已经是第一章了
ตอนที่691 เตรียมน้ำล้างเท้าให้เธอ
ตอนที่691 เตรียมน้ำล้างเท้าให้เธอ
ชนุดมกำชับผู้ช่วยไม่กี่คำแล้วก็วางสาย หญิงสาวมีใบหน้าครุ่นคิด เมื่อเขาเห็นแล้วก็รู้ทันทีว่าเธอกำลังคิดอะไร เขาต้องการที่จะเอ่ยปากอธิบาย “ช่วงนี้คงจะอาศัยอยู่ในประเทศ ดังนั้นผมเลยเตรียมบ้านเอาไว้”
ชีวภาถามด้วยความจริงใจ “คุณไม่ไปพักที่โรงแรมแล้วหรอคะ”
เธอจำได้ว่าตอนที่เพิ่งจะรู้จักเขา เธอยังไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้มากนัก ตอนนั้นเธอยังแปลกใจ ทำไมเขาถึงอยู่โรงแรมตลอดไม่ไปอยู่บ้าน
ต่อมาเธอก็ค่อยๆเรียนรู้ โรงแรมนี้เป็นบ้านของเขา เขาสามารถใช้ชีวิตได้อย่างสะดวกสบายที่โรงแรม และยิ่งรู้สึกปลอดภัย
เขาเป็นคนที่คงเส้นคงวากับสไตล์การทำงานมาก แต่จู่ๆก็ต้องการเปลี่ยนอุตสาหกรรม ชีวภารู้สึกประหลาดใจ
“โรงแรมไม่สะดวกเท่ากับบ้าน” ชนุดมจ้องไปที่ดวงตาอันชุ่มชื้นของเธอ มีคำหนึ่งอยู่ที่ริมฝีปากไม่สามารถพูดออกมาได้
ตอนนี้เธอต้องการหลีกเลี่ยงทัศนคติของเขา ถ้าพูดมากไปจะทำให้เธอเครียด ช่างเถอะ
ชายคนนั้นลดสายตาลงเล็กน้อย และปิดโน้ตบุ๊กในมือ เมื่อเห็นว่าเวลาเกือบจะสี่ทุ่มครึ่งแล้ว เขาวางมันลงที่เก้าอี้ด้านข้าง “ดึกแล้ว คุณควรนอนแต่หัวค่ำ”
ชีวภาพยักหน้า ที่จริงเธอรู้สึกง่วงเล็กน้อยแล้ว เธอเดินไปที่ห้องน้ำและเปิดก๊อกน้ำ “ซู่ซู่ซู่” เสียงน้ำดังมากระทบหู เธอมองไปที่กระจกและเห็นใบหน้าอันซีดเผือกก็เริ่มเหม่อลอย
ครั้งนี้ที่พบชนุดม อารมณ์ของเขาสงบลงกว่าเดิมมาก ไม่มีความกดดันและตึงเครียด ช่างสงบและเป็นธรรมชาติ แต่เมื่อเห็นเขาสงบเช่นนี้ เธอก็ยังสับสนอยู่
ทำไมนะ
ปกติชีวภาไม่ได้มีนิสัยแอบฟังคนอื่นพูดโทรศัพท์ แต่ว่าเพราะอยู่ใกล้เขามาก การที่จะไม่ได้ยินก็เป็นไปได้ยาก
เธอรู้ว่าธุรกิจของชนุดมส่วนมากอยู่ที่ต่างประเทศ แม้ว่าเขาจะเชื้อชาติจีน แต่ว่าเขาอาศัยอยู่ต่างประเทศตั้งแต่ยังเล็ก จู่ๆจะมาซื้อบ้านในประเทศทำไม
ชีวภาคิดถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่งที่ไม่น่าเชื่อ เขาไม่มีเพื่อนหรือญาติอยู่ในประเทศ ไม่มีอะไรดึงดูดให้เขาอยู่ ความเป็นไปได้อย่างเดียวก็คือ...ตัวเธอเอง
ดูเหมือนว่าเธอจะตกใจกลัวความคิดของตัวเอง ชีวภาส่ายหัวในทันที เธอต้องการที่จะเอาความคิดที่อึดอัดนี้ออกไปจากหัว
