ตอนที่ 19 เดินกรีดกรายไปตามตลาด

ต๭นที่ 19 เดินกรีดกรายไปตามตลาด “คุณหนูเจ้าคะ นี่พวกเราจะไปไหนกันเจ้าคะ?” เสี่ยวถังอุ้มกล่องของขวัญใหญ่ๆขึ้นหลายอัน แล้วเดินตามพันหยุนหยุนไปติดๆ ข้างหลังยังทิ้งสินสอดไว้เยอะ แค่พวกนางสองคนคงจะขนไม่ไหว ตระกูลซีถือว่าใจกว้างมากๆ สินสอดที่ส่งมามีแต่ของล้ำค่า ถึงแม้จะเป็นแค่ตระกูลขุนนางที่ไม่ได้มีสูงศักดิ์มากนัก แค่กลัวว่าจะรับของมีค่าพวกนี้จะเป็นของล้ำค่าที่หาได้ยาก “ไปตำหนักซี ข้าจะถอนตัวจากงานสมรส！” พันหยุนหยุนคิดใคร่ครวญมานานพอสมควร นัยน์ตาและคิ้วของนางดูจริงจัง “เสี่ยวถัง เจ้าไปตามชาวบ้านคนอื่นๆมา พวกข้าจะส่งสินสอดพวกนี้กลับไปโดยให้ผู้อื่นเห็นกับตา” “รับทราบเจ้าค่ะ เสี่ยวถังไปเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ” ทีแรกเสี่ยวถังยังอยากจะเตือนนางให้ใช้อย่างประหยัด แต่พอพันหยุนหยุนยัดเงินตำลึงให้นาง นางก็รีบหุบปากทันที คุณหนูเก่งมากๆ นางสามารถใช้เพลาเพียงไม่กี่วัน ไม่เพียงแต่หาเงินมาคืนหนี้ได้ แล้วยังทำให้ตนใช้ชีวิตอยู่อย่างดีๆเยี่ยงนี้ ชาวบ้านสามสี่คนที่นางจ้างมาขนย้ายสินสอดจึงรีบเข้ามาโดยเร็ว พันหยุนหยุนสั่งให้พวกข้าขึ้นหน้าไปก่อน ตนเองและเสี่ยวถังก็กินเมล็ดทานตะวันไปด้วยและค่อยๆเดินไปตำหนักซีอย่างใจเย็น วันนี้นางได้แต่งหน้าแต่งตัวอย่างงดงาม ทั้งตัวของนางได้สวมชุดกระโปรงสีเหลืองปักด้วยลวดลายหงส์ รองเท้าทำจากใบทอง ถึงแม้ลวดลายจะดูธรรมดา แต่กลับทำให้นางดูเรียบง่ายแต่สง่าผ่าเผย คิ้วเส้นบางๆที่วาดด้วยรูปทรงกระตุกขึ้นตรงหางคิ้ว ริมฝีปากอันอวบอิ่มของนาง ทำให้คนเห็นแล้วอยากจะกัดนาง ไม่กี่วันก่อนนางยังเป็นหนูขี้กลัว ยังถูกคนดูถูกข่มเหง จนทำให้นางเหมือนคนไร้วิญญาณ แต่ตอนนี้นางกลับเหมือนดวงอาทิตย์น้อยๆที่ส่องแสง และสามารถดึงดูดชายที่นั่งอยู่ในโรงน้ำชาทุกคน “เห้อ พวกเจ้าดูนั่นสิ！นั่นไม่ใช่คุณหนูของตระกูลพันหรือ?” ชายที่กำลังดื่มเหล้าอยู่เต็มปาก สายตาที่เจ้าเล่ห์ได้จ้องมองแม่หญิงงดงามที่อยู่กลางถนน “นางนี่แหละ แม่หญิงพันเป็นแม่หญิงที่งดงามจริงๆ ไม่ใช่เพราะข้าขี้โม้ ข้าเคยได้เห็นนางสนมที่ฮ่องเต้โปรดปรานที่สุด แม่หญิงผู้นั้นงดงามจริงๆ แต่พอมาเปรียบกับแม่หญิงพัน แม้แต่เศษเซี้ยวก็ยังเทียบไม่ได้……. แม่หญิงที่งดงามเยี่ยงนี้ ให้แต่งงานกับคุณชายซีเหย่นคงจะน่าเสียดายยิ่งนัก ถ้าข้าสามารถ…….” ชายผู้นี้เดินตามนางไปโดยไม่มีสติ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเบิกบาน “พอเถอะ” อีกคนที่กำลังกินเนื้อตุ๋นที่เสี่ยวเอ่อพึ่งยกขึ้นมาวาง จากนั้นก็ยิ้มเยาะเบาๆ “แม่หญิงพันผู้ที่งดงามเยี่ยงนี้จะเหมาะสมกับพวกเจ้าได้เยี่ยงนี้ ต้องเหมาะกับวีรบุรุษเท่านั้น……” “เจ้าบอกว่าเจ้าเป็นวีรบุรุษ?” ตอนที่ทุกคนกำลังโต้เถียงกัน ในบรรดาพวกเขามีชายผู้หนึ่งที่ดูมากปัญญาทำท่าทางตกใจขึ้นทันที “พวกเจ้าดูสิ คุณหนูพันกำลังทำอะไร? ข้างหน้าที่มีคนยกของพวกนั้นไว้ มิใช่ว่าเป็นสินสอดจากตระกูลซีหรอกหรือ?” “ท่านพี่ตาไวที่สุดแล้ว” ชายที่ชมตนเองว่าเป็นวีรบุรุษจึงหัวเราะเสียงดัง “ดูๆแล้วแม่หญิงพันกำลังจะไปถอดถอดงานสมรสกับตระกูลซี ท่านพี่ทุกท่านเชิญตามสบาย ข้ายังมีธุระหน่อย ขอตัวก่อนขอรับ” “น้องหูจะไปไหนเล่า！