ตอนที่ 9 พรุ่งนี้ฉันจะไปจากที่นี่

ต๭นที่ 9 พรุ่งนี้ฉันจะไปจากที่นี่ ฉินช่งเห็นฟางหยิวกำลังวิ่งตามรถจากกระจก เขาชะงักไป ก่อนจะบอกเหยนเฉิน "ประธานเหยน คุณฟางเหมือนกำลัง...." "ขับรถของนายไป" หลังจากได้ยินเสียงที่เหยือกเย็น ฉินช่งก็เหยียบคันเร่งทันที ฉินช่งเข้าใจดีว่า เรื่องระหว่างฟางหยิวและเหยนเฉินนั้นเป็นแค่เรื่องชั่วคราว มันคงเป็นการหลงใหลในรูปร่างหน้าตาของผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น เหยนเฉินไม่มีทางมีความรู้สึกอื่นๆกับฟางหยิว ฟางหยิววิ่งเท้าปล่าบนถนนยางมะตอยที่แข็งมาก เธอไม่รู้สึกเจ็บปวดหรือหนาวเลย ใบหน้าเล็ก ๆ กลายเป็นสีแดง บนหน้าผากชุ้มไปด้วยเหงื่อ เธอดูเหมือนคนที่บ้าไปแล้ว ร่างกายที่อ่อนแอพยายามที่จะวิ่งไล่ตาม แต่รถคันนั้นเริ่มห่างออกไปจากเธอเรื่อยๆ เธอสะดุดเท้าตัวเอง ก่อนที่จะล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น เธอเจ็บมาก แขนและหัวเข่าถลอกหมด แต่ความเจ็บปวดของร่างกายเทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดในหัวใจของเธอ "เฉิน เฉิน.... " ฉินช่งคอยสังเกตเหยนเฉินที่เบาะหลัง เหยนเฉินดูสงบนิ่ง โดยปกติแล้วยากที่จะเห็นเขาโกรธขนาดนี้ เมื่อร่างของฟางหยิวหายไปจากในกระจก ทันใดนั้นเหยนเฉินก็ตะโกนว่า "หยุดรถ" รถเบรกกะทันหัน ชายหนุ่มในเสื้อโค้ทยาวก้าวลงจากรถหรู แล้วเดินตรงไปที่หญิงสาวที่ล้มอยู่บนพื้นห่างออกไป 20 เมตร ก่อนที่จะอุ้มเธอขึ้นมาและเดินกลับไปยังบ้านพัก “เฉิน……”ฟางหยิวอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม น้ำตาไหลลงมาเรื่อยๆ เมื่อเงยหน้าขึ้นไปมอง เธอเห็นเพียงคางของชายหนุ่ม ระยะทางอยู่ห่างจากบ้านพักไปร้อยกว่าเมตร เหยนเฉินอุ้มฟางหยิวไว้และก้าวไปทีละก้าว กลิ่นหอมจากตัวหญิงสาวแตะอยู่ตรงจมูกของชายหนุ่ม เหมือนดั่งดอกบัวที่ดูบริสุทธิ์ บนตัวเธอมีแต่รอยแผลถลอก เลือดสีแดงสดยิ่งทำให้เธอดูขาวขึ้น เหยนเฉินรู้สึกมีอารมณ์กับฟางหยิวมาก เธอน่ารัก ตัวเล็กๆ อ่อนโยน ก่อนที่เขาจะพบกับฟางหยิว เขาไม่รู้เลยว่าเขานั้นชอบงานอดิเรกนี้ขนาดไหน เพียงแต่หญิงสาวคนนี้ เธอไม่รู้จักพอ แถมยังออกไปมีคนอื่น เหยนเฉินอุ้มฟางหยิวเข้ามาในบ้านพัก เขาอยากจะถามจริงๆ ว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร หลังจากเข้ามา เขาเอาเธอวางไว้ตรงโซฟา ตอนที่เขากำลังจะพูด ฟางหยิวก็ชิงพูดก่อน "พรุ่งนี้ฉันจะไปจากที่นี่" เหยนเฉินขมวดคิ้ว ก้มหน้าลงไปมองหญิงสาวที่เขินอาย ผมเธอยุ่งเหยิง เสื้อผ้าก็ไม่เรียบร้อย หน้าก็แดงระเรื่อ ริมฝีปากก็เป็นสีชมพูด นี่แหละคือฟางหยิว แต่เมื้อกี้เธอพูดว่าอะไนะ? "เธอจะไปไหน? เหยนเฉินถาม ฟางหยิวก้มหน้าเหมือนเดิม "ฉันอยากออกไปจากที่นี่" "เพราะผู้ชายคนอื่นหรอ?" เหยนเฉินกัดปาก