已经是第一章了
ตอนที่676 ช่วยเธอบังกระทะ
ตอนที่676 ช่วยเธอบังกระทะ
เมื่อคิดเช่นนี้ ดราณีก็รู้สึกน้อยใจมาก แต่ในขณะที่น้อยใจก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา เมื่อเธอตระหนักว่าชนัยอาจจะทำร้ายเธอขึ้นมา ใจเธอก็นึกกลัวขึ้นมา
คนที่ “ลงมือ” นั้นยิ่งประสาทเสียไปกันใหญ่ เขามองไปที่หญิงสาวที่ขดหัวเหมือนนกกระทา ใจชนัยก็ยิ่งรู้สึกทรมานใจ
ชิบหาย ทำไมต้องปาแม่นขนาดนั้นด้วยนะ เมื่อครู่ความจริงเขาต้องการให้แฉลบไปทางด้านข้างเล็กน้อย บ้าเอ้ย!
บรรยากาศมาคุมาก ทั้งคู่ไม่มีใครพูดจา ดราณีก้มทั้งหัวลงมองไปที่โต๊ะ ให้อีกฝ่ายเห็นเพียงแค่สีดำของหัวด้านบนของเธอเท่านั้น
ในที่สุดชนัยก็อดทนไม่ไหวแล้ว เขาถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ผละตัวขึ้นจากเก้าอี้อย่างแรงและเดินไปหาเธอ “ดราณี เงยหน้าขึ้น”
ดราณีรู้สึกได้ว่าเขากำลังใกล้เข้ามา สายตาเธอสามารถมองเห็นรองเท้าหนังสีน้ำตาลเข้มสไตล์อังกฤษอยู่ที่ด้านข้างของเธอ เธอลังเลว่าจะเงยหน้าขึ้นดีหรือไม่ คางของเธอก็ถูกคนบีบไว้ บังคับให้เธอหันหน้าไปหา
ชนัยเชยคางจนยกทั้งหน้าผากเธอขึ้น แสงไฟจ้ามาก ผิวหน้าผากหน้าผากด้านซ้ายเป็นสีแดงอย่างชัดเจน บริเวณที่แดงนั้นยังนูนขึ้นมาเล็กน้อย ถูกปาใส่จนบวมแดง
ไม่ร้ายแรงอะไร แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้คนรู้สึกลำบากใจ อย่างน้อยชนัยก็ลำบากใจ
เขาขมวดคิ้วและมองไปที่ใบหน้าของเธอ “เจ็บรึเปล่า”
เขายังมีหน้ามาถามดราณีอีกว่าเจ็บรึเปล่า คำถามนี้ทำให้คนน้อยใจจนตาแดงขึ้นมาและสั่นศีรษะ เธอต้องการที่จะหลุดพ้นจากมือของเขา “ไม่ต้องแกล้งทำมาเป็นสงสาร…”
ชนัยไม่สนใจ และยังคงพูดต่อไป “อีกสักครู่ผมจะให้พนักงานเสิร์ฟเอาถุงน้ำแข็งมาให้”
“ฉันบอกว่าคุณไม่ต้อง….”
“ผมไม่ได้ตั้งใจ” ชนัยพูดพลางเปลี่ยนตำแหน่งเท้าของเขา ดูเหมือนว่าเขาจะรู้สึกอาย หลังจากเงียบไม่นานเขาก็พูดขึ้นอีกครั้ง “ขวดเปล่านั่นความจริงผมต้องการที่จะโยนทิ้งไป ใครจะไปรู้ว่าคุณจะขยับตัว”
เมื่อเขาบอกเช่นนั้นใจดราณีก็ชื้นขึ้นเล็กน้อย แต่เธอก็ยังไม่มีอารมณ์อยู่ดี “โอเค โทษผมก็ได้”
ชนัยพ่นเสียงออกมา ดูเหมือนเขาไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ฝ่ามือใหญ่จับไปที่ใบหน้าของเธอ “ผมไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้น ผมเป็นแฟนคุณจะเอาของไปปาใส่คุณได้อย่างไร”
“แต่ว่าคุณก็ทำไปแล้วนี่!”
