ตอนที่15 คุณใช้ดุลยพินิจหน่อย

ต๭นที่15 คุณใช้ดุลยพินิจหน่อย ชัญญาสวมสุดสไตล์ฝรั่งเศสแสนโดดเด่นยืนอยู่ข้างกาย เชอะเชอะเชอะ “หรือว่าพี่ทามินีของฉันจะชอบสถานที่นั้นจริงๆ ทามินีไม่ชอบที่จะออกงานแบบนี้ แต่เธอถูกฝึกมาอย่างดี เธอมักจะถูกพี่ดนิษฐ์พาไปด้วยเสมอ เธอจึงเรียนรู้มาบ้าง เฮ้อ เธอสูดลมหายใจเข้า และถือแก้วไวน์ เข้ามาในงาน ตอนรอทามินีกลับมาจากดื่มเหล้า ชัญญาที่ดื่มจนเมาแล้วเดินกลับมาในอ้อมแขนของชายอ้วนวัยกลางคน ทามินีจึงรีบเข้าไปหา “คนสวย อนาคตเรายังต้องร่วมมือกันอีกมากดูแลกันเยอะๆ” สองมือของชายวัยกลางคนอยู่ในแขนของชัญญาและยังลูบไล้อย่างไม่หยุดหย่อน แต่ชัญญาที่เมาแล้ว กลับไม่รู้สึกว่าชายคนนั้นละลาบละล้วงเธอ แต่กลับพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม : “แน่นอน แน่นอน มา ดื่ม” ทามินีขมวดคิ้วยุ่ง อยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้ว อยากจะออกไป จึงดึงชัญญากลับมา “ชัญญา เธอเมาแล้ว เรากลับกันเถอะ” แต่ก็ถูกขัดจังหวะ ชายวัยกลางคนเริ่มอารมณ์ไม่ดี และใช้ดวงตาที่ละลาบละล้วงมองมาที่ทามินี พูดจาล่วงเกินมากขึ้น : “สาวน้อย เธอก็สวยอยู่นะ ไม่มาเข้าร่วมกับเราล่ะ? สามคน ก็ไม่เลวนะ” ทามินีรู้สึกขยะแขยง เธอแบกชัญญาที่เมาไม่ได้สติไว้ด้านหลัง บนใบหน้ายิ้มอย่างระวังตัว “ขอโทษด้วยคุณผู้ชาย เพื่อนของฉันดื่มหนักไปแล้ว ฉันต้องพาเธอกลับแล้ว” “หยุด !” ผู้ชายคนนั้นเสียงแข็งขึ้น ได้ชะงักไปสองก้าวต่อหน้าพวกเขา “จะรีบร้อนไปทำไม! อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนค่อยไป!” สายตาอันเปลือยตาของชายวัยกลางคนนั้นแสดงให้เห็นว่าแอลกอฮอล์สามารถเปลี่ยนคนได้ ในขณะเดียวกันก็สูญเสียความคิดผิดชอบชั่วดี ทามินีกัดฟันแน่น เอามือไปคว้าขวดไวน์ที่วางอยู่บนโต๊ะมาจับไว้แน่น “คุณผู้ชาย ฉันเตือนคุณนะ ถ้าคุณยังจะทำฉันจะตะโกนให้คนอื่นได้ยิน! นี่คืองานฉลองระหว่างบริษัทอันยางและบริษัทเบนนิซิส ขายหน้าไหมล่ะ คุณคิดดีๆนะ” “อืม ฉันอารมณ์ไม่ดีนะ แต่ฉันก็ชอบคนอย่างเธอ” ในขณะที่พูด เขาก็ค่อยๆเข้ามา ท้องกลมๆนั่นเกือบจะตีตราเธอ ทามินีได้กลิ่นไวน์ที่ฉุดมากๆจากตัวเขา จนรู้สึกคลื่นไส้ เมื่อเห็นเขายื่นมือมาหา ทามินีก็หมดความอดทน “เพล้ง” เกิดเสียงดังขึ้น เธอถือขวดไวน์และกระแทกเข้าที่หน้าผากชายคนนั้นอย่างสุดแรง “สบถ เธอกล้าทำฉันเหรอ” เป็นเพราะว่าเขาต้องดูแลธามจึงมาช้า คิดไม่ถึงว่าจะเห็นฉากนี้ ถ้าเขามาช้ากว่านี้หน่อย ทามินีคง….. โตษินไม่พูดอะไร มือใหญ่ๆที่ดูแข็งแรงนั่นก็กระแทกจนเกิดเสียงดังราวกับว่าจะหักแขนเขาก็ไม่เชิง เมื่อนึกถึง สายตาของโตษิน สายตานั่นเย็นจนล้น คุณแม่งเลิกสนใจเรื่องไร้สาระสักที กลับมารับผิดชอบคดียังจะดีกว่า ยังจะกล้าสอนฉันเหรอ ? ระวังไว้สักวันฉันจะไม่ให้งานแกทำ! เศษแก้วกระเด็นไปทั่วทุกทิศทาง บาดแผลของชายคนนั้นเป็นแผลใหญ่ เลือดไหลรวมลงมากับไวน์ น้ำเสียงที่คุ้นเคยทำให้ทามินีเกือบร้องไห้ ชายวัยกลางคนตาแดงก่ำ และชูกำปั้นขึ้นมาต่อย ไม่ได้คาดหวังว่าจะเจ็บก็จะไม่เจ็บ ทามินีตัวสั่นและเธอก็หลับตาลงโดยไม่รู้ตัว “คุณเปรม เหตุการณ์นี้มีผลกระทบไม่มากก็น้อยแน่” “ฉันจะรอ” โตษินท่าทางเย็นชามาก อารมณ์เขาสามารถฆ่าคนได้เลย “แต่ตอนนี้ พวก ฉันต้องไปแล้ว” เธอลืมตาขึ้น และมองเห็นโตษินอยู่ข้างหลังของชายวัยกลางคนนั้น มือข้างหนึ่งจับข้อมือของชายคนนั้นไว้ทำให้เขาไม่สามารถขยับได้