บทที่ 3 การตกเลือดหลังคลอด

บ๗ที่ 3 การตกเลือดหลังคลอด “รสริน” เพียงประโยคเดียวของเซน ก็ส่งผลให้บริเวณหน้าบ้านเงียบงันไปชั่วขณะ ร่างสูงเพรียวและใบหน้าที่ดูเย็นชา รวมทั้งสายตาคู่นั้นของเขา ส่งผลให้เขาดูน่าเกรงขาม ทำทุกอย่างตามอำเภอใจ “ถ้าวันนี้เธอออกไป แล้วให้กำเนิดไอ้เด็กเฮงซอยนี้ละก็ ไม่เพียงแค่เธอเท่านั้นรวมไปถึงพ่อแม่ของเธอด้วย ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้ได้อยู่อย่างสงบหรอกนะ” เขายืนห่างออกไปหนึ่งเมตร สายตาจ้องเขม็งมาทางเธอ ใบหน้าขอเขาดูไม่มีความอ่อนโยนให้แม้สักนิด รสรินใช้มือลูบไปบริเวณหน้าท้อง พยายามใช้ความคิดอย่างสับสน มีแรงผลักน้อย ๆ จากด้านในพลักกลับมา... นี้คือลูกของเธอ เธอไม่สามารถประนีประนอมได้อีกต่อไป... “ช่วยฉันด้วย” รสรินเธอไม่สนใจสายตาที่มองมาอย่างน่ากลัวของเซน เธอหันไปขอความช่วยเหลือจากหมอและพยาบาล “ได้โปรดช่วยเด็กในท้องของฉันด้วย...” “คุณผู้ชายคะ” พยาบาลเอ่ยปากแทรกออกมา “ไม่ว่าคุณกับคุณผู้หญิงจะมีบุญคุณความแค้นอะไรต่อกันก็ตาม แต่ชีวิตคนทั้งคน พวกเราไม่สามารถปล่อยทิ้งได้เหมือนกัน รบกวนเปิดประตูด้วย ไม่อย่างนั้นพวกเราจำเป็นต้องแจ้งตำรวจและเรียกนักข่าวมาที่นี่” เซนไม่ได้เหลือบไปมองทางด้านพยาบาลแม้แต่น้อย สายตาเย็นชาของเขายังจับจ้องไปทางด้านรสริน “รสริน เธอจำสิ่งที่เธอเลือกวันนี้เอาไว้ให้ดี แล้วอย่ามาเสียใจทีหลัง” พูดจบเขาก็หันหลังเดินเข้าบ้านไปทันที “เปิดประตู! รีบเปิดประตูเร็ว!” รสรินเพิกเฉยต่อท่าทีของเขา ตอนนี้เธอเพียงแค่อยากจะรีบออกไปโดยเร็ว บอดี้การ์ดทั้งสองคนรีบเข้าไปเปิดประตูให้ รสรินดูพยาบาลทั้งสองคนพาขึ้นรถพยาบาลไป ก่อนที่รถจะวิ่งออกไปมุ่งหน้าไปทางโรงพยาบาล อาการเจ็บท้องเริ่มเบาลงเรื่อย ๆ และความเคลื่อนไหวภายในท้องก็เริ่มอ่อนแรงลงเช่นกัน... “ไม่ทันแล้ว!” พยาบาลพูดออกมาหลังจากตรวจเช็คอาการของรสริน “คุณยังมีแรงหรือเปล่า พวกเราต้องทำคลอดบนรถแล้ว!” “ฉันทำได้!” รสรินตอบรับกลับ ถึงแม้ว่าเธอจะถูกปล่อยทิ้งกลางหิมะเป็นเวลานานจนแทบหมดแรง แต่ตอนนี้เธอยังต้องมีแรงฮึบต่อ เธอต้องคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัยให้ได้! เมื่อเตรียมการทุกอย่างเสร็จ รสรินก็เริ่มที่จะทำคลอดภายในรถพยาบาล “ออกแรงหน่อยค่ะ” พยาบาลจับที่ขาของเธอพลางเรียกไม่หยุด “ออกแรงอีกนิดนะคะ เด็กยังไม่โผล่ออกมาเลย แบบนี้อันตรายมาก! พยายามเข้านะคะ ออกแรงอีกค่ะ!” รสรินกัดฟันแน่น