ตอนที่ 7 หซื่งหลิวนี

ต๭นที่ 7 หซื่งหลิวนี หซื่งหลิวนี เป็นชื่อที่เพราะมาก ฟางหยิวมองดูภาพถ่ายของหซื่งหลิวนี เธอรู้สึกว่าเธอคนนั้นสวยมาก หลังจากดูประวัติส่วนตัวของหซื่งหลิวนี ฟางหยิวรู้สึกว่าตัวเธอนั้นสู้เธอคนนั้นไม่ได้เลย เธอดูสวยมาก หุ่นก็ดี ครอบครัวก็มีฐานะดี มีการศึกษาเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก สิ่งที่ดีที่สุดคือเธอเป็นทนายหญิงอันดับหนึ่งของประเทศ มีค่าตอบแทนในแต่ละคดีอยู่ที่ขั้นต่ำสิบล้าน เมื่อเทียบกับหซื่งหลิวนีแล้ว ฟางหยิวเป็นอะไรก็ไม่รู้ เธอ....ไม่มีอะไรสู้เธอคนนั้นได้เลย หลังจากไม่ได้ทานอะไรมาสองวัน ฟางหยิวได้ส่งข้อความออกไปหลายครั้ง : คืนนี้ ประธานเหยนจะมาไหม? ข้อความนี้ถูกส่งไปที่ฉินช่ง หลังจากนั้นประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ ฉินช่งตอบกลับ : ช่วงนี้ประธานเหยนยุ่งมาก คงจะไม่ได้ไปหา คำตอบที่ได้รับ ไม่ได้ทำให้ผิดหวังมากนัก มันกลับเป็นไปตามที่เธอคิด เพราะไม่มีอะไรทำ เธอเดินเข้าไปบริษัทเหยนอย่างไม่รู้ตัว ผ่านไปมาหลายครั้ง มีสองครั้งที่ฟางหยิวเห็นหซื่งหลิวนีและเหยนเฉิน。 ชายหนุ่มสวมสูทสีดำ หญิงสาวสวมชุดลวดสีน้ำเงินเข้ม ตอนที่พวกเขาทั้งสองยืนอยู่ด้วยกัน มันเหมาะสมกันมากๆ สามารถเรียกได้ว่าเป็นกิ่งทองใบหยกได้เลย เธอตามหาเหยนเฉินมาห้าปี ในที่สุดก็หาเขาเจอ ในช่วงเวลาเกือบปีที่พวกเขามีความสัมพันธ์แบบลับๆกัน มันก็ควรจะพอได้แล้ว ทุกวันนี้เขามีคู่หมั้นแล้ว เธอก็ไม่ควรอยู่ตรงนี้ต่อไป เธอนี่มันบ้าจริงๆ บ้าจนยอมไปเป็นคู่นอนของคนอื่น แต่คงไม่บ้าจนยอมไปเป็นเมียน้อยของคนอื่นหรอก แต่เธอก็อยากจะพยายามอีกนิดนึง เพราะเธออยากอยู่กับเขา จนกระทั่งหซื่งหลิวนีมาหาเธอ เธอเพิ่งเข้าใจว่าตัวเองนั้นมีไม่มีความสำคัญต่อเหยนเฉินเลย ตอนที่หซื่งหลิวนีผู้งดงามปรากฏตัวอยู่หน้าบ้านพัก เธอยังดูทีวีอยู่ในห้อง เมื่อเผชิญหน้ากับการมาของหซื่งหลิวนี ฟางหยิวไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดี เมื่อเปรียบเทียบความภาคภูมิใจและความมั่นใจของหซื่งหลิวนีผู้ที่มีอิทธิพลแล้ว ฟางหยิวก็เหมือนหญิงสาวในหมู่บ้านธรรมดาๆ คำพูดของเธอไม่ชัดเจน พฤติกรรมของเธอก็ดูเงอะงะ สายตาที่ดูเย็นชาของหซื่งหลิวนีมองสำรวจไปที่ฟางหยิว รอยยิ้มของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความหยิ่งยโสและการดูถูก หซื่งหลิวนีไม่มีทางมาพูดคุยกับหญิงสาวแบบฟางหยิวแน่นอน เธอเป็นหญิงสาวที่มีชื่อเสียง ไม่มีเวลามากพอที่จะไปสร้างปัญหาให้เธอ หลังจากเข้ามาในบ้าน เธอให้เงินก้อนหนึ่งกับฟางหยิว ในขณะเดียวกันก็วางปากกาบันทึกเสียงไว้ ฟางหยิวไม่ได้แตะต้องเงิน ความสนใจของเธอจึงไปอยู่ที่ปากกาบันทึกเสียงอันนั้น มือของเธอสั่นคลอนอย่างไม่รู้ตัว ก่อนที่จะเปิดเครื่องบันทึกเสียงฟัง เธอได้จินตนาการถึงเนื้อหาแล้ว แต่เธอไม่คิดว่าจะเป็นบทสนทนานะหว่างหซื่งหลิวนีและเหยนเฉิน หซื่งหลิวนีถามเหยนเฉิน "ผู้หญิงคนนั้น คุณจะจัดการยังไง? นี่พวกเราก็หมั้นกันแล้วนะ หรือว่าคุณคิดที่จะเลี้ยงเธอต่อไป?" ใจของฟางหยิวเต้นแรงมาก ในหัวของเธอก็ดูว่างเปล่า คำถามของหซื่งหลิวนี ไม่ว่าเหยนเฉินจะตอบยังไง ฟางหยิวก็รู้สึกแย่มากๆ เหยนเฉินไม่มีทางพูดว่าจะเลี้ยงคู่นอนอย่างเธอต่อหน้าคู่หมั้นของเขา ฟางหยิวฟังอย่างตั้งใจ ฟังเสียงของชายผู้นั้นที่เป็นดั่งจักรพรรดิ "เลี้ยงเธอ? ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นมาก่อน ฉันก็แค่ให้เงินมากกว่านั้นหน่อย ไม่ถือเลี้ยงว่าเลี้ยงหรอก" ในปากกาบันทึกเสียงมีแค่สองประโยค ไม่มีมากกว่านั้นแล้ว เธอคิดว่าเธอจะสามารถเรียกได้ว่าเป็นคู่นอนของเขา เธอไม่รู้อะไรเลยจริงๆ.... อากาศในวันค่ำคืนนี้หนาวมาก หนาวเข้าไปจนถึงในจิตใจ กายก็หนาว ใจก็เศร้า วันที่สอง เธอไม่รู้ว่าเธอควรไปจากบ้านพักหลังนี้ยังไงดี ประโยคสองประโยคจากปากกาบันทึกเสียงมันทำให้เธอนั่งอยู่บนพื้นทั้งคืน จนกระทั้งเช้า เธอดูยุ่งเหยิงและไม่มีชีวิตชีวา เมื่อเพื่อนร่วมงานเห็นเธอดูไม่มีชีวิตชีวา จึงพูดถึงเรื่องนัดบอดอีกครั้ง ฟางหยิวคิดอยู่พักหนึ่ง เมื่อคิดได้ว่าเธอไม่สามารถอยู่กับเหยนเฉินได้ เธอจึงพยักหน้าตอบตกลง คืนวันนั้น เธอเจอกับชายคนหนึ่งขื่อว่าคืเย่ ฟางหยิวรู้ว่าชายคนนี้เป็นอาจารย์สอนอยู่ในมหาวิทยาลัย ภาพลักษณ์ของคืเย่นั้นดูดีมาก เขาเทคแคร์ฟางหยิวตอนที่ทานข้าวและตอนที่ดูหนังได้ดีมาก แต่เพราะคนที่มาทานข้าวและดูภาพยนตร์ด้วย ไม่ใช่คนคนนั้น ฟางหยิวจึงดูเฉยชามาก ตอนที่ส่งฟางหยิวกลับบ้าน ฟางหยิวกลัวว่าจะสร้างปัญหา เธอเลยให้คืเย่จอดให้เธอลงห่างจากบ้านพักไกลหน่อย ระยะทางอีกสองกิโลเมตรเธอจะเดินกลับไปเอง เมื่อคืเย่เห็นฟางหยิวพยายามรักษาระยะห่างระหว่างพวกเขา เขาก็รู้สึกเสียใจมาก ฟางหยิวไม่รู้ว่า ใครเป็นคนไปบอกเพื่อนร่วมงานของเธอ ให้เธอมานัดบอดกับเขา ซึ่งเขาเป็นคนจัดการทุกอย่างเอง คืเย่สังเกตเธอมาพักหนึ่งแล้ว รักแรกพบ คำคำนี้มันกำลังเป็นความรู้สึกของเขาที่เกิดขึ้นตอนนี้ ฟางหยิวไม่ใช่คนที่ดูเซอร์ไพร์ในตอนแรก แต่เมื่อยิ่งมองเธอก็ยิ่งมีเสน่ห์มากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความใส่ใจในระยะยาว เขาอดไม่ได้ที่จะคิดถึงผู้หญิงที่ดูสงบคนนี้ เขาชอบเธอ แต่ดูเหมือนว่าฟางหยิวจะไม่ได้สนใจเขาเลย คืเย่กำมือแน่น เขาคิดจะเปลี่ยนวิถีในการทำความรู้จักกับฟางหยิว "หยิว ผมเรียกคุณแบบนี้ได้ไหมครับ?" ฟางหยิวได้สติขึ้นมา เธอชะงักไป ก่อนที่จะยิ้มอย่างอ่อนโยนและพยักหน้า วันนี้เธอดูไม่มีสติเลย ไม่รู้ว่าเธอจะไปเป็นตัวตลกให้ใครมองหรือเปล่า คืเย่ตกใจมาก ก่อนที่เขาจะแสดงออกมาอย่างจริงจัง "หยิว ผมคิดว่าผมหลงรักคุณเข้าเสียแล้ว ไม่ว่าการที่เราพบกันในวันนี้ คุณจะรู้สึกยังไงกับผม ผมหวังว่าคุณจะให้โอกาสผมในการจีบคุณ ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ผมจะไปส่งคุณทำงานนะ ได้ไหมครับ? หญิงสาวที่ยังดูไม่มีสติ เธอค่อยๆเบิกตากว้างขึ้น ในดวงตากลมลึกของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