“ผมโกรธเพราะเห็นคุณเล่นโทรศัพท์มือถือ”
“เล่นโทรศัพท์แล้วยังไง เอาของมาปาใส่ได้หรือไง”
“เล่นมือถือได้ แต่ว่า---” เมื่อชนัยพูดถึงตรงนี้ก็ทำท่าทางเคร่งขรึมขึ้นมา สายตาที่ล่องลอยก็กลายเป็นจริงจังขึ้นมา “ส่งข้อความกระหนุงกระหนิงต่อหน้าแฟนมันไม่ค่อยดีเท่าไรจริงไหม ว่ายังไง? คุณเป็นแฟนผมแต่กลับไปปาร์ตี้กับผู้ชายคนอื่น ยังจะมาบอกให้ผมใจเย็นได้อีกหรอ ต้องการยั่วให้ผมโมโหใช่ไหม”
ดราณีงุนงงอยู่ทั้งเย็นว่าคนคนนี้โมโหอะไร เมื่อได้ฟังเช่นนี้เธอถึงได้เข้าใจ
ที่แท้เพราะเขาโกรธที่เธอไปเข้าชมรมรึ
แต่ว่ามิตรภาพในชมรมที่เธอพูดถึงมันไม่ใช่เป็นการไปมีกิ๊กสักหน่อย!
ดราณีอึดอัดใจที่พูดออกมาไม่ได้ “มันเป็นแค่การพูดคุยกันของสมาชิกในชมรมเท่านั้น คุณคิดอะไรอยู่น่ะ!”
“ผมจะไปรู้ได้อย่างไรว่าคุณคุยกันเฉยๆ หรือว่าคุยกันไปถึงไหน ถ้าจู่ๆมีคนมาตัดหัวผักกาดของผมไปจะทำยังไง”
หัวผักกาด…. เปรียบเทียบแบบนี้เป็นใครไปไม่ได้เลยจริงๆ
ก่อนหน้านี้ดราณีมักจะรู้สึกว่าชนัยเยือกเย็นและมีระยะห่างกับเธอเป็นโยชน์ แต่ตอนนี้เธอค้นพบแล้วชายคนนี้ช่างไร้เดียงสานัก!
เธอจ้องตาเป็นมันอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก “คุณคิดว่าฉันเหมือนคุณหรือยังไง จะได้ชอบใครง่ายๆ คบกับใครฉันจริงจังนะ”
“แล้วผมไม่จริงจังตรงไหน” เมื่อได้ฟังคำของดราณีแล้วเขาก็ขมวดคิ้ว “ผมบอกคุณตั้งหลายครั้งแล้วว่าผมจริงจัง คุณฟังไม่รู้เรื่องหรือยังไง”
ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบัน ปากของเขาเกือบจะพูดโพล่งออกมา ตะโกนให้แฟนได้รู้ ว่าเขาซื่อสัตย์ต่อเธอ หากเรื่องบ้าบอพวกนี้เกิดขึ้นกับผู้หญิงคนอื่น ไม่มีทางที่เขาจะสนใจ อย่างน้อยพวกเธอก็ต้องมาก้มกราบขอร้องต่อเขา
แต่เธอเป็นข้อยกเว้น ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร เธอก็ไม่เชื่อ ดีแต่จะคิดว่าเขาเล่นเล่น พฤติกรรมเช่นนี้หากเป็นระยะแรกๆชนัยก็คงจะยอมรับได้ แต่ว่านี่มันนานแล้ว เมื่อได้ยินเขาจึงหงุดหงิดอารมณ์เสีย
เขาจะพูดว่ายังไง
ส่งของขวัญให้ก็ไม่เอา พูดก็ไม่ยอมฟัง ให้เขาใช้ความรุนแรงจัดการไปขึ้นเตียงเลยแบบนี้ถึงจะโอเคใช่ไหม
เมื่อดราณีกำลังคิดว่าจะพูดอะไรถึงจะรอดตัวไปได้อยู่นั้น คำพูดรักพวกคุณก็ดังมาจากด้านนอกอีกครั้ง
ดราณีรู้สึกเหมือนมีใครมาช่วยชีวิตเอาไว้ ทันใดนั้นเธอก็ชี้ไปที่ประตู “มีคนมา”
“ผมได้ยินแล้ว” ชนัยถอนหายใจยาว แต่เขาก็ไม่ได้ลุกขึ้น เขาเพิ่มระดับเสียงและหันไปทางประตู “เข้ามา”