เธอรีบหยิบแปรงสีฟันไฟฟ้าด้านหน้าเธอ การกระทำนั้นค่อนข้างซุ่มซ่าม เธอลืมว่าด้านข้างยาสีฟันนั้นเป็นมีดโกน เมื่อยื่นนิ้วออกไป ก็รีบชักมือกลับมาด้วยความเจ็บปวดในทันที
“อ๊ะ” เธอกลั้นเสียงร้องออกมาไม่ได้ และก้มหัวลงไปดู เห็นเป็นรอยแผลเล็กๆ
ในเวลาเดียวกันนั้น แทบจะพร้อมกับที่เธอเห็นแผล ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก ร่างสูงใหญ่ของชายคนนั้นพุ่งเข้ามา เสียงของเขาถามขึ้นอย่างร้อนใจ “เป็นอะไร”
ชีวภาลดมือลงและไม่ต้องการให้เขาเห็น น่าเสียดายที่ผู้ชายอย่างชนุดม ไม่เป็นที่น่าพึงพอใจ เขาไม่รอให้เธอซ่อนมือได้สำเร็จ ก็ถูกชายคนนั้นจับเอาไว้ และดึงออกมาให้เห็นกับตา “เป็นอย่างนี้ได้อย่างไร”
เธอมองอย่างไม่พอใจ และชี้ไปที่ “อาชญากร” ตัวร้าย “มีดโกนบาดมือ”
“...” ชนุดมขมวดคิ้วใส่เธอ “ยังล้อเล่นอีกรึ”
ชีวภาก้มศีรษะลง ไม่พูดไม่จา
แผลไม่ลึกมาก ควรจะพูดว่าตื้นมากกว่า เลือดเกือบจะหยุดหลังจากถูกดูดซึมโดยกระดาษชำระ ชนุดมค่อนข้างมีประสบการณ์เกี่ยวกับการจัดการเกี่ยวกับบาดแผล เขาฉีกผ้าก๊อตที่ผ่านการฆ่าเชื้อแล้วนำมาเช็ด
กลิ่นแอลกอฮอลล์ฉุนขึ้นจมูก นอกจากนี้ยังมีความรู้สึกปวดแสบ ชีวภาไม่กล้าเคลื่อนไหวแต่ก็อดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปากเพราะความเจ็บ
ชนุดมกลัวว่าเธอจะเจ็บ เขาจึงพยายามจัดการกับนิ้วของเธอให้เร็วที่สุด และอดไม่ได้ที่ออกคำสั่ง “เสร็จแล้ว คืนนี้อย่าเพิ่งให้โดนน้ำ”
“หึ๊?” ชีวภาไม่ได้สนใจเรื่องบรรยากาศระหว่างพวกเขาแล้ว เธอยกนิ้วขึ้นและชี้ไปที่ปากของตัวเอง “ฉันยังไม่ได้แปรงฟัน และก็ยังไม่ได้ล้างหน้า”
“ไม่ต้องล้างแล้ว”
“...ไม่ได้ร้ายแรงอะไรนี่…”
เมื่อเขาเห็นว่าเธอต้องการปฏิเสธ ชายคนนั้นก็ส่งสายตาอาฆาต “ถ้ารู้ว่าจะทำไม่ถนัดแล้วทำไมไม่รู้จักระวังล่ะ”
ชีวภาไม่ล้างหน้า เธอรู้สึกรำคาญ เธออยากสะอาดนี่นา ก็เพราะเรื่องเขาซื้อบ้านนั่นล่ะ ทำให้ไม่ระวังถูกมีดโกนบาดนิ้วเอา
เฮ่อ
โง่เอง แค่นี้ก็ทำให้เจ็บตัวได้
ชนุดมเห็นเธอไม่พูดอะไร เขารู้ว่าเธอรักสะอาด รักสวยรักงามจนทำอะไรไม่ถูก เขาหงุดหงิดขึ้นมาทันที “เอาล่ะ ผมช่วยคุณเอง”
ชีวภากระพริบตา “คุณจะช่วยยังไง…”
พูดยังไม่ทันจบ ชายคนนั้นก็ตรงเข้าไปในห้องน้ำ เขาไปที่อ่างล้างมือ เขาหยิบแก้วและเติมน้ำอุ่นไปมากกว่าครึ่งแก้ว จากนั้นก็บีบยาสีฟันลงบนแปรงสีฟันของเธอและยื่นให้ “แปรงซะ”
