บทที่ 10 เขาต้องการชีวิตของลูก

บ๗ที่ 10 เขาต้องการชีวิตของลูก “ยัยริน เรื่องลูกเธอค่อยมาคิดทีหลังเถอะ แม่ขอร้องเธอ ตอนนี้พ่อเขาจำเป็นต้องต้องใช้เงินก้อนนั้นมากกว่า!” ยูรายุจับมือเธอแน่น น้ำตาไหลลงมา “หรือจะให้แม่คุกเข่าขอร้องก็ได้!” “อย่าค่ะ!” รสรินรีบเข้าไปประคองแม่เธอให้ลุกขึ้น “หนูจะช่วยเอง หนูยังมีเงินอยู่อีกล้านนึง หนูจะให้เอง” ยูรายุรีบเช็ดน้ำตา “ลูกรัก แม่ขอบคุณแกนะ ของขอบคุณแกมาก!” รสรินลดสายตาลง ภายในใจรู้สึกอึดอัดกับปัญหาที่เกิด เงินก้อนนี้เป็นเงินก้อนสุดท้ายแล้ว ถ้านำไปใช้แล้ว ค่ารักษาลูกของเธอตอนนี้ก็คงไม่เหลือเลย ถ้ารอครั้งต่อไป ก็ไม่รู้ว่าต้องรออีกเมื่อไหร่ แล้วสภาพร่างกายของลูก ยังจะรอได้ถึงตอนนั้นมั้ยนะ? รสรินกังวลไปหมด เธอไปกับยูรายุ เพื่อนำเงินไปช่วยพ่อของเธอจากพวกเจ้าหนี้ดอกเบี้ยสูง “ยังขาดอีกห้าแสน ฉันให้เวลาพวกแกหนึ่งอาทิตย์ ถ้าหนึ่งอาทิตย์แล้วยังไม่มี คงรู้นะว่าจะเป็นอย่างไร!” หลังจากรับเงินหนึ่งล้านไปแล้วพวกมันก็ยังข่มขู่ต่อ พ่อของเธอถูกพวกมันทำร้ายก็ใบหน้าฟอกช้ำไปหมด เสื้อผ้าก็พลางหลุดลุ่ย ขาอ่อนแรง ต้องให้แม่กับเธอช่วยประคองลงจากดาดฟ้า “บริษัทของตระกูลกิติกร ไม่เหลือแล้ว...” พ่อของเธอเดินไปไม่กี่ก้าวก็ร้องไห้ออกมา “ฉันไปทำกรรมอะไรเอาไว้ถึงต้องโดนแบบนี้!” รสรินเจ็บปวดใจขึ้นมา พ่อแม่ของเธอเป็นคนที่เก่งมาก ตั้งแต่เด็กเธอได้รับทั้งความรักและความอบอุ่นจากพ่อแม่ แต่มาตอนนี้แทนที่พวกเขาจะได้รับความสุขกลับไป กลับเป็นเพียงความผิดหวังและเหนื่อยล้า... ทั้งหมดมันก็เพราะเธอ รสรินเข้าไปกอดพ่อแล้วร้องไห้ออกมา “ขอโทษนะคะพ่อ หนูผิดเอง.. ที่เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับเซน” เธอนึกเสียใจจริง ๆ ที่ไปหลงรักผู้ชายสารเลวคนนั้น พ่อของเธอจับมือเธอแน่น “ตกลงแล้วลูกไปก่อเรื่องอะไรกับเขาไว้? เพราะลูกไม่ยอมหย่าใช่มั้ย? ตอนนี้ครอบครัวเราถึงขนาดนี้แล้ว ลูกก็อย่าดึงดันอยู่เลย รีบไปขอหย่าจากเขา แล้วขอให้เขาเลิกยุ่งกับพวกเราซะ” รสรินตอบกลับอย่างลำบากใจ “ไม่ค่ะ.. ถึงตอนนี่หนูหย่ากับเขา แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยหนูไปแน่” “แล้วเขาต้องการอะไร? อยากให้พวกเราตายเลยมั้ย?” ยูรายุร้องไห้โฮออกมา “ยัยริน บอกความจริงพ่อกับแม่มาเถอะ จริง ๆ แล้วเขาต้องการอะไร? ที่ทำกับพวกเราขนาดนี้ เป้าหมายของเขาคืออะไรกันแน่!” รสรินเม้มปากเป็นเส้นตรง เธอจะพูดออกไปไม่ได้เด็ดขาด สิ่งที่เขาต้องการ... คือชีวิตของลูกเธอ เธอทำใจไม่ได้ “พ่อคะ แม่คะ” รสรินเอ่ยเรียกอย่างขมขื่น “เรื่องบริษัท เราขายมันไม่ได้หรอคะ.. หลังจากนั้นเราก็ไปต่างประเทศด้วยกัน ไปเริ่มต้นชีวิตกันใหม่” “พัก!” พ่อของเธอตะโกนออกมา “ขายบริษัทก็เหมือนกับขายชีวิตฉันทั้งชีวิตแล้ว” รสรินพูดไม่ออก ทำได้เพียงอึดอัดใจ ยูรายุเองก็เช่นกัน เธอกลอกตาไปมาไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ พ่อแม่ของรสรินจัดการเข้าไปพักผ่อนที่โรงแรมเรียบร้อย ส่วนรสรินก็กลับไปที่โรงพยาบาลเธอทั้งต้องดูแลลูกและพยายามหาทางออกเพื่อทุกคน เธอไม่สามารถทรเห็นพ่อและแม่ของเธอลำบากได้ และก็ไม่สามารถทิ้งลูกของเธอได้เช่นกัน... สุดท้ายแล้วเธอจะต้องทำอย่างไรดี? คิดไปคิดมา นอกจากกลับไปขอร้องเซนอีกครั้ง เธอก็ไม่เหลือทางเลือกอื่นแล้ว ตอนนี้เธอยังมีข้อต่อร้อง เธอจะใช้เรื่องการหย่าขอร้องเขา เมื่อคิดได้อย่างนั้น วันต่อมาเธอก็กลับไปหาเซนอีกครั้ง แต่เมื่อเธอเข้าไปใกล้คฤหาสน์ก็ถูกบอดี้การ์ดกันออกมา “นายน้อยมีคำสั่ง ถ้าคุณเข้ามาแม้แต่ก้าวเดียวให้ตีขาคุณให้หัก !” รสรินกำมือแน่น ความเจ็บจากครั้งก่อน ทำให้เธอไม่กล้าเข้าไปใกล้อีก เธอจำใจต้องรอเขาอย่างไม่มีทางเลือก เขาคงทำงานอยู่ที่บริษัทไว้รอให้เขากลับมาจากบริษัทค่อยไปดักรอเขาระหว่างทาง เป็นอย่างนี้อยู่สองวัน ในที่สุดเธอก็มีโอกาสเข้าถึงเขา เธอแอบเข้าไปภายในคลับเฮ้าส์ได้ และเจอกับเซนที่กำลังดื่มจนเมาอยู่