ตอนที่ 6 ฉันต้องการที่จะไปจากเขา

ต๭นที่ 6 ฉันต้องการที่จะไปจากเขา ไอริณกว่าจะฟื้นขึ้นก็เป็นเวลาค่อนคืน ฉีดยาสลบติดต่อกันสองรอบ ทำให้ร่างกายเธออ่อนปวกเปียก ปากคอแห้ง แม้แต่แรงที่จะลุกขึ้นนั่งยังไม่มี “ริน ฟื้นแล้วเหรอ” โสนนท์เผ้าเธอมาเป็นเวลาลานาน รีบมาประคองเธออย่างเบามือ “กินน้ำไหม ฉันรินให้” ไอรินพยักหน้า มือก็วางลงบนหน้าท้อง “ฉันไม่ยอมให้ดารุเอาไตของเธอไป” โสนนท์ถือน้ำร้อนเดินเข้ามา ป้อนให้เธอดื่ม “โชคดีที่ฉันมาทัน ไม่งั้น...เธอตอกอยู่ในอันตรายแน่” ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ นวัตว์ไม่แคร์เธอเลยสักกะนิด เขาเหมือนจะเฝ้าดูเธอตาย ไอริณรู้สึกด้านชา เธอหลับตาลง ผ่านไปได้ไม่นาน เธอก็เปิดปากพูด “นนท์ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว” “อะไรเหรอ” โสนนท์ยังไม่ทันรู้สึกตัว “ฉันจะไปจากเขา” ไอริณออกปากออกมาเอง ด้วยความนิ่งเฉย แต่ว่าในดวงตาน้ำตากลับไหลออกมาไม่หยุด “ฉันจะไปจากนวัตว์” โสนนท์ดีใจมาก แทบไม่อยากจะเชื่อ เขากล่อมไอริณไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ แต่เธอก็ไม่ยอมรับปากว่าไปจากนวัตว์ กระทั่งเรื่องของนวัตว์เองที่ทำให้เธอกับเขาเกือบจะต้องตัดขาดกัน “นวัตว์ เขาฆ่าลูกหลายครั้ง” น้ำตาของไอริณไหลไม่หยุด มือจับลงไปที่หน้าท้อง “ไม่ได้ต้องการแค่ชีวิตฉัน เขาต้องการให้ฉันตายทั้งเป็น เจ็บปวดจนไม่อยากจะมีชีวิตอยู่...” “ริน งั้นเธออย่าไปคิดถึงเขาเลย” โสนนท์กอดเธออย่างเจ็บปวด พูดอย่างอ่อนโยน “อย่าไปร้องไห้ให้กับเขาอีก มันไม่คู่ควร...” ไอริณกำเสื้อของโสนนท์แน่น พูดอย่างละล่ำละลัก “เธอพาฉันไปที ฉันไม่อยากด้อยกว่าดารุ ฉันไม่อยากให้ไตกับเธอ ฉันไม่ต้องการ...” “ได้สิ ฉันพาเธอไปเอง” “พลั่ก”ประตูห้องถูกเปิดออก ในขณะเดียวกันก็ถูกใครอีกคนผลักออก “ไอริณ ต่อหน้าคนตั้งหลายคน เธอกล้านอกใจฉันเหรอ” นวัตว์ผลักประตูเข้ามา รีบก้าวเข้ามาหาเธอด้วยอารมณ์์โกรธอย่างรุนแรง ทำให้คนสั่นไปหมด “หรือเป็นเพราะว่าโสนนท์คอยปกป้องเธออยู่ ที่แท้เธอสองคนแอบคบกัน น่าทุเรศจริงๆ” คิ้วของโสนนท์ขมวดเข้าหากัน พูดอย่างโกรธๆว่า “นวัตว์ อย่าพูดถึงรินแบบนั้นอีกนะ ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด” “ไม่ใช่งั้นเหรอ ฉันเห็นกับตาตัวเอง คุณยังบอกว่าไม่ใช่ คิดว่าฉันโง่รึยังไง” ดวงตาคมกริบของนวัตว์จ้องไปที่ไอริณด้วยสายยิ้มเยาะ “ไอริณ นับวันเธอก็ยิ่งจะสกปรกโสมมลงไปทุกวัน มันช่างเปิดโลกฉันจริง ผู้หญิงโสมมอย่างเธอ โสนนท์ก็ยังไม่รังเกียจ พวกเธอสองคนนี้ช่างเหมาะสมกันจริงๆ” ทุกคำพูดของเขาเหมือนกับเข็ม ที่คอยทิ่มแทงใจของไอริณให้เจ็บปวด สีหน้าขาวซีด มือที่กำผ้าห่มแน่น นิ้วมือที่เขียวคล้ำสั่นระรัว “ฉันมันไม่มีค่างั้นเหรอ” เธอพูดอย่างเย้ยหยัน สายตาสงบนิ่งไร้ซึ่งความหวัง “นวัตว์ ถ้าหากว่าฉันกับโสนนท์มีอะไรกันจริงๆ แล้วคุณล่ะ ความสัมพันธ์อันเปิดเผยของคุณกับดารุ แถมยังพากันมาพูดถึงฉันในโรงพยาบาล อันนี้ถือว่าคืออะไร” สีหน้าของนวัตว์เต็มไปด้วยความโกรธ เขาก้าวไปข้างหน้าใช้สายตาที่เกลียดชังราวฆ่าไอริณให้ตาย “ที่ดารุต้องมาอยู่โรงพยาบาลประจำ ก็ไม่ใช้เพราะเธอหรอกหรือไอริณ แล้วตอนนี้เธอยังกล้ามาพูด หน้าไม่อายจริงๆ” ทุกคำพูดของเขามีแต่กล่าวหาและด่าทอเธอมาโดย ไอริณพยายามยิ้มอย่างเยือกเย็น เงยหน้ามองนวัตว์ “ได้สิ งั้นก็คือซะว่าฉันกับนนท์มีอะไรกัน ฉันนอกใจคุณ ฉันมันสกปรก ฉันไม่อธิบาย คุณไม่พอใจฉัน เกลียดฉัน งั้นเราก็หย่ากัน ปล่อยฉันไป...” นวัตว์ถึงกับตกตะลึง ไม่คิดว่าเธอจะกล้าขอหย่า ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่จะยอมอ่อนข้อ แต่ยังจะไปจากเขาอีกด้วยงั้นเหรอ ทำไมตอนนี้.. สายตาของเขามองไปที่โสนนท์ ค่อยเปลี่ยนเป็นน่ากลัว สาเหตุที่อยู่ดีๆก็ต้องการจะหย่า ถ้าไม่ใช่ถูกใจของใหม่ จะเป็นเพราะอะไรไปได้อีก ถ้าจะไปกับโสนนท์มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก “ไอริณ ถ้าเธอจะไป ได้” นวัตว์มองไปที่ไอริณด้วยสายตาเกลียดชัง “เธอทำให้มดลูกของดารุเสียหาย มีลูกยาก ยังเธอเอามดลูกไว้ เปลี่ยนให้ดารุ ของดารุมันไม่ดี เธอต้องเปลี่ยนกับเขา”