ตอนที่ 13 ตั้งใจก่อเรื่อง

ต๭นที่ 13 ตั้งใจก่อเรื่อง พอเฒ่าแก่ร้านเห็นสีหน้าของพันหยุนหยุน ใบหน้าอันงดงามของนางกลับให้ความรู้สึกว่านางกำลังข่มขู่ นัยน์ตาที่สื่อให้เห็นว่านางพูดแล้วทำได้ คำพูดของพันหยุนหยุนพึ่งพูดจบ ก็ได้ปฏิบัติการยกมือปัดผ้าที่อยู่ข้างๆล้มลงกับพื้น และใช้เท้าเหยียบผ้าไว้ มือของนางยังจับผ้าไหมที่แพงที่สุดในร้านไว้ พันหยุนหยุนพึ่งกลับจากลานประหารไม่ถึงสองสามชั่วยาม แต่ชาวบ้านกลับลือกันทั่วเมือง คุณหนูผู้ดีแห่งตระกูลพันได้รอดชีวิตมาได้ สิ่งที่ล่ำลือกันมามีหลายอย่าง แต่ทุกคำล่ำลือก็มักจะมีเหตุผลที่คล้ายๆกัน คุณหนูแห่งตระกูลพันไม่รู้ว่าไปทำท่าไหนจึงสามารถเกลี้ยกล่อมฮ่องเต้ได้ ทำให้ฮ่องเต้เปลี่ยนแปลงความคิดกะทันหัน แม่หญิงผู้นี้ พวกเขาห้ามผิดใจของนาง เฒ่าแก่ร้านทำหน้าจะร้องไห้ จากนั้นก็เอาสิ่งของที่จำนำไว้ออกมา ของชิ้นนั้นคือเตาเผาธูป ที่ข้างในได้ใส่หยกสีขาวไว้ ดูๆแล้วมันต้องมีค่ามากว่าสามร้อยตำลึงแน่นอน เห็นได้ชัดเจนเลยว่าอยากจะแอบลักเงินไว้แถมยังอยากยึดวัตถุโบราณไว้เสียอีก พันหยุนหยุนได้เห็นเสี่ยวถังเอาเตาเผาธูปเก็บไว้ดีๆ กหลังจากนี้นางก็ชี้ไปยังจมูกของเขา และตั้งใจแอบใช้แรงไปแทงตาของเขา ทำให้เขาตกใจจนนึกว่าลูกตาของตนเองให้หลุดออกมาเสียแล้ว เขาได้ปิดตาไว้ ผ่านไปสักพักจึงจะได้สติกลับมา “เจ้ารับเงินของคนอื่นมาประมาณสามเท่า ช่างชั่วร้ายจริงๆ แล้วยังทำให้ชื่อเสียงของพ่อข้าต้องเสื่อมเสีย ข้าขอสั่งให้เจ้าเอาเงินตำลึงที่เหลือออกมาเดี๋ยวนี้ และวาดรูปลักษณ์ของคนที่มาซื้อจดหมายสัญญายืมเงินออกมาเดี๋ยวนี้ สองอย่างนี้ ถ้าเจ้าทำไม่ได้อย่างใดอย่างหนึ่ง ข้าจะล้างผลาญร้านของเจ้า แล้วจะควักลูกตาของเจ้าออกมาทิ้งไว้บนพื้น！” พันหยุนหยุนพูดไปด้วย สายตาของนางก็กวาดไปยังผู้อื่นที่อยู่รอบข้าง ทำให้ทุกคนตกใจจนต้องก้มหัวลง จากนั้นก็ปิดตาของตนเองไว้ เฒ่าแก่ร้านตกใจจนเสียงสั่นเบาๆ จากนั้นเขาก็บอกความจริงออกมา เขาตกใจจนกางเกงของเขาเปียกฉี่ พันหยุนหยุนพึ่งจะยกมือขึ้น เขาก็รีบเอาเงินตำลึงออกมาแล้วส่งไปไปให้นาง “ผ้าพวกนี้ไหนๆก็สกปรกไปแล้ว เจ้าก็ขายไม่ได้อีกแล้ว ฉะนั้นข้าจะเอาไป ถือว่าเจ้าทดแทนความผิดที่ข่มเหงท่านพ่อของข้า เสี่ยวถัง ยกไป！” พันหยุนหยุนทำสายตาที่น่ากลัว เสี่ยวถังจึงรีบยกผ้าขึ้นมาวางลงตรงไหล่ของตนเอง จากนั้นก็เดินตามพันหยุนหยุนไป แล้วเดินไปอย่างมีความสุข คราวนี้ก็มีเสื้อผ้าตัวใหม่ให้สวมใส่แล้ว พอเดินไปประมาณสี่ห้าร้าน พันหยุนหยุนจึงมั่นใจได้ว่า สัญญาเงินกู้พวกนั้นเป็นคนๆเดียวเท่านั้นที่แอบซื้อไป แต่ว่านางไม่เคยเจอเขาคนนั้น เสี่ยวถังก็ไม่ได้รู้สึกคุ้นเคย