ตอนที่ 12 ฉันจะขายเธอให้กับดารุ

ต๭นที่ 12 ฉันจะขายเธอให้กับดารุ ไอริณโดนนวัตว์รังแกที่กำแพงไปหนึ่งรอบ อีกรอบที่โซฟา ครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้เธอเจ็บและยังพูดซะจนอับอายขายขี้หน้า กระทั่งทุกอย่างจบลง ไอริณก็เหมือนกับเพิ่งผ่านนรกกลับมา ร่างทั้งร่างไม่มีสักจุดเลยที่จะไม่เจ็บ แม้แต่จะยืนก็ยังยืนขึ้นไม่ได้ หลังจากที่นวัตว์ถอนร่างออก เขาก็ปิดประตูใส่แล้วก็เดินออกไป โดยไม่สนใจร่างที่ไม่มีเรี่ยวแรงของไอริณเลยแม่แต่น้อย เธอคนเดียว นอนลงที่โซฟาอยู่ครึ่งคืน ไม่ง่ายเลย ท้ายที่สุดเมื่อเรี่ยวแรงก็กลับมา เธอกลับไปยังห้องพักผู้ป่วย หลังจากเรื่องราวทั้งหมด ไอริณไข้ขึ้นสูง ตัวเธอร้อนจนไม่ได้สติ ไม่มีหมอหรือพยาบาลมาดูแลเธอ ร่างกายเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว เหมือนกับตายไปแล้วก็ไม่ปาน ตอนที่เธอหลับๆตื่นๆ ก็มีคนมาป้อนน้ำเธอ เป็นเสียงของผู้หญิง มาช่วยเรียกหมดให้เธอ เสียงของเธอคุ้นมาก คนนั้นก็คือดารุ แต่ว่าคนที่เกลียดเธอแทบจะตาย ทำไมถึงมาช่วยเธอ ไอริณยังคิดไม่ตก เธอก็หมดสติไป แต่พอเธอตื่นขึ้นมา แขนมีเข็มน้ำเกลือ มีแสงส่องจากหน้าต่าง ห้องสว่างไสวไปหมด ดารุเฝ้าเธอที่ข้างเตียง เมื่อเห็นเธอฟื้นก็รีบปรี่เข้ามา “พี่ เธอตื่นแล้ว” ดารุยิ้มเมื่อมองเธอ สายตาเต็มไปด้วยเจตนาที่ไม่ดี “ฉันไม่หลับไม่นอนดูแลเธอมาสามวันสามคืนแล้ว โชคดีที่เธอไม่ตาย ไม่งั้นที่ฉันลำบากทำมาทั้งหมดคงเสียเปล่า ไอริณมองไปที่เธอแล้วพูดว่า “เธอคิดจะทำอะไรอีก” “ที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก” ดารุโน้มตัวลงมา หัวเราะร่าพลางพูดว่า “ก็แค่ฉันดูแลเธอ รอเธอออกจากโรงพยาบาล เธอก็ควรที่จะตอบแทนบุญคุณ คอยดูแลฉันใช่ไหม” ดูแลเธองั้นเหรอ เรื่องมันช่างง่ายดายขนาดนั้นเหรอ ไม่รู้ว่าซ่อนแผนอะไรไว้อีก “ขอโทษด้วยนะ แต่ฉันคงต้องปฏิเสธ” ไอริณหันหน้าหนี ไม่ได้อยากเห็นหน้าดารุสักนิด “เธอออกไปเถอะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ” ดารุทำท่าทางน่าสงสาร ดึงมือของไอริณแล้วจิกเล็บลงไปอย่างแอบๆ พี่คะ ทำไมพี่ทำอย่างนี้กับฉัน ฉันแค่ต้องการให้พี่ดูแลฉันแค่ไม่กี่วัน คอยอยู่ข้างๆฉันแค่นั้นเอง ฉันไม่ขออะไรที่มันเกินไปสักหน่อย ทำไมพี่ไม่ตกลงล่ะ” เธอออกมาแบบรู้สึกผิด ค่อยๆออกแรงกดลงไปที่เล็บ จนหนังของไอริณลอก ราวกับจะว่าเฉือนชิ้นเนื้อชิ้นนึงออกมา ไอริณเจ็บ พยายามที่จะดึงมือออก ดารุถือโอกาสนั้นร้องออกมา ถอยไปด้านหลัง เสียงดังโครม กองลงไปที่พื้น ตอนที่เธอกำลังล้ม นวัตว์ก็เข้ามพอดี น้ำตานองหน้าเธอ “พี่คะ ฉันผิดไปแล้ว... ฉันจะไม่ขอร้องให้พี่ดูแลฉันอีกแล้ว พี่ไม่ต้องใช้กำลังกับฉันก็ได้...” “ไอริณ” นวัตวืประคอวดารุขึ้นมา สายตาจ้องไปที่ไอริณ “เธอมันเลี้ยงไม่เชื่อง ยังจะมาเล่นละครอะไรอีก แผนใส่ร้ายป้ายสีของดารุ ที่ทำน่าสงสาร ไอริณเห็นจนเบื่อ แต่เมื่อนวัตว์ยังคงเชื่ออยู่ ไอริณก็ได้แต่สงสัยสายตาของตัวเองเมื่อแรกเริ่ม เธอกระพริบตา แล้วก็พูดออกไปว่า “คือฉันผิดเอง นวัตว์ คุณจะลงโทษฉันยังไง 可偏偏陆谨修还吃这一套，苏一婉真怀疑自己当初的眼光。 พูดจบเธอยิ้มขึ้นมา “เอาแบบครั้งที่แล้วก็ได้นะ ที่คุณขังฉันไว้ในห้อง หลังจากนั้นก็...” “ไอริณ ฉันบอกให้เธอหุบปาก นวัตว์โกรธ “เธอนี่มันหน้าไม่อายจริง กล้าพูดเรื่องแบบนั้นออกมาได้ยังไง “ฉันมันหน้าไม่อาย” ไอริณพูดเรื่อยเปื่อยออกไป “ก็ฉันมันหน้าไม่อายไง เธอทนไม่ได้ ไม่ก็ฆ่าฉันให้ตาย ไม่ก็หย่ากับฉัน” สายตาอันตรายของนวัตว์ปรากฏขึ้น”เธอขู่ฉันเหรอ” “นวัตว์”ดารุรีบเอ่ยปากออกมาเพื่อตัดบท “คุณอย่าโกรธไปเลย เมื่อก็ฉันทำไม่ดี ทำให้พี่โกรธ ถ้าคุณจะลงโทษเขา ให้เขามาดูแลฉันได้รึเปล่า ฉันใกล้จะออกจากโรงพยาบาลแล้ว ต้องการคนดูแล พี่เขาเข้าใจฉัน ให้เขาดูแลฉันเหมาะสมที่สุดแล้ว “เขาเหมาะเหรอ”นวัตว์ที่ใบหน้าปิดซ่อยความเกลียดชังไว้ไม่มิด “นวัตว์ ถือว่าฉันขอร้อว ลงโทษเธอ ให้เธอเป็นคนรับใช้ฉัน ดารุอ้อนเพื่อขอร้อง นวัตว์มองเธอ สายตาเข็มขึ้น ไม่กี่วินาที เขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ได้ ไอริณ เธอยังติดหนี้ฉันเรื่องขายร่างกาย งั้นฉันขายเธอให้กับดารุ เป็นคนรับใช้เธอตลอดชีวิต พอดีเธอเองก็ติดค้างเขาอยู่”