ตอนที่14 การร่วมมือแห่งความสุข

ต๭นที่14 การร่วมมือแห่งความสุข ในหลายวันต่อมา ทามินีอยู่บ้านยุ่งวุ่นวายกับการทำงานตลอดเวลา บังคับให้ตัวเองหยุดคิดเรื่องที่วุ่นวาย เวลาผ่านไปเร็วมาก ในพริบตาก็ถึงวันอังคารแล้ว ทามินีมุ่งมั่นมาก นี่คือโอกาสสุดท้าย “พี่มาทินี ทางนี้ ทางนี้” สายตาของชัญญามองเห็นเธอ ก็กระโดดกวักมือเรียกเธอ เมื่อเธอทั้งสองเดินเข้าไปในห้องประชุมใหญ่ คนของบริษัทเบนนิซิสก็นั่งรออยู่แล้ว สายตาของทามินีก็มองไปรอบๆห้อง แต่ก็ไม่พบแม้แต่เงาของโตษิน สายตาของเธอมีความเศร้าเล็กน้อย เอาเถอะ เขาก็คงไม่อยากเอาตัวเองมาเกี่ยวข้องกับเรื่องฉันอีก “พี่มาทินี สวัสดี ฉันคือปสันน์ เป็นผู้รับผิดชอบโครงการนี้ เชิญนั่ง” “สวัสดี ผู้จัดการปสันน์ ยินดีมากที่ได้พบคุณ” ทามินียิ้มอย่างเป็นมิตร และจับมือกับผู้จัดการอย่างสง่า “ผู้จัดการปสันน์ เดิมทีผู้รับผิดชอบโครงการนี้คือคุณทนายโตษิน วันนี้เขาไม่มาเหรอ?” ผู้ที่อยู่ข้างกายของชัญญาพบว่าโตษินไม่อยู่ อดไม่ได้ที่จะถามถึง “วันนี้ทนายโตษินมีธุระ ไม่สามารถมาได้ วันนี้ผมจึงมาแทนเขาและค่อยส่งมอบงานให้เขา” ระหว่างกลางของผู้พูดและผู้จัดการปสันน์มีเพียงแค่ที่นั่งคั่นกลางเพียงหนึ่งที่ วันแรกที่ทามินีกลับมาเธอก็เจอคนคนนี้พร้อมกับโตษิน เขาคือผู้ช่วยของโตษิน “พี่มาทินีไม่ต้องกังวล ผมเองก็มีส่วนรับผิดชอบในโครงการนี้ แค่เพียงคุณต้องการอะไรก็สามารถบอกผม เราสามารถเซ็นต์สัญญากันได้อย่างปกติ” ผู้จัดการปสันน์พูดในขณะที่ส่งสัญญาณไปยังผู้ช่วยให้รีบเปิดโปรเจกเตอร์ บนหน้าจอ มีการฉายเรื่องราวการร่วมมือในครั้งนี้ ทามินีสูดลมหายใจเข้า และมัดผมของเธอให้เป็นหางม้า กระแอมเล็กน้อย และยืนอยู่ตรงหน้าจอโปรเจกเตอร์ เมื่อเสนองานจบ ในห้องประชุมก็มีเสียงปรบมือ ทามินีส่งมือให้เป็นสัญญา “ผู้จัดการปสันน์ เชิญชม นี่คือแผนโครงการของเรา” ทามินีเต็มไปด้วยความมั่นใจ เพราะทุกขั้นตอนได้ผ่านการวิเคราะห์มาเป็นอย่างดี และละเอียดเป็นอย่างมาก มีข้อดีข้อเสีย แต่ต้องผ่านไปด้วยความจริงใจ “ผู้จัดการปสันน์ ฉันเชื่อมั่นว่าไม่มีบริษัทไหนจะเหมาะสมเท่าบริษัทเราอีกแล้ว ดังนั้นคุณช่วยคิดดีๆด้วยนะคะ” ชัญญาที่ยืนอยู่ข้างๆก็คอยช่วยอีกแรง หลังจากที่แลกเปลี่ยนข้อมูลและนำเสนอโครงการแล้ว ทามินีและชัญญาก็คอยช่วยผู้จัดการปสันน์ ทามินีลุกขึ้นก่อนและบนใบหน้าก็มีรอยยิ้ม : “ผู้จัดการปสันน์ ภายในภาคหน้าขอให้เราร่วมมือกันอย่างมีความสุข” “ร่วมมือกันอย่างมีความสุข คุณทามินี คุณทราบใช่ไหม การร่วมมือนี้มีความเสี่ยงต่อบริษัทเบนนิซิสสูงมาก แต่คุณรู้ไหมว่าทำไมสุดท้ายผมถึงเลือกบริษัทของคุณ” ผู้จัดการปสันน์ถามอย่างมีนัยยะ “ฉันก็อยากรู้คุณก็เล่ามาสิ” ทามินีตอบอย่างยิ้มขำ ทามินีสวมชุดเดรสสีแดงผ้าโปร่งมีส่วนเว้าส่วนโค้งดูเซ็กซี่และมีเสน่ห์สามารถทำให้คนหลงได้เลย ทามินีไม่กล้าที่จะปฏิเสธหักหน้าคนอื่น เธอจึงทำได้เพียงแค่ตอบรับ “โอเค ฉันไปแน่นอน” ตอนเย็นวันนี้ก็ไม่รู้ โตษินจะมาหรือไม่มา เธอเองก็กลัวอยู่บ้าง “ใช่แล้ว ทามินี พอดีวันนี้เป็นวันดีวันหนึ่ง เราควรจัดงานเลี้ยงตอนเย็น ในฐานะที่บริษัทเราทั้งสองร่วมงามกัน สร้างความคุ้นเคยกันเพื่อที่จะทำงานได้อย่างสะดวกขึ้นในอนาคต เป็นไง?” “ว่าอย่างไร ? พี่ทามินีไม่ไว้หน้า” ผู้จัดการปสันน์มีเจตนารมณ์ที่ต่างออกไป “อันนี้……” ทามินีมีความลังเล “คุณสามารถพูดให้คุณทนายโตษินให้โอกาสคุณอีกครั้งได้ ผมก็จะรอดูคุณ คุณเป็นคนที่จริงใจมากและมีความอดทนมาก ผมชอบในความกล้าหาญและความพยายามของคุณ!” ผู้จัดการปสันน์เป็นคนฝีมือดีที่เข้ากับคนอื่นได้ง่าย เขารู้ว่าอะไรควรทำตอนไหนจะดีที่สุด ทามินีรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย สุดท้ายแล้ว เธอก็ยังเป็นหนี้บุญคุณโตษิน ชัญญาเดินเข้ามา จับข้อศอกทามินี “ไปกันเถอะพี่ ฉันรู้จักที่นี่ ฉันจะพาไปเปลี่ยนชุด” เมื่อถึงตอนเย็น ทั้งสองคนก็มาที่หน้าประตูที่จัดงานเลี้ยง ชุดเดรสสีแดง ผิวขาวราวกับหิมะ ผมสีดำสลวยและริมฝีปากที่แดงสด เมื่อเธอปรากฏตัวทุกคนก็ให้ความสนใจเธอ