พนักงานเสิร์ฟสองคนผลักรถเสบียงอาหารเข้ามาตามกันหน้าหลัง ชั้นบนและล่างเต็มไปด้วยอาหารประเภทต่างๆ ดราณีที่เมื่อสักครู่ที่หงุดหงิดอยู่ เธอไม่รู้ตัวว่าตัวเองสั่งอาหารไปมากมายขนาดนี้ ถึงตอนนี้เธอเพิ่งตระหนักได้ว่าอาหารทั้งหมดนี้จะรับประทานกันสองคนไหวหรือ ถ้าทานสี่คนน่าจะพอดี
เมื่อพนักงานเสิร์ฟวางอาหารขึ้นเต็มโต๊ะ พนักงานทางด้านหลังก็เดินตามเข้ามาพร้อมกับหม้อ ด้านหนึ่งเป็นซุปหม่าล่า อีกด้านหนึ่งเป็นซุปเห็ด แสงไฟจากทางด้านบนตกลงมาสะท้อนน้ำมันที่นอนนิ่งอยู่
เมื่อดราณีได้กลิ่นหอมสายตาเธอก็ถูกดึงดูดไป เมื่อชนัยเห็นว่าใจเธอไปอยู่ที่ของกินแล้ว ชนัยก็ตาเป็นประกาย เขากำลังเตรียมที่จะหมุนศีรษะเธอกลับมา เขายังไม่ทันได้ขยับมือก็มองเห็นเธอกลืนน้ำลายไปอึกหนึ่ง
“ระวัง!”
ชนัยมองอย่างตกใจ เมื่อหันตัวไปเขาก็เห็นเชฟใส่หมวกสีขาวอยู่ทางด้านหลัง น้ำซุปที่อยู่ในหม้อที่เชฟถือมาก็กระเพื่อมขึ้น สายตาเขามองเห็นว่าน้ำซุปกำลังจะกระเฉาะออกจากหม้อ
ชนัยจึงหลบทางไป เขาได้แต่โน้มตัวไปทางด้านหน้าเล็กน้อยและโอบผู้หญิงคนนั้นไว้ในอ้อมแขนของเขา
“ไอ้ย่ะ!”
วินาทีต่อมา ด้านหลังเขามีเรียงร้องของชายคนหนึ่ง ดราณีไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เธอมีลางสังหรณ์ว่าน้ำซุปน่าจะหกรดร่างกายชนัย
ถ้าหากว่าเขาไม่ได้โน้มตัวไปข้างหน้า และกลับถอยหนีไป คนที่โดนน้ำซุปหกรดต้องไม่ใช่เขา แต่ต้องเป็นตัวเธอ
เธอรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ในทันที และมองไปรอบๆชายคนนั้น วันนี้เขาสวมเสื้อกันลมสีน้ำตาลเข้ม ตอนนี้ตั้งแต่กลางหลังลงไปเต็มไปด้วยร่องรอยสีแดง
นั่นเป็นน้ำซุปที่กำลังเดือด จุดเดือดของน้ำมันสูงยิ่งกว่าน้ำ มีน้ำมันมากมายอยู่บนร่างกายของเขา ไม่กล้าคิดว่าแผ่นหลังเขาจะเป็นอย่างไรบ้าง
ดราณีไม่รู้ว่าต้องจัดการเช่นไร เธอพยายามจะถอดเสื้อกันลมออกจากไหล่เขา “เร็วเข้าถอดเสื้อของคุณออก!”
ตอนที่น้ำซุปหกรดแผ่นหลังชนัยไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย เนื่องจากความร้อนสูงมากจนหลังของเขาชา แต่ว่าตอนนี้เมื่อยกแขนขึ้นจะถอดเสื้อและขยับกล้ามเนื้อของร่างกาย เขาจึงรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่แผ่นหลังของเขา
มันเป็นความเจ็บปวดที่เกิดจากผิวหนังชั้นบนถูกเผาไหม้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อถอดเสื้อกันลมออก มีเพียงเสื้อเชิ้ตหลวมๆอยู่บนร่างกาย ผ้าแนบชิดกับผิวหนัง ทุกครั้งที่แตะถูกมันเขารู้สึกเหมือนมีเข็มทิ่มลงไปที่เนื้อ
已经是最新一章了
加载中