พันหยุนหยุนก็ไม่ได้หวังว่าความจริงจะถูกสืบค้นเจอโดยเร็ว ก่อนหน้านี้นางชอบหลบอยู่แต่ในเรือยแล้วเป็นกุลสตรีที่ชอบดีดพิณและทำงานเย็นปักถักร้อย ส่วนน้อยมากที่จะรู้จักนาง แค่ถ้ามีภาพวาด นางก็จะรู้ว่าคนๆนั้นคือใคร พันหยุนหยุนได้วางแผนไว้ก่อน โหลวเซียงหมั๋นชั้นสองคือห้องอาหารส่วนตัว เสี่ยวเอ่อกำลังยกอาหารจานหนึ่งเข้าไป เสี่ยวถังหุบปากตนเองไว้ไม่ได้อีกต่อไป คางของนางหล่นตกมาจนหุบกลับไปไม่ได้ พันหยุนหยุนได้สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ และยังเป็นอาหารที่น่ากิน ดูแพง และยังเป็นอาหารที่ทานไม่อิ่มมา เสี่ยวถังได้กวาดสายตามองไปมองมา ในใจกำลังคำนวณว่าเงินตำลึงที่มีอยู่คงไม่พอจ่ายแน่นอน ตนเองคงต้องมีช่วยล้างจานเพื่อใช้เงินคืน “ถ้าเจ้ายังไม่กินอีก ข้าก็จะเอาให้ป้อนให้หมากิน” พันหยุนหยุนยกตะเกียบขึ้นต่อหน้าเสี่ยวถัง เสี่ยวถังก็นึกว่านางจะเอาตะเกียบแทงตาตนเอง จึงตกใจแล้วถอยหลังไป ถ้าไม่ใช่เพราะว่าพันหยุนหยุนฉุดนางไว้ทัน นางก็คงเงยหน้าแล้วล้มลงจากเก้าอี้ “คุณหนู ถึงแม้ว่าเงินที่พึ่งได้รับเมื่อครู่ พวกข้าต้องรู้จักเก็บออมไว้ ที่ตำหนักไม่มีเงินเหลือแล้ว ทุกวันข้ากินหมั่นโถวลูกเดียวและดื่มน้ำบาดาล “เสี่ยวถังกินอาหารไปแล้วพูดขึ้นอย่างเสียงเบา และกวาดสายตามองไปรอบๆ ดูว่าท่ไหนจะหนีได้ง่ายที่สุด พันหยุนหยุนไม่ได้พูดอะไรใดๆ แค่เอาถ้วยของเสี่ยวถังใส่กับข้าวไว้จนล้น เสี่ยวถังทานไปประมาณหนึ่งชั่วยาม จึงจะทำให้อิ่มท้องไปได้ นางกลัวว่ามันจะสิ้นเปลือง จึงกินทุกอย่างไม่เหลือแม้แต่เศษ พันหยุนหยุนกินอิ่มดื่มอิ่ม และพาเสี่ยวถังเดินไปตรงตลาด ตลอดทางที่นางเดินมานางก็ได้เก็บรายละเอียดไว้ ในใจก็มีความคิดบางอย่าง พันหยุนหยุนเดินไปถึงตลาด ก็ไม่ได้รีบซื้อของอะไร แค่มองไปทางทิศตะวันออก และเดินไปทิศตะวันตกบ้าง ตอนนี้นางยิ้มหวานยิ่งนัก และได้พูดคุยกับผู้เฒ่าและหญิงแก่แถวนั้นอย่างสนิทสนม ถ้าไม่ได้เห็นกับนางเอง เสี่ยวถังก็คงไม่เชื่อ แต่ก่อนนางมักจะอายจนหน้าแดงเมื่อเจอคนอื่น ตอนนี้กลับยิ้มและคุยกับคนแปลกหน้า และยังช่วยแม่ค้าจัดผักด้วย เมื่อผ่านเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงร้านขายผ้า เสี่ยวถังไม่รู้ว่าพันหยุนหยุนยังจะทำให้นางตกใจอีกกี่เรื่อง แต่นางก็ค่อยๆชินกับเรื่องที่น่าตกใจเยี่ยงนี้แล้ว นางเริ่มรู้ว่านางควรไปช่วยพันหยุนหยุนจัดวางผักพวกนั้นให้กับพ่อค้าแม่ค้า นางก็ดูออกแล้วพันหยุนหยุนกำลังจะสืบหาอะไรบางอย่าง พวกนางเสียเพลาอยู่ตรงตลาดราวๆสองชั่วยาม ฟ้ากำลังมืดลง พันหยุนหยุนจึงจะพาเสี่ยวถังออกจากที่นั่นอย่างน่าพอใจ คืนนี้ พันหยุนหยุนนอนหลับอย่างสนิท นางจะยิ้มออกมาตอนกำลังฝัน