ตอนที่ 3 บังเกิดใหม่ในนรกอีกครั้ง

ต๭นที่ 3 บังเกิดใหม่ในนรกอีกครั้ง “ไม่ตาย เมื่อครู่ข้ายังไปถีบนางอยู่เลย “เสียงของผู้ชายอีกครพูดขึ้นอย่างดูถูก พันหยุนหยุนมองไปยังแขนของนาง ก็รู้ว่าทำไมแขนของนางถึงบวม “และไม่รู้ว่าจะตื่นเต้นอะไร พรุ่งนี้ก็จะถูกประหารแล้ว แล้วยังต้องแขวนคอตายอีก” ชายคนนั้นกินถั่วลิสงได้วยแล้วพูดด้วยเสียงเบา การประหารชีวิตด้วยวิธีการตัดคอ องค์กรไม่เคยใช้ แม้กระทั่งนรกก็ยังมีการตัดคอประหารชีวิตอีกหรอ? “นางได้นอนอยู่กับน้องชายของว่าที่สาวมี ไม่ต้องพูดถึงเรื่องความบริสุทธ์ แล้วยังนำพาความเดือดร้อนมาให้กับตระกูล นางตายไปโดยเร็วก็ดี ชื่อเสียงที่สร้างขึ้นมาของตำหนักพันมาสิบกว่าปี ต้องมีเสียหายเพราะนาง นางตายที่นี่ มันยังดีกว่าพรุ่งนี้ที่ต้องดูชาวบ้านเยาะเย้ย” ชายอีกคนพูดสับปลับออกมา พันหยุนหยุนนึกถึงอยู่ในใจ คนที่พวกเขาพูดถึงคือตนเองหรอ? “ฮ่องเต้ก็ใจจิตใจดำจริงๆ ลูกพี่ลูกน้องของตนเอง ไม่ถงไม่ถามเหตุผลสักคำก็ลงโทษนางถึงขั้นตาย เสียดายกับแม่สาวน้อยที่สวยดุจดั่งหยกและดอไม้เหลือเกิน” เสียงหัวเราะหื่นๆที่อดกลั้นไม่ไหว ฮ่องเต้? นี่เป็นยุคสมัยโบราณหรอ? พันหยุนหยุนรีบตื่นขึ้นมาโดยเร็ว ที่นี่ไม่ใช่นรกขุมไหน แต่นี่เป็นยุคสมัยโบราณ！ “อาจจะเป็นเพราะตนเองไม่มีบุตร กินยาบำรุงไปเยอะ กินจนหัวสมองเลอะเลือน อุปนิสัยของฮ่องเต้นั้นแปลกประหลาด เรื่องเล็กๆน้อยๆ จริงๆแค่ลงโทษพันกั้วเวิงโดยการปลดตำแหน่งก็พอ ไม่จำเป็นต้องขับไล่เขาทั้งตระกูลออกจากในเมือง ข้าช่างดูไม่ออกจริงๆ” “ถ้าเจ้าดูออก เจ้าก็คงไม่ต้องมาเป็นพัศดีเฝ้าในเรือนจำหรอก มาชนแก้ว” “จริงๆว่าไปแล้ว ก็เพราะว่า……”ในปากของเขาอมเหล้าไว้ จึงพูดจาไม่ค่อยชัด พันหยุนหยุนพยายามตั้งใจฟัง แต่ได้ยินไม่หมด “ใครกล้าไม่เชื่อฟัง? แม้กระทั่งฮ่องเต้……” พัศดีอีกคนกลับพูดขึ้นอย่างชัดเจน “หุบปากเหอะหน่า ดื่มไป！” พัศดีที่กำลังดื่มเหล้าได้พูดขัดไม่ให้เขาพูด ไม่ได้หวังดีต่อเขาหรอก แต่กลัวตนจะซวยไปด้วย พันหยุนหยุนจับรางหญ้าบนพื้นไว้ นางกัดริมฝีปากตนเองไว้แน่นๆ นี่เธอรู้สึกตัวแล้วจริงๆ เธอได้ตายไปเพราะโดยยิง วิญญาณของเธอได้ทะลุมายังยุคสมัยเมื่อหลายพันปีนี้ พอตื่นขึ้นมาอีกที เธอก็กลับไปถึงหนึ่งพันปีก่อน หรือตามในหนังสือประวัติศาสตร์ที่จารึกไว้ว่าเป็นยุคสมัยเจ้าเช๋า ร่างกายที่เธออาศัยตอนนี้ก็เรียกว่าพันหยุนหยุนเหมือนกัน เธอได้แขวนคอตายไป พอเธอหยุดหายใจแล้ววิญญาณของตัวเองก็ทะลุมาอยู่ในร่างของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าตรงข้อมือของเธอยังผูกเชือกสีแดงที่ไปร่วมงานแข่งขันทำอาหาร เธอก็นึกว่ามันเป็นแค่ความฝัน เมื่อกี้พวกพัศดีก็กำลังคุยกัน ทำให้ตนเองรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่ในความฝัน อีกอย่าง มือของเธอยังใส่นาฬิกาที่เธอใส่ตอนหนึ่งพันปีข้างหน้า เธอได้รับรางวัลนั้นจริงๆ เธอให้นาฬิกาของตนเองกับเจียงหลิน ทีแรกก็นึกว่าพอกลับไปถึงองค์กรแล้วจะเอานาฬิกาออกมาด้วยตวเอง ดีนะที่เธอไม่ได้เอานาฬิกาเรือนนี้ให้พวกเขา ไม่งั้นการโดนยิงครั้งนี้ก็คงเปล่าประโยชน์ พันหยุนหยุนใช้เวลาไปทำความรู้จักกับร่างที่เธออาศัยอยู่ตอนนี้โดยเร็ว ตอนนั้นที่เธอลืมตาขึ้น ตรงคอยังมีเชือกพันอยู่ เธอที่ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง พอเจอเรื่องอะไรก็มักจะหลบและร้องไห้ เป็นคุณหนูที่ไร้ประโยชน์มากๆ เธอเป็นลูกสาวคนเดียวคนที่โปรดปรานที่สุดของพันกั้วเวิงที่เป็นหุปู้ช่างซูในราชสำนัก เธอแขวนคอตายไปแล้ว จึงจะให้ตัวเองเข้ามาอยู่ในร่างของเธอได้ และในความทรงจำของหญิงสาวคนนี้ ก็คือลูกสาวแห่งตระกูลพันได้ไปนอนกับน้องชายว่าที่สามี หลี่ปู้ช่างซูเป็นคนที่ช่างประหารพันหยุนหยุนด้วยตัวเอง เมื่อกี้พัศดีกำลังคุยกันก็ทำให้เธอสามารถมั่นใจได้ว่าเรื่องพวกนี้ได้อยู่ในหัวสมองของเธอ ตอนที่เธอยังอยู่ ในหัวสมองของพันหยุนหยุนพอรู้ว่าตัวเองกับน้องชายว่าที่สามีได้นอนอยู่ด้วยกัน ถึงแม้ว่าจะสวมใส่อาภรณ์ตอนนอน ก็ทำให้คนเห็นรู้สึกตกใจ ตอนนั้นพันหยุนหยุนอยากจะวิ่งชนเสาเพื่อแสดงความบริสุทธ์ แต่พอตอนที่เธอกำลังจะวิ่งเข้ามาใกล้เสาไม่ถึงสามศอก กลับถูกทหารจับเข้าไปในคุก ไม่มีแม้แต่โอกาสจะอธิบาย และไม่มีเวลาจะโต้เถียงกับใคร พระราชโองการก็ได้บัญญัติไปแล้ว เพราะว่าพันหยุนหยุนคือเจ้าเซ๋าที่ทั้งโด่งดังและสระสวย เป็นลูกพี่ลูกน้องห่างๆของฮ่องเต้ พันหยุนหยุนงานอภิเษกสมรสของพันหยุนหยุและซีเหย่นก็คือพระราชทานจากฮ่องเต้ แต่การกระทำของพันหยุนหยุนทำให้ผิดต่อคำบัญญัติของฮ่องเต้ แล้วก็ผิดต่อว่าที่สามี ทำให้ทั้งตระกูลพันต้องพังพินาศ หนึ่งเดือนหลังจากนั้นเธอก็ต้องได้รับโทษ “เพ้ง” ถ้วยใบหนึ่งได้โยนมาตรงหน้าตนเอง หมั่นโถที่ดำไหม้ได้กลิ้งออกมาจากถ้วย ทำให้ทำร้ายพันหยุนหยุนที่กำลังคิดอะไรอยู่ “กินไป！กินอิ่มจะได้เตรียมตัวไปสู่สุขคติ！” พัศดีที่อยู่ข้างนอกประตูเหล็กกำลังทำหน้าตาดูถูกนาง ต่อให้เป็นหญิงสาวที่งดงามมากแค่ไหน ความผิดครั้งนี้ก็ไม่สามารถอภัยให้ได้ ก่อนหน้านี้ร่างนี้ก็ได้หิวมาเป็นเพลาสามวันแล้ว พันหยุนหยุนได้ยอมรับสภาพร่างกายนี้ ได้เวียนหัวตาลายตั้งนานเสียแล้ว นางก็ไม่อยากจะสนใจอย่างอื่น จากนั้นก็กำลังจะเอาหมั่นโถยัดเข้าปากตนเอง แต่ทันทีที่ริมฝีปากของนางกำลังจะได้สัมผัสกับหมั่นโถ นางก็รีบโยนทิ้งไป นางรู้สึกคันตรงริมฝีปาก ถึงแม้จะไม่ได้ทดลองอะไรใดๆ แต่พันหยุนหยุนก็รู้สึกได้ว่าตนเองน่าจะเดาไม่ผิด หมั่นโถนี้มีพิษ！ พันหยุหยุนดึงหมั่นโถออกเป็นสองชิ้น และใช้แสงจันทร์ส่องดู หมั่นโถได้มีสีเหลืองอ่อน ไม่รู้ว่าเป็นยาพิษอะไร แต่พอนางโยนไปให้หนูกิน ไม่นานหนูก็อ้วกออกมาเป็นฟูสีขาวแล้วตายไป คนที่ใกล้จะตายพรุ่งนี้แล้ว ยังไม่อยากไว้ชีวิตนางให้ผ่านคืนนี้ไป ใครกันนะที่ใจจิตใจดำทำเยี่ยงนี้ลงคอ ทำกับแม่หญิงอ่อนแอเยี่ยงนี้ได้อย่างไร? ในตัวของนางมีความลับอะไรกันแน่? ภพปัจจุบันตนเองถูกองค์กรถอดทิ้ง จนสุดท้ายตายเพราะโดยยิง กว่าจะข้ามภพมาในยุคสมัยโบราณ ก็ยังต้องเสี่ยงตายเยี่ยงนี้อีก? พันหยุนหยุนจะไม่ยอมให้ข้อผิดพลาดนี้เกิดเป็นครั้งที่สองอีกเป็นอันขาด ถึงแม้จะมีชื่อที่เหมือนกัน แต่นางจะไม่ยอมให้มีโชคชะตาเดียวกันเด็ดขาด