อยากแย่งแม่หญิงพัน ก็ต้องผ่านพวกข้าไปก่อน！” ทีแรกกลุ่มผู้ชายที่กำลังดื่มน้ำกินถั่วลิสงไม่ได้ทำทีท่าจะสนใจอะไรใดๆจู่ๆก็โดดออกมา แล้วขวางทางเขาไว้ “คุณหนู……” เสี่ยวถังชี้ไปยังผู้อื่นที่อยู่ไม่ไกล “คนทางโน่นกำลังจะมีเรื่องกันเพราะท่าน…….” พันหยุนหยุนรู้ดี อีกาทั้งหมดบนโลกมันใบนี้ก็ตัวดำกันหมด ความงามสามารถดึงดูดผู้อื่นได้ ยิ่งไปกว่านั้นก็คือสามารถทำร้ายผู้อื่นได้ ตอนนั้นที่ซีเหย่นอยากจะไปสู่ขอนางกับท่านพ่อนางก็เพราะความงดงามหรือป่าว?” ไม่ต้องสนใจ เสี่ยวถัง ที่นี่ห่างจากตำหนักซีอีกไกลหรือไม่?” นางเดินเร็วไปหน่อย เพราะว่าร่างแต่ก่อนของนางนั้นไม่ค่อยได้ออกกำลังกายบ่อยๆ จึงเดินไปสักพักก็หายใจแรงแล้ว หยาดเหงื่อไหลออกมาจากหน้าผาก “อย่างน้อยก็ยังต้องไปอีกสักระยะ” เสี่ยวถังกระพริบตาเบาๆ “คุณหนูจะถอดถอนงายแต่งจริงๆหรือ?” ทำไมนางถึงรู้สึกมีบางอย่างที่ผิดปกติ? ตระกูลซีไม่ได้เอาเรื่องก็ดีแค่ไหนแล้ว ทำไมจู่ๆคุณหนูถึงต้องเดินกรีดกรายอยู่กลางตลาดเยี่ยงนี้ นี่ไม่ได้ตั้งใจจะให้ตระกูลซีขายขี้หน้าหรือ? พันหยุนหยุนกระตุกมุมปากเผยยิ้มเบาๆ “ไม่ไปถอดถอดงานแต่งก็คงปล่อยให้ชายเยี่ยงนั้นลอยนวลไปง่ายๆน่ะสิ?” ถึงแม้นางจะรู้สึกว่าคนสมัยโบราณนั้นหัวโบราณ แต่ถ้าชายที่รักนางจริงๆ ก็คงไม่เป็นเยี่ยงนี้ ไม่ถงไม่ถามนางสักคำ กลับทำเรื่องที่ทำร้ายนาง ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ ทำไมเขาถึงไม่เชื่อน้องชายที่เป็นสายเลือดเดียวกันกับตนเอง พันหยุนหยุนคนเก่าจะว่านางโง่เหงาหรือว่าใส่ซื่อเกินไป กลับฆ่าตัวตายเพราะว่าซีเหย่นที่คนตัวเหมือนมดปลวก พันหยุหยุนกำลังคิดอยู่ในใจว่าหลังจากนี้นางจะกลับไปฝึกฝนตนเองดีๆ นางต้องแข็งแรงและมีพละกำลังที่จะเดินตามกองกำลังทหารได้ นางต้องจัดการกับเรื่องนี้ก่อนที่ฟ้าจะมืด นางไม่อยากเสียเพลากับซีเหย่นไปมากกว่านี้ เพลาหนึ่งปีนั้นฟังดูเหมือนจะนาน แต่จริงๆแล้วมันแค่เป็นเพลาที่ชั่วขณะ สามารถหลุดพ้นจากเขยคนนี้ได้ นางจึงจะไปตรวจสอบคดีของตระกูลพันได้อย่างสบายใจ และวันนี้ที่นางแกล้งทำเยี่ยงนี้ มีเป้าหมายเดียวก็คือจะลองสืบหาอะไรบางอย่างจากปากของซีเหย่น แล้วดูว่าเรื่องอะไรบ้างที่สามารถใช้ประโยชน์ได้ ตอนนี้เพลานี้ ตำหนักซีที่อยู่แสนไกล ซีเหย่นทำทีท่าเฉยเมย เขาพูดออกมาว่า “แม่หญิงโง่เขลา” นั้นอยากเข้าใกล้เขา เขาไม่รู้ว่าพันหยุนหยุนคนใหม่จะทำเรื่องอะไรที่เขานึกไม่ถึงอย่างไร