ชีวภามองดูเห็นยาสีฟันเต็มขนแปรงของแปรงสีฟัน เธอเบิกตาโต “ยาสีฟันมันเยอะเกินไป”
ยาสีฟันในปริมาณนี้ คาดว่าน่าจะทำให้เกิดฟองจนสามารถกระจายล้างได้ทั่วหน้าของเธอ
ชนุดมไม่คุ้นเคยกับการดูแลคน เป็นเรื่องใหญ่ที่เขาจะทำสิ่งนี้ได้ เขาต้องล้างยาสีฟันอีกครั้งและบีบให้น้อยลง “แบบนี้พอไหม”
“พอแล้ว พอแล้ว กำลังดี” ชีวภารีบรับคำ เธออ้าปากและยัดแปรงเข้าไปในปาก เธอไม่กล้าชักช้า เมื่อเห็นว่าใบหน้าอันเคร่งขรึมกำลังจ้องมองการเคลื่อนไหวของมือ
ห้านาที หลังจากแปรงฟันเสร็จ ปากรู้สึกสดชื่น แต่มันยังไม่จบ เธอยังต้องการล้างหน้า
แต่ว่าล้างหน้าชนุดมคงไม่สามารถช่วยได้ วันนี้เธอก็ไม่ได้ออกไปไหน แค่ตอนบ่ายที่ออกไปเดินเล่น ใช้ทิชชู่เปียกเช็ดเอาก็ได้
ที่เหลือสิ่งสุดท้าย ล้างเท้า
ก่อนหน้านี้ดุลยาซื้อถังแช่เท้าสีชมพูไว้ให้เธอ ใช้พิเศษสำหรับการแช่เท้า ตอนนี้เธอยืนนิ่งอยู่ที่มุมห้องน้ำ
ชีวภารู้สึกเกรงใจที่จะพูด ฟันและหน้ายังพอกล้าพูด แต่เรื่องล้างเท้านี่ เขาจะรังเกียจไหม
ในขณะที่เธอลังเล ชนุดมก็เห็นสายตาเธอมองไปที่เท้า
“ใช้อันนี้หรอ” เขาเดินตรงไปหยิบมันขึ้นมา หนำซ้ำยังยกขึ้นมาแกว่งต่อหน้าเธอ
สีชมพู เมื่อเทียบกับใบหน้าอันคมเข้มของผู้ชายคนนั้น มีความขัดกันอย่างรุนแรง… โดยเฉพาะอย่างยิ่งลายดอกโบตั๋นที่โชว์อยู่ที่ก้นอ่าง ช่างไม่ค่อยเข้ากัน
หูของชีวภาแดงเหมือนมีบลัชออน เธอรู้สึกอาย จึงทำเสียงเล็กเสียงน้อย “อื้อ คุณช่วยเติมน้ำร้อนให้ฉันหน่อย ร้อนกว่าอุณหภูมิปกติเพียงเล็กน้อยก็พอ”
ที่ทำให้เธอประหลาดใจก็คือ ชนุดมไม่เพียงแต่ไม่บ่น เขาถลกแขนเสื้อขึ้น และคลายหัวเข็มขัดคริสตัลออก จากนั้นก็พับแขนเสื้อขึ้นเล็กน้อย ทันใดนั้นชีวภาก็รู้สึกว่าอ่างล้างเท้านี้เต็มไปด้วยความอึดอัด
เธอไม่เคยคิดว่าจะมีใครเติมน้ำล้างเท้าได้หล่อขนาดนี้
เมื่อเธอกำลังคิดถึงเรื่องนี้ สิ่งที่ชนุดมให้ความสนใจนั้นกลับแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง ยาสีฟันอะไรล้างเท้าอะไร ไม่ว่าจะทำมากอะไรแค่ไหนก็ไม่เป็นไร สิ่งสำคัญก็คือหลังจาก “อุบัติเหตุ” เล็กน้อยนั้น ตอนนี้เธอไม่ได้ต่อต้านเขาเหมือนเช่นแรกๆแล้ว
เหมือนว่าเขาได้ก้าวข้ามผ่านกำแพง สิ่งกีดขวางที่มองไม่เห็นนั้นจนหมดไป
已经是最新一章了
加载中
