ตอนที่ 1 คุณค่าของคุณจบแค่เท่านี้

ต๭นที่ 1 คุณค่าของคุณจบแค่เท่านี้ ณ หอประชุมโรงแรมซีเสียงอันหรูหรา ผู้คนมาอยู่ร่วมกัน โรมแรมซีเลียงเป็นโรงแรมที่หรูที่สุดของมณฑลฉางไฮ่ และทุกๆสามปีจะมีการแข่งขันทำอาหารของบรรดาเชฟัง พอผ่านไปประมาณหนึ่งอาทิตย์ วันนี้จึงเป็นวันทราบผลการแข่งขัน “ขอแสดงความยินดีกับพันหยุนหยุนผู้ชนะเลิศในการแข่งขันครั้งนี้！” พิธีกรทำเสียงที่น่าตื่นเต้นมากๆ พอเสียงประกาศได้หยุดลง ล่างเวทีก็ได้มีเสียงตบมือที่ดังสนั่นขึ้น พันหยุนหยุนรู้สึกวางใจอย่างมาก ที่เธอสามารถปฏิบัติภารกิจนี้ได้สำเร็จ ครึ่งปีก่อน องค์กรก็ได้ทราบข่าวมา การแข่งขันการทำอาหารของเชฟครั้งนี้ไม่ใช่เพียงการคัดเลือกผู้ชนะ ตำราอาหารที่คิดค้นมาเล่มใหม่ที่สุดจะเป็นของรางวัลกับผู้ที่ถูกคัดเลือก ถ้าตามที่พันหยุนหยุนได้ยินมา ตำราอาหารนี้ไม่ได้เป็นเพียงตำราที่ธรรมดา ไม่เพียงแต่รู้สัดส่วนของวัตถุดิบ แต่ยังเป็นส่วนผสมต่างๆที่เป็นยารักษาและเป็นยาพิษ ต้องใช้เวลานานนับหลายสิบปีถึงจะได้ผลสรุป และตำราอาหารที่ได้รับงานนวัตกรรมมาใช้ควบคู่ไปด้วย ทำให้กลายเป็นที่น่าสนใจเป็นอย่างมาก และภารกิจของพันหยุนหยุนก็คือห้ามตำรานี้ไปอยู่ในมือของเขา พันหยุนหยุนเดินขึ้นไปบนเวที รับถ้วยรางวัลจากพิธีกรมา แล้วมองไปยังท่านผู้ชมมากมาย และค่อยๆกวาดสายตามองไปคนทีนั่งฉันงล่าง ถึงแม้การแข่งขันครั้งนี้จะดุเดือดแค่ไหน แต่กลับสงบศึกกันมาตลอด เรื่องนี้คงไม่ได้ง่ายแบบนี้ “คุณพันครับ ยินดีด้วยครับ” ผู้ชายคนหนึ่งถือช่อดอกไม้มาอยู่ตรงหน้าพันหยุนหยุน พันหยุนหยุนมองออกว่าเขาคนนั้นคือคนที่แพ้เธอตอนการแข่งขันรอบที่สองที่ชี่อว่าหลินเซียว พันหยุนหยุนยื่นมือรับช่อดอกไม้ไว้ จากนั้นเขาก็แอบยื่นจดหมายจากองค์กรภายในดอกไม้ช่อนั้น เธอมองหลินเชียวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลินเชียวกลับพยักหน้าเล็กน้อย “ยินดีด้วยครับ” “ค่ะ” พันหยุนหยุนเอาจดหมายนั้นซ่อนเฉันไปในช่อดอกไม้นั่น พอได้รับคำยินดีจากทุกคนและพิธีแขกของรางวัลเสร็จ เธอกลับเดินไปที่ห้องของตัวเอง เธอเอายาขวดหนึ่งออกมาจากลิ้นชัก และค่อยๆหยดยานั้นไว้บนจดหมายนั้น จากนั้นก็ได้มีตัวหนังสือโผล่ออกมา “สิบโมงตรง ที่เดิม เอาตำรามาด้วย” พันหยุนหยุนขมวดคิ้วขึ้นเบาๆ แล้วเอากระดาษกำไว้บนมือ จากนั้นก็สังเกตถ้วยรางวัลไป แล้วชักมีดสั้นออกมาจากเอว จากนั้นก็บาดลงไปตรงก้นของถ้วยรางวัล จากนั้นก็มีหีบโผล่ออกมา เธอเปิดมันขึ้นมา ฉันงในมีนาฬิกาทำด้วยงานประณีต พันหยุนหยุนรู้ ความลับของทุกคนก็ได้แอบซ่อนไว้ในนาฬิกาเรือนนี้ “คุณพัน รบกวนหน่อยนะครับ” พันหยุหยุนได้ปิดหีบลง จากนั้นก็เปิดประตู “นี่คืออะไร?” “ทางโรงแรมได้ส่งเครื่องดื่มฉลองให้คุณ เพื่อแสดงความยินดีกับคุณพันครับ” พนักงานได้เอาเครื่องดื่มที่อยู่บนถาดยื่นให้เธอ จากนั้นก็ไม่ได้เดินจากไปไหน เหมือนกำลังรอให้เธอดื่มเสร็จ พันหยุนหยุนจับเครื่องดื่มนั้นขึ้นมา จากนั้นก็เอามาใกล้จมูกแล้วดมเล็กน้อย มุมปากของแธอกระตุกขึ้น แล้วจิบไปเล็กน้อยและวางบนถาด พนักงานเข็นเครื่องดื่มกลับไป พันหยุนหยุนคายเครื่องดื่มนั้นที่เธอเก็บไว้ตรงใต้ลิ้นนั้นออกมา จุดบนพื้นที่เธอคายออกมาโดยเครื่องดื่มนี้กัดจนสีจางไป “เรื่องมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดจริงๆ” พันหยุนหยุนกำลังคิดอยู่ในใจ จากนั้นก็จับหีบขึ้น ตอนที่เปิดประตูออกไปเธอก็ได้เปิดหีบ แล้วเอานาฬิกานั้นออกมา จากนั้นก็ใส่นาฬิกาเรือนนั้นตรงข้อมือตัวเองแทนเรือนเก่า ปิดหีบแล้วเดินออกไปฉันงนอก พอมาถึงสถานที่ที่นัดหมาย พันหยุนหยุนได้ยินเสียงหญ้า มีคนสามคนสวมใส่สูทหันหลังให้เธออยู่ “ได้มาแล้วหรอ?” คนที่สวมเสื้อดำและแว่นดำได้ยินเสียงนั้นแล้วรีบหันมาทางพันหยุนหยุน มือของเขาได้ยื่นมาหาเธอแล้ว บนตัวของเขาได้มีตรงประทับขององค์กรไว้ สุดท้ายสายตาของเธอก็จดจ่ออยู่ตรงตำแหน่งหัวใจ ภายใต้เสื้อสูทสีดำอมน้ำเงินของเขาได้มีตราสามเหลี่ยมสีแดงออกมา นี่เป็นเครื่องประดับและเข็มขัดที่องค์กรต้องห้าม ผู้ชายสวมแว่นดำไม่ได้สังเกตเห็นพันหยุนหยุน สายตาของเขาจับจ้องไปแค่นาฬิกาในหีบนั้น ถึงแม้ว่าจะมีแว่นดำบังอยู่ แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงสายตาอันโลภมาของเขา “คุณดูดีๆ ใช่อันนี้หรือป่าว?”พันหยุนหยุนเอาหีบส่งไปให้ชายแว่นดำ นิ้วทั้งนิ้วของเธอกำลังจะจกหัวใจของเขาออกมา ชายผู้สวมแว่นดำได้เฉียงสายตา แล้วรีบหลบไปอยู่ฉันงๆ มือของพันหยุนหยุนก็ได้แค่ปิดหีบลงแล้วเอามาอยู่ฉันงกายเธอ “คุณอยากจะหักหลังองค์กรงั้นหรอ?” ชายผู้สวมชุดดำทำนัยน์ตาที่โกรธและเกลียดมากๆ ชายที่สวมใส่แว่นดำอีกสองคนก็หันมา เรือนร่างของเขาได้ปล่อยกลิ่นอายแห่งความอันตรายออกมา “แกเป็นใคร? อยากแอบแฝงตัวเป็นคนในองค์กรเพื่อจะแอบโกงของชิ้นนี้ไปจากฉันใช่ไหม?” หันหยุนหยุนใช้มือจับคอของผู้ชายสวมแว่นดำไว้ เมื่อกี้เธอแสดงวิชาพื้นฐานที่ก่อนจะเขาองค์กรนั้นถึงจะทำได้ “แม้แต่ฝัน แกก็ยังไม่ควรฝันและไม่ควรรู้！”พอชายแว่นดำรู้ว่าความจริงกำลังถูกเปิดเผย จากนั้นก็หลบไปอยู่ฉันงๆ สองคนที่อยู่ฉันงๆของเขาก็ค่อยๆกระจายไปอยู่รอบๆของเธอ จากนั้นก็ล้อมตัวเธอไว้เป็นรูปสามเหลี่ยม พันหยุนหยุนทำนัยน์ตาที่ตกใจ เธอรีบถอดส้นสูงของตัวเองออก จากนั้นก็กดปิดเครื่องตรงรองเท้า รองเท้าก็ได้กลายเป็นมีดคมสองอัน แล้วเปล่งประกายแสงออกมา