใจให้กับไอริณ โชคดีที่หัวใจหยุดเต้นไปไม่นาน บังเอิญว่าอยู่ในห้องผ่าตัดที่มีเครื่องไม้เครื่องมือครบ ครึ่งนาทีหลังจากนั้น หัวใจของไอริณก็กลับมาเต้นเป็นปกติอีกครั้ง หมอใหญ่ผู้ทำการผ่าตัดถอนหายใจอย่างโล่งออก พลางดูสีหน้าที่อ่านไม่ออกของนวัตว์ พูดอย่างระมัดระวังว่า การเปลี่ยนถ่ายไต ยังต้องการจะทำไหม” “ผ่าตัดเปลี่ยนไต” โสนนท์พูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ พลางมองอย่างเกลียดชังปที่นวัตว์ “นวัตว์ คุณยังเป็นคนอีกรึเปล่า คุณทำเพื่อผู้หญิงอย่างดารุ ถึงขนาดต้องการไตของริณ คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าริณรักคุณขนาดไหน คุณทำแบบนี้ มันจะต่างอะไรคุณสับหัวใจของริณออกเป็นชิ้นๆ นวัตว์ตอบกลับโสนนท์สายตารังเกียจ “ถ้าหากว่าฉันจะสับหัวใจออกเป็นชิ้นๆแล้วยังไง คุณจะมาเป็นห่วงเมียฉันทำไม หรือว่าคุณสองคนมีอะไรกัน” โสนนท์กำมัดแน่นอดทน สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ “ฉันก็อยากให้เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน รินจะได้ไม่ต้องไปคิดเรื่องศีลธรรมมโนธรรมบ้าบออะไร คนโหดเหี้ยมเย็นชาอย่างคุณ ไม่ได้มีค่าพอให้รินต้องทำถึงขนาด” พูดจบ โสนนท์ก็อุ้มไอริณที่ยังไม่ได้สติ เดินออกจากห้องไป “โสนนท์ วางเมียของฉันลงเดี๋ยวนี้นะ” นวัตว์ขวางเขาไว้ ตาหลุ่บต่ำ เต็มไปด้วยอารมณ์์ที่พร้อมจะระเบิด “เธอเป็นของฉัน” โสนนท์มองโต้ตอบกลับไปด้วยสายที่ไม่มีความเกรงกลัว “เธอไม่เหมาะที่จะเป็นภรรยาคุณอยู่แล้ว นวัตว์ วันนี้ฉันจะพาเธอกลับไปให้ได้” สองคนประทะสายตา บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด หมอที่ยืนอยู่ข้างๆมองกลับไปกลับมา เกรงว่าสองคนจะลงไม้ลงมือกัน เลยรีบพูดขึ้นว่า “รีบพาคนไข้ไปที่แผนกผู้ป่วยหนักก่อน เธอเพิ่งจะฟื้นขึ้นมา.....” โสนนท์ถึงได้รู้สติ จึงรีบวางไอริณลงบนเปลคนไข้ แล้วรีบเดินตามหมอกับพยาบาลเข้าไปในห้องผู้ป่วยหนัก สีหน้าของนวัตว์ไม่ดี และต้องการที่จะตามไป แต่ถูกพยาบาลเรียกไว้ “คุณนวัตว์ คุณดารุยังไม่ฟื้น...”