ฟางหยิวชะงักไป แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอพยักหน้า ก่อนที่จะยิ้มบางๆ "อืม นายก็รู้นี่ ฉันอยากเป็นแฟนของนาย ไม่อยากเป็นเหมือนทุกวันนี้" เหยนเฉินถาม "เธอหาคนที่จะยอมเป็นแฟนเธอได้แล้วใช่ไหม" ฟางหยิวพยักหน้า เธอรู้สึกน้ำตากำลังจะไหลลงมา "ที่เธอวิ่งตามรถเมื่อกี้ ก็เพื่อจะพูดเรื่องนี้กับฉันหรอ?" ฟางหยิวไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเธอต้องวิ่งตามรถไป แต่คำพูดที่บอกว่าจะไปจากที่นี่เธอคิดทบทวนมานานแล้ว "อืม" หลังจากที่เหยนเฉินได้ยินคำตอบ เขาก็ยิ้มเย้ยหยัน "ถ้าเป็นแค่เรื่องนี้ เธอบอกฉินช่งก็ได้ ฉันก็คิดว่าเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย ที่ทำให้เธอวิ่งตามรถมา" ฟางหยิวกัดปากเบา ๆ พยายามทำให้ตัวเองเป็นปกติ "ไม่ ฉันแค่คิดว่าเรื่องแบบนี้ควรจะพูดต่อหน้านายมากกว่า ขอโทษนะ... ฉันจะไม่ทำอีก" ต่อไปนี้เธอคงไม่ทำให้เขาต้องลำบากอีกแล้ว สายตาของเหยนเฉินไม่เคยขยับเขยื้อนจากตัวของฟางหยิวเลย ตอนนี้ไฟในใจเขาลุกโชติ "ขอโทษนะ ที่ทำให้นายเสียเวลา ขอบคุณที่นายส่งฉันกลับมา ถ้านายมีธุระต่อ ก็ไปเถอะ ฉันไม่เป็นอะไร" จนกระทั่งตอนนี้ ฟางหยิวก็ยังเอาเหยนเฉินไม่อยู่ แต่บรรยากาศมันดูน่าอึดอัดมาก ตอนที่เหยนเฉินกดฟางหยิวไว้ เธออยู่ๆก็รู้สึกใจเต้นแรง เธอยังจำคำพูดของเหยนเฉินได้ "ผู้ชายคนนั้นดียังไงกัน เธอถึงยอมไปอยู่กับเขา? ถ้าเธออยู่กับฉันต่อไป ฉันจะให้เงินเธอมากกว่าเดิม เธออยากได้เท่าไหร่พูดมาได้เลย" ฟางหยิวไม่ได้ต่อต้าน ในหัวของเธอสับสนมาก ตอนที่เหยนเฉินกำลังถอดเสื้อผ้าของเธอออก ฟางหยิวก็นึกถึงประโยคที่อยู่ในปากกาบันทึกเสียงแท่งนั้น "เลี้ยงเธอ? ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นมาก่อน ฉันก็แค่ให้เงินมากกว่านั้นหน่อย ไม่ถือว่าเลี้ยงหรอก" เพราะอย่างนั้นตอนนี้มูลค่าของเธอก็เพิ่มมากขึ้นสินะ? ตอนนี่จิตใจของเธอบอบช้ำมาก น้ำตาของเธอหลั่งไหลลงมาเรื่อยๆ ตอนที่เธอสำลักเธอก็ไม่กล้าทำให้เกิดเสียง เพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะได้ยินอะไรแปลกๆ เขาเคยพูดไว้ว่าไม่ชอบท่าทีของผู้หญิงที่ร้องไห้ขี้แง เธอพยายามไม่ทำให้เขาโกรธ ฟางหยิวเชื่อฟังเขามากๆ คืนนั้นปล่อยให้เหยนเฉินทำตามใจชอบทุกอย่าง ทั้งสองกว่าจะเสร็จกิจกรรมก็กลางดึกแล้ว ฟางหยิวมองไปยังนาฬิกาที่แขวนไว้ตรงผนัง นี่ผ่านเที่ยงคืนไปนานแล้ว ชายหนุ่มกอดเอวเล็กของเธอไว้ มือใหญ่จับไปที่หน้าอกของเธอ กอดหญิงสาวที่ไร้เรี่ยวแรงไว้ในอ้อมกอด ร่างกายทุกส่วนของเขารู้สึกสบายตัวมาก เขาชอบร่างกายของฟางหยิวมาก อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ยังไม่อยากให้เธอจากไป เขาจึงพูดถึงเรื่องที่เคยพูดไว้ "จะเอาเท่าไหร่ คิดเสร็จหรือยัง?"