ตอนที่2 ลูกของฉันละ

ต๭นที่2 ลูกของฉันละ ความเจ็บปวดมาเป็นครั้งๆ ทำให้ซูเถียนเถียนเหมือนตกนรก ทรมานสุดๆ แพทย์และพยาบาลยุ่งอยู่รอบๆเธอ ให้กำลังใจแก่ซูเถียนเถียน ซูเถียนเถียนกัดฟัน เหงื่อบนหน้าผากไหลเข้าไปในตา ทั้งเจ็บทั้งแห้ง ทำให้มีน้ำตาไหลออก เธอคิด เธอต้องมีชีวิตต้องอยู่รอด ถ้าตายแบบนี้ จางอวี่หลินก็ไม่สนใจเธออยู่ดี ถ้าเธอตาย จะมีความหมายอย่างไร เธอต้องรอด ถือความคิดแบบนี้ ซูเถียนเถียนก็ใช้แรงสุดชีวิต เธอไม่รู้ว่าระยะเวลานั้นตนเองพยายามได้ยังไง ความเจ็บปวดทำให้เธอไม่มีสติ ในสายตามัวไปหมด เสียงรอบๆหูเริ่มกลายเป็นเพียงสิ่งแตกที่กระจัดกระจาย เธอฟังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ตอนที่จะสลบ เสียงทารกก็ดังขึ้น เธอได้คลอดเด็กคนนี้ออกมาอย่างปลอดภัยแล้ว " เป็นลูกผู้ชาย !" พยาบาลยิ้ม ซูเถียนเถียนถึงจะถอดหายใจ แล้วสลบไป พอตื่นมาอีกครั้ง ก็เป็นช่วงเช้าของวันที่สองแล้ว ในห้องผู้ป่วยว่างเปล่า ไม่มีใครดูแล ซูเถียนเถียนนั่งขึ้นมา จะลงเตียง ดึงพยาบาลที่เดินผ่านเธอไว้ ถามว่า :" ลูกของฉันละ ?" พยาบาลมองเลขห้องผู้ป่วย พูดว่า :" คุณก็คือคุณซูเถียนเถียนที่คลอดเด็กคนนั้น ... " สีหน้าของเธอแปลกมาก " เป็นอะไรไป ?" ซูเถียนเถียนกังวลมาก พยาบาลสะบัดหัว :" คุณไปถามคุณหมอหลิวเถอะ หล่อนจะอธิบายให้ฟัง " หัวใจของซูเถียนเถียนเต้นเร็วมา รีบตามหาไปโดยข้อมูลจากพยาบาล " สุขภาพของลูกชายของคุณมีปัญหา " คุณหมอหลิวหยิบเอกสารชุดหนึ่งออกมา :" เด็กมีโรคหัวใจ และโรคไตฝ่อ อีกทั้ง คุณจมน้ำขาดอากาศหายใจ พร้อมด้วยการคลอดยาก ทำให้เด็กขาดอากาศหายใจในมดลูกไป2ครั้ง สมองอาจจะมีปัญหา ปัญหานี้อาจทำให้เด็กคนนี้เป็น ... เด็กปัญญาอ่อน " สิ่งที่คุณหมอพูด เหมือนระเบิด ทำให้ซูเถียนเถียนหน้ามืดเวียนหัว จะสลบไป เธอพยุงโต๊ะ นานมาก ถึงจะออกจากความตกใจและความเสียใจ ถามอย่างสั่น :" แล้วโรคพวกนี้มีโอกาสรักษาให้หายไหม ? คุณหมอ ขอร้อง ช่วยลูกของฉัน !" หมอพยุงมือของเธอไว้ ถอดหายใจ :" โรคหัวใจและโรคไตฝ่อยังมีโอกาสรักษาได้ ยาและการผ่าตัด สามารถควบคุมได้ แต่เรื่องสมอง ... หมอแนะนำว่า ถ้าทำได้ให้ส่งไปเมืองนอกรักษา " ซูเถียนเถียนเดินออกจากห้องทำงานของคุณหมอ มาถึงห้องทารก มองลูกของตนเองร้องไห้ผ่านกระจก ลูกของเธอ ทำไมโชคร้ายขนาดนี้ เพิ่งคลอดออกมา ก็ต้องเจอกับภัยแบบนี้ ... รักษาเมืองนอก ... ซูเถียนเถียนกัดฟัน เธอจะส่งลูกให้ไปรักษาที่เมืองนอกแน่นอน " คุณซูเถียนเถียน !" มีพยาบาลคนหนึ่งเรียกเธอไว้ ยื่นบิลให้เธอ :" นี้เป็นค่ารักษา ช่วยคลอด นอนโรงพยาบาลและค่ารักษาของลูกของคุณ กรุณาชำระตอนนี้ค่ะ " " ได้ " ซูเถียนเถียนมองเลข มีตั้งกี่แสน พยาบาลรีบอธิบาย :" สภาพลูกของคุณจะซับซ้อนหน่อย ค่ารักษาจะสูงกว่าปกติ และต่อจากนั้นยังต้องมีค่ารักษาสูงมาก หวังว่าคุณจะมีการเตรียมใจ " " รู้แล้ว " ซูเถียนเถียนชำระเงินทางบัตร พอพยาบาลเดินออกไป ในโทรศัพท์ของเธอก็มีข้อความจากธนาคาร ในบัตรของเธอเหลือแค่แสนหนึ่ง หลังจากแต่งงาน เธอก็ลาออกจากงานอยู่บ้าน ถึงจางอวี่หลินจะไม่ขาดการกินการใส่ของเธอ แต่ไม่เคยให้เธอสักบาท ช่องทางที่หาเงินของเธอ มีแค่ร้านค้าร้านหนึ่ง เงินฝากมีไม่เยอะ ตอนนี้ยังต้องรักษาโรคของลูก แบบนี้คงต้องขายร้านนั้นทิ้งแล้ว ซูเถียนเถียนส่งข้อมูลที่จะขายร้านออกไป มองเบอร์โทรศัพท์ เธอพิจารณาไปสักพัก สุดท้ายก็โทรไปหาจางอวี่หลิน ไม่มีใครรับสาย จางอวี่หลินไม่เคยรับสายของเธอเลย ซูเถียนเถียนวางโทรศัพท์อย่างชาๆ ชินแล้ว เธอเปลี่ยนเป็นพิมพ์ข้อความแทน พิมพ์ไปออกจากห้องทารกไป เดินไปทางลิฟท์ เวลานั้น ก็มีชายที่รูปร่างสูงใหญ่เดินมา ซูเถียนเถียนยกหัว ใบหน้ามีรอยยิ้มที่เคยชิน :" จางอวี่หลิน ... นายมาแล้ว ? นายมาดูลูกชายของเราใช่ไหม ? เขาอยู่ที่ตู้เก็บอุณหภูมิอยู่ ...?" ซูเถียนเถียนมองเธอ ในตามีแต่ความเกลียด