หน้าผากเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เจ็บปวดอย่างรุนแรงก่อนที่เลือดจะไหลทะลักออกมา “แย่แล้ว! ตอนนี้เลือดคุณไหลออกมาเยอะมาก ไม่สามารถทำคลอดต่อได้แล้ว...” พยาบาลพยายามเช็ดเลือดที่ยังไหลออกมาไม่หยุด “ไม่อย่างนั้นคุณอาจเสียชีวิตจากการตกเลือดได้” รสรินส่ายหน้าไปมา ใบหน้าขาวซีด เหงื่อตามไรผมทำให้ผมเปียกชื้นไปหมด ตอนนี้เธอกำลังหวาดกลัวอย่างหนัก “ฉันไม่เป็นไร เด็กคนนี้ต้องรอด ขอร้องล่ะค่ะ ช่วยทำคลอดต่อเถอะ” พยาบาลลังเล “แต่ถ้าเป็นอย่างนั้น คุณอาจเสียชีวิตได้นะคะ...” “ถึงฉันตาย เด็กคนนี้ก็ต้องปลอดภัย” รสรินตอบกลับมาด้วยสายตามุ่งมั่น พยาบาลถอนหายใจ ก่อนจะทำคลอดให้เธอต่อ รถพยาบาลที่ยังแล่นอยู่บนถนน กำลังมุ่งหน้าไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด แต่ดูเหมือนว่าจราจรจะติดขัดเป็นทางยาว ทุกอย่างดูไม่เป็นใจเลย รสรินเปล่งเสียงกรีดร้องอยู่บนรถ “แง้....” เสียงเด็กร้องดังขึ้น ในที่สุดเด็กก็ได้กำเนิดมา แต่ด้านรสรินมีเลือดไหลออกมาตรงหว่างขาไม่หยุด “แย่แล้ว! คนไข้ตกเลือด” พยาบาลตกใจร้อง ก่อนจะหันไปบอกคนขับรถ “รีบไปโรงพยาบาลเร็วเข้า คนไข้ตกเลือด” “ตอนนี้รถติดมาก ไม่สามารถขยับไปไหนได้เลยครับ!” คนขับเริ่มวิตกกังวล ทำอะไรไม่ถูก เขาพยายามที่จะบีบแตรไล่รถข้างหน้าให้หลีกทาง แต่ดูเหมือนว่ามันจะไร้ผล เลือดของรสรินก็ยังคงไหลออกมาอย่างต่อเนื่องไม่หยุด ”ให้ฉันได้ดูลูกหน่อย...” เธอพยายามยื่นมือออกไปแม้ว่าใบหน้าจะขาวซีดจนไร้สี “ให้ฉันได้มองเขาหน่อย ลูกของฉัน...” พยาบาลช่วยอุ้มเด็กเข้าไปหาเธอ รสรินเฝ้ามองใบหน้าขาวอมชมพูของเด็กผู้หญิง ยิ้มออกมาเบา ๆ ก่อนเปลือกตาก็ค่อย ๆ ปิดลงอย่างอ่อนแรงเต็มที “คุณคะ คุณห้ามหลับนะคะ!” พยาบาลเขย่าที่มือของเธอ พยายามปลุกเพื่อเรียกสติ แต่รสรินที่ใช้แรงไปหมดในตอนต้นแล้ว ตอนนี้เธอแทบไม่มีแรงเหลืออยู่เลย จนไม่สามารถเรียกสติตัวเองกลับมาได้อีก การจราจรที่ติดขัดก่อนหน้านี้ ดูเหมือนจะเริ่มขยับได้บ้างแล้ว คนขับรีบเหยียบคันเร่งจนมิดเร่งรีบไปโรงพยาบาล ก่อนจะส่งตัวรสรินเข้าห้องฉุกเฉินไป เธอยังอยู่อาการโคม่า ตามกฎของโรงพยาบาลจำต้องติดต่อหาสามีของเธอ ซึ่งก็คือเซน “สวัสดีค่ะคุณเซน ติดต่อจากโรงพยาบาลนะคะ ตอนนี้ภรรยาขอคุณตกเลือดมาก ยังอยู่ในอาการโคม่า ไม่ทราบว่าคุณสามารถมาโรงพยาบาลตอนนี้ได้มั้ยคะ?” “รสรินจะตายแล้วหรอ?” น้ำเสียงจากอีกฝั่งตอบกลับมาด้วยความเฉยชา “ใช่ค่ะ เธอ..” “งั้นก็ให้เธอตายไปเถอะ ผมไม่สนใจ” พูดจบเขาก็ตัดสายทิ